۲۸ اعراف 🌾🌾🌾🌸🌸🌾🌾🌾 ✍در تفاسير مى خوانيم كه اين آيه مربوط به #برهنگى، مشركان در حال طواف است كه در جاهليّت مرسوم بوده است. آنان اين كار را به تقليد از نياكان خود انجام مى دادند، امّا مدّعى مى شدند كه خداوند دستور داده اينچنين طواف كنند! زشتكاران از نياكان خود تقليد مى كنند و شرك خود را به خدا نسبت مى دهند و مى گويند: «لو شاء اللّه ما أشركنا» (64) ، «لو شاء اللّه ما عبدنا من دونه من شى ء» (65) اين خواست خداوند بوده كه ما #مشرك شده ايم و مى پنداشتند چون خدا به آنان مهلت داده، پس يا راضى به فحشا و زشتى هاى آنان است و يا به آن فرمان داده است. در اين آيه، آنها ابتدا نياكان خود را مطرح كردند، «وجدنا عليها آبائنا» سپس فرمان خدا را «واللّه امَرَنا بها»، شايد به اين دليل كه كار نياكان، نزد آنان مهم تر از فرمان خداست. - توجيه گناه، بزرگ تر از خود گناه و نشانه ى سلطه و نفوذ شيطان است. «اولياء للّذين... قالوا وجدنا عليها آبائنا» چه توجيه اجتماعى (نياكان) و چه توجيه مذهبى (امر خدا به زشتى ها). - پايبندى به روش زشت و غلط نياكان و بدعت در دين، نشانه ولايت شيطان و عدم ايمان است. - گاهى انحرافات انسان، به نسل هاى بعدى منتقل مى شود و منحرفان، بار گناه نسل هاى آينده را نيز به دوش مى كشند. «وَجَدنا عليها آبائنا» - روش گذشتگان، هميشه ارزشمند نيست و تقليد نابجا از پيشينيان ممنوع است. «قالوا وجدنا عليها آبائنا