گفتاری از حجةالاسلام والمسلمین دکتر رضائی اصفهانی به مناسبت ٢٣ ربیع الاوّل سالروز ورود حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام به شهر قم

🔻بیانیه جامعةالمصطفی در محکومیت حمله تروریستی به دانشگاه کابل بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم حمله تروریستی به دانشگاه کابل و کشته و زخمی شدن ده‌‌ها تن از استادان، دانشجویان و حاضران در این دانشگاه، دل‌های حقجو و وجدان‌های بیدار را در سراسر جهان به درد آورده است. در این حمله، که گروهک تروریستی داعش مسئولیت آن را برعهده گرفته است، شماری از بی‌گناهان به خاک و خون کشیده شدند و بار دیگر، دستان آلوده دشمنان وحدت جهان اسلام به خون آلوده شد. عاملان این اقدام، به انتقام شکست‌‌های متعدد در جبهه‌های مختلف، به دنبال ایجاد شکاف در جامعه افغانستان و تفرقه‌افکنی بین مردم هستند. بی شک این گونه اقدامات، توجیهی برای استمرار حضور بیگانگان در افغانستان به بهانه کنترل اوضاع و ایجاد آرامش به شمار می‌رود. دست نشاندگان استکبار جهانی همواره به مخالفت با رهروان راه دانش و فرهیختگی برخاسته‌اند تا به خیال واهی خویش، رویش جوانه‌های علمی را در کشورهای اسلامی متوقف سازند و این بار نیز با زیر پا گذاشتن مرزهای عقلانیت، عدالت و انسانیت، مشی جاهلانه خویش را عیان‌تر ساخته‌‌اند. چنین اقدامات خونباری، یقیناً در تقابل با صلح و ثبات در افغانستان، منطقه و جهان است. جامعةالمصطفی‌العالمیه ضمن محکوم کردن شدید این فاجعه تأسف انگیز و تسلیت به خانواده‌های داغدار و آرزوی بهبودی برای آسیب‌دیدگان، تنها راه توقف این گونه اقدامات را مبارزه بنیادین با سرشاخه‌های تروریسم و افراطی گری در منطقه و مروجان این تفکر غیرانسانی می‌داند و بر خروج هر چه سریع‌تر نیروهای بیگانه از افغانستان به عنوان یکی از عوامل مهم این حوادث تلخ تأکید می‌ورزد. جامعةالمصطفی‌العالمیة

صوت سومین وبینار بصیرت افزایی با موضوع: گرامیداشت یوم الله 13 آبان دستاوردهای انقلاب اسلامی از تقریب مذاهب و بحث وحدت دبیرعلمی: حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر علیرضا ایمانی مقدم (زید عزه) معاون ارتباطات و بین الملل دانشگاه ادیان استاد حوزه و دانشگاه _ مشاورعالی مجمع جهانی اهلبیت •┈┈••✾••┈┈• ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ کانال رسمی گروه تربیت فرهنگی اجتماعی معاونت فرهنگی تربیتی جامعه المصطفی @chelcherag98

🔰 یادداشتهایی در تفسیر موضوعی (۹) 💠 وظیفه شناسی . قسمت دوم ✍ سید رضی مرتضوی 🔹 در روایتی در منابع شیعه و سنی آمده است: اگر کسی «هزاران سال» خدا را بین صفا و مروه عبادت کند تا اینکه قدش از عبادت خمیده گردد، هرگز بدون محبت اهلبیت علیهم السلام بوی بهشت را استشمام نمی کند و خدا او را با صورت به جهنم می اندازد. (لو ان عبدا عبداللَّه بين الصفا و المروه الف عام ثم الف عام ثم الف عام حتي يصير کالشن البالي ثم لم يدرک محبتنا کبه اللَّه علي منخريه في النار) «حاکم حسکانی، شواهد التنزیل»؛ و حقیقتا مصداق این شعر است: «گر به قدر عمر دنیا کس کند حق را عبادت / روز و شب ورد و نماز و روزه اش گردیده عادت / بی تولای علی هرگز نمی بیند سعادت / کافری غدار باشد/ تا ابد در نار باشد/ حق از او بیزار باشد / یارب از خط ولای او جدا مگذار ما را»؛ آیا کسانی که هنگام خروج «امام حسین علیه السلام» از مکه، به رها شدن حج توسط امام توجه نکرده و اعمال حج را ادامه دادند، توقع دارند خدا به آنان پاداش دهد؟ آنهم در حالی که امام زمانشان در میان خاک و خون در گودی قتگاه غرق در تیر و نیزه بود؟ حاشا و کلا؛ هرگز خدا حج چنین وظیفه نشناسانی را قبول نمی کند؛ آنها در آن سال چه طوافهایی کرده و چه نمازهایی خواندند، چه سعی با صفائی انجام داده و چقدر با عشق و علاقه حلق و تقصیر کردند، و گمان می کردند«کارشان درست است». 🔹 این پرتگاه هولناک، از ما نیز زیاد دور نیست، گرچه ممکن است با محبتی که به اهلبیت داریم به اعماق آن سقوط نکنیم، ولی باید احتیاط کرد، زیرا وظیفه نشناسی می تواند مصادیق فراوانی در زندگی ما داشته باشد: مثلا «عبادت کننده ای» که زحمات زندگی اش را بر دوش دیگران انداخته و خودش برنامه های خاص عبادی را دنبال می کند، نه مسئولیتی را بر عهده می گیرد و نه به فکر رفع مشکلات زندگی از خود و خانواده است، او گرچه دائما مشغول ذکر و استغفار و دعا و نماز است ولی از مصادیق این آیه است «زیانکارترین»؛ یا «طلبه ای» که بجای درس خواندن و علم آموزی، به بهانه تبلیغ و مانند آن، از یادگیری دست شسته و راهی مسافرتهای طولانی و متعدد گردد، و از طرفی برایش مهم هم نیست که خانواده و فرزندانش در تنهائی و غربت چه می کنند و چگونه روزگار می گذرانند؛ یا پژوهشگری که در جاهای متعددی استخدام شده و فعالیتهای فراوانش مجالی برای سرکشی از پدر و مادر یا رسیدگی به امورات زندگی خود و بستگانش نگذاشته است؛ یا مُبلّغی که ساعتهای طولانی را به بهانه کار و فعالیت علمی یا دینی، بپای فضای مجازی بسوزاند، در حالیکه از همسرش احوالی هم نپرسیده است، گرچه در نظر، پرکار و فعال می آیند ولی از مصادیق این آیه اند «زیانکارترین» و گمان می کنند «کارشان درست است». 🔹 ممکن است گفته شود این افراد، «قطع» دارند که «کارشان درست است»؛ لکن باید گفت این «قطع» تنها زمانی انسان را معذور می کند که از مقدمات درستی به دست آمده باشد، و روشن است که در موارد مذکور، انسان با اندک توجهی به «وظیفه» می تواند راه را تشخیص داده و این قطع کاذب را از خود دور سازد، و «یقین» بدون پشتوانه صحیح، هیچ ارزشی نخواهد داشت و هرگز نباید بر اساس آن عمل کرد؛ قرآن کریم، بین هر فرد و قلبش، خدا را حاضر دانسته است: «أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ»؛ به این معنی که حضرت صادق علیه السلام فرمودند: خداوند متعال، در زمان تصمیم گیری انسان، به او کمک می کند تا باطل را بجای حق اشتباه نگیرد؛ پس جای آنست که در یقین های خود تامل کنیم و قبل از تحیلی کامل و درست و مستند از اعمال خود، «کار خود را درست ندانیم» . ♦️«هنوز درک نکردم وظیفه خود را چنین کسالت و غفلت مرام نوکر نیست»♦️

📣 منبر مجازی 🔸سید رضی مرتضوی 🔸جایگاه بلند حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها 🌷بمناسبت سالروز ورود آنحضرت به شهر مقدس قم