eitaa logo
معاونت فرهنگی تربیتی مجتمع قرآن و حدیث
1.1هزار دنبال‌کننده
10هزار عکس
2.5هزار ویدیو
699 فایل
اخبار مرتبط با مجتمع عالی قران و حدیث، در این کانال در ج می شود.
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 درک حضور 🔸 هفته مبارك را گرامی می ‌داریم. یك بیان نورانی از وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است که فرمود وقتی می‌ خواهی نماز بخوانی ـ چون نماز عمود دین است و اگر نماز قبول شد سایر اعمال مقبول است ـ «صَلِّ صَلَاةَ مُوَدِّعٍ‏»؛[1] طرزی نماز بخوان كه گویا آخرین نماز توست، گویا داری می ‌كنی. خب اگر هر نمازی كه ما می ‌خوانیم آخرین نماز ما فرض بشود خیلی با اخلاص و با حضور قلب خواهد بود و اینكه گفته شد مثل كسی كه آخرین نماز است برای آن نیست كه خیال بكند حالا كه من دارم می‌ میرم دست به كار بزنم، بلكه برای آن است كه حالا كه من دارم می‌ میرم تلاش و كوشش بكنم به جامعه ‌ام خدمت بكنم، چون اولین چیزی كه بعد از مرگ از من سؤال می ‌كنند این است كه عمرت را در چه راهی صرف كردی؟ خب اگر به من گفتند شما بیش از نیم روز فرصت نداری خب در همین دو سه ساعتی كه هستم را بردارم و مشكل جامعه را حل كنم یا از من این را می‌ خواهند و اصلاً من را برای این خلق كردند كه زمین را آباد بكنم؟! ﴿هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ اْلأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فیها﴾،[2] این كه بار مردم است بدترین انسان است[3] این كه بار مردم را بر می ‌دارد انسان شریفی است. اگر به ما گفتند ببینید شما بیش از یك روز زنده نیستید خب ما تلاش می ‌كنیم که را حل كنیم، چون اولین چیزی كه از ما سؤال می ‌كنند «عُمُرِكَ‏ فِیمَا أَفْنَیت»،[4] این هم یك مطلب. 🔸 حالا ما بنایمان بر این است كه نمازی كه می‌ خوانیم نماز «مُودِّع» باشد؛ با كنیم، چه طوری با نماز وداع كنیم؟ فرمود: «اعْبُدِ اللَّهَ كَأَنَّكَ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنْ‏ لَمْ‏ تَكُنْ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنَّهُ یرَاكَ»،[5] حالا می‌ خواهی وداع كنی، عبادتی را كه وداع می ‌كنید با معبود هم باید بالأخره یك ارتباط داشته باشی؛ طرزی نماز بخوان كه گویا خدا را می ‌بینی، این هم دو مطلب. 🔸 خدا را كه ﴿لا تُدْرِكُهُ اْلأَبْصارُ وَهُوَ یدْرِكُ اْلأَبْصَارَ﴾[6] با چشم كه نمی ‌شود دید، اینکه گویا خدا را می ‌بینی خب اگر ـ معاذ الله ـ با چشم می‌ شد ببینی، خب این دیدنش بی ‌اثر است، چه رسد به گویا! آن كه با چشم دیده می ‌شود كه كاری از او ساخته نیست، او جسم است، او موجود مادی است، او مثل انسان است، مثل حیوان است، یك روزی نبود و یك روزی هم نیست می ‌شود. آن كه با چشم دیده می ‌شود كه كاری از او ساخته نیست! فرمود خدا را طرزی كن كه گویا او را می ‌بینی، یعنی چه؟ یعنی گویا شاگرد علی ‌بن ‌ابی ‌طالب هستی كه آن حضرت فرمود: «مَا كُنْتُ‏ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ‏ أَرَهُ‏»؛[7] من آن نیستم كه خدا را با چشم دل نبینم و بپرستم. فرمود: «لَا تُدْرِكُهُ الْعُیونُ فِی مُشَاهَدَةِ الْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِیمَان»؛ طوری نماز بخوان كه گویا علی ‌بن ‌ابی‌ طالب هستی، این خلاصه حرف! 🔸 شیعه كه نیستیم، ولی گویا شیعه حضرت علی هستیم. ما ادعا داریم كه شیعه علی ‌بن ‌ابی‌ طالب هستیم وـ ان ‌شاء ‌الله ـ افتخار آن را داریم كه هستیم؛ زمان جنگ همین مطلب مشكل كشور را حل كرد، زمان سازندگی همین مطلب مشكل را حل كرد. اینها كسانی نیستند كه خدایی ناكرده شما در تلویزیون اینها را با دستبند ببینی كه فلان اختلاس كردند یا رانت خواری كردند. آن چیزی كه دستِ دستبند را می‌ بندد این است، آن چیزی كه دست دزدی و رانت خواری و رشوه ‌خواری را می ‌بندد همین نماز با اخلاص است. دست رشوه را می ‌بندد، نه رشوه دست او را ‌ببندد! این راه با نماز و مسجد حل می ‌شود. اگر خدایی ناكرده مسجد و حسینیه در این راه كامیاب نبود، نیروی انتظامی و دستگاه قضایی و زندان اوین و مانند اینها ده در صد را حل می‌ كند، چه اینكه می ‌بینید، آنها چقدر مگر موفق ‌اند؟! یك مأموری باید برای خود مأمور بگذارند! تنها چیزی كه مشكل مملكت را حل می‌ كند، خداست. [1]. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج‏4، ص261. [2]. سوره هود, آیه61. [3]. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج‏4، ص12؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ‏ أَلْقَى‏ كَلَّهُ‏ عَلَى‏ النَّاسِ‏ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ ضَیعَ مَنْ یعُولُ». [4]. تحف العقول، ص249. [5]. مصباح الشریعة، ص8. [6]. سوره انعام, آیه103. [7]. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج‏1، ص98. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1383/09/05 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 ایجاد نهضت فکری 🔹 در بخش پایانی سوره مباركه «سبأ» بعد از اقامه برهان بر عناصر محوری اصول دین یعنی توحید و وحی و نبوّت، فرمود به مردم بگو شما یك بكنید ـ این قیام یعنی نهضت ـ این نهضت‌ شما باید مشخص باشد، منظور ایستادن فیزیكی كه نیست یك بكنید بیش از یك نهضت هم لازم نیست ﴿قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ﴾ بصفة واحدة، بحقیقة واحدة، بخصلة واحدة و مانند آن. یك بكنید، وحدت این قیام به لحاظ وحدت عنصر محوری آ‌ن است و به لحاظ هدف آن است، پس منظور نهضت است نه قیام فیزیكی و مانند آن. ﴿إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ﴾ آن نهضت واحده چیست؟ این است كه ﴿أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَی وَفُرَادَی ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا﴾ دو امر نیست یك حقیقت است چون به یك حقیقت دعوت كرده است، نه اینكه قیام «لله مَثنی و فُرادی» یك امر باشد، تفكّر مطلب دیگر باشد كه دو امر مستقل است؛ مثل اینكه می‌ گویند ما شما را به یك نهضت و قیام دعوت كردیم و آن این است كه همه شما جمع بشوید بروید پای سخنان امام راحل ببینید او چه می ‌گوید، خب این تعبیر كه جمع بشوید بعد بروید مسجد كه امام سخنرانی كند این تعبیر «ثمّ» و اینها علامت این نیست كه این دو مطلب است آن قیام یعنی نهضت، همه مقدمه است برای اینكه شما ببینید مثلاً امام چه می ‌گوید این‌ چنین نیست كه دو مطلب مستقل باشد، پس مجموعاً یك حقیقت است برای اینكه روشن بشود كه دین امری است عقلانی و ، مخالف با عقل نیست. 🔹 ﴿مَا بِصَاحِبِكُم مِن جِنَّةٍ﴾ شما محذورتان این است كه ـ معاذ الله ـ وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) حرف غیر عاقلانه می ‌زند؟! نهضت فكری كنید روشن بشود كه این حرف بر خلاف عقل و علم نیست ﴿قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ﴾ این ﴿أَن تَقُومُوا﴾ عطف بیان است برای آن «واحدة» ﴿أَن تَقُومُوا﴾ یعنی نهضت همان كلمه واحده است ﴿أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَی وَفُرَادَی ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا﴾. 🔹 مسئله فكر كردن غیر از مسئله تضارب آرا و بحث كردن است. در درجه اول انسان به تنهایی می ‌نشیند شب در كتابخانه ‌اش فكر می ‌كند بعد روز به مباحثه می ‌نشیند. اینكه به بحث های لَجنه‌ ای یعنی گروهی سفارش كردند اینكه گفتند تضارب آرا، در بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) هست كه فرمود: «اِضرِبُوا بعضَ الرأی ببعضٍ یتَوَلَّدْ مِنهُ الصَّوابُ»[1] این تضارب آرا محصول آن رأی ‌هایی است كه انسان شبانه فكر كرده است. شب، تنهایی ﴿إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیلِ هِی أَشَدُّ وَطْأً وَأَقْوَمُ قِیلاً﴾[2] جا برای مطالعه است، جا برای عبادت است چه برای ناشئه شب و نشئه شب خیلی بهتر از روز است، چه برای چه برای مطالعه و امور علمی ﴿إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیلِ هِی أَشَدُّ وَطْأً وَأَقْوَمُ قِیلاً﴾ محصول فكر شبانه و تنهایی را آن‌گاه برای تكمیل در لَجنه ‌ها به صورت تضارب آرا مطرح كنید حالا دو نفر شد بیش از دو نفر شد اینجاست كه «اِضرِبُوا بعضَ الرأی ببعضٍ یتَوَلَّدْ مِنهُ الصَّوابُ» یعنی رأی تحصیل ‌كرده را نه برای تحصیل رأی دور هم جمع بشوید! خودتان در شب رأی تحصیل كنید، آن را برای تكمیل و در بحث ‌های روزانه حالا یا دو نفر یا لجنه ‌ای بحث كنید آن را تكمیل كنید این «اِضرِبُوا بعضَ الرأی ببعضٍ» برای مباحثه است نه برای مطالعه! این ﴿ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا﴾ برای مطالعه است! در مطالعه و فكر كردن قسمت مهم، اثر دارد حداكثر ممكن است دو نفر باشد اما اگر بخواهید بحث كنید باید فكرِ حاصل‌شده را در مبحث، در مباحثه عرضه كنید تا تكمیل بشود. پس یك موعظه است نه دو موعظه و منظور، نهضت است و است. [1] . غررالحكم و دررالكلم، ص442، ح10063. [2] . سوره مزمل، آیه 6. 📚 سوره مبارکه سبأ جلسه 20 تاریخ: 1392/07/29 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 ارث انبیاء علیهم السلام ▪️ شهادت مظلومانه و_الائمه امام نهم (صلوات الله علیه) را به پیشگاه ذخیره عالم بقیة الله (ارواح من سواه فداه) تسلیت عرض می‌ كنیم. از امام جواد (سلام الله علی آبائه الاطیبین و ابنائه الانجبین) رسیده است كه شما هرگز علم را به سن و سال خلاصه نكنید، مقام را به كسب ندانید. گاهی خداوند نبوت را در دوران كودكی نصیب كسی چون عیسای مسیح می ‌كند، امامت را هم در دوران خرد‌سالگی نصیب من كرد. این سخن نه تنها از امام جواد (سلام الله علیه) است، قبل از امام جواد وجود مبارك (صلوات الله و سلامه علیه) آمده است. وقتی به امام رضا عرض كردند شما در نامه‌ ای كه برای فرزند خردسالتان جواد می ‌نویسید چطور با تجلیل و تكریم نامه می ‌نویسید و هنوز او متأهل نشد او را با كنیه خطاب می‌ كنید و ابو جعفر می‌ گویید؟ چون خطاب به این كنیه نشانه تكریم است. به امام هشتم عرض كردند چطور شما برای فرزند خردسالتان با جلال و شكوه نامه می ‌دهید؟ نامه ‌ای كه حضرت از مرو به مدینه می‌ نوشت برای فرزند خردسالش با كنیه این نامه را شروع می ‌كرد. وجود مبارك امام هشتم (سلام الله علیه) در جواب فرمود: «إِنَّا أَهْلُ بَیتٍ یتَوَارَثُ أَصَاغِرُنَا أَكَابِرَنَا»[1] ما خاندانی هستیم كه فرزندان خردسال ما از بزرگان ما علوم و معارف الهی را به می ‌برند و خداوند همان طوری كه در دوران كودكی عیسی مسیح را به پیامبری رسانده است قطعاً ابو جعفر كه خلیفه وقت است و وصی من و امام بعد از من است، در دوران خردسالی و كودكی به مقام والای امامت می ‌رساند. ▫️ مطلب مهم كه در جمع شما فضلا و طلاب قابل طرح است این است كه برادران و خواهران عزیز طلبه، علم آن نیست كه انسان در كتاب ها بخواند، علم آن نیست كه انسان از استاد یاد بگیرد، علم چیز دیگری است. آنچه از استاد به انسان رسید، آنچه از كتاب به انسان رسید و آنچه از درس و بحث انسان رسید با یك سلسله و علل و عوامل هم از یاد آدم می ‌رود. ما به علمی احتیاج داریم كه ما را ببرد، نه از ما برمد! همان طوری كه زندگی در دنیا بدون علم دشوار است، در سفر مرگ بدون علم بسیار سخت است! سفر مرگ ـ ورود به برزخ ـ كار آسانی نیست. یك آدم نادان گمراه است و كسی او را راهنمایی نمی ‌كند؛ دست ما هم در برزخ كوتاه است و به دامن خیلی ها نمی‌ رسد. علمی می ‌خواهیم كه با ما باشد، در آخر عمر با ما باشد، در فشار مرگ با ما باشد، در برزخ با ما باشد، در قیامت با ما باشد. علمی كه از مدرسه‌ ها آموخته ‌ایم آن علم هم ممكن است در اواخر عمر رخت بربندد. اگر علمی در جان ما جا كرد و صاحبخانه شد نه مهمان، او با ما هست، وقتی با ما بود ما راحت نفس می ‌كشیم؛ یعنی دوران پیری دوران راحتی ماست دوران احتضار لحظه رفاه ماست، هنگام مرگ لحظه آرامش ماست، چون نوری به همراه ماست كه ما را از هر خطر می‌ كند. ▪️ در بیان نورانی ملاحظه فرمودید كه در عظمت امام جواد (سلام الله علیه) فرمود: «إِنَّا أَهْلُ بَیتٍ یتَوَارَثُ أَصَاغِرُنَا أَكَابِرَنَا»؛ فرمود ما خاندانی هستیم كه كوچك های ما از بزرگ های ما می ‌برند. اگر كسی به جایی وابسته بود پیوسته بود به او به ارث می ‌رسد. اگر كسی خود را به كسی بچسپاند خود را به او بپیونداند از او ارث نمی‌ برد. علماء كه وارثان انبیایند، نه چون درس می‌ خوانند، نه چون بحث می ‌كنند، نه چون كتاب می‌ نویسند، اینها كار آسانی است! چند سالی انسان زحمت می ‌كشد عالم می ‌شود و بعد از یك مدتی هم به تدریج من آنچه خوانده ‌ام همه از یاد من برفت ﴿وَ مِنْكُمْ مَنْ یرَدُّ إِلی أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَی لا یعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیئًا﴾[2] اگر در سایه این علم كه كسب علم است، بود و آن عمل صالح مایه افزایش این علم شد، انسان را كم كم به خاندان پیغمبر مرتبط می ‌كند، وقتی مرتبط كرد از آنها می ‌برد. ارث با كسب نیست ارث با وابستگی است. [1]. الخرائج و الجرائح، ج2، ص899. [2]. سوره نحل، آیه70. 📚 سخنرانی در حوزه علمیه امام صادق علیه السلام قزوین تاریخ: 1374/02/17 🆔 @a_javadiamoli_esra
22.6M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💠 عید سعید قربان 🔸 که از اعیاد بزرگ اسلامی است را به پیشگاه ولی عصر (ارواحنا فداه) تهنیت و به عموم مسلمان‌ها و شما برادران و خواهران نمازگزار با ایمان تبریک عرض می ‌کنیم. این عید همانند عید سعید فطر از برجسته ‌ترین روزهای پربرکت اسلامی است. مستحضرید که عید رسمی اسلام است. عید تشریفاتی به آن معنا نیست. جریان عید فطر، بدرقه ماه مبارک رمضان است و عید سعید قربان، بدرقه احرام و حج تمتّع و عمره تمتّع و اینهاست؛ یعنی وقتی بنده عبادتش را انجام داد، به پیشگاه مولایش نزدیک شد می ‌گیرد و این جشن برای همین دو بزرگ اسلامی است. اعیاد دیگر که مربوط به است آن هم از همین سنخ است. اگر روز جمعه را عید گفتند برای آن نماز جمعه است و اگر عید غدیر عید هست برای آن است. در اسلام عید بدرقه عبادت یا در صحابت عبادت است و این عید برای جوامع اسلامی است تنها برای شیعه نیست، «لِلْمُسْلِمِینَ عِیداً»،[1] که همه مسلمان ‌ها این روز را باید به برکت خطبه ‌های امام جشن بگیرند. [1]. من لا یحضره الفقیه، ج‏1، ص513؛ إقبال الأعمال(ط ـ القدیمة)، ج‏1، ص289. 📚 خطبه های عید قربان تاریخ: 1397/05/31 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 فریدِ اصحاب ▪️ پیرامون حضرت امیر (سلام الله علیه) هر اندازه انسان بحث بكند است و این فكر اصلاً درست نیست كه ما را كجا و نیل به مقام آنها كجا، مگر ما درباره آنها موظفیم به كُنه آنها راه پیدا كنیم؟! این را كه كسی از ما نخواست ولی آن مقداری كه مقدور ماست عبادت است و وظیفه ماست. حضرت امیر یك بیان نورانی در یكی از خطبه ‌های نهج البلاغه دارد كه درباره معرفت خدا هم این چنین است؛ راه یابی به كُنه خدا نه مقدور كسی است نه مورد تكلیف اما آن اندازه كه ذات اقدس الهی مقدور است، بحثش و فحصش واجب است. فرمود: «لَمْ یطْلِعِ الْعُقُولَ عَلَی تَحْدِیدِ صِفَتِهِ وَ لَمْ یحْجُبْهَا عَنْ وَاجِبِ مَعْرِفَتِهِ»؛ فرمود ذات اقدس الهی هیچ عقلی را به كُنه معرفت ذات اقدس الهی مطلع نکرده است اما مقدار واجب را هم محجوب نكرد، پس اكتناه نه مقدور است نه واجب نه مورد تكلیف اما غیر اكتناه هم مقدور است هم واجب؛ این درباره ذات اقدس الهی. خلفای الهی هم این‌‌چنین ‌اند؛ نه راه یابی به كُنه اینها مقدور است نه تحصیلش واجب. وجود مبارك حضرت امیر را بهترین كسی كه معرفی می ‌كند خود اوست و پیغمبر و ائمه (علیهم السلام)؛ آن مقامی كه برای خود حضرت است را باید جستجو كرد وگرنه آنچه نزد ما دشوار است آن را نباید نزد حضرت امیر به حساب آورد! ▪️ ابن ابی الحدید در وصف حضرت امیر در جلد دوم شرح نهج البلاغه مطلبی دارد كه عملش برای خیلی از ما دشوار است اما ابن ابی الحدید این را به عنوان فضل ممتاز حضرت به حساب نمی ‌آورد، فضل علوی را در جلد ششم بازگو می ‌كند. در جلد دوم شرح نهج ‌البلاغه می‌گوید حضرت امیر (س لام الله علیه) «یكنِسُ بَیتَ المالِ كُلَّ جُمُعَةٍ و یصَلّی فیهِ رَكعتَینِ و یقولُ لِیشهَدَ لی یومَ القِیامَةِ»؛ هر هفته هر چه در بیت المال بود توزیع می ‌كرد، آن مکان را جارو می ‌كرد، دو ركعت نماز می‌خواند بعد می‌گفت تا در قیامت برای من شهادت بدهند. به جلد ششم كه می‌رسد می‌ گوید: «واعلم انّ التوحید و العدل و المباحث الشریفة الالهیة»، اینها است و غیر از علی احدی این حرف ها را نزد _ البته وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) كه معلم كل است مستثنی است او خارج از بحث است فوق بحث است _ می ‌گوید مباحث در اسلام به بركت این مرد الهی شناخته شده و از هیچ یك از صحابه پیامبر این حرف ها نرسیده «و لا کانوا یتصورونه و لو تصوروه لذكروه»؛ ابن ابی الحدید می ‌گوید سایرین اصلاً اینها را درك نمی ‌كردند، خب اگر درك می ‌كردند می ‌گفتند؛ احدی از صحابه این حرف ها را ندارد! 📚 سخنرانی در کنگره امام علی علیه السلام تاریخ: 1376/08/22 🆔 @a_javadiamoli_esra
‌ پیامبر رحمت صلى الله عليه و آله: برترينِ مردم، كسى است كه عاشق عبادت شود، و آن را در آغوش گيرد، و با دل و جانش آن را دوست بدارد، و با اعضا و جوارحش در انجام دادن آن بكوشد، و خود را براى آن فارغ سازد. چنين كسى برايش مهم نيست كه دنيا بر چه پايه اى مى چرخد، بر سختى يا آسانى أفضَلُ النّاسِ مَن عَشِقَ العِبادَةَ فَعانَقَها، وأحَبَّها بِقَلبِهِ، وباشَرَها بِجَسَدِهِ، وتَفَرَّغَ لَها، فَهُو لا يُبالي عَلى ما أصبَحَ مِنَ الدُّنيا؛ عَلى عُسرٍ أم عَلى يُسرٍ ‌ الكافی جلد2 صفحه83 🌷🌾🌷🌾🌷🌾 ┈┉┅━❀💠❀━┅┉┈