💠 لطف الهی 🔸 اگر کسی گناهی انجام بدهد، حالا یا روی سهو است یا روی نسیان است یا روی اکراه است، الجاء است، اضطرار است و مانند آن، اینها که با #حدیث_رفع [1] برداشته می‌ شود. اگر کسی واقعاً معصیت می‌کند یعنی چه؟ یعنی علم دارد، عذر ندارد، جهل و سهو و نسیان نیست، اضطراری هم ندارد، الجائی هم ندارد، اکراهی هم در کار نیست و علم دارد. معنای آن این است که خدایا من می‌دانم تو گفتی این کار را نباید بکنی، ولی من انجام می دهم! شما هر گناهی را تحلیل بکنید یک شرک مستور و ضعیفی داخل آن هست. ▫️ پرسش: کسی که با اتّکا به رحمت الهی دارد و گناه می‎ کند ... . ▫️ پاسخ: اتّکای کاذب است، یک #غرور_کاذب است؛ «غرّته نفسه» این #مغرور است، در آیات هم هست که اینها استغفار را به استهزا گرفتند.[2] به چه کسی امیدواری؟ صریحاً در برابر او داری می‌ ایستی! 🔸 بنابراین این یک شرک ضعیفی است که در پایان سوره مبارکه «یوسف» دارد که ﴿وَ مَا یؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُونَ﴾،[3] این است که حضرت فرمود اگر کسی زبانش باز باشد در قیامت بتواند بگوید «لا اله الا الله»، «دَخَلَ الْجَنَّة»،[4] چون عمده این است که ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾؛[5] کسی حسنه دستش باشد، نه «من فَعل الحسنه»! چنین چیزی را که قرآن وعده نداد، نفرمود هر کسی در دنیا کار خوبی کرده درب بهشت روی او باز است! فرمود وقتی می‌ آید دستش پُر باشد. اگر وعده داده بود که اگر کسی در دنیا کار خوبی کرده، بعد هر کاری مثلاً کرده باشد، ما درب بهشت را به روی او باز می ‌کنیم، بله چنین چیزی خوب است؛ اما چنین وعده ‌ای را که نداد. فرمود وقتی می ‌آیی، باید دستش پُر باشد، ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾، آن وقت ما بررسی می‌ کنیم، ده برابر هم می دهیم و درب بهشت را هم باز می‌ کنیم؛ البته لطف خدا حساب دیگری دارد، ولی این شخص نمی ‌تواند مغرور باشد. این استغفار را به #استهزا گرفته، در روایات هم هست. ▫️ خدا سیدنا الاستاد را غریق رحمت کند! این را هم در یکی از جاهای المیزان[6] بیان کردند کسی از همان اوّل قصدش این است که معصیت بکند بعد بگوید من استغفار می کنم این دو تا گناه کرده: یکی اینکه معصیت کرده؛ دیگر اینکه استغفار را به استهزا گرفته است. چگونه شما در برابر مولا می ‌ایستی و بعد می‌گویی من عذرخواهی می ‌کنم! این مگر بشر عادی است؟ این دو تا گناه کرده! #لطف_الهی بکند کار خویش ٭٭٭ نکته سربسته چه گویی خموش! [7] کسی درباره ذات اقدس الهی که نمی‌ تواند تصمیم بگیرد، ولی ما از آن نظر که بنده‌ هستیم وظیفه ما این است. [1]. وسائل الشیعة، ج‌15، ص369. [2]. سوره روم، آیه10. [3]. سوره یوسف، آیه106. [4]. التوحید (للصدوق)، ص27. [5]. سوره انعام، آیه160. [6]. المیزان فی تفسیر القرآن، ج1، ص166. [7]. دیوان حافظ، غزل284. #غرور_کاذب #بندگی #استغفار #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس تفسیر سوره مبارکه جمعه جلسه 5 تاریخ: 1397/01/20 🆔 @a_javadiamoli_doross

💠 ضعف انسان 🔹 ذات اقدس الهی فاطر است ﴿بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ﴾ است، نوآور است. 1️⃣ فرمود انسان اصلاً نبود و هیچ چیزی نبود که خدا او را به وجود آورد؛ این مرحله اول. 2️⃣ مرحله دوم آن است كه خدا وقتی كه او را موجود كرد قابل ذكر نبود: ﴿هَلْ أَتَی عَلَی الْإِنسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یكُن شَیئاً مَذْكُوراً﴾؛ این «كان»، «كان»ی ناقصه است و این ﴿شَیئاً مَذْكُوراً﴾ خبر آن است یعنی #اصلا_قابل_ذكر_نبود؛ آن‌ كه ﴿أَلَمْ یكُ نُطْفَةً مِن مَنی یمْنَی﴾ آن دیگر قابل ذكر نیست! 3️⃣ مرحله سوم فرمود وقتی به دنیا آمده #ضعیف است، وقتی به مرحله بلوغ و جوانی رسید قدرتی پیدا می ‌كند، وقتی به میانسالی رسید قدرتش تعدیل می ‌شود و وقتی فرتوتی و كهنسالی به سراغ او آمد دوباره ضعیف می ‌شود كه ﴿مَن نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِی الْخَلْقِ﴾؛ هر انسان پیری ضعیف می‌شود. نفرمود «من نعمّره ننكّسه فی الأمر»، آن قسمت امرش آن قسمت روحش ممكن است خیلی قوی و قوی‌ تر باشد اما بالأخره خَلق بدنی ‌اش همین‌ طور است. 4️⃣ امر چهارم این است كه خود انسان از صدر تا ساقه و از ساقه تا صدر، موجود ضعیفی است. این را در سوره مباركه «نساء» بیان فرمود؛ آیه 28 سوره مباركه «نساء» این بود: ﴿یرِیدُ اللّهُ أَن یخَفِّفَ عَنكُمْ وَخُلِقَ الْإِنسَانُ ضَعِیفاً﴾. این كه با اندك آسیبی از پا در می‌آید با اندك میكروب ناشناخته ای از پا در می‌آید، این #ضعیف است. 🔹 آن وقت انسانی كه وضعش این است با چه چیزی می‌ تواند #مغرور بشود به چه چیزی می‌ خواهد تكیه كند؟! اگر بخواهد به قدرت روح تكیه كند، #قدرت_روح كه در ایمان و بندگی ذات اقدس الهی است. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه روم جلسه 20 🆔 @a_javadiamoli_esra