در آن لحظات که در بهشت برزخی بودم، با تمام وجود حس كردم ماهيت وجودي ما با گناه و نافرماني پروردگار منافات دارد. خداوند از روح خودش در ما دميده و اين روح الهي دوست ندارد كه نافرماني پروردگار را انجام دهد. ما به دليل داشتن همين روح الهي، عاشق انجام كارهاي خوب هستيم، كارهايي كه پروردگار مهربان ما را خوشحال مي كند و چه كاري بهتر از خدمت به بندگان خداوند؟! من اگر بندگان خدا را دوست داشته باشم و به آنها عشق بورزم و در مسير هدايت آنها فعاليت كنم از بهترين كارهاست. كوچكترين محبتي كه به خاطر خداوند به بندگانش داشته باشم، در وجود من دريايي از عشق الهي ايجاد مي كند. يك لبخند گرم، يك جمله محبت آميز، يك فداكاري كوچك، يك جمله مثبتي كه از دهان ما خارج مي شود، حتي اگر به فرزند خودمان باشد، چنان در سرنوشت ما موثر است كه قابل بيان نيست. از آن طرف، افكار منفي، خشونت، احساسات منفي و بدخلقي به بندگان خداوند، حتي به يك نفر از آنها چنان تأثير منفي در سرنوشت ما ايجاد مي كند كه باوركردني نيست... 📙برگرفته از کتاب با بابا، ( پیرامون زندگی #شهید_حاج_محمد_طاهری)