نه به #اشعر‌گری نه به #اعتزال! مسئله‌ای که بیشترین نگرانی را در جامعه حزب اللهیِ اهل تفکر، اندیشه، روایت و مدیریت ایجاد می‌کند، خطر رواج اشعرگری است. فهم برخی اهل قلم، مسئولان و رسانه از ولایت فهمی اشعری است. گویا همه چیز بند به فکر و اندیشه آقاست. راست و ناراست را با آن می اندیشند و قبل از آن فکر و حرف و تحلیلی ندارند و صرفا منتظر ایستاده تا تکرار بیانات کنند و گاه احتجاج! البته جریان مقابل ولایت هم نوع دیگری از ایستایی در اندیشه را داراست و نسبت به حکمت و عقلانیت حاکمیت دارای اعتزال و خود بنیادی است و نسبت به غرب یا شرق اشعری! ایستایی در مرز این دو موجب رشد عقلانیت جامعه خواهد شد نقطه‌ای که ظرفیت امتداد ولایت و تحقق حقیقی و به فعلیت رساندن آن است. اشعری گری نقطه مقابل عقلانیت و منطق است و مانع رشد عقلانیت افراد و جامعه است و همانطور که در موطن اشعری‌گری خشونت و عدم الفت و انسجام حقیقی بالاست، جامعه ما هم دچار چنین بلیه ای خواهد شد. اصطکاک‌ها و جنگیدن و لجاجت‌ها به نوعی دعوای عقل اشعری‌گر با عقل اعتزال خود بنیاد است که اینگونه انسجام و وحدت کلمه جامعه را نشانه رفته است. به عبارت واضح‌تر جامعه در میانه دو قشر و صنف به دو پاره و محل نزاع تبدیل شده است. کسانی که قائل‌اند کسی جز ولایت حق اندیشه ندارد و نمی‌توان حرف زد و برای او اندیشه و ایده آورد و ما با سخنان او منویات خود را استحکام می‌بخشیم. و از طرفی با کسانی مواجهیم که گویا ظرف و توان اندیشه بیش از عقل محدود خود را ندارند. گویا هر چه که می‌فهمند، صرفا همان درست است و پنبه‌ای در گوش خود کرده‌اند که حرف دیگری را نشنوند! به خود متکی و خود بنیاد و سلیقه‌محور هستند. صفت بارز در هر دو قشر لجاجت، خشونت و نزاع است. اخلاق آنها از صفات رحم، عطوفت و مدارا خالی است و برای اهداف خود نه به دنبال وفاق جامعه بلکه پاره کردن به نفع خود هستند. حتما میانه و اعتدال جایی است که عقلانیت شیعه ایستاده جایی که اهل بیت علیهم السلام بر آن تاکید کرده‌اند. جالب توجه اینکه حضرت آقا هر سال و بارها از گونه‌های مختلف جامعه درخواست فکر، اندیشه و راه حل برای مهم‌ترین و اساسی‌ترین مسائل جامعه و حکومت می‌کنند. اما این دو دسته دو قدم عقب ایستاده و درگیر نزاع‌اند. بر عقلانیت جامعه و خودمان بیافزاییم و بر تکرار و چشم‌بند بازی و لجاجت نه بگوییم. م.ص‌.صاد|۳۱فروردین۱۴۰۳ https://eitaa.com/mssadeghi_ir