سُئِلَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلتَّوْحِيدِ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَلِمَ أَنَّهُ يَكُونُ فِي آخِرِ اَلزَّمَانِ أَقْوَامٌ مُتَعَمِّقُونَ فَأَنْزَلَ اَللَّهُ تَعَالَى «قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ» وَ اَلْآيَاتِ مِنْ سُورَةِ اَلْحَدِيدِ إِلَى قَوْلِهِ «وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذٰاتِ اَلصُّدُورِ » فَمَنْ رَامَ وَرَاءَ ذَلِكَ فَقَدْ هَلَكَ . از امام علی بن الحسین عليه السّلام راجع به توحيد پرسش شد، فرمود: خداى عز و جل دانست كه در آخر الزمان مردمى محقق و مو شكاف آيند از اين رو سوره «قُلْ‌ هُوَ اَللّٰهُ‌ أَحَدٌ» و آيات سورۀ حديد را كه آخرش «وَ هُوَ عَلِيمٌ‌ بِذٰاتِ‌ اَلصُّدُورِ» است نازل فرمود، پس هر كه براى خداشناسى غير از اين جويد هلاك است. الکافي ج ۱، ص ۹۱ #امام_سجاد علیه السلام #احادیث_توحیدی ایتا تلگرام

👥 مناظره استاد سید محمد موسوی و استاد غلامرضا فیاضی 🔶سعادت و شقاوت از منظر حکمت متعالیه #استاد_موسوی #دارالعلم #صوت ایتا تلگرام

🔶 سعادت و شقاوت از منظر حکمت متعالیه 👥 استاد سید محمد موسوی و استاد غلامرضا فیاضی 1⃣استاد غلامرضا فیاضی: سعادت و شقاوت در لغت همان خوشبختی و بدبختی است. فلاسفه در تحقیق همین مفهوم گفته اند که سعادت، آخرین کمالی است که انسان به دنبال آن است. توضیح مطلب آنکه: انسان در کارهای خود، گاهی غایت های مختلف و متفرع بر یکدیگر دارد. غایت نهایی و قصوی فعل انسان، سعادت است. 🔸اما اینکه این غایت قصوی چیست، محل اختلاف واقع شده است. برخی از این نظرات عبارتند از: 1. افلاطون: سعادت، معرفت عقلی و لذت حسی است؛ انسان ترکیبی از عقل و بدن است. کمال و سعادت نهایی انسان نیز در بهره مندی از معرفت عقلی و لذات بدنی است. حال میتوان کلام افلاطون را اینگونه توجیه کرد که در انسان سعادتمند، لذت بدنی تحت تدبیر معرفت عقلی است و بر اساس آن، این لذات را رنگ می دهد. 2. ارسطو: سعادت انسان آن است که قوۀ عاقلۀ آن فعال باشد. این کلام را نیز می توان همانند کلام افلاطون توجیه کرد. البته، عقل در لسان روایات ما، قوۀ مدرکه نیست، بلکه این است که فطرت و ساختار خدادادی خاص انسان، فعال باشد. بُعدی از این ساختار وجودی، تعقل است. بُعد دیگر نیز تمایلات انسان مانند تمایل به ایثار است. این ایثار باعث می شود که انسان، لذات و رنج هایی داشته باشد که حیوانات ندارند. این ساحات اختصاصی انسان، فعالیت هایی دارد که در حیوان نیست. عقل در لسان روایات ما، شامل همۀ این فعالیت ها می شود. 3. اپیکور: سعادت انسان در لذات جسمانی است. 4. ابن سینا: سعادت انسان در تبدیل شدن به جهان عقلی است؛ یعنی تمام جهان هستی را بفهمد: صیروۀ الانسان عالَما علمیّا مضاهیا للعالم العینی. 5. ملاصدرا: سعادت انسان در ارتباط انسان با معقولات است و نتیجۀ آن نیز این باشد که محضر حق را درک کند و از این مادیات خلاص شود. 6. آیت الله مصباح که نظر برگزیدۀ ما نیز هست: سعادت قصوی یعنی انسان در زندگی خود بیشترین لذت را داشته باشد و کمترین رنج. ابن سینا بیانی برای اثبات نبوت دارد و آن اینکه انسان می فهمد که خداوند انسان را برای بازیچه خلق نکرده است و نیز تمامی اموری که مایۀ سعادتش است را نمی تواند درک کند. اما خداوندی که خالق بشر است می داند که سعادت بشر در چیست: و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون. اما عبادت نیز هدف نهایی نیست، بلکه بر اساس آیات قرآن، تقوا غایت مترتب بر عبادت است. تقوا نیز منتهی به لذت اخروی می شود. از آنجا که لذت اخروی بی نهایت است، پس انسان رستگار دارای لذت اخروی ابدی است و رنج دنیا و حتی برزخی، محدود، بنابراین، ملاکی که بیان شد (لذت بیشتر و رنج کمتر در زندگی) صادق است. 2⃣استاد سید محمد موسوی: بسیاری از این سخنان صحیح است ولی ملاحظاتی نیز وجود دارد: 🔸ملاحظۀ اول: فلسفه علمی عقلی است و مباحث خود را به روش برهانی و بدون اینکه مقدمات خود را از شرع بگیرد، مطرح می کند. گاهی بحث ما سعادت از منظر شرع است. در این مورد می توان از بیانات شرعی استفاده کرد. ولی اگر بنا باشد بحثی عقلی پیرامون سعادت داشته باشیم که مشترک میان تمامی ملل و نحل باشد باید از شیوۀ برهانی استفاده کرد. 🔸ملاحظۀ دوم: مباحث فلسفی، عام است و اختصاصی به موجود خاص ندارد. نظر مختار ایشان (لذت حداکثری و رنج حداقلی)، ترکیبی است سعادت و شقاوت است و دیگر نمی توان آن را برای سعادت بکار برد؛ چراکه رنج، خصیصۀ شقاوت است و نمی توان این خصیصه را در تعریف سعادت اخذ کرد. انسان ترکیبی از قوای مختلف است. در چنین موجودی اگر ناظر به تک تک قوا باشیم، سعادت هر قوه، وصل به کمال همان است ولی اگر ناظر به انسان به عنوان کل باشیم، دیگر سعادت او باید نسبت به برآینده این قوا معنا شود. حقیقت انسان را قوۀ عاقلۀ او تشکیل می دهد و سعادت او نیز با کمال همین قوه معنا می شود. سایر قوای جزئی نیز تحت تدبیر همین قوه هستند. از این جهت، تفاوتی میان کلام فلاسفه نیست و همگی نیز با عبارات مختلف یک حقیقت را بیان کرده اند. سعادت انسان از منظر فلسفی، هم جواری وی با خداوند متعال است. مسیر وصول به این سعادت نیز شناخت حقیقت و پس از آن، اذعان و باور قلبی و پس از آن، اصلاح جزء عملی است. این اصلاح عملی نیز به صورت کلی در حکمت عملی آمده است و به صورت کلی و جزئی در شریعت. 🔸ملاحظۀ سوم: بهشت و جهنم که در کلام شما بود، ذو مراتب است و از مراتب جسمانی تا مراتب عالی تر را شامل می شود. اولین مرتبه بهشت غیر جسمانی، اتصال به عقل فعال است. این مرتبه در تعبیر شرعی، هم جواری با اولیاء و مقربین است. بهشت جسمانی انسان نیز همان لذت مرتبۀ حیوانی اوست. البته، انسان بما هو انسان برای لذت حیوانی آفریده نشده است. بلکه هم جواری با مقربین و بالاتر از آن، بهجت حاصل از مشاهدۀ ذات اله است. #استاد_موسوی #دارالعلم #متن ایتا تلگرام

3⃣استاد غلامرضا فیاضی: 🔸ملاحظۀ اول: بنا بر بحث فلسفی نداشتیم، بلکه به دنبالِ این هستیم که سعادت چیست؟ از منظر روایات، تمام حقیقت انسان، تعقل نیست بلکه بخشی از حقیقت وی، تمایلات انسان است. لذا ممکن است انسانی دارای تعقل بالایی باشد ولی در ناحیۀ تمایلات، متوقف بوده باشد و مصداق آیۀ و جهدوا بها و استیقنتها انفسهم شود. چنین انسانی، اهل سعادت نیست و به تعبیر قرآن: مَثَله کمَثَل الکلب. اینکه فلاسفه می گویند: کمال انسان به رشد تفکر و تعقل اوست، صحیح نیست. بلکه برای سعادت انسان باید سراغ روایت جنود عقل و جهل امام صادق ع برویم. بسیاری از مواردی که در این روایت آمده است مربوط به تمایلات انسان است. بنابراین، انسان که در بالاترین مراتب تعقل باشد ولی در سایر ساحات متوقف شود، شقی است. در مقابل، انسانی که تعقل بالایی نداشته باشد ولی در تمایلات خود را کنترل کرده و رشد داده باشد، سعید خواهد بود. 🔸ملاحظۀ دوم: ایمانی که ملاصدرا می گوید همان تصدیق منطقی است. این معنا اصلا صحیح نیست؛ چراکه ایمان از افعال نفس انسانی است که ادراک و شناخت، مقدمۀ آن است. بنابراین، ایمان از مقولۀ تعقل نیست، بلکه شرط آن معرفت است. لذا برای اینکه ایمان بالاتری داشته باشیم، معرفت بالاتری لازم است. این معرفت بالاتر نیز نباید تعقلی باشد، بلکه می تواند از طریق تصدیق سخن عالم حاصل شود به شهود برسد. این شهود نیز با فلسفه حاصل نمی شود بلکه فقط باید اهل عمل صالح باشد. بنابراین، اساس سعادت ایمان است که از سنخ معرفت نیست، بلکه از نوع اعمال جوانحی بشر است. تعقل نیز هم می تواند زمینۀ سعادت باشد و هم زمینۀ شقاوت. 4⃣استاد سید محمد موسوی: 🔸ملاحظۀ اول: فلاسفه نیز تصریح دارند که اصلاح عمل لازم است. تاکید بر تعقل نیز به معنای نادیده گرفتن جزء عملی نیست. بلکه فعلیت تعقل یعنی تابش عقل فعال و این تابش درگرو اصلاح عمل است. بنابراین، وقتی فصل مقوم انسان، مرتبۀ عقلی اوست، سعادت او نیز با کمال همین مرتبه باید معنا شود. در قرآن نیز دارد که ان شر الدواب عند الله الصم البکم الذین لا یعقلون (انفال: 22). 🔸ملاحظۀ دوم: مراد از تعقل و تفکر، شناخت حقائق اساسی عالم است. اگر انسان از طریق ریاضت به شهود این حقائق برسد به همان تعقل رسیده است. #استاد_موسوی #دارالعلم #متن 🙏با تشکر از حجت الاسلام مهدی خیاط زاده ایتا تلگرام

🎙 تفسیر عرفانی تولی و تبری و لزوم تربیت کودک بر اساس آن 📆 انتشار به مناسبت ایام سوگواری ماه صفر 📅باز نشر به مناسبت روز جهانی کودک ✅ استاد در این گفتار با توضیح معنای فنای فی الله و راه های نزدیک تر شدن به آن را بیان میکنند. ⬇️ در ادامه با ستایش حضور کودکان در مجالس عزاداری اهل بیت و انتقاد از شبهات بی پایه به آثار مختلف این حضور و تربیت کودکان بر اساس آن میپردازند. ⚠️ همچنین با ذکر حدیث " هل الدین الا الحب و البغض" تفسیر عرفانی، فلسفی و کلامی ارائه میدهند. #استاد_موسوی #صوت ایتا تلگرام

📝 تفسیر عرفانی تولی و تبری و لزوم تربیت کودک بر اساس آن 📆 انتشار به مناسبت ایام سوگواری ماه صفر 📅 بازنشر به مناسبت روز جهانی کودک ✅ استاد در این گفتار با توضیح معنای فنای فی الله و راه های نزدیک تر شدن به آن را بیان میکنند. ⬇️ در ادامه با ستایش حضور کودکان در مجالس عزاداری اهل بیت و انتقاد از شبهات بی پایه به آثار مختلف این حضور و تربیت کودکان بر اساس آن میپردازند. ⚠️ همچنین با ذکر حدیث " هل الدین الا الحب و البغض" تفسیر عرفانی، فلسفی و کلامی ارائه میدهند. 🔴متن ویرایش شده است. #استاد_موسوی #متن ایتا تلگرام

🎙گفتاری از استاد سید محمد موسوی درباره اربعین حسینی علیه السلام #اربعین #استاد_موسوی #صوت_کلاس #حکمتانه ایتا تلگرام

🎙گفتاری از استاد سید محمد موسوی درباره اربعین حسینی علیه السلام 🔶یکی از خصوصیات در زیارت اربعین، این است که سید الشهدا علیه السلام این قیام را انجام داد و این سختی ها را به جان خود و خانواده خرید لیستنقذ عبادک من الجهاله و حیره الضلاله بندگان را از جهالت و حیرت خارج کند یعنی فلسفه قیام سید الشهدا و همه آن جریانات و مصائبی که برای حضرت و خاندان حضرت پیش آمد همه برای این بود که از حیرت و ضلالت و جهالت خارج بشود که حیرت و ضلالت و جهالت خود دارای مراتب و درجات است. 1️⃣جهالت فقط این نیست که کسی به احکام ظاهری فقهی آگاه نباشد و مثل اهل خلاف نماز مستحبی را به جماعت بخواند و تخلفات دیگری را انجام بدهد این مرتبه نازل از جهالت است 2️⃣ مرتبه بالاتر این است که در مسائل اعتقادی خودش جاهل باشد کسی که پیامبر را نمیشناسد و از پیامبر فقط یک ظاهر جسمانی میشناسد و جانشین او را همینطور یک ظاهر جسمانی میداند و میگوید پیامبر انسانی بود مثل بقیه جانشینش هم کسی باشد که اهل کمال نباشد این بسیار بد تر از جهالت در احکام است 3️⃣ جهالت در توحید ، کسی که توحید حقیقی را نمیشناسد و اقتضای صمد بودن و احدیت حق تعالی را نمیشناسد این جهالت بدتر از جهالت اولیای الهی است 🔴 روز اربعین چنین ویژگی دارد که سید الشهدا قیام کرد تا همه این جهالت ها از بین برود و مردم به سمت توحید حقیقی و ولایت حقیقی بیایند و بعد در پرتو این شناخت های صحیح، در مقام عمل هم آن احکام نفس الامری الهی را بشناسد. در این روز اگر کسی در جهت غرض سید الشهدا علیه السلام که اصل این قیام را انجام داده است تلاشی نکند یک قدمی در خروج از این جهالت و حیرت برندارد، چیزی بر علمش نیفزاید تا از این جهالت و ضلالت خارج بشود و با آن غرضی که سید الشهدا علیه السلام در این حرکت انجام داده توافق نکرده است. برخی خیال میکنند اقامه و تعظیم این شعائر فقط به این است که برود به مجالس روضه و گریه کنند و به سر وسینه بزند و بیاید بیرون که البته این مهم است ، خیلی هم مهم است باید هم باشد در این شکی نیست اما نباید محدود به این باشد، اینطور شده است که برخی بخواهند به مجلسی بروند میگویند آن آخرش که روضه است و مداحی است برویم و قبلش نرویم. البته مقداری از این، تقصیر طلاب و آخوند ها و منبری ها هم هست که حرف های سودمند برای مردم نمیگویند بلکه حرف های تکراری و عوامانه که مردم به آن آگاهند و دوباره به مردم تحویل میدهند، چنین مشکلاتی در برخی منبری های بی سواد هست. اما به حسب این زیارت شریف که امروز نقل شده است غایت قیام امام حسین ، استنقاذ و بیدار کردن مردم از جهالت و ضلالت است پس ما باید آن هدف را بدانیم و این شعائر ظاهری و گریه در جای خود باشد و در مسیر آن غرض و هدف حرکت کنیم . ✅در جنگ صفین در همان بهبوبه جنگ فردی از امیر المومنین درباره توحید پرسید و خدمت امام عرض کرد که شما میگویید که خدا واحد است یعنی چی ؟ اصحابی که در نزدیکی این ماجرا بودند اعتراض کردند که در میانه جنگ توحید یعنی چه؟ نمیبینی امام در معرکه و معرض جنگ است ؟! حضرت فرمودند رهایش کنید این جنگی که ما داریم با این قوم برای توحید است . تمام این دعوایی که بر سر خلافت بود و بعد به آن جنگ ها انجامید همه برای توحید حقیقی بود ، سید الشهدا همین مسیر را رفتند و برای اینکه مردم را از جهالت و ضلالت نجات بدهند برای همین توحید بود و در رتبه بعد برای ولایت حقیقی . 💡بنابراین اگر عوام توجه به این ندارند خواص که باید توجه کنند و گمان نکنند غرض از این دوماه عزاداری فقط گریه باشد و این ها هیچ جنبشی در ذات انسان و هیچ تحولی در شناخت و معرفت انسان موجب نشود ، این توقف در یک مرتبه محدود است ضمن اینکه آن عزاداری و ذکر مصیبت و گریه و ... همه به جای خود مهم است و باید هم باشد ولی در این بین حداقل از خواص این توقع هست که از آن هدفی سیدالشهدا داشتند که نجات از جهالت بود و هدفی که پدر بزرگوارشان داشتند در آن جنگ و هدف پیامبر هم همین بوده و روشن میشود تمام معصومین همه همین هدف را داشتند و میخواستند همین را بگویند و هرکس به حسب زمان خودش . خلاصه اینکه خواص از این مسیر و هدفی که در این مسیر است غافل نشوند ،ان شا الله خداوند ما را در مسیر صحیح و واقعی ولایت اهل بیت قرار بدهد. #اربعین #استاد_موسوی #صوت_کلاس #حکمتانه ایتا تلگرام

❓پرسش باسلام مقدمه اول: نحوه های وجود عین علم و وحدت و فعلیت و .... می باشد مقدمه دوم: در تعریف علم گفته شده است که العلم انکشاف الاشیاء و ظهورها بین یدی العالم مقدمه سوم: معنای عینیت صفات با ذات این است که ذات شی بذاته بلاحیثیه تقییدیه و تعلیلیه مصداق برای حمل مفاهیم الصفات می باشد (شرح منظومه) به حکم مقدمه اول وجود عین علم است و حقیقت وجود امر واحد تشکیکی است پس علم نیز تشکیکی می باشد و به حکم مقدمه سوم لازم می آید که مثلا یه نحوه وجود به حکم اینکه علم عین ذات اوست احتیاجی به حیثیت تعلیلیه و تقییدیه نمی باشد پس وجودات خاصه عین علم هستند و این عینیت بی نیاز کننده از احتیاج به علت می باشد شما این بیان را صحیح می دانید؟ سبق بالحق طبق مبنای وحدت تشکیکی است یا وحدت شخصیه یا هر دو ؟ متن پاسخ استاد: باسلام اگر مقصود از ذات معنای رایج آن باشد: نفی حیثیت تعلیلیه از وجود ، یعنی وجود، عین ذات و واجب الوجود است همانگونه که کمالاتی مانند علم و قدرت نیز عین همین ذات و بی‌نیاز از علت است. در ماسوای حق تعالی، ذات، غیر از وجود و علم و سایر کمالات است و این حقیقت واحد، که مفاهیم وجود و علم و قدرت و .. بر آن حمل میشود ، نیازمند علت است و این امر منافاتی با عینیت وجود و علم ندارد. اگر مقصود از ذات، نحوه وجود باشد: وجود دو نحوه است بنفسه و بغیره (مستقل و وابسته)همانگونه که علم نیز دو نحوه است بنفسه و بغیره. در هر دو نحوه، وجود عین علم است و این عینیت ، بی نیاز کننده وجود و علم بغیره، از علت نیست. #پرسش_و_پاسخ #استاد_موسوی ایتا تلگرام

🏛 مدرسه تخصصی میان‌رشته‌ای تجربه نزدیک به مرگ؛ توهم یا واقعیت؟ ♨️حضوری و مجازی 🔖 صدور گواهی معتبر 👤با حضور استاد سید محمد موسوی 🧭 جزئیات و ثبت نام تا 20 شهریور از پیوند زیر https://andishehrezvan.ir/?p=5065 ایتا تلگرام

أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم ، وَ زِد وَ بارِک ، عَلی النبی الامی العربی الهاشمی القرشی المکی المدنی ، الابطحی التهامی ، و السید البهی ، السراج المضیئی ، الکوکب الدری ، صاحب الوقار و السکینة ، المدفون بالمدینة ، العبد المؤید ، والرسول المسدّد ، المصطفی الامجد ، المحمود الاحمد ، حبیب اله العالمین و سید المرسلین وخاتم النبیین وشفیع المذنبین ، و رحمة للعالمین أبی القاسم محمد صلی الله علیه وآله ⬛️ رحلت جانگذاز حضرت ختمی مرتبت تسلیت و تعزیت باد⬛️ ایتا تلگرام

اللّهم صلّ و سلّم و زد وبارک علی السید المجتبی و الامام المرتجی ، سبط المصطفی و ابنِ المرتضی ، علم الهدی ، العالم الرّفیع ، ذی الحسب المنیع و الفضل الجمیع و الشرف الرفيع ، الشّفیع ابن الشّفیع ، المقتول بالسّم النّقیع ، المدفون بأرض البقیع ، العالم بالفرائض و السّنن ، صاحب الجود والمنن ، کاشف الضّر و البلوی و المحن ما ظهر منها و ما بطن ، الّذی عجز عن عدِّ مدائحه لسانُ اللُّسَن ، الامام بالحقّ المؤتمن ، أبی محمد الحسن صلوات الله وسلامه علیه ⬛️ شهادت امام حسن مجتبی تسلیت و تعزیت باد⬛️ ایتا تلگرام