✿- براۍ من کہ پُرم از فراقِ قصہ نگو اگر کتاب تو باشـے کتابخانهـ منم✨"

میلاد حضرتِ زینب(س)مبـٰارڪ💜'

هَمچو یك کوه ، همگۍ پشت ِ هَمیم .. 🤍

داستان از جایـے شروع شد کہ شاهزاده‌ۍ قصر امیرخسرو بہ بستر بیمارۍ افتاد و طبیبـے رافضے براۍ مداواۍ ماه‌خاتون بر بالینش حاضر شد. اینجا بود کہ قلب ماه‌خاتون نور ایمان را دید؛ حالا شیخ رافضے بہ جرم شیعہ بودن پاۍ چوبہ‌ۍ دار است و ماه‌خاتون تشنہ‌ۍ شنیدن از حقیقت ایمان، تا در ؏شق بسوزد‌. در سلول، ماه خاتون، نشستہ برابر شیخ رافضے و مےگوید: -برایم از حقیقت ایمان بگو؛ شیخ رافضے سرۍ تکان مےدهد و مےگوید: -حقیقت ایمان علےبن‌ابـے‌طالب(؏) است. ماه‌خاتون مےگوید: -نمےدانم چرا با بُردن نام او، چیزۍ درون سینہ‌ام پر مےکشد! گویا درونم شوق ناشناس و غریبیـےست برای شناختن علے‌بن‌ابـے‌طالب! روایت کن! -نویسندھ ❲ مجید پورولے کلشترۍ ❳!

. . 「 تیکہ کتـٰاب 🤎 」 یک شب نزدیکـےهاۍ اذانِ صبح خواب دیدم کہ حمید گفت : خانوم خیلـے دلم برات تنگ شده پاشو بیا مزار . معمولاً عصر‌ها بہ سر مزارش می‌رفتم ، ولـے آن روز صبح از خواب کہ بیدار شدم راهـے گلزار شدم ، همین کہ نشستم و گلھا را روۍ سنگِ مزار گذاشتم دختری آمد و با گریهـ من را بغل کرد ، هق‌هقِ گریه‌هایش امان نمیداد حرفـے بزند ، کمـے کہ آرام شد گفت: عکس شھیدتون رو توۍ خیابون دیدم بہ شهید گفتم من شنیدم شما‌ها براۍ پول رفتید ، حق نیستید . باهات یہ‌قراری میزارم ، فردا صبح میام سر مزارت ، اگر همسرت رو دیدم می‌فھمم من اشتباه‌ کردم ، تو اگه بہ حق باشـے از خودت بہ من یہ نشونہ میدے . -کتـٰابِ یادت باشد🫀'

. . کاش میشد حالِ خوب را ، لبخند زیبا را ، بعضـے دوست داشتن ها را ، خشک کرد ، لاۍ کتـٰاب گذاشت و نگھشان داشت🥤.