حاجتت را از امام زمانت بخواه! گوشه ی زندان افتاده بود، به چه جرمی؟ به جرم باور به ولایت اهل بیت علیهم السلام مدت زیادی بود که در زندان بود، دیگر طاقتش تمام شده بود از حال بدش به امام زمانش شکایت کرد؛ مولای من دیگر طاقت این زندان و این غل و زنجیر را ندارم! پاسخ آمد: همین امروز از زندان آزاد می‌شوی و نماز ظهرت را در منزلت می خوانی! باورش نمی شد که به این سادگی رهایش کنند، پیش از ظهر نامش را صدا زدند: ابوهاشم جعفری! تو آزادی در عین ناباوری و با خوشحالی تمام راهی منزلش شد نماز ظهرش را همانگونه که امامش فرموده بود در منزلش خواند. نماز که تمام شد در خانه دوری زد، دید هیچ برای خوردن ندارد، مدتی در زندان بوده و اکنون خانه اش مانند کف دست خالی است! در دل با خود گفت ای کاش وضعیت سخت و دشوارم را برای امامم بنویسم، اما... اما خجالت کشید شاید با خود گفت چقدر باید به امامم زحمت بدهم، قلم را روی کاغذ گذاشت و نامه را ننوشت. ناگاه دید پیکی از طرف امام آمده؛ کیسه ای برای او آورده که صد دینار طلا در آن هست و همچنین همراه کیسه طلا، نامه ای از امام، اشک در چشمانش حلقه زده بود، قطرات اشک را پاک کرد تا متن نامه ی امام را بهتر ببیند: "ابوهاشم! هر گاه خواسته ای داشتی، از ما خجالت نکش، نکند هیبت و بلندی مقام امام مانع از درخواستت شود، حاجتت را از ما بخواه، با یاری خدا آنچه دلخواه توست اتفاق خواهد افتاد!" ...إِذَا كَانَتْ لَكَ حَاجَةٌ فَلاَ تَسْتَحْيِ وَ لاَ تَحْتَشِمْ وَ اُطْلُبْهَا فَإِنَّكَ تَرَى مَا تُحِبُّ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ کافي ج ۱، ص ۵۰۸ #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان