رباب‌چشم‌به‌راهِ‌کودکی‌سیراب‌است، نه‌کودکی‌باگلوی‌پاره‌وقنداقه‌ی‌خونی! حسین‌قدم‌برمیدارد،لبه‌ی‌خیمه‌را به‌احترام‌بالامیبرند،اباعبدالله‌وارد میشود،کودکی‌درآغوش‌دارد،گوشه‌ی عبایش‌راانداخته‌برصورت‌کودک،جسم کوچکش‌کاملا‌پنهان‌شده‌زیرِسایه‌ی‌عبا... رباب‌پریشان‌است،توانِ‌نزدیک‌شدن وگرفتن‌کودک‌راندارد،حسین‌سربه زیر‌انداخته... گویی‌آسمان‌خجل‌شده..، چندقطره‌خون‌کف‌خیمه‌میفتد، قصه‌لومیرود،مهرتاییدخوردبر ترسِ‌رباب... علی‌اصغرهم‌فداشد:) ربابِ‌پریشان،چشمش‌به‌صورت‌امام میفتد،تمام‌داغ‌این‌دشت‌بلارااین‌مرد بردوش‌میکشد،یک‌شبه‌تمام‌محاسنش سفیدشده‌وپیشانی‌اش‌چین‌انداخته... گویی‌درداصغرش‌را فراموش‌کرده،آرام‌به‌امام‌نزدیک‌میشود... من‌راببین، خدانکندشرمنده‌شوی؛ اقاقبول‌کن‌این‌کم‌رازمن، شرمنده‌ام‌رباب‌پسردیگر‌ندارد(:

:)))))))

بگید کدوم از ده شب محرم جونتونو میگیره یا گرفته ؟ جهت ارسال تگ | @Wild128

هر شبش ادمو میکشه ولی شب عاشورا و شب سوم))))) رسما میخوام جون بدم🙂💔

تو دورانِ کرونا که اون وضعیتُ داشتیم این پیر مرد خودش یه تنه برای ارباب عزاداری میکرد:)❤️ عشقِ حسین چه کارها که نمیکنه با ادم🙂

یه همچین رفیقی که اینجور جاها به یادتون باشه داشته باشین نعمته والا:>

هرچی بیشتر به عاشورا نزدیک میشیم بیشتر این جمله میاد تو ذهنم: به سمت گودال از خیمه دویدم من شمر جلوتر بود ناله کشیدم من:)💔

یواش گوشش بدین...🚶🏻‍♂

شکر خدا که در پناه توییم یا حسین✨🖤