#یادداشت_روز 📝 ❣غذای قلب... @mzohor

✦ #ندبه_های_دلتنگی ✦ أین جامع الکلمة علی التقوی ؟ 🌟 آمدنت، سالروز بعثت اندیشه‌هاست! آن زمان که انسان اعتراف میکند؛ کلید بهشت گمشده‌اش، فقط همین یک احساس بود؛ نکند کاری کنم دل امامم بلرزد... #اللهم_عجل_لولیک_الفرج @mzohor

خوردن انار در روز جمعه 🌷امام کاظم (علیه السلام):  «کسی که یک انار در روز جمعه و ناشتا بخورد، قلبش را چهل روز نورانی می‌کند، و اگر دو انار بخورد هشتاد روز نورانی می‌کند، و اگر سه انار بخورد صد و بیست روز نورانی می‌کند و وسوسه شیطان را از او دور می‌کند و کسی که وسوسه شیطان از او برطرف شود خدا را معصیت نمی‌کند و کسی که خدا را معصیت نکند، او را وارد بهشت می‌کند.» (المحاسن ج ۲ص۵۴۴) ✅ افرادی که دچار آسیب های متافیزیکی خصوصاً وسواس فکری و عملی هستند از این نسخه مجرب غافل نشوند.

معرفی یک استاد خصوصی برای سیر و سلوک عرفانی! 🔸چقدر خوب است آدم استادی داشته باشد که دردهای او را تشخیص بدهد و بگوید: باید فلان کار را انجام دهی تا مشکلت حل شود. استاد گاهی نه‌ تنها راهنمایی می‌کند، بلکه به آدم کمک می‌کند تا مشکلش برطرف شود. شاید داستان‌های زیادی شنیده باشید از کسانی که به دنبال سیر و سلوک الی الله بوده‌اند و اگر استاد خوبی نصیب‌شان شده، چگونه آن استاد در مراحل مختلف دستشان را گرفته و برای عبور از موانع کمکشان کرده است. 🔸اما همۀ ما استادی به نام نماز داریم؛ نماز استاد رساندن انسان به خداست. نماز زنده است، شعور دارد، متحرک است، فعال است، بصیر است، آگاه است. نماز مثل یک عادت شخصی یا یک مراسم عمومی نیست. نماز یک فعالیت مردة بی‌روح نیست، که خاصیتی برای ما نداشته باشد. نماز هر کسی متناسب با خود او برایش کار می‌کند. اگر من حب مقام دارم، نماز من، حب مقام مرا برطرف می‌کند. اگر حب مال دارم، حب مال مرا برطرف می‌کند. اگر حب شهوت دارم، حب شهوت مرا برطرف می‌کند. اگر تکبر دارم، تکبرم را زائل می‌کند. اگر محبت به خدا ندارم، محبت به خدا می‌آورد. نماز هر کسی می‌داند با او چکار کند تا اصلاح شود.

🌷 پیش به سوی خوبی‌ها ❓ چگونه امر به معروف و نهی از منکر کنیم؟ ✅ ۱۸ توصیه رهبر معظم انقلاب برای بالا رفتن از نردبان امر به معروف و نهی از منکر

💫 گوشه ای از فضایل آیة الکرسی 🌷 امیرالمومنین علیه السلام: اگر می‌دانستید آیةالکرسی چیست و چه آثار و فضایلی دارد هیچ گاه و در هیچ حالی آن را رها نمی کردید. (امالی شیخ طوسی ص ۵۰۸)