نقل میکنن که مرحوم حاج آقا بزرگ تهرانی ایشون استادشون که از عرفا بود ، وقتی از دنیا رفت ، در یه حالتی ایشون رو دید ..

در ارتباط با مساله برزخ ، قیامت ، آخرت باید گفت دست ما کوتاه و خرما بر نخیل ... واقعیتش تا نریم تا نبینیم چیه به قول معروف با حلوا حلوا کردن دهن شیرین نمیشه ...

ظاهرا حالا ، حالت خوابی بوده ، دست ایشون رو گرفت گفت آقا از اون طرف چه خبر

زندگی انسان در عالم برزخ و در عالم قبر به چه شکلی است؟

او با یه لبخندی دستشو محکم کشید گفت باید بیای اینجا ببینی چه خبره ..

این یه واقعیته مسئله ست اما اجمالا اون چیزی که از اهل بیت به ما رسیده و ما غیر از این سند دیگری نداریم .... بعد از مرگ زندگی برزخی به این شکل شروع میشه که ....

روح تا حالا با این بدن سنگین با این بدن خاکی با این بدن گوشتی استخوانی کار میکرد با یه بدن سبکی ، زندگیش رو آغاز میکنه

از امام صادق ع پرسیدند ؛ پس از مرگ چجوری زندگی میکنیم ؟ حضرت در یه روایتی فرمودند : در یک بدن هایی مثل بدن های دنیاییه

اون بدن سبک ، همون بدن برزخیه که به او بدن مثالی هم میگن ، چون شکل و مثل این بدنه این بدن مثالی که شبیه این بدن ... از روایات استفاده شده هاا

از امام صادق ع ، شخصی پرسید ؛که آقا ، بعد از مرگ ، ارواح کجا میرن ؟

امام صادق ع فرمودند : که ارواح مومنین در یک حجره ها و اتاقهایی ، یاکلون من طعامها ...اتاقهای بهشتی ، بهشت برزخی ، از غذاهای اونجا میخورن ، و یشربون من شرابها ، از نوشیدنی های اونجا می آشامند ...

البته بدنی که توو برزخ باهاش هستیم ، این بدن تو خواب نیستااا هزاران بار متکامل تر از اینه چون بدن توو خواب ، هنوز مال عالم دنیاست ... اون بدن برزخی از عالم دنیا ما رفتیم بیرون و به عالم کامل تری رسیدیم ....

قالب اینه ، بهترین مثال شبیه اونی هست که در خواب میبینیم در خواب این بدن گوشتی زیر لحاف افتاده ، هیچ تحرکی نداره ، اما اون بدن رو میبینیم کاملا فعال هست ، حرکت میکنه ، میخوره ، میفهمه ، می آشامه ، درد میکشه ، لذت میبره ،

البته اینو بعد ها توی نعمتهای بهشتی ، خواهیم گفت که خوردن و به اصطلاح آشامیدن در بهشت ، مثل دنیا فقط تامین غریزه نیست ، اونجا قرب میاره ..

بعد حضرت فرمودند ، مومنین اونجا توی برزخ همدیگرو میبینن ، ملاقات دارن با هم ، همدیگر و میبینن ، میشناسن ، انس دارن با هم ، مراوده دارن

البته من یه چیزی رو همین جا عرض کنم که ؛ زندگی برزخی ، نظامش ، نظام اجتماعی نیست ، نظام فردیه ...در ارتباط با مساله برزخ ، قیامت ، آخرت باید گفت دست ما کوتاه و خرما بر نخیل ...

شخصی که از دنیا میره ، اگر بهشتی باشه ان شاالله ، دورش جمع میشن از او سوال میکنن ، راجع به فامیل میپرسن ... اینا همش هست

احتیاج به نانوا داری ، احتیاج به قصاب داری ، احتیاج به پزشک داریم ... اونجا اینجوری نیست اونجا زندگیه هر کسی فردیه یعنی هرکسی خودشه در گرو عقاید و اخلاقیات و اعمالش که به شکلهای مناسب ، براش پیدا میشن

ببینید زندگیه ما در عالم دنیا یه زندگیه اجتماعیه ، تو جامعه همه به هم دیگه احتیاج داریم ، به مشاغل مختلف احتیاج داریم ، شما به تنهایی نیازهاتو نمیتونی براورده کنی