قصد داریم از امروز ، بمدت چهل جلسه در سری پیامهایی با نام #توجیه_المسائل_کربلا به بررسی ریشه‌ی توجیهاتی که برای باحسین نبودن مردم سال61 هجری بودرو با نگاهی جذاب در کانال نماز شب👉 بپردازیم، تا خدایی نکرده در امتحانِ یاریِ امام زمانمان به سرنوشتِ مردم کوفه دچار نشویم. با ما همراه باشید...↙️↙️ http://eitaa.com/joinchat/513212433Cb136b25832 ❤️کانال نماز شب ❤️

منطقی بنظر میرسه مگه نه؟ ➖ خانواده‌ام چه می‌شود؟ ➖ می‌خواهم تفسیر قرآن بگویم ➖ اسلام به من نیاز دارد ➖ نابینا و علیل بودم ➖ اسلحه و اسبم برای تو ➖ می‌خواستم عبادت کنم اینها بخشی از توجیه‌ها و بهانه‌های مردمِ سال ۶۱ هجری بود برای با حسین نبودن... توجیهاتِ به ظاهر منطقی که شاید هر کدوم از ما هم، در زندگی ازشون استفاده کنیم. ‌ قصد داریم از امروز ، بمدت چهل جلسه در سری پیامهایی با نام #توجیه_المسائل_کربلا به بررسی ریشه‌ی این توجیهات با نگاهی جذاب در کانال نماز شب👉 بپردازیم، تا خدایی نکرده در امتحانِ یاریِ امام زمانمان به سرنوشتِ مردم کوفه دچار نشویم. با ما همراه باشید...

چهل جلسه توجیهی! قرار است با هم چهل جلسه توجیهی داشته باشیم؛ چهل جلسه که فقط باید یک کار کنیم: کلاه خود را قاضی کنیم. می‌خواهیم حتی شده به ناحق، به کوفیان در تنها گذاشتن امام حسین حق بدهیم! می‌خواهیم بدانیم چه شد که اینطور شد، تا عبرت بگیریم. اگر تکراری در کار تاریخ باشد که قطعا هست، بدانیم توجیه کردن، همان عذر شرعی آوردن است. اگر قرار است علمدار و رسانه‌ی امام زمان‌مان باشیم، یا اگر دوست داریم حضرت عباس و حضرت زینب را الگوی خود قرار دهیم و مثل آنها باشیم، باید از این کلاه برداریِ دینی، یعنی توجیهِ مسائل، فاصله بگیریم. مطالب چهل‌گانه‌ی این مبحث، برداشتی است از کتاب توجیه المسائل کربلا. #توجیه_المسائل_کربلا ۱ ادامه دارد.....

بگو بهترین عمل چیه تا توجیه را شروع کنیم! یکی از سنت‌های خدا، امتحان و ابتلاء (آزمودن) است. همه‌ی ما باید امتحان شویم تا عیارمان مشخص شود؛ پس راهی برای فرار از امتحان نیست. حالا یک راه مانده و یک قدرتِ انتخاب؛ می‌توانی پیروزی را انتخاب کنی یا رفتن به سمت شکست را، اما آن را جور دیگری بخوانی و در واقع توجیه کنی! اما چه کسی پیروز است؟ تعبیرِ قرآن از پیروزی در امتحانات، تعبیرِ «أَحْسَنُ عَمَلاً» است؛ یعنی کسی پیروز می‌شود که بهترین عمل را انجام دهد، نه هر عملِ خوبی را. (سوره ملک، آیه۲) اگر زمانت را صرفِ هر کار خوبی بکنی، اما آن کار، بهترین کار نباشد، محکوم به یک پیروزی با توجیه هستی و این یعنی شکست! حالا کلاهت را قاضی کن و به این سوالات پاسخ بده. : بهترین عمل در کربلا چه بود؟ آیا عیار ۷۲ تن بیشتر است یا ...؟ امروز بهترین عمل چیست؟ #توجیه_المسائل_کربلا ۲ ادامه دارد....

فتوکپیِ اشتباهات دیگران یعنی... این که کار اشتباهَت را گردن جامعه بیندازی و بگویی «رسم جامعه اینطوره؛ سنّت خانوادگیه؛ الان اینطوری مُد شده و...»، خودش اشتباهی دیگر است. حتی اگر مانند حادثه کربلا ۳۰ هزار نفر کار اشتباهی انجام دهند، دلیل نمی‌شود که تو هم فقط به این خاطر که بی اراده هستی، آنها را همراهی ‌کنی. اگر با توجیهاتی همانند خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت باش! یا چون همه رفتند و هیچ کس نمانده، من هم می‌روم، کارها به تایید می‌رسید، ما هم امروز باید دست از یاری امام زمان برمی‌داشتیم. یکی از مهمترین کارها برای تعجیل در ظهور، گناه نکردن است، اما این روزها خوب و بدِ خیلی از کارها در جامعه جور دیگری اِلقا و تعیین شده و در واقع به سنّت و عُرف جامعه تبدیل شده است (درحالیکه آن کار از نظر اسلام شایسته نیست)؛ مانند سنّت‌های غلط در مورد ازدواج، مهریه و... اگر دیگران کار بدی می‌کنند، تو مانند فردی بی اراده تقلید نکن! تو حقِ انتخاب داری؛ باور کن متفاوت بودن، بهتر از گناهکار بودن است. اگر نمی‌توانی شرایط را تغییر بدهی، لااقل برای اشتباه دیگران کف نزن! ذغال سنگ و الماس هر دو از جنس کربن هستند، ولی الماس چون فشار بیشتری را تحمل کرده، تبدیل به سنگی با ارزش شده است. #توجیه_المسائل_کربلا ۳

دعا خوبه، اما تو فرق می‌کنی! شما به کسانی که در هنگام لشکرکشی دشمن، بجای کمک به امام زمانشان، تنها برای او دعا می‌کنند و در هنگام کشته شدن او، گریه و زاری می‌کنند، چه می‌گویید؟ بگذارید اول آنها توجیهشان را بگویند. آنها می‌گفتند ما چون عمیقاً دعا کردیم، لازم نبود عمل دیگری انجام دهیم. آیا در شرایط حساسِ کربلا، بی‌عملی و فقط دعا کردن کار درستی بود؟ دعا خوب است اما بعنوان مکمل در کنار باقی کارهایمان و یا در زمانی که قدرت انجام کاری جز دعا را نداریم، نه به تنهایی و نه در زمانی که سرنوشت ما در گرو همت‌ و تلاشمان است. خدا در آیه ۱۱ سوره رعد می‌فرماید: «خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خودِ آن قوم حالشان را تغییر دهند.» در زمانیکه دشمن به شدت بر ضد امام زمان کار کرده و شُبهه درست می‌کند، دعا کردن به تنهایی کافی نیست. اگر امروز وارد میدانِ عمل نشویم و دلمان را به دعا کردن‌هایمان خوش کنیم، چگونه می‌توانیم در هنگام ظهور، همچون شهیدانِ کربلا جان خود را تقدیم امام زمانمان کنیم؟ #توجیه_المسائل_کربلا ۴ ادامه دارد....

بعضی آدمها را باید خواند، پس ورق بزن! اینکه گروهی جایگاهِ اجتماعی دارند یا تعداد طرفدارانشان زیاد است (با وجود اینکه در زمینه‌ای خاص مهارت دارند)، دلیل بر صحتِ تمامِ اعمالِ آنها نمی‌شود. ما باید ارزشهای زندگیمان را بر اساس نظراتِ فردی (امام زمان) تنظیم کنیم که از همه عاقل‌تر و عادل‌تر است. به عقیده شما نظر سلبریتی‌ها مهم است یا امام زمان؟ بعضی افراد در ظاهر عمل خوبی انجام می‌دهند، اما در باطن به دنبال منافع خود هستند. آدمها مثل کتاب هستند، از روی بعضی باید رونوشت گرفت، بعضی را باید چند بار بخوانی تا بتوانی درکشان کنی، اما بعضی از کتابها را باید نخوانده کنار گذاشت. کربلا رخ داد، چون گروهی منافق، کتابِ اشتباهی را علم کردند و با همین ترفند، طرفدارانِ خود را زیاد کردند و با شعار «بُغضاً لِأَبیک» لشکر کشی کردند. طرفدارانشان جوری توجیه شده بودند که حتی در فرات، غسلِ شهادت می‌کردند؛ همه اینها یک دلیل داشت و آن هم این بود که آنها با کتابی به اسمِ قرآنِ ناطق آشنایی نداشتند. #توجیه_المسائل_کربلا ۵ ادامه دارد...

موجودی شما کافی نیست! بیایید کمی تخصصی‌تر نگاه کنیم! اگر شخصی با اعمالش باعث تأخیر در ظهور بشود و برای توجیه اشتباهاتش اینطور بگوید که: «دُرست است که نماز نمی‌خونم یا پوشش کاملی ندارم، و هر کلیپی رو نگاه می‌کنم و... اما دلم پاکه و قلباً حضرت رو دوست دارم.» ‌ باید به این افراد گفت: در قلبی که گُلی مثلِ امام زمان در آن است، جایی برای علفهای هرزِ (گناه) نیست. همانطور که برای خرید ماشین یا خانه، نیاز است موجودیِ حسابِ شما کافی باشد، برای یاری حضرت هم به پشتوانه‌ی محکمی نیاز است. واقعه‌ی کربلا به ما اثبات کرد که تنها کسانی می‌توانند در هر شرایطی پای امام زمانشان بمانند که موجودی دلشان کافی باشد. #توجیه_المسائل_کربلا ۶ ادامه دارد...

وقتی علایق‌مان بهانه تراشی می‌کنند همه‌ی ما بَرده هستیم، بَرده‌ی علایقِ خود؛ درست زمانی که بین علایقِ خودمان و حضرت، علایق خودمان را انتخاب می‌کنیم، پای توجیه به زندگی‌مان باز می‌شود. این یعنی ما فقط تا زمانی پای کار امام هستیم که منافع‌مان به خطر نیفتد. دُرست مثل افرادی که به بهانه‌های مختلف (ترس از دشمن، ترسِ از دست دادن سهمِ بیت‌المال، تنها ماندن زن و فرزند و...) امام حسین را تنها گذاشتند. البته در آن میان، عده‌ای هم بودن که به خاطر امام از همه چیز خود گذشتند. نه فقط از حرام، بلکه حتی از حلال و مستحب نیز گذشتند؛ حج را رها کردند و به طواف امام حسین رفتند. گاهی انسان چیزهای زیادی را به خاطر کسی که دوستش دارد از دست می‌دهد، اما فاجعه زمانی رخ می‌دهد که به خاطر چیزهای بی‌ارزش و زود گذر، امام را از دست بدهی. کاش می‌شد ذهن و قلبمان را از هر چیزی غیر از امام، پاک و آن را ضدعفونی کنیم، تا ویروسِ گناه و دنیا دوستی نابود شود. برای عمل جراحیِ جسمِ انسان، او را بیهوش می‌کنند، اما برای عمل کردنِ روح، باید آن را بیدار کرد تا بفهمد بعضی لذتها ارزشِ ذلت ندارد. یادمان باشد، حتی اگر بهترین زندگی را داشته باشیم، بالاخره می‌میریم و نمی‌توانیم هیچ چیز را با خودمان به آن دنیا ببریم، اما با حضرت به سعادت جاودانه می‌رسیم، همانطور که یارانِ امام حسین جاودانه شدند. #توجیه_المسائل_کربلا ۷ ادامه دارد....

ساختِ قایقِ نجات با چوبِ پوسیده! بعضی وقتها توجیهات، مقدس می‌شود؛ بطوریکه حتی رنگ و بوی قرآن می‌گیرد؛ یعنی کارها با آیه‌های قرآن یا روایات توجیه می‌شوند. به شخصی گفتند چرا نماز نمی‌خونی؟ گفت: تو قرآن نوشته لاتَقرَبوالصَّلاة (به نماز نزدیک نشوید) بهش میگی در ادامه‌ی همون آیه نوشته: لاتَقرُبوالصَّلاة و اَنتُم سُکاری (در حالِ مستی به نماز نزدیک نشوید. نساء/۴۳) میگه ما همین ابتدا رو رعایت کنیم، کلّی کار کردیم! اگرچه این یک طنز بود؛ اما چنین افرادی در واقعیت هم وجود دارند؛ اینان هر قسمت از دین را که با تمایلاتشان سازگار باشد، می‌پذیرند و بقیه را کنار می‌گذارند. همانندِ همان کسانی که دستِ امامشان که می‌خواست آنها را وارد کشتی نجات کند، رد کردند، چون با امام بودن در آن زمان به نفعشان نبود؛ اما با مالی که به نامِ اسلام به جیب زده بودند قایق پوسیده‌شان را سروسامان دادند و سرانجام غرق شدند. به عنوان مثال می‌گویند کارهای خوب، گناهان را پاک می‌کند؛ مثلاً نماز نمی‌خوانند ولی صدقه می‌دهند. (غافل از اینکه بعضی گناه‌ها آنقدر بزرگ‌اند که باعث نابودی همه چیز می‌شوند) بالاخره باید انتخاب کرد: چون در کرب و بلا بی‌طرفان بی‌شرفانند. تاریخ همان است حسینی و یزیدی. اگر می‌خواهی در آخرالزمان اهلِ نجات باشی، باید دستَت در دستِ امام زمانت باشد. #توجیه_المسائل_کربلا ۸ ─┅═ঊঈ🍃🍂🍁🍃ঊঈ═┅─

عبادتِ بدتر از گناه! در زمان امام حسین، بعضی برای اینکه به عبادتشان لطمه نخورد، امام زمانشان را تنها گذاشتند و به جای آن، تفسیر قرآن گفتند و ذکر خواندند و حج به جا آوردند و... امروز هم عده‌ای فکر می‌کنند‌ عبادت کردن مهمتر است، اما خودِ خدا می‌فرماید: «ای مؤمنان اگر خدا را یاری کنید، خدا هم شما را یاری می‌کند.» (سوره محمد، آیه۷) خدا به یاریِ ما نیاز ندارد، بلکه منظور از یاریِ خدا، یاریِ دین و پیامبر خداست. نمی‌شود بنده‌ی خدا بود و اباعبدالله را نشناخت؛ نمی‌شود خدا را عبادت کرد و نماینده‌ی خدا را یاری نکرد. ما باید جامعه را با امام مهدی آشنا کنیم. دشمن با فیلم، انیمیشن و بازی برای نوجوانان و جوانان قهرمان سازی می‌کند، به طوری که بچه‌ها سوپرمَن و بَتمَن و..‌. را بهتر از امام زمان می‌شناسند. با این حساب آیا ما کم کاری نکرده‌ایم؟ عده‌ای هم از آن طرفِ بوم افتاده‌اند. به طوری‌که می‌گویند: عبادت برای افرادِ بیکار است. من که کارهای مهمتری دارم، نیازی به عبادت ندارم. در حالیکه عبادت، غذای روح است و روح بدون آن می‌میرد. ظهور پدیده‌ای اجتماعی است. همه باید مهدی موعود را بشناسند، تا به ارزشِ بودنش پِی ببرند و برای رسیدن به ظهورش دعا و تلاش کنند. #توجیه_المسائل_کربلا ۹

فرقِ اسلام‌ها «حسین جان! اسلام به ما نیاز دارد، والّا همراهت می‌آمدیم.» عده‌ای وقتی امام حسین از آنها خواست برای کشته شدن در راه خدا آماده شوند، چنین توجیهاتی آوردند. اما مگر اسلامِ حسین با اسلامِ آنها فرق داشت؟! مگر هدفِ این جماعت حفظ اسلام نبود؟ پس چرا بهترین راه را انتخاب نکردند؟ حقیقت این است که آنها ترسوهایی بودند که چون از کُشته شدن می‌ترسیدند، حفظ اسلام و ترویج آن را بهانه کردند. در حالیکه حفظ اسلام در آن زمان به جهاد و فداکاری و ریخته شدن خونشان بود. ای منتظرانِ ظهور مهدی! آیا آماده‌ی هرگونه تلاش و فداکاری و جهاد هستید؟ بدانید حفظ اسلام در هر زمان وابسته به همراهی با ولی زمان است، پس باید ببینید ولی زمانتان چه می‌خواهد. #توجیه_المسائل_کربلا ۱۰

از کربلا دور شو! ندای هل من ناصر امام حسین در روز عاشورا، خطاب به همه کسانی بود که توانِ دفاع از حرمِ اهل بیت را داشتند. امام حسین فرمودند هر که مرا یاری نمی‌کند، از این منطقه دور شود و اِلّا اگر نِدایَم به او برسد و حرم و حریمم را یاری نکند، گرفتار دوزخ است. شاید ما گمان می‌کنیم فریاد یاری‌خواهی، فقط مخصوص آن زمان بوده و فقط امام حسین نیاز به کمک و یاری داشت، اما یک سوال: چرا کسی که امامتِ امام زمانش برایش روشن بود و می‌دانست جانِ امامش در خطر است، باز صحنه را خالی کرد؟ چه دلیلی و توجیهی می‌تواند باعث این رفتار شود؟ بیایید این سوال را از خودمان بپرسیم. چرا ما با اینکه می‌دانیم امام زمان در شرایط سختی‌ست و نیاز به کمک دارد، صحنه را خالی کردیم؟ توجیهِ ما برای این همه بی‌خیالی و نشنیدنِ صدای هل من ناصر امام چیست؟ آیا باید کار از کار بگذرد تا به خودمان بیاییم؟! #توجیه_المسائل_کربلا ۱۱

معلولی که رکورد زد! بعضی در کربلا به خاطرِ نقصِ عضو، ناتوانی را بهانه کرده و امام را تنها گذاشتند. اما مسلم بن کثیر اعرج، با پای معلول و عبدالله بن عفیف ازدیِ نابینا، از یادگاران جنگ صفین بودند که در کربلا، حسینی شدند. ‌حتی اگر بخشی از جسمِ کسی مشکل دارد، آیا نمی‌تواند با بخشِ سالم بدنش کاری هرچند کوچک، برای امام زمان بکند؟ مهم نیست که چه نقایصی داری، مهم این است از آنچه که داری، چگونه استفاده می‌کنی. مثلاً فرد معلولی که در مسابقاتِ پارالمپیک شرکت می‌کند، می‌تواند نام مهدی را صدا بزند یا روی لباسش به انگلیسی بنویسد: مهدی کیست؟ و اینگونه نامِ امام را در بین مخاطبانِ خود زنده کند. شاید توانِ ما به اندازه‌ی روشن کردنِ یک شمع باشد، اما می‌توانیم شمعی باشیم که هزاران شمعِ خاموش را روشن می‌کند. درد اینجاست که گاهی معلولیت به خاطر نقص در جسم نیست، بلکه به خاطرِ نقص در روح است. بهانه برای نبودن و تلاش نکردن زیاد است، ولی ماندن و کار کردن بهانه نمی‌خواهد؛ عشق به حضرت می‌خواهد و اراده. کار برای امام زمان ارتباطی به سلامتِ جسم ندارد؛ قلبی لبریز از ایمان و روحی قدرتمند می‌خواهد. 📎 #توجیه_المسائل_کربلا ۱۲

هیچ وقت به اولویتِ اولت نگو اولویت دوم! ▪️ گاهی ما در زندگی، در تعیینِ اولویت‌ها اشتباه می‌کنیم. در حالیکه اولویت‌ها، مسیر زندگی انسان را مشخص می‌کنند. بعضی چیزها (مثل یاریِ امام) را اگر از دست بدهی، دیگر با هیچ کارِ خیری نمی‌توانی آن را جبران کنی. بهانه طِرماح، بردنِ آذوقه و امکانات برای خانواده‌اش بود. قرار شد برود و زود بازگردد، اما پس از شهادتِ امام حسین رسید. ▫️ یا مثلاً بعضی از کسانی که می‌توانند برای تعجیل در ظهور کاری بکنند، می‌گویند اول کارهای خودم را انجام دهم، اول به زندگی خود و خانواده‌ام سر و سامان بدهم و... بعد برای ظهور تلاش می‌کنم. در صورتی‌ که اولویتِ کارهای ما، باید کار برایِ امام و تعجیل در ظهور باشد. بیش از هزار سال است که امام به غیبت رفته است. مگر ما کاری مهمتر از این که ظهورِ امام را نزدیک کنیم، داریم؟! ▪️ وقتی اولویتَت در زندگی، امام زمان باشد، می‌توانی با تغییرِ نیّت‌ها به همه‌ی کارهایت رنگِ امام زمان بدهی. مثلاً اگر معلمی، نیّت کن همه‌ی امورِ زندگی‌ات برای امام باشد، حتی خواب و غذایت. مثلاً چنین نیتی: من می‌خوابم یا غذا می‌خورم تا انرژی داشته باشم، که بتوانم در کلاس، برای بچه شیعه‌های امام زمان، بهتر کار کنم. 📎 #توجیه_المسائل_کربلا ۱۳

شباهت دارد، اما نباید تکرار شود. مردمی که سالها طعمِ تلخِ تبعیض و ستم را چشیده‌اند، همواره منتظرِ آمدنِ یک منجی (امام)، برای از بین بردنِ ظلم هستند. همانند مردمِ کوفه که از ظلمِ معاویه به تنگ آمدند و سِیلی از نامه به سوی مکه روانه کردند و از امام زمانشان خواستند تا بیاید و اوضاعِ پریشانِ آنها را سامان دهد. اما دل‌بستگی به دنیا و ترس، مانعِ آنها در یاریِ امام زمانشان شد. دلهایشان مایل به امام بود، اما شمشیرهایشان مقابل او! دعوت کردند اما... درست است که اکنون هم ظلم و ستم و فساد همه را به سوی انتظار امام زمان، منجی عالم سوق می‌دهد و ذکر "اللهم عجل لولیک الفرج" را بر لبها جاری می‌کند، اما حواسمان باشد که دیوارِ توجیه همچنان بلند است. در امتحان‌ها مشخص می‌شود که آیا در عمل هم به آنچه که به زبان گفته‌ایم، پایبندیم یا مانند کوفیان، زمانی که باید در صحنه باشیم، توجیه می‌آوریم که اگر به کمک امام زمانم بروم، تکلیفِ خانواده و حرفِ مردم و فشارهای اقتصادی و... چه می‌شود؟ #توجیه_المسائل_کربلا ۱۴

تردید، روی آتشِ شجاعت آب می‌ریزد! ▪️ گاهی دشمنِ ما یک شخص یا گروه است اما گاهی با یک دنیا مواجه هستیم. می‌دانی یکی از عظمت‌های کربلا در چه بود؟ در این که امام حسین در مقابلِ فشار و سنگینی یک دنیای متعرض و مدعی، احساس تردید نکرد. ▫️ در مدینه صحابه‌ی زیادی بودند، همان کسانی که در قضیه حره و تهاجم مسلم بن عقبه ایستادند و مبارزه کردند. پس افراد ترسو و بی‌غیرتی نبودند؛ شمشیر‌ زن و شجاع بودند، اما آنها هم در یاری امام حسین دچار تردید شدند. ▪️ شجاعتِ ورود به میدان جنگ، یک مسئله است و شجاعتِ مواجه شدن با یک دنیا، مسئله‌ای دیگر. دشمنِ مهدی زهرا نیز یک گروه و یک جبهه نیست. تمام دنیای کفر و ظلم دشمن اوست؛ لشکریان و یاران مهدی باید مانند خود او، شجاعت مواجهه با یک دنیا را داشته باشند. مدعیانِ یاوری حضرت باید ببینند برای این مواجهه آماده‌اند یا تردید خواهند کرد؟ #توجیه_المسائل_کربلا۱۵

هیچ وقت به امام زمانت کمک نکن! ▪️ در کربلا برخی حاضر نشدند از خودشان برای امام زمانشان مایه بگذارند و زندگی و وجود خود را خرجِ امام حسین علیه السلام کنند. حتی وقتی امام حسین برای دعوتِ آنها پیک فرستاد تا آنها را به قیمتِ بهشت و سعادتِ حقیقی برای خود بخرد، آنها اسب و شمشیرشان را تقدیم حضرت کردند. نفهمیدند که امام، یار می‌خواهد نه مال و اگر شمشیر و اسبی هم در راهِ یاری او خرج می‌شود، مالی است همراه با خودِ یار. ▫️ حواسمان باشد اگر در زُمره‌ی یاران و یاوران امام زمانمان نباشیم و خودمان را برای او خرج نکنیم، تأسف و اشکِ پشیمانی بعد از آن سودی نخواهد داشت؛ همانگونه که برای عبیدالله بن حُر جعفی نداشت. ▪️ کربلا به ما آموخت تنها کمک به امام زمان کافی نیست، بلکه باید تمامِ زندگی‌ را وقفِ امام کرد و تمامِ عمر در رکاب او بود. پس به بهانه‌ی اینکه به او کمک کردی، خودت را کنار نکش! #توجیه_المسائل_کربلا۱۶

برایَت گِران تمام می‌شود! ▪️ چرا سپاهیانِ یزید با آنکه ادعای مسلمانی داشتند، نماز می‌خواندند، غسل شهادت می‌کردند و... اما در مقابل امام حسین علیه السلام ایستادند؟ توجیهِ آنها این بود که می‌خواستند به خدا نزدیک‌تر شوند. نیّت‌شان قربه الی الله بود! نداشتنِ بصیرت، مثلِ نداشتنِ چشم است؛ ممکن است راه را اشتباه بروی و از آن بدتر ممکن است راهِ اشتباه را درست بدانی و حتی از آن دفاع کنی، که می‌شود همان دفاعِ کور‌کورانه. ▫️‌ برای رسیدن به خدا، باید از راهِ خدا عبور کرد و امام، همان راهِ درستی است که سرانجامش خداست؛ و این راه وابسته به زمان است. انسان موظف است در هر زمان، راه و امامِ زمانِ خودش را کامل بشناسد، چون می‌خواهد عمری در آن راه و با این راهنما باشد. ▪️ این روایت را که شنیده‌ای: «مَن مَاتَ وَ لَم یعرِف إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلیة» هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلی مرده است. آری! ندانستن، توجیهِ خوبی برای اشتباه نیست، چون آدمِ بصیر، هر روز اطلاعاتِ خودش را بروز رسانی می‌کند. #توجیه_المسائل_کربلا ۱۷

نقدِ معصوم با چاشنیِ دلسوزی! ▪️ خودمان را ارادتمند به امام حسین و عقلِ کل می‌دانیم و به بهانه‌ی دلسوزی، به خود اجازه می‌دهیم حتی حادثه‌ی کربلا و عملکرد امام حسین و یارانش را نقد کنیم. دقت نمی‌کنیم که حسین، خلیفة‌الله است و عملکردِ او مورد تایید خداست. توجیه‌مان اینست که با دیپلماسیِ مذاکره و تعامل، می‌شود جلوی وقوعِ حادثه‌ای عظیم و از دست دادن نیروهای ارزشی را گرفت. ▫️ با همین توجیه می‌توان حتی با دشمن هم نرمِش و مذاکره کرد و در مقابل هر سیاستی، با دشمنان، با منطقِ بِده بِستان عمل کرد؛ غافل از اینکه در مقابلِ دشمن، بُردِ دوسره وجود ندارد و اگر به دشمن، چراغِ سبز نشان بدهیم، فقط مسیر دشمنی را برای او هموارتر می‌کنیم. ▪️ اگر ما به جای حضرت عباس امان‌نامه می‌گرفتیم، ممکن بود با این توجیهات به راحتی خودمان را گول بزنیم و اماممان را تنها بگذاریم. وقتی به خود اجازه می‌دهیم با این توجیهات عملکردِ خدا محورِ امام حسین و یارانش را نقد کنیم، وقتی امام زمان بیاید، آیا تسلیم و همراهِ او خواهیم بود یا منتقد و مقابلِ او؟! #توجیه_المسائل_کربلا ۱۸