بسم الله الرحمن الرحیم من دهه هشتادى رأى أولى كم نديده ام لحظاتى را كه بر من اثبات شد زير سايه ى انقلاب اسلامى ايران زندگى كردن نعمت است. من رأى ميدهم حتما و قطعا اصلا رأى من قابلى دارد در برابر يتيم شدن دوباره ى فرزندان شهداى مدافع حرم، وقتى كه حاج قاسم براى دفاع از حرم جمهوری اسلامى جان داد؟! قابلى دارد برابر قلب تكه تكه شده ى مادر شهيد دانيال رضا زاده كه تنها فرزندش را فداى اين خاك كرد؟! قابلى دارد در برابر اشك چشم همسران شهدا كه كاش ميشد از شرمندگى آب شد؟! قابلى دارد در برابر دلتنگى هاى آرتين؟! در برابر جاى خالى آرشام در كلاس درسش؟! رأى من قابلى دارد در برابر دلتنگى هاى برادر شهيد آرمان؟! در برابر بغض كمر شكن مادر شهيد روح الله ؟! رأى من قابلى دارد در برابر لحظه اى كه شهيد بلباسى در آغوش فرزندش بود؟! قابلى دارد در برابر بغض همسر شهيد سياهكالى وقتى كه از آن عشق رويايى گذشت...؟! من چطور در برابر مادر شهيد حججى سر بالا كنم...؟ در برابر دلتنگى هاى همسر شهيد زمانى نيا چه دارم كه بگويم.. ؟ حرف بسيار است... اما رأى كه بماند جان هم ميدهيم ✌️🇮🇷🇮🇷 در آستانه شب قدر انقلاب ماجراهاى يك دهه هشتادى سانديس خور نظام و از اين جور ماجراها #رأى_اولى_ام #رأى_كه_بماند_جان_ميدهيم