#نتیجه_تقوا #نهج_البلاغه 💥ألَا وَ إِنَّ التَّقْوَي مَطَايَا ذُلُلٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَاوَ أُعْطُوا أَزِمَّتَهَا فَأَوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّةَ 🌗تقوی، چونان مركب های فرمانبرداری هستند كه سواران خود را، عنان بر دست، وارد بهشت جاویدان می كنند. 📚 #خطبه_16

*✨ الحكمة ۲۰۰ ✨ 🍃 فضح اهل الغوغاء* وَ أُتِيَ بِجَانٍ وَ مَعَهُ غَوْغَاءُ؛ ⚜️ قال أميرالمؤمنين على عليه‌السلام: لَا مَرْحَباً بِوُجُوهٍ لَا تُرَى إِلَّا عِنْدَ كُلِّ سَوْأَةٍ. *✨ حکمت ۲۰۰ ✨ 🍃 نكوهش انسان‌هاى شرور* جنايتكارى را حضور امام آوردند كه جمعى اوباش همراه او بودند؛ ⚜️ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمود: مبارك مباد چهره‌هايى كه جز به هنگام زشتى‌ها ديده نمى‌شوند. ✒️ ترجمه: محمد دشتی

*✨ شرح حکمت ۲۰۰ ✨ 🍃 غوغاطلبان* اين كلام حكيمانه تكميلى است براى كلام گذشته و ماجرا از اين قرار است كه جنايتكارى را خدمت آن حضرت آوردند و عده‌اى از اوباش همراه او بودند (گويا مى‌خواستند مجازات او را تماشا كنند) امام عليه‌السلام فرمود: «خوش‌آمد مباد بر چهره‌هايى كه جز به هنگام حوادث بد ديده نمى‌شوند»، (وَأُتِيَ بِجَان وَمَعَهُ غَوْغَاءُ، فَقَالَ لاَ مَرْحَباً بِوُجُوه لاَ تُرَى إِلاَّ عِنْدَ كُلِّ سَوْأَة). آرى همواره گروهى در جوامع بشرى در پى جنجال آفرينى يا حضور در حوادث جنجالى هستند، به محض اينكه نگاه كنند دو نفر با هم در گوشه خيابان دعوا مى‌كنند از اطراف جمع مى‌شوند، نه براى ميانجيگرى بلكه براى اينكه آن صحنه زشت را بنگرند و يا هنگامى كه بشنوند بنا هست فلان كس را در ملأ عام مجازات كنند، دوان دوان به سوى آن صحنه مى‌روند. از بعضى روايات كه در باب حدود آمده به خوبى استفاده مى‌شود كه امام عليه‌السلام از اين گروه متنفر بود. در كتاب وسائل‌الشيعه حديثى به اين مضمون در باب كراهت اجتماع مردم براى نگاه كردن به شخصى كه حرام مى‌خورد آمده است، هنگامى كه امام عليه‌السلام در بصره بودند مردى را خدمتش آوردند كه بنا بود حد بر او اجرا شود، ناگهان گروهى از مردم براى تماشاى آن منظره اجتماع كردند، امام عليه‌السلام فرمود: اى قنبر نگاه كن اين گروه كيانند و براى چه آمدند، عرض كرد: مردى است كه مى‌خواهند حد بر او اقامه كنند (و اينها تماشاگرند)، هنگامى كه نزديك شدند امام علیه‌السلام نگاه در چهره آنها كرد و فرمود: «لا مَرْحباً بِوُجُوه لا تُرى إلاّ في كُلِّ سُوء هؤُلاءِ فُضُولُ الرِّجالِ أمِطْهُمْ عَنّى يا قَنْبَرُ، خوش‌آمد مباد بر چهره‌هايى كه جز در صحنه‌هاى بد ديده نمى‌شوند، آنها افراد بيهوده جامعه هستند، اى قنبر آنها را از من دور ساز».(۱) درست که در قرآن و روایات دستور داده شده است اجراى حد در حضور جمع باشد تا مایه عبرت مردم گردد، اما این گروه از افراد هرگز براى عبرت گرفتن نمى‌آمدند، بلکه هرجا جنجالى برپا شود در آنجا حضور مى‌یابند و در صورتى که فرصت پیدا کنند خودشان نیز وارد صحنه مى‌شوند. ولى جالب توجه اینکه زمامداران ظالم و ستمگر در دنیاى دیروز و امروز از وجود این گروه براى پیش بردن مقاصد نامشروع خود بهره فراوان مى‌گیرند و براى درهم شکستن مخالفان خود و آمران به معروف و ناهیان از منکر این گروه را تحریک کرده و به مصاف آنها مى‌فرستند. ابن‌ابى‌الحدید از «احنف» چنین نقل مى‌کند که مى‌گفت: سفیهانِ جامعه را گرامى دارید، زیرا آنها شما را از این و آن حفظ مى‌کنند. (منظورش این بود که مى‌توانند دشمنان شما را دفع کنند) سپس شعرى از شاعرى نقل کرده که: من این افراد بدرفتار را براى خودم حفظ مى‌کنم تا در مقابل مخالفان از آنها استفاده کنم، اگر سگ‌هایى که نزد من‌اند حضور نداشته باشند از سگ‌هاى مخالفین در هراسم(۲). ا---------------------------------------- *پی نوشت:* ۱ . وسائل‌الشیعه . جلد ۱۸ . باب ۲۲ . صفحه ۴۵ و کتاب الحدود . حدیث ۱ ۲ . شرح ابن‌ابى‌الحدید . جلد ۱۹ . صفحه ۲۰ ذیل حکمت مورد بحث ✒️ آیت‌الله مکارم شیرازی eitaa.com/nahgolbalagh

*✨ الحكمة ۲۰۱ ✨ 🍃 الملائكة و حفظ الانسان* ⚜️ قال أميرالمؤمنين على عليه‌السلام: إِنَّ مَعَ كُلِّ إِنْسَانٍ مَلَكَيْنِ يَحْفَظَانِهِ، فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّيَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ؛ وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِينَةٌ. *✨ حکمت ۲۰۱ ✨ 🍃 امدادهاى الهى و حفظ انسان* ⚜️ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمود: با هر انسانى دو فرشته است كه او را حفظ مى‌كنند، و چون تقدير الهى فرا رسد، تنهايش مى‌گذارند، كه همانا زمان عمر انسان، سپرى نگهدارنده است. ✒️ ترجمه: محمد دشتی

*✨ شرح حکمت ۲۰۱ ✨ 🍃 اجل همچون سپرى محافظ است* امام عليه‌السلام در اين گفتار حكيمانه به حقيقتى اشاره مى‌كند كه بسيارى از آن غافلند، مى‌فرمايد: «همراه هر انسانى دو فرشته است كه وى را (از خطرات) محافظت مى‌كنند، اما هنگامى كه روز مقدر فرا رسد او را در برابر حوادث رها مى‌سازند و (بنابراين) اجل و سرآمد زندگى (كه از سوى خداوند تعيين شده) سپرى است محافظ و نگهدار»، (اِنَّ مَعَ كُلِّ إِنْسَان مَلَكَيْنِ يَحْفَظَانِهِ، فَإِذَا جَاءَ الْقَدْرُ خَلَّيا بَيْنَهُ وَبَيْنَهُ، وَإِنَّ الاَْجَلَ جُنَّةٌ حَصِينَةٌ). از مجموع آيات قرآن و روايات اسلامى به خوبى استفاده مى‌شود كه انسان داراى دو اجل و سرآمد عمر است: يكى اجل معلق يا مشروط كه اگر در برابر آن دقت شود مى‌توان از آن پرهيز كرد، مانند انواع بيمارى‌هاى قابل علاج، خطرات رانندگى كه بر اثر بى احتياطى پيش مى‌آيد، خطرات زلزله‌ها و طوفان‌ها كه بر اثر سستى ساختمانِ خانه‌ها دامن انسان را مى‌گيرد، تمام اينها از امورى است كه ممكن است به زندگى انسان پايان دهد ولى در عين حال قابل اجتناب است. در حدیث معروفى از امام علی علیه‌السلام مى‌خوانیم که در زیر دیوار کجى نشسته بود. هنگامى که چشمش به وضع دیوار افتاد از زیر آن دیوار بلند شد و در جاى امنى نشست. کسى عرض کرد: «یا أمیرَالْمُؤمِنِینَ تَفِرُّ مِنْ قَضاءِ اللهِ؟، از قضاى الهى فرار مى‌کنى؟» امام علیه‌السلام فرمود: «أفِرُّ مِنْ قَضاءِ اللهِ إلى قَدَرِ اللهِ، من از قضاى الهى به قدر الهى فرار مى‌کنم». اشاره به این که قضاى الهى در اینجا مشروط به این است که من در زیر این دیوار بمانم ولى قدر و اندازه گیرى‌ها به من مى‌گوید: نمان. در واقع این یک قضاى مشروط بود که امام علیه‌السلام با تقدیر دادن شرط آن قضا را منتفى کرد.(۱) ولى اجل حتمى سرآمدى است که قابل اجتناب نیست و خواه ناخواه دامن انسان را مى‌گیرد، مثلاً مى‌دانیم قلب و عروق و مغز یک انسان توان محدودى دارند، هرچند تمام دستورات حفظ الصحة را رعایت کند زمانى که به آخر برسد این چراغ خاموش مى‌شود و زندگى پایان مى‌گیرد و یا این که خداوند مقرر کرده است فلان قوم و جمعیت بر اثر کارهایشان به فلان بلا مبتلا شوند در اینجا به مصداق (فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لاَ یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ یَسْتَقْدِمُونَ)(۲) مرگشان حتمى است. در داستان قوم لوط مى‌خوانیم که ابراهیم علیه‌السلام درباره آنها شفاعت کرد. از سوى خدا به او خطاب شد: «(یَا إِبْرَاهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَإِنَّهُمْ آتِیهِمْ عَذَابٌ غَیْرُ مَرْدُود)، (گفتیم) اى ابراهیم! از این (درخواست) صرف نظر کن، که فرمان پروردگارت فرا رسیده، و به یقین عذاب بدون بازگشت (الهى) به سراغ آنها مى‌آید».(۳) از آیات قرآن نیز استفاده مى‌شود فرشتگانى هستند که به فرمان خداوند خطرات را از انسان دفع مى‌کنند (لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللهِ)(۴) و به راستى اگر آنها نباشند انسان از زمان کودکى آماج انواع بلاها و خطرات است ولى عنایت پروردگار او را حفظ مى‌کند، ولى هنگامى که اجل حتمى انسان فرا رسد این فرشتگان او را رها مى‌سازند و کلام امام علیه‌السلام در واقع از این آیه برگرفته شده است. امام باقر علیه‌السلام در تفسیر آیه فوق فرمود: «یُحْفَظُ بِأمْرِ اللهِ فی أنْ یَقَعَ فی رَکْى أوْ یَقَعُ عَلَیْهِ حائِطٌ أوْ یُصیبُهُ شَیءٌ حَتّى إذا جاءَ الْقَدَرُ خَلَّوْا بَیْنَهُ وَبَیْنَهُ یَدْفَعُونَهُ إلَى الْمقادیرِ وَهُما مَلَکانِ یَحْفَظانِهِ بِاللَّیْلِ وَمَلَکانِ بِالنَّهارِ یَتَعاقِبانَهُ، آنها به فرمان خداوند انسان را حفظ مى‌کنند از این که در چاهى سقوط کند یا دیوارى بر او بیفتد یا حادثه دیگرى برایش رخ دهد تا زمانى که مقدرات حتمى فرا رسد در آن هنگام آنها کنار مى‌روند و او را تسلیم حوادث مى‌کنند. دو فرشته‌اند که انسان را در شب حفظ مى‌کنند و دو فرشته که در روز به طور متناوب این وظیفه را انجام مى‌دهند».(۵) این سخن را با آیه دیگرى از قرآن ادامه مى‌دهیم: «(وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَیُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لاَ یُفَرِّطُونَ)، و اوست که بر بندگان خود تسلط کامل دارد و مراقبانى بر شما مى‌گمارد تا هنگامى که مرگ یکى از شما فرا رسد، (در این هنگام) فرستادگان ما جان او را مى‌گیرند، و آنها (در نگهدارى حساب عمر و اعمال بندگان) کوتاهى نمى‌کنند».(۶) ✒️ ادامه...👇

*✨ ادامه شرح حکمت ۲۰۱ ✨* البته هیچ کدام از این آیات و روایات مفهومش این نیست که انسان، بر اثر بى احتیاطى‌ها خود را در کام مرگ فرو برد و در پرتگاه‌ها بدون رعایت احتیاط گام بگذارد، چرا که همه اینها از قبیل اجل معلق یا مشروط است که اگر انسان رعایت موازین کند خطر از او فاصله مى‌گیرد و اگر رعایت نکند گرفتار مى‌شود. آنچه امام بیان فرموده درباره اجل حتمى است که «جُنَّةٌ حَصینَةٌ» و «سپر محافظ» است. کوتاه سخن اینکه گرچه ما باید از مظان خطر بپرهیزیم و فقها فتوا داده‌اند که به هنگام خطر و طوفان سوار کشتى شدن حرام است و اگر کسى از جاده خطرناکى برود نماز او تمام خواهد بود، زیرا سفر، سفر معصیت است، ولى با این حال اقدام ما براى پرهیز از خطر تنها اجل معلق را از ما دور مى‌سازد و اگر اجل حتمى فرا رسیده باشد هیچ راه فرارى ندارد تا آن اجل فرا نرسیده انسان محفوظ است و هنگامى که آن فرا رسید دفاع از آن امکان پذیر نیست. قرآن درباره کسانى که (بعد از حادثه احد) گمان‌هاى نادرستى به خدا مى‌بردند و مى‌گفتند: اگر بنا بود ما پیروز شویم در اینجا کشته نمى‌شدیم مى‌فرماید: اى پیغمبر! به آنها بگو «(لَّوْ کُنْتُمْ فِى بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمْ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ)، اگر شما در خانه‌هایتان هم بودید آنهایى که مقرر بود کشته شوند قطعاً به سوى قتلگاه خود بیرون مى‌آمدند و به قتل مى‌رسیدند».(۷) بنابراین توجه به تقسیم اجل به حتمى و غیر حتمى پاسخى است براى سؤالاتى که پیرامون این کلام حکیمانه و روایات مشابه آن عنوان مى‌شود. ا---------------------------------------- *پی نوشت:* ۱ . بحارالانوار . جلد ۵ . صفحه ۹۷ ۲ . سوره اعراف . آیه ۳۴ ۳ . سوره هود . آیه ۷۶ ۴ . سوره رعد . آیه ۱۱ ۵ . تفسیر برهان . جلد ۳ . صفحه ۲۳۵ ذیل آیه مورد بحث ۶ . سوره انعام . آیه ۶۱ ۷ . سوره آل عمران . آیه ۱۵۴ ✒️ آیت‌الله مکارم شیرازی

🟢 به نظرتون عید غدیر چند روزه؟ #استاد_پناهیان ✅ پیامبر گرامی اسلام‌(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در سه روز از مردم برای ولایت آقا امیرالمومنین(علیه‌السلام) بیعت گرفتند. ✅ مرحوم ملکی تبریزی(ره) ایام غدیر سه شب جشن می‌گرفت: یک شب فامیل، یک شب همسایه‌ها و یک شب علما. 😍پس از ثواب دو روز دیگه جا نمونی😍