#نهج_البلاغه ◽️حَتَّى إِذَا أَنِسَ نَافِرُهَا، وَاطْمَأَنَّ نَاکِرُهَا، قَمَصَتْ بِأَرْجُلِهَا، وَقَنَصَتْ بِأَحْبُلِهَا، وَأَقْصَدَتْ بِأَسْهُمِهَا 🔴فريبندگى دنيا و درخشندگى مواهب آن، سبب مى شود که افراد گريزان به آن انس گيرند و منکرانش به آن دل ببندند، ناگهان همانند اسبى چموش که غافلگيرانه پاهاى خود را بلند مى کند و سوار را به زمين مى افکند، دنيا آنها را به زمين مى زند و با دامهاى خود آنها را گرفتار مى سازد و تيرهاى خود را به سوى آنان پرتاب مى کند!» 📘#خطبه_83 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

💠ادامه حکمت ۶۱ 🔹در اين‌كه اگر زن همچون عقرب باشد چگونه نيش زدن او شيرين است شايد از آن رو كه در كنار نيش‌هاى او نوش‌هاى فراوانى نيز وجود دارد كه نيش‌هاى او را قابل تحمل بلكه شيرين مى‌كند. با توجه به اين‌كه آنچه در مورد عقرب مناسب مى‌رسد نيش است نه معاشرت كردن اين تفسير از تفسير عبده مناسب‌تر است. در اينجا تفسير سومى است كه مرحوم كمره‌اى آن را در شرح نهج البلاغه خود آورده و مى‌گويد: منظور از اين كلام حكمت‌آميز اين است كه به همۀ مردان و مخصوصاً جوانان هشدار داده شود كه از زنان آلوده بپرهيزند، زيرا آنها همچون عقربند، هرچند ظاهراً نيش شيرينى دارند؛ ولى هرگز نبايد فريب ظاهر زيباى آنها را خورد و در دام سم كشندۀ آنها افتاد #حکمت_61 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

💠🔹امام عليه السلام در اين كلام پربار حكمت‌آميز به نكته‌اى اشاره مى‌كند كه سبب عزت و سربلندى هر انسانى است، مى‌فرمايد: «از دست رفتن حاجت بهتر از آن است كه آن را از نااهل طلب كنى»؛ (فَوْتُ‌ الْحَاجَةِ‌ أَهْوَنُ‌ مِنْ‌ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا) . بى‌شك انسان‌ها در زندگى فردى و اجتماعى به يكديگر نيازمند اند و اصولاً فلسفۀ زندگى اجتماعى و مدنىّ‌ بالتبع بودن انسان همين تعاون و برطرف ساختن حاجت و نيازهاى يكديگر است، زيرا هر كس قدرت محدودى دارد كه با آن نمى‌تواند همۀ نيازهاى خود را برطرف سازد ولى با كمك ديگران مى‌تواند بر مشكلات غلبه كند. كسانى كه انسان دست حاجت به سوى آنها دراز مى‌كند دو گروه اند: گروه اهل و نااهلان؛ اهل كسى است كه داراى سخاوت و انسان‌دوستى و مهر و محبت و علو طبع باشد. نااهلان آنها كه بخيل اند و تنگ‌نظر و منت‌گذار. #حکمت_66 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

💠ادامه حکمت ۶۶ 🔹بديهى است هر گاه انسان دست طلب به سوى نااهل دراز كند از يك سو خود را حقير كرده و از سوى ديگر، احتمال امتناع با توجه به بخل و تنگ‌نظرى طرف كاملاً وجود دارد و از سوى سوم، اگر اقدام به رفع نياز و حاجت كند ممكن است ماه‌ها يا سال‌ها دست از منت‌گذارى بر ندارد، پس چه بهتر كه قناعت ورزد و علو همت و شخصيت خود را حفظ نمايد و از دست رفتن حاجتى را تحمل كند و دست نياز به سوى اين‌گونه افراد دراز نكند. در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه امير مؤمنان در محضرش عرضه داشت: خداوندا مرا به احدى از خلقت نيازمند نكن. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اى على! اين سخن را مگو، زيرا هر انسانى نيازمند به ديگران است. امير مؤمنان عرض كرد: اى رسول خدا! چگونه بگويم فرمود بگو: «قُلْ‌ اللَّهُمَّ‌ لَا تُحْوِجْنِي إِلَى شِرَارِ خَلْقِكَ‌؛ خدايا مرا به انسان‌هاى شرور نيازمند مكن» #حکمت_66 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

ترجمه و توضیح تصویری نهج البلاغه #حکمت_178 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

🎥 #استوری ⚠️ خدا می‌داند که مرا اوضاع ۱۵خرداد کوبید 🔸مواجه هستم با یک منظره‌هایی، با بچه‌های کوچک بی‌پدر، با مادرهای جوان از دست داده... 📆 قیام خونین #۱۵خرداد در سال ۱۳۴۲ 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

#حکمت_ربانی 🎥بیانات حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی «فرازهایی از تفسیر کلمات حکیمانه امیر المؤمنین سلام الله علیه» شماره 16 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

💠🔹امام عليه السلام در اين كلام پربار حكمت‌آميز، پاسخ به سؤال كننده‌اى مى‌دهد كه «از آن حضرت پرسيد: خير و نيكى چيست‌؟»؛ (وَ سُئِلَ‌ عَنِ‌ الْخَيْرِ مَا هُوَ) . امام در پاسخ جامع خود خير را در پنج چيز خلاصه كرد: نخست فرمود: «خير و خوبى در آن نيست كه مالت فراوان و فرزندانت زياد شوند»؛ (فَقَالَ‌ لَيْسَ‌ الْخَيْرُ أَنْ‌ يَكْثُرَ مَالُكَ‌ وَ وَلَدُكَ‌) . منظور از اين سخن نفى ديدگاه غالب در مسئلۀ مال و فرزندان (نيروى انسانى) است كه ارزش والا را در مال و فرزند خلاصه مى‌كنند و شخصيت را براى كسانى قائل هستند كه اموال بيشترى در اختيار دارند و ثروت آنها زياد و نفرات آنها نيز فراوان است. به تعبير ديگر، تنها از جنبه‌هاى مادى و دنيوى به مال و فرزند نگاه مى‌كنند و گرنه اگر اين مواهب در راه خدمت به خلق و جلب رضاى خالق صرف شود آن هم مصداق خير است، چرا كه در قرآن مجيد در آيات متعددى واژۀ خير بر مال اطلاق شده است. #حکمت_94 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0 🔶

💠ادامه حکمت94 🔹از جمله در آيۀ 180 سورۀ «بقره» مى‌خوانيم: ««كُتِبَ‌ عَلَيْكُمْ‌ إِذٰا حَضَرَ أَحَدَكُمُ‌ اَلْمَوْتُ‌ إِنْ‌ تَرَكَ‌ خَيْراً اَلْوَصِيَّةُ‌ لِلْوٰالِدَيْنِ‌ وَ اَلْأَقْرَبِينَ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌ حَقًّا عَلَى اَلْمُتَّقِينَ‌»؛ بر شما نوشته شده هنگامى كه يكى از شما را مرگ فرا رسد اگر چيز خوبى (مالى) از خود به جاى گذارده براى پدران و مادران و نزديكان به طور شايسته وصيت كند». سپس مى‌افزايد: ولى خير در اين است كه علمت زياد گردد و حلمت فزونى يابد و با پرستش پروردگار به مردم مباهات كنى و هر گاه كار نيكى از تو صادر شد خدا را سپاس گويى و اگر گناهى سر زد استغفار نمايى»؛ (وَ لَكِنَّ‌ الْخَيْرَ أَنْ‌ يَكْثُرَ عِلْمُكَ‌. وَ أَنْ‌ يَعْظُمَ‌ حِلْمُكَ‌، وَ أَنْ‌ تُبَاهِيَ‌ النَّاسَ‌ بِعِبَادَةِ‌ رَبِّكَ‌؛ فَإِنْ‌ أَحْسَنْتَ‌ حَمِدْتَ‌ اللَّهَ‌، وَ إِنْ‌ أَسَأْتَ‌ اسْتَغْفَرْتَ‌ اللَّهَ‌) . در واقع، امام عليه السلام در اين عبارات پر معنا نظام ارزشى اسلام را بيان مى‌كند و بر خلاف آنچه در دنياى مادى ديده مى‌شود كه ارزش را در مال و ثروت و قدرت ناشى از نفرات خلاصه مى‌كنند، امام عليه السلام ارزش را در علم و حلم و عبادت و شكر و استغفار خلاصه مى‌فرمايد، زيرا مال و ثروت و قدرت اگر جدا از علم و حلم و بندگى پروردگار باشد مايۀ فساد و تباهى و ابزارى است كه در مسير شر قرار خواهد گرفت #حکمت_94 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0 🔶

🌿لقمان حکیم فرزندش را گفت: 💢دوست حسود را سه نشانه است: پشت سرت غیبت میکند، رو به رو تملق میکند و از گرفتاری دیگران شاد میشود... براستی که این سه خصلت چقدر در جامعه ما رواج دارد !؟ 📚نهج البلاغه، #حکمت_347 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0 🔶

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار كوتاه و حكيمانه تأثير غم و اندوه را در جسم و روح انسان بيان مى‌دارد و مى‌فرمايد: «غم و اندوه نيمى از پيرى است»؛ (الْهَمُّ‌ نِصْفُ‌ الْهَرَمِ‌) . اشاره به اين‌كه بسيار مى‌شود كه غم و اندوه، انسان را پير مى‌كند، هرچند انسان به حسب سن و سال پير نشده باشد؛ موهاى او تدريجاً سفيد مى‌شود، قامت وى خميده و قواى بدن رو به تحليل مى‌رود و از نظر فكرى و روحى نيز احساس پيرى مى‌كند. منظور امام عليه السلام اين است كه انسان تا مى‌تواند غم و اندوه را به خود راه ندهد و از آثار سوء آن بپرهيزد. البته انكار نمى‌توان كرد اسباب غم و اندوه مختلف است و بخشى از آن قابل اجتناب نيست؛ گاه مربوط به مسائل دينى و معنوى است كه انسان به هر حال با آن دست به گريبان خواهد بود. حتى در حديث معروفى از ابن عباس مى‌خوانيم كه مى‌گفت: هيچ آيه‌اى شديدتر و مشكل‌تر از اين آيه «فَاسْتَقِمْ‌ كَمٰا أُمِرْتَ‌ ...» بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل نشد و از اين رو هنگامى كه اصحاب آن حضرت پرسيدند: اى رسول خدا! چرا به اين زودى موهاى شما سفيد شده و آثار پيرى نمايان گشته فرمود: «شَيَّبَتْني هُودُ وَ الْواقِعَةُ‌ ؛ سورۀ «هود» و «واقعه» مرا پير كرد». گفته شده علت همان دستورى است كه خداوند به پيغمبرش دربارۀ استقامت در مقابل دشمنان سرسخت و كينه‌توز و بى‌رحم داده است. #حکمت_143 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته‌اى اشاره مى‌كند كه بسيارى از افراد از آن غافلند، مى‌فرمايد: «آن‌كس كه به شدت به بلا مبتلاست از كسى كه مبتلا نيست ولى در هيچ لحظه ايمن از بلا نمى‌باشد، محتاج‌تر به دعا نيست»؛ (مَا الْمُبْتَلَى الَّذِي قَدِ اشْتَدَّ بِهِ‌ الْبَلاَءُ‌، بِأَحْوَجَ‌ إِلَى الدُّعَاءِ‌ مِنَ‌ الْمُعَافَى الَّذِي لَا يَأْمَنُ‌ الْبَلاَءَ‌!) . اشاره به اين‌كه مردم غالباً به افراد گرفتار توجه دارند به خصوص گرفتارانى كه به شدت مبتلا شده‌اند؛ يا گرفتارى مالى يا انواع بيمارى‌ها يا مسائل مختلف. و كسانى كه به آنان علاقه‌مندند دعا مى‌كنند كه خدا آن‌ها را از گرفتارى رهايى بخشد و از كسانى كه ظاهراً سالم و بدون گرفتارى هستند غافلند؛ در حالى كه آن‌ها نيز به همان اندازه و گاه بيشتر نياز به دعا دارند، زيرا هر لحظه ممكن است نعمت عافيت، آرامش، غنا و ثروت از آن‌ها گرفته شود يا لغزشى دامن‌گير آن‌ها گردد و در دام شيطان گرفتار شده، از نظر معنوى سقوط كنند و آلودۀ گناهانى گردند كه تا آخر عمر نيز نتوانند آثار آن را برطرف سازند. #حکمت_302 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0