#حکمت شماره ۱۱۹ 🌴 شرح و تفسیر در کانال زیر 👇 هرشب یک‌ حکمت از نهج‌البلاغه امام علی (ع) همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

♡رسول خدا صلى الله علیه و آله : 🔸اُطلُبُوا مَعَ العِلْمِ السَّکینَةَ وَالْحِلْمَ، لَیِّنُوا لِمَنْ تُعَلِّمُونَ وَ لِمَن تَعَلَّمتُم مِنهُ، وَ لا تَکونوا مِنْ جَبابِرَةِ العُلَماءِ فَیَغلِبَ جَهلُکُم عِلْمَکُم؛ 🔹همراه با دانش، آرامش و بردبارى را هم بجویید. در برابر آنکه به او یاد مى دهید و آنکه از او یاد مى گیرید، نرمش به خرج دهید و از دانشمندان متکبّر مباشید که نادانیتان به دانشتان چیره گردد. ◇الفردوس ۱ / ۷۹ / ۲۳۸؛ علم و حکمت ج ۱، ص ۳۶۰ همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

میلاد با سعادت امیرالمؤمنین حضرت #علی_بن_ابیطالب(ع) و روز گرامی #پدر بر شما و تمامي شیعیان و مسلمانان و آزادگان جهان مبارک باد 💐   #اشعار_فاطمی 🌸🌼🍀 @fatemi84

🌺 سرود بسیار زیبا ✍ یا مظهر العجائب یاعلی 🎤🎤 حاج محمود کریمی 🌺 میلاد #امام_علی علیه السلام 🌺 #روز_پدر #صلوات eitaa.com/joinchat/1425145856C34217a20aa ❤️ ذاکرین ☝️ 🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 ✍ متن شعر 👇👇 https://eitaa.com/yaran0/6202

☀️🍃☀️🍃☀️🍃☀️🍃☀️  #اشعار_فاطمی @Fatemi84           عشق علی( ع ) باز پيچيده به هر كوی و مكان بوی علی(ع) هر دل غمـزده‌ای آمده در كوی علی(ع) حوريانـی ز بهــشت آمـده در ميلادش  خانه‌ی كعبـه منوّر شـده از روی علی(ع) فاطمـه بنت اسـد، مـادر آن شيـر خـدا فاطمـه بنت نبی همسر دلجوی علی(ع) عارفـان جلـوه حق را , ز كجـا می طلبند    گو تماشـا بكنند از گُل خوشبـوی علی(ع) هيـچ   آييـنه  جمـال ازلـی را  ننمـود بهتـر از معرفـت و سيرت نيـكوی علی(ع) در شـب كفـر و ستم دين خـدا پا نگـرفت مگـر از نـور دل و قـوت بازوی علـی(ع) يارب از دسـت علـی كوثر لبريـزم بخـش تا ببوسم ز صفا دست علی, روي علی(ع) آنكه عمـری به گناه و غم و غفلـت گذراند  امشب از عشق علی گشته ثناگوی علـی(ع)     ۱۳ رجب , میلاد باسعادت مولی الموحدین و امیرالمؤمنین , حضرت علی بن ابیطالب (علیه السلام)  بر تمامی شیعیان آن حضرت و بلکه برهمه مسلمانان و تمامی مردم آزاده‌ی جهان مبارک باد ! حمیدرضا فاطمی- روز پدر بر همه پدران گرامی و همه مردان مرد و پیروان امیرالمؤمنین (ع) مبارک باد. پی نوشت: این شعر در وزن های مختلف قابل مولودی خوانی توسط مداحان عزیز می باشد. التماس دعا  #حضرت_علی(ع) #اشعار_فاطمی 🌸🌼🍀 @Fatemi84 ☀️🍃☀️🍃☀️🍃☀️🍃☀️ fatemi84.blogfa.com

🌸امیرالمومنین (ع) می فرماید:🌸 🔸درآخرالزمان هیچ مومنی نجات پیدا نمی کند مگر اینک چهارصفت در او باشد. ۱.گمنام باشدودنبال معروفیت نباشد. ۲.سخن چین نباشد. ۳.دنبال فاش کردن عیوب مردم نباشد. ۴.سخن لهو و بیهود نگوید. 🌸 اللهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج 🌸 🌐 @LabbaikYaHossein

یا احسن الخالقین .. میلاد فخر العالمین اقا امیر المومنین ع بر جمیع مخلوقین مبارک باد .

🌹شادمانه ولادت حضرت #امیرالمومنین_ع_ 🌼جانم قربان #نجف 🌸هستم حیران #نجف #مولا_مولا_یاعلی 🎤کربلایی حسین #طاهری 💠شور مستانه حضرت حیدرعلیه السلام ✅ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️ 💠 https://eitaa.com/yaahoseyn 💠

🔴پاسخی به سخنان رحیم پور ازغدی و دکتر مطهری در مورد شیعیان جدیدا یک کلیپی منتشر شده از دکتر رحیم پور ازغدی که چندسال پیش از صدا و سیما پخش گردید که بازنشر آن در روز ولادت امیرالمؤمنین (ع) معلوم است که کار مخالفین شیعه و منافقان است. همه دنیا دارند به شیعه ها بد میگن و ظلم می کنند ، شما هم بیا تو صدا و سیمای خودمون بد بگو. ا بعضی از حرفها نیازی به تکرار نیست بلکه نیاز به توضیح و شرح دارد. برداشت من این است که اولا شهید مطهری در بیان این عبارت نسبت به شیعیان اشتباه کرده اند. اشتباه دوم را آقای ازغدی با تکرار این اتهام انجام داده است. این همه جنایت و جنایتکار در تاریخ و در عصر حاضر داریم کدامشان شیعیان بوده اند؟ شیعیان #سالم‌ترین و #مظلوم‌ترین قشر هر جامعه ای هستند. حالا شاید منظور شهید مطهری شیعیان در زمان شاه بوده که همه جور تخلفات در جامعه رواج داشته . شاید هم می خوان بگن که برای رستگاری صرفا اسم شیعه بودن کافی نیست و شیعیان به عمل کردن به احکام اسلام سزاوارترند . ولی شیعیان قالتاق نیستند. این همه جنایت های فجیع در ایران و عراق و سوریه و بحرین و نیجریه و پاکستان و هند و یمن و سایر بلاد عالم علیه شیعیان می شود بعد ما بیاییم بگوئیم شیعیان قالتاق هستند این عین ظلم است و هیچ توجیهی ندارد. آقای رحیم پور ما قالتاق نبودیم و قالتاق نیستیم. ما شیعه خالص امیرالمومنین علی علیه السلام هستیم و جامعه شیعیان به برکت عشق به اهل بیت علیهم السلام از همه گناهان و بدیها و جرائم پاک ترین و سالم ترین جوامع هستند. #دولت_انقلابی 👊 @dolate_enghelabi

💐عید واقعی ✅امام علی(ع): 🌼کلُّ یَومٍ لا یُعصَی اللَّهُ فیهِ فَهُوَ عِیدٌ؛ 🌸هر روزی که انسان گناه نکند آن روز برایش عید است. 📚نهج البلاغه، کملات قصار ۴۲۸ 🍃🌼🍃ان شاالله هر روزتان بی گناه و هر سالتان بی گناه @sharheekhotbeefadak

من اجازه نمی‌دادم شهید خیزاب زمانی که محاسن خود را اصلاح می‌کنند آن را دور بریزند☝️ و نگه می‌داشتم تا در آب روانی بریزم، چند باری قبل از شهادتشان فرصت نشده بود که برویم و محاسنشان را دور بریزیم و محمدمهدی این مسئله را می‌دانست👌، یک روز که با گریه از من اصرار کرد آن‌ها به پسرمان دادم که ببیند و به محض دیدنشان گریه‌اش شدت گرفت😭😭 و ساعت‌ها روی آن‌ها خوابید تازه آن لحظه من روضه حضرت رقیه(س) را درک کردم😔 که لحظه‌ای که ایشان طلب پدر کرد سر پدر را برایش بردند.😔💔 شهید مدافع حرم مسلم خیزاب #به‌_یاد_فرزندان_شهدا اجتماع بزرگ عاشقان شهادت👇 @asganshadt

#دعای_فرج_صوتی بسم الله الرحمن الرحيم اِلـهي عَظُمَ الْبَلاءُ ، وَبَرِحَ الْخَفاءُ ، وَانْكَشَفَ الْغِطاءُ ، وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ ، وَمُنِعَتِ السَّماءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ ، وَاِلَيْكَ الْمُشْتَكى ، وَعَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ والرَّخاءِ ؛ اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد ، اُولِي الاْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِكَ مَنْزِلَتَهُم فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَريباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ ؛ يا مُحَمَّدُ يا عَلِيُّ يا عَلِيُّ يا مُحَمَّدُ اِكْفِياني فَاِنَّكُما كافِيانِ ، وَانْصُراني فَاِنَّكُما ناصِرانِ ؛ يا مَوْلانا يا صاحِبَ الزَّمانِ ؛ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ ، اَدْرِكْني اَدْرِكْني اَدْرِكْني ، السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل ؛ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرينَ #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم

مژده ای منتظران فصل بهار آمده است وقت تابیدن خورشید نگار آمده است یک قدم بیش نمانده است به ایام ظهور بوی گل از حرم دولت یار آمده است سال نو و فصل بهار بر همه شما عزیزان مبارک باد 💐 #اشعار_فاطمی 🌸🌼🍀 @fatemi84

🌸امیرالمؤمنین علیه السلام: برترین ادب، آن است که انسان در حد خود بایستد و از اندازۀ خویش فراتر نرود. 🆔 @farhang_puya

⚙ اطلاع‌نگاشت | اگر تولید راه بیفتد... 🔻 رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی۹۸: 👈 تولید اگر چنانچه به راه بیفتد، 🔹️ هم میتواند #مشکلات_معیشتی را حل کند، 🔸️ هم میتواند استغناء کشور از بیگانگان و دشمنان را تأمین کند، 🔹️ هم میتواند مشکل اشتغال را برطرف کند، 🔸️ هم حتّی میتواند مشکل ارزش پول ملّی را تا حدود زیادی برطرف کند. 🌹 سال #رونق_تولید #دولت_انقلابی 👊 @dolate_enghelabi

ترجمه و شرح حکمت ۱۲۰ نهج البلاغه برتری بنی‌هاشم بر دیگران وَ [قَدْ] سُئِلَ عَنْ قُرَيْشٍ، فَقَالَ (علیه السلام): أَمَّا بَنُو مَخْزُومٍ فَرَيْحَانَةُ قُرَيْشٍ، [تُحِبُ] نُحِبُّ حَدِيثَ رِجَالِهِمْ وَ النِّكَاحَ فِي نِسَائِهِمْ؛ وَ أَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمْسٍ فَأَبْعَدُهَا رَأْياً وَ أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا؛ وَ أَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِي أَيْدِينَا وَ أَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا، وَ هُمْ أَكْثَرُ وَ أَمْكَرُ وَ أَنْكَرُ، وَ نَحْنُ أَفْصَحُ وَ أَنْصَحُ وَ أَصْبَحُ.   در باره قريش از او پرسيدند، فرمود: امّا بنى مخزوم، ريحان خوشبوى قريش اند گفتگو با مردانش و زناشويى با زنانش دوست داشتنى است. بنى عبد شمس، به رأى، از ديگران دورانديشترند. و در حمايت آنچه پشت سر خود دارند [يعنى مال و خاندان] استوارترند. اما ما به آنچه در دست داريم بخشنده تريم و به هنگام مرگ، به جان دادن، سخاوتمندتريم. بنى عبد شمس به شمار بيش اند و مكارتر و بدكردارترند، ولى ما فصيحتريم و مردم را نيكخواهتريم و خوشرو‌ی‌تريم.   ويژگى هاى قبايل قريش: اين كلام حكيمانه در پاسخ كسى بيان شد كه از امام(عليه السلام) درباره ويژگى هاى قبايل قريش سؤال كرد امام(عليه السلام) نيز به سه قبيله معروف آنها («بنو مخزوم»، «بنو عبد شمس» و «بنو هاشم») اشاره كرد و ويژگى هاى روحى و جسمى آنها را بر شمرد و در واقع به عنوان يك روان شناس ماهر در عبارات كوتاهى سجاياى آنها را بررسى كرد»; (وَ سُئِلَ(عليه السلام) عَنْ قُرَيْش). نخست در پاسخ اين سؤال ـ سؤال درباره طايفه قريش ـ از قبيله «بنى مخزوم» سخن مى گويد و مى فرمايد: «اما بنى مخزوم گل هاى قبيله قريش اند كه ما دوست داريم با مردانشان هم سخن شويم و با زنانشان ازدواج كنيم»; (فَقَالَ أَمَّا بَنُو مَخْزُوم فَرَيْحَانَةُ قُرَيْش، نُحِبُّ حَدِيثَ رِجَالِهِمْ، وَالنِّكَاحَ فِي نِسَائِهِمْ). «مخزوم»، جد اين قبيله فرزند «يقظة بن مرة» بود. و اين طايفه به پاكيزگى و برخورد خوب و حسن معاشرت معروف بودند. امام(عليه السلام) نيز همين اوصافشان را ستود نه اوصاف معنوى و اخلاقى ديگر را و مى دانيم كه «ابو جهل» معروف، «وليد» و دودمان «مغيره» از دشمنان سرسخت اسلام از اين قبيله بودند كه شأن نزول بعضى از آيات قرآن مسائل مربوط به آنها را تشكيل مى دهد; از جمله در شأن نزول آيات (ذَرْنِى وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً * وَجَعَلْتُ لَهُ مَالا مَّمْدُوداً ...) (1) گفته اند که این آیات درباره «ولید بن مغیره» ى معروف است که تصمیم داشت با قرآن معارضه کند. و آیه شریفه (ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ)(2) درباره «ابو جهل» نازل شده که مذمت شدیدى در این آیات از هر دو به چشم مى خورد. سپس امام(عليه السلام) به سراغ معرفى طايفه «بنى عبد شمس» مى رود كه «ابو سفيان»، «معاويه» و «بنى اميه» از اين قبيله اند، مى فرمايد: «اما طائفه بنى عبد شمس از همه بدانديش تر و بخيل ترند»; (وَأَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمْس فَأَبْعَدُهَا رَأْياً، وَأَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا). جمله «أَبْعَدُهَا رَأْياً» و «أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا» گاه به شكل مدح تفسير شده به اين گونه كه آنها داراى افكارى عميق و دورنگرند و نسبت به آنچه در اختيار دارند شجاعانه دفاع مى كنند و گاه به صورت دو وصف مذموم تفسير شده و جمله «أَبْعَدُهَا رَأْياً» يعنى دورترين قبايل قريش از حقند و «أَبْعَدُهَا رَأْياً» و «أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا» به اين معنا تفسير شده كه آنها بخيل ترين افرادند نسبت به چيزهايى كه در اختيار دارند. با توجه به شواهد و قراين تاريخى و وجود افرادى همچون «ابو سفيان»، «معاويه» و «بنى اميه» در ميان آنها، تفسير دوم مناسب تر به نظر مى رسد و جمله «امكر» و «انكر» كه بعدا خواهد آمد نيز شاهد اين مدعاست. آن گاه امام(عليه السلام) از بنى هاشم ياد كرده، مى فرمايد: «اما ما (طايفه بنى هاشم) از همه آنها به آنچه در دست داريم بخشنده تر و به هنگام بذل جان از همه سخاوتمندتريم، جمعيت آنها بيشتر و مكرشان فزون تر و زشت ترند و ما فصيح تر و دلسوزتر و زيباتريم»; (وَأَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِي أَيْدِينَا، وَأَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا، وَهُمْ أَكْثَرُ وَأَمْكَرُ وَأَنْكَرُ، وَنَحْنُ أَفْصَحُ وَأَنْصَحُ وَأَصْبَحُ). فصاحت بنى هاشم نمونه بارز آن در پيغمبر اكرم و اميرمؤمنان(عليهما السلام) و خطبه هاى نهج البلاغه و نامه ها و كلمات قصار آن كاملاً نمودار است. دعاى عرفه امام حسين(عليه السلام) و دعاهاى صحيفه سجاديه نيز نمونه هاى ديگرى از اين فصاحت بى بديل است. خيرخواهى آنها درباره اسلام تا آنجا بود كه تا پاى جان ايستادند و همه چيز را براى حفظ اسلام در صحنه هايى همچون كربلا و غير آن فدا كردند. زيبايى صورت آنها در تواريخ كاملاً منعكس است... 👇👇👇👇👇 @nahj97

ادامه شرح حکمت ۱۲۰ نهج البلاغه بذل و بخشش آنان در زندگى امير مؤمنان كه هزار برده را با دسترنج خود آزاد كرد و در ركوع نماز انگشتر گران قيمتى را به سائل داد و آيه در مدح او نازل شد و در زندگى بانوى اسلام فاطمه زهرا(عليها السلام) كه پيراهن شب زفافش را به سائل تقديم كرد و در زندگى امام حسن(عليه السلام) كه در طول عمر خود چند بار تمام اموالش را ميان خود و نيازمندان تنصيف نمود و همچنين در زندگى امام صادق(عليه السلام) كه بخشى از اموال خود را به دست يكى از شيعيان سپرده بود تا اگر اختلافى در ميان شيعيان در باره مسائل مالى ببيند مبلغ مورد اختلاف را از اموال او بپردازد و ميان آنها صلح و صفا برقرار سازد معروف است. كوتاه سخن اين كه تاريخ اسلام كه به دست دوست و دشمن نوشته شده شاهد گوياى سخنان فشرده و پرمعنايى است كه امام(عليه السلام) در اين كلام حكمت آميز خود بيان فرموده است. در اينجا اين سؤال مطرح مى شود كه چگونه امام(عليه السلام) قبيله اى را به طور عموم زير سؤال مى برد و آنها را آشكارا مذمت و نكوهش مى كند در حالى كه از نظر شرع اسلام چنين كارى مناسب به نظر نمى رسد. پاسخ اين سؤال روشن است. اولاً اين گونه حكم هاى عام ناظر به عموم نيست، بلكه ناظر به غالب افراد است. مثلاً وقتى مى گوييم: جوانان جسور و سركش اند مفهومش اين نيست كه همه بدون استثنا چنين اند و يا اين سخن كه پيران پخته و پرتجربه اند دليل وجود اين صفت در تمام افراد كهن سال نيست. ثانياً ابراز صفات مخفى و پنهان اشكال دارد اما صفات آشكار كه افراد نمونه هاى آن را در اين قبايل آشكارا ديده بودند، بيان آن بى اشكال است; مثلا در طايفه بنى عبد شمس چهره هايى همچون «ابو سفيان» و فرزندانش و همچون همسر آلوده و زشت كارش «هند» را مى ديدند. سؤال ديگر اينكه در عصر جاهليت، عرب به افراد قبيله خود افتخار مى كردند و حتى كثرت جمعيت خود را به رخ ديگرى مى كشيدند; ولى با ظهور اسلام اين تفاخر به انساب جاهلى از ميان رفت. چگونه امير مؤمنان على(عليه السلام) در اينجا ويژگى هاى قبايل قريش و برترى بنى هاشم را بيان مى كند؟ پاسخ آن است كه عرب جاهلى بر ارزش هاى اخلاقى تكيه نمى كرد، بلكه روى تعداد و كثرت و پاره اى از صفات زشت مانند غارت گر بودن تكيه داشت و اصولاً دفاع از قبيله، دفاعى بى چون و چرا و بى قيد و شرط و تعصب آميز بود نه براى ارزش هاى اخلاقى آنها. امام(عليه السلام) نيز در اينجا تكيه بر ويژگى هاى اخلاقى مى كند. پی نوشت: (1). مدثر، آیه 11 و 12. (2). دخان، آیه 49. #حکمت شماره ۱۲۰ 🌴 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

#حکمت شماره ۱۲۰ 🌴 شرح و تفسیر در کانال 👇 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

حکمت ۱۲۱ نهج البلاغه ؛ روانشناسى قبائل قریش(علمى، اجتماعى، تاریخى) شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَل تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَتَبْقَى تَبِعَتُهُ وَعَمَل تَذْهَبُ مَؤُونَتُهُ وَیَبْقَى أَجْرُهُ. امام(علیه السلام) فرمود: چقدر این دو عمل با هم متفاوتند: عملى که لذتش مى رود و عواقب سوء آن باقى مى ماند و عملى که زحمتش مى رود و اجر و پاداشش باقى است. تفسیر: شرح و تفسیر فرق میان این دو کار امام(علیه السلام) در این کلام نورانى اشاره به تفاوت اعمال خیرى که مورد رضاى خداست و لذات و هوسرانى هاى ناپایدار دنیا کرده مى فرماید: «این دو عمل چقدر با هم متفاوتند: عملى که لذتش مى رود و عواقب سوء آن باقى مى ماند و عملى که زحمتش مى رود و اجر و پاداشش باقى است»; (شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَل تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَتَبْقَى تَبِعَتُهُ وَعَمَل تَذْهَبُ مَؤُونَتُهُ وَیَبْقَى أَجْرُهُ). در میان کارهاى نیک و بد و اعمال حسنه و سیئه ـ با این که هر کدام جنبه مثبت و منفى دارند ـ این تفاوت آشکار دیده مى شود; اعمال گناه آلود داراى لذتى موقتى و ناپایدار است که به زودى زایل مى گردد ولى عواقب بد آن هم در دنیا و هم در آخرت دامان انسان را مى گیرد. مثلاً انسانى براى برخوردارى از لذتى آنى به شراب پناه مى برد. ممکن است این ماده مخدر ساعتى او را از غم و اندوه تهى کند و در نشئه اى لذت بخش فرو برد; اما به زودى پایان مى یابد و آثار سوء آن در تمام اعضاى بدن او تدریجاً ظاهر مى شود و در آخرت نیز از شراب طهور بهشتى و نوشیدن آب کوثر محروم مى گردد. ولى به عکس، انسانى که به سراغ بندگى خدا مى رود و در میدان جهاد با نفس و جهاد با دشمن حاضر مى شود، هر چند با مشکلاتى روبرو مى گردد; اما این مشکلات تدریحا از بین مى رود و اجر و پاداش دنیوى و اخروى آن باقى مى ماند. این همان چیزى است که قرآن به آن اشاره کرده مى فرماید: «(مَا عِنْدَکُمْ یَنفَدُ وَمَا عِنْدَ اللهِ بَاق); آنچه نزد شماست از میان مى رود، و آنچه نزد خداست باقى مى ماند». هوس رانى و شهوت رانى همچون کف هاى روى آب است که «(فَیَذْهَبُ جُفَاءً); سرانجام کف ها به بیرون پرتاب مى شوند» و اعمال نیک همچون آب زلال که به مصداق «(وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِى الاَْرْضِ); ولى آنچه به مردم سود مى رساند (= آب یا فلزّ خاص) در زمین مى ماند» باقى و برقرار خواهد بود. در خطبه ۱۷۶ نیز این جمله را خواندیم که امام از رسول خدا(صلى الله علیه وآله)نقل مى کند: «إنَّ الْجَنَّةَ حُفَّتْ بِالْمَکارِهِ وَإِنَّ النّارَ حُفَّتْ بِالشَّهَواتِ; بهشت در میان ناراحتى ها احاطه شده و دوزخ در میان شهوات». منبع : پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی #حکمت شماره ۱۲۱ 🌴 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

#حکمت شماره ۱۲۱ 🌴 شرح و تفسیر در کانال 👇 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

#حکمت شماره ۱۲۱ 🌴 شرح و تفسیر در کانال 👇 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

✳️ دعاهای ماه رجب نورافکن است... این دعاهایی که در ماه‌ها هست، در روزها هست، خصوصاً در #ماه_رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان، اینها انسان را همچو تقویت روحی می‌کند -اگر کسی اهلش باشد-... همچو راه را برای انسان باز می‌کند و نور افکن است برای اینکه، این بشر را از این ظلمت‌ها بیرون بیاورد و وارد نور بکند که معجزه‌آساست! #سیدروح‌الله_موسوی_خمینی #صحیفه_امام جلد ۱۳، صفحه ۳۲. #مردان_خدا 📿 @mardane_khoda

📚 شرح حدیث جنود عقل و جهل 9⃣8⃣ | کارنامه‌ای برای زبان بیهوده‌گو و از حضرت امير المؤمنين(ع) در #نهج_البلاغه منقول است كه «كسى كه كلامش زياد شد، خطایش زياد شود. و كسى كه خطایش زياد شد، حيائش كم می‌شود. و كسى كه حيائش كم شد، وَرَعش كم می‌شود. و كسى كه وَرَعش كم شد، قلبش می‌ميرد. و كسى كه قلبش مرد، داخل آتش می‌شود». 📚 #جنود_عقل_و_جهل ، صفحه ۳۹۳ 👥مرور آثار امام (ره) در کانال امام دلها👇 ✅ https://eitaa.com/imam_delha

ترجمه و شرح حکمت 122 نهج البلاغه نکوهش غفلت از مرگ وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ، فَقَالَ: كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَ كَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ، نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ، ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ.   از پى جنازه اى مى رفت، مردى را ديد كه مى خنديد. امام (ع) به او فرمود: گويى كه مرگ بر ديگران مقرر شده، نه بر ما و گويى حق بر غير ما واجب شده و گويى، اين مردگان كه مى بينيم، مسافرانى هستند كه بزودى به نزد ما باز مى گردند آنها را در گورهايشان مى گذاريم و اموالشان را مى خوريم، پندارى، كه پس از آنها جاودانه خواهيم زيست. سپس، هر اندرز دهنده اى را چه مرد و چه زن فراموش مى كنيم و خود را به دست هر بلا و آفت مى سپاريم.   خنده احمقانه: امام(عليه السلام) اين سخن حكيمانه و تكان دهنده و بيدارگر را زمانى فرمود كه در تشييع جنازه يكى از مؤمنان شركت داشت، صداى خنده بلند كسى را شنيد و فرمود: «گويى مرگ در دنيا بر غير ما نوشته شده و گويى حق در آن بر غير ما واجب گشته و گويى اين مردگانى را كه مى بينيم مسافرانى هستند كه به زودى به سوى ما باز مى گردند»; (وَتَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلاً يَضْحَكُ فَقَالَ(عليه السلام): كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَكَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَكَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الاَْمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيل إِلَيْنَا رَاجِعُونَ!). به يقين خنديدن كسى در تشييع جنازه آن هم با صداى بلند كه به گوش مولا على(عليه السلام) برسد نشانه نهايت غفلت و بى خبرى از سرنوشت خويش و مسئوليت هايى است كه در اين جهان دارد. به همين دليل اين بزرگ معلم اخلاق و بيدار كننده غافلان و بى خبران با سه تشبيه به آن شخص و امثال او هشدار دارد: تشبيه اول: كار تو مثل اين است كه گمان مى كنى مرگ مال ديگران است و تو حيات جاويدان دارى. روزى جنازه تو را نيز بر مى دارند و تشييع كنندگان تو را به سوى آرامگاه ابدى ات مى برند. آيا دوست دارى آن روز دوستانت در تشييع جنازه تو بخندند؟ دوم: آيا «حق» ـ به معناى وظايف واجب و مسئوليت هاى الهى و وجدانى ـ مخصوص ديگران است و تو مستثنا هستى و يا اين كه تمام حقوق واجبه را ادا كرده اى و الان خوشحالى و مى خندى؟ سوم: آيا گمان مى برى تشييع جنازه مانند بدرقه مسافرانى است كه به زودى به سوى تو باز مى گردند؟ گرچه چند روزى رنج فراق را تحمل مى كنى ولى به هنگام بازگشت شادى زائد الوصفى جاى آن را پر مى كند؟ در حالى كه سفر مرگ، سفرى است كه هرگز بازگشتى در آن نبوده و نخواهد بود و رنج فراق و جدايى از عزيزان از دست رفته جاويدان است. با اين حال چه جاى خنديدن است. سپس امام(عليه السلام) در ادامه اين بحث به تعبيرات تكان دهنده ديگرى پرداخته و مى فرمايد: «ما آنها را در قبرشان جاى مى دهيم و ميراث آنها را مى خوريم (و چنان غافل و بى خبريم كه) گويى بعد از آنها جاودانه مى مانيم»; (نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ، وَنَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ، كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ). غافل از اين كه فردا نيز ديگران ما را در قبرهايمان جاى مى دهند و ميراثمان را در ميان خود تقسيم مى كنند و اين روند همچنان ادامه مى يابد و هر كسى چند روزى نوبت اوست و به گفته شاعر: هر كه آمد عمارتى نو ساخت *** رفت و منزل به ديگرى پرداخت هنگامى كه در مجلس يادبود و به اصطلاح فاتحه براى يكى از دوستان يا عزيزانمان شركت مى كنيم بايد در همان حال به اين فكر باشيم كه روزى هم چنين مجلسى براى ما مى گيرند و دوستان و بستگان ما در آن به فاتحه خوانى براى ما مشغول مى شوند، بنابراين از هم اكنون بايد به فكر آن روز باشيم نه اين كه خنده مستانه سر دهيم و همه اين واقعيت ها را به دست فراموشى بسپاريم. افراد غافل و بى خبرى هستند كه چون نام مرگ برده مى شود فورا مى گويند: بس كنيد. خدا چنان روزى را نياورد. و يا چون از كنار قبرستان رد مى شوند روى خود را بر مى گردانند! فارغ از اين كه اگر ما از مرگ غافل شويم او از ما غافل نمى شود و به گفته امام(عليه السلام): «وَكَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ، وَطَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ; چگونه غافل مى شويد از چيزى كه هرگز از شما غافل نمى شود و چگونه طمع داريد در چيزى كه هيچ گاه به شما مهلت نمى دهد».(1) سلیمان پیغمبر بزرگ خدا با آن همه قدرتى که داشت به هنگام پایان عمر فرشته مرگ لحظه اى به او مهلت نداد که از حال ایستاده بنشیند و در همان جا روح او را گرفت و با خود برد و ... ادامه 👇👇👇👇 #حکمت شماره ۱۲۲ 🌴 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

ادامه شرح حکمت ۱۲۲ نهج البلاغه: و جسم بى جان او بعد از آنکه موریانه عصایى را که بر آن تکیه کرده بود خورد، به زمین افتاد با این حال ما چه انتظارى داریم. در پایان این کلام حکمت آمیز، امام(علیه السلام) براى بیدار ساختن آن شخص غافل که در تشییع جنازه بلند مى خندید و کسانى که همچون او فکر مى کنند فرمود: «بعد از اینها ما هر واعظ و اندرز دهنده اى را فراموش کردیم در حالى که هدف مسائل سنگین و آفات نابود کننده قرار گرفتیم (با این حال چه جاى غفلت و فراموشى است؟)»; (ثُمَّ قَدْ نَسِینَا کُلَّ وَاعِظ وَوَاعِظَة، وَرُمِینَا بِکُلِّ فَادِح وَجَائِحَة!). تعبیر به «وَاعِظ وَوَاعِظَة» براى تعمیم و گسترش است، زیرا بعضى از حوادث مانند موت از آن به عنوان واعظ تعبیر مى شود و بعضى مانند آفت ها و بلیه ها به عنوان واعظه از آن تعبیر مى کنیم. آرى همه آنها به روشنى ما را اندرز مى دهند که بیدار باشید و به پایان زندگى خود و وظائفى بیندیشند که در برابر آن دارید. به خصوص این که معلوم نیست فردا چه کسى از ما باشد و چه کسى نباشد. واژه «فادح» در اصل به معناى شىء سنگین است سپس به هر حادثه اى که بر جسم و جان انسان سنگینى کند اطلاق شده است. واژه «جائحة» به معناى امور نابود کننده است، لذا این دو نسبت به یکدیگر از قبیل اقل و اکثر هستند. آشکارترین واعظ همان حادثه مرگ است که هر روز براى دوست و آشنایى رخ مى دهد. مخصوصاً در زمان ما، صفحه حوادث جراید و تسلیت ها همه روز پر است از خبر فوت گروهى که دیروز در میان ما مى زیستند و امروز به دیار مردگان رفته اند. امام امیرمؤمنان على(علیه السلام) در نهج البلاغه مى فرماید: «فَکَفى واعِظاً بِمَوْتى عایَنْتُمُوهُمْ، حُمِلُوا اِلى قُبُورِهِمْ غَیْرَ راکِبِینَ; این واعظ براى شما کافى است که همه روز مردگانى را مى نگرید که آن ها را به سوى گورهایشان مى برند بى آنکه خودشان بخواهند».(2) در روایات متعددى این تعبیر از پیشوایان معصوم(علیهم السلام) نقل شده است: «کَفى بِالْمَوْتِ واعِظاً; براى وعظ و اندرزِ انسان ها مرگ کافى است»(3). پی نوشت: (1). نهج البلاغه، خطبه 188. (2). نهج البلاغه، خطبه 188. (3). ر.ک: بحارالانوار، ج 68، ص 264 و 325 . #حکمت شماره ۱۲۲ 🌴 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97