حکمت ۷۰ نهج البلاغه: افراط و تفریط، نشانه جهل وَ قَالَ (علیه السلام): لَا [يُرَى الْجَاهِلُ] تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً.  و امام (علیه السلام) فرمود : و نادان را نبینی جز در حال افراط یا تفریط. افراط و تفريط نشانه جهل است: امام در این کلام حکمت آمیز به مسئله مهمى اشاره کرده که سراسر زندگى انسان ها را در بر مى گیرد، مى فرماید: «همیشه جاهل را یا افراط گر مى بینى و یا تفریط کار»; (لاَ تَرَى الْجَاهِلَ إِلاَّ مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً). راه صحیح به سوى مقصد راه مستقیم است که ما پیوسته در نمازها هر روز خدا را مى خوانیم تا ما را بر آن راه ثابت بدارد. در اطراف راه مستقیم خطوط انحرافى فراوانى هست که پیدا کردن راه مستقیم از میان آن خطوط نیاز به دقت و علم و دانش دارد. به همین دلیل، جاهل غالبا گرفتار خطوط انحرافى یا در جانب زیاده روى مى گردد و یا در سوى کوتاهى و کندروى. این مسئله در تمام شئون زندگى اعم از فردى و اجتماعى و سیاسى و غیر آن دیده مى شود; مثلاً حفظ ناموس و پاسدارى آن از هرگونه انحراف یک فضیلت است ولى افراد جاهل گاهى به طرف افراط کشیده مى شوند و با وسواس هر حرکتى از همسر خود را زیر نظر مى گیرند و با نگاه اتهام و گمان سوء به او نگاه مى کنند به طورى که زندگى براى آنها تبدیل به دوزخى مى شود و گاه هیچ گونه نظارتى بر وضع خانه و همسر خود ندارند که کجا رفت و آمد و با چه کسى صحبت مى کند و امثال آن. در مسائل بهداشتى فرد جاهل گاه چنان گرفتار افراط مى شود که دست به سوى هیچ آب و غذایى نمى برد به گمان این که همه آنها آلوده است، در هیچ مهمانى شرکت نمى کند، هیچ هدیه اى را نمى پذیرد و باید تنها خودش غذاى خویش را تهیه کند و گاه در جهت مخالف قرار مى گیرد و فرقى میان آلوده و غیر آلوده، بیمار مسرى و غیر بیمار نمى گذارد. بعضى از شارحان، این مطلب را با موضوع عدالت در مسائل اخلاقى پیوند زده و گفته اند: همیشه فضایل اخلاقى حد وسط در میان دو دسته از رذایل است: شجاعت حد اعتدالى است که در میان صفت تهور (بى باکى) و جبن (ترس و بزدلى) قرار گرفته است. عالم به سراغ حد وسط و جاهل یا در طرف افراط قرار مى گیرد و یا در جانب تفریط و همچنین سخاوت حد اعتدال میان بخل و اسراف است همان گونه که قرآن مجید خطاب به پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرماید: «(وَلا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِکَ وَلا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً); هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حد آن را مگشا تا مورد سرزنش قرار گیرى و از کار فرو مانى».(1) در مسائل مربوط به اعتقادات، گروهى از جاهلان درباره عظمت على(علیه السلام) چنان افراط کردند که قائل به الوهیت و خدایى او شده و گروه دیگر چنان کوتاه آمدند که در صف ناصبان قرار گرفتند و به یقین هر دو گروه گمراهند. خط صحیح همان پذیرش ولایت به معناى امام مفترض الطاعه بودن است. در خطبه 127 نیز این مطلب به صورت شفاف و روشن آمده است: «وَسَیَهْلِکُ فِیَّ صِنْفَانِ مُحِبٌّ مُفْرِطٌ یَذْهَبُ بِهِ الْحُبُّ إِلَى غَیْرِ الْحَقِّ وَمُبْغِضٌ مُفْرِطٌ یَذْهَبُ بِهِ الْبُغْضُ إِلَى غَیْرِ الْحَقِّ; به زودى دو گروه در مورد من هلاک و گمراه مى شوند: دوست افراطى که محبتش او را به غیر حق (غلو) مى کشاند و دشمن افراطى که به سبب دشمنى قدم در غیر حق مى نهد (و مرا کافر خطاب مى کند). سپس افزود: «وَخَیْرُ النَّاسِ فِیَّ حَالاً النَّمَطُ الاَْوْسَطُ فَالْزَمُوهُ; بهترین مردم درباره من گروه میانه رو هستند از آنان جدا نشوید». در بحارالانوار نیز آمده است که امیر مؤمنان على(علیه السلام) فرمود: «أَلاَ إِنَّ خَیْرَ شِیعَتِی النَّمَطُ الاَْوْسَطُ إِلَیْهِمْ یَرْجِعُ الْغَالِی وَبِهِمْ یَلْحَقُ التَّالِی; بهترین شیعیان من گروه میانه رو هستند، غلو کننده باید به سوى آنان باز گردد و کوتاهى کننده عقب افتاده باید (شتاب کند و) به آنها ملحق شود».(2) با دقت به جوامع بشرى مى بینیم که غالب نابسامانى ها بر سر افراط و تفریط هاست که زاییده جهل و نادانى است; گاه آن چنان در مسائل اقتصادى قائل به آزادى مى شوند که فرآیند آن نظام سرمایه دارى ظالم است و گاه چنان سلب آزادى مى کنند که نتیجه آن نظام کمونیسم و گرفتارى هاى آن است، مهم یافتن خط اعتدال و ثابت ماندن بر آن است. در حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که در روز قیامت حاکمى (از حاکمان مسلمین) را مى آورند که بیش از آنچه خداوند دستور داده عمل کرده، خداوند به او مى گوید: بنده من چرا بیش از آنچه باید تازیانه بزنى زدى؟ عرض مى کند: من براى غضب تو غضب ناک شدم. به او گفته مى شود: آیا سزاوار است غضب تو شدیدتر از غضب من باشد؟ سپس حاکم دیگرى را مى آورند که کوتاهى کرده خداوند به او مى فرماید: چرا در برابر آنچه به تو امر کرده بودم کوتاهى کردى؟ عرض مى ک

ند: پروردگارا من به او رحم کردم؟ به او گفته مى شود: آیا رحمت تو از رحمت من وسیع تر است؟ سپس هر دو را به سوى دوزخ مى برند(3). (4) ***** پی نوشت: (1). اسراء، آیه 29. (2). بحارالانوار، ج 6، ص 178، ح 7. (3). شرح نهج البلاغه علامه شوشترى، ج 8، ص 247. #حکمت شماره ۷۰ 🌴 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

#حکمت شماره ۷۰ 🌴 شرح و تفسیر در کانال 👇 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

🔶حقوق ، مسئولیت و تعالی خانواده اسلایدهای پاورپوینت زیبا که تبدیل به pdf شده و علاوه بر مطالعه برای تدریس در ادارات و دانشگاهها یا نمایش در مساجد و مراکز فرهنگی بسیار مفید هستند #خانواده #دانش_خانواده #دولت_انقلابی 👊 @dolate_enghelabi

حکمت 71 نهج البلاغه: کم گویی، نشانه عقل وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ، نَقَصَ الْكَلَامُ. و فرمود (ع): چون عقل به كمال رسد ، سخن اندك شود. نشانه كمال عقل: امام(علیه السلام) در این کلام حکمت آمیز به اهمیت سکوت و کم گویى اشاره کرده مى فرماید: «هنگامى که عقل کامل گردد سخن کم مى شود»; (إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْکَلاَمُ). رابطه کمال و تمام عقل با کم سخن گفتن از اینجا روشن مى شود که اولاً ریشه مفهوم عقل، منع و جلوگیرى است و زانوبند شتر را از این جهت «عقال» مى گویند که او را از حرکت باز مى دارد و از آنجا که سخنان سنجیده، کم است و سخنان نسنجیده، بسیار، عقل به انسان مى گوید: بیشتر بیندیش و کمتر بگو. ثانیاً مطالبى که گفتن آن ضرورت دارد نسبت به فضول کلام و سخنان زیادى بسیار کمتر است، از این رو افراد عاقل غالباً خاموش اند و به موقع سخن مى گویند. ثالثاً انسان عاقل مى داند که بیشترین و مهم ترین گناهان با زبان انجام مى شود بدین سبب براى محفوظ ماندن از عواقب زیان بار گناه سعى مى کند کمتر سخن بگوید; ولى متاسفانه افرادى را مى بینیم که دم از ایمان مى زنند و گویى سخنان خود را جزء اعمال خود به حساب نمى آورند; در مجالس از آغاز تا پایان از سخنان لغو و بیهوده یا سخنانى که آمیخته با غیبت، اهانت و تهمت باشد ابا ندارند. انسان عاقل هرگز خود را گرفتار عواقب سوء پرگویى نمى کند. رابعاً گفتار زیاد، نیروها و انرژى هاى ذخیره انسان را بر باد مى دهد و وقت عزیز او را تلف مى کند و موجب دشمنى ها و عداوت ها مى شود، بنابراین عقل و شرع به ما فرمان مى دهد که کم بگوئید و گزیده بگوئید. در حدیثى از همان حضرت در غررالحکم مى خوانیم: «إیّاکَ وَفُضُولَ الْکَلامِ فَإنَّهُ یُظْهِرُ مِنْ عُیُوبِکَ ما بَطَنَ وَیُحَرِّکُ عَلَیْکَ مِنْ أعْدائِکَ ما سَکَنَ; از زیاده گویى بپرهیز که عیب هاى نهانى تو را ظاهر مى سازد و کینه هاى آرام گرفته دشمنانت را بر ضد تو تحریک مى کند».(1) در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «إنَّ الرَّجُلَ لَیَتَحَدَّثُ بِالْحَدیثِ ما یُریدُ بِهِ سُوءًا إلاّ لِیُضْحِکَ بِهِ الْقَوْمُ یَهْوى بِهِ أبْعَدَ مِنَ السَّماءِ; انسان گاهى سخنى مى گوید که قصد بدى ندارد جز این که مى خواهد مردم را بخنداند و به سبب آن (از مقام خود) سقوط مى کند بیش از فاصله زمین و آسمان».(2) احادیث اسلامى درباره سکوت و کم سخن گفتن و پرهیز از خطرات زبان بسیار زیاد است که در این مختصر نمى گنجد. این سخن را با حدیث دیگرى از پیغمبر اکرم پایان مى دهیم که فرمود: «مِنْ حُسْنِ إِسْلاَمِ الْمَرْءِ تَرْکُهُ مَا لاَ یَعْنِیهِ; از نشانه هاى خوبى اسلام انسان سخن نگفتن درباره امورى است که به او ارتباطى ندارد(3). (4) ***** پی نوشت: (1). غررالحکم، طبق نقل میزان الحکمه، ح 11849 «باب النهى عن کثرة الکلام». (2). میزان الحکمه، همان باب. (3). بحارالانوار، ج 1، ص 216، ح 28. (4). سند گفتار حکیمانه: این سخن حکمت آمیز را جاحظ در کتاب خود المائة المختاره پیش از سیّد رضى ذکر کرده است و در میان کسانى که بعد از سیّد رضى بوده اند ابن طلحه شافعى در مطالب السؤول و زمخشرى در ربیع الابرار و میدانى در مجمع الامثال آورده اند. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 56) در کتاب تمام نهج البلاغه این کلام حکمت آمیز به ضمیمه کلمات متعدد مشابه دیگرى در ضمن وصیت امام براى فرزندش امام مجتبى ذکر شده است. (تمام نهج البلاغه، ص 957) ولى ما آن را در وصیت مزبور نیافتیم. #حکمت شماره ۷۱ 🌴 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

#حکمت شماره ۷۱ 🌴 شرح و تفسیر در کانال 👇 همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

📔نرم افزار کامل : «دانشنامه نهج البلاغه (جامع ترین)» در بازار اندروید : http://cafebazaar.ir/app/?id=com.ahrar.nahj_ahrar1&ref=share همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

«دانشنامه نهج البلاغه (جامع ترین)» را در بازار اندروید ببین: http://cafebazaar.ir/app/?id=com.ahrar.nahj_ahrar1&ref=share

⚠️ بزرگان و جوانان قم نگذارند دست‌های خائن، «مرکزیت انقلاب» و «کانون انقلاب‌بودن» قم را کمرنگ کنند 🔻 رهبر انقلاب، صبح امروز در دیدار مردم قم: 🔹️ ۱۹ دی فرصتی است برای تمجید از مردم قم. #قم همان‌جایی است که سرچشمه‌ای شد برای آن شطّ جوشان حرکت و مقدمه‌ای شد برای انقلاب. قم شهر انقلاب و مرکز انقلاب و مادر انقلاب است. 🔸️ البته انگیزه‌هایی وجود دارد که فضای قم را تغییر دهند و فضا و روحیه‌ی #انقلابی قم را کم‌رنگ کنند. از کید و مکر دشمن نباید غافل شد. 👈 بزرگان و #جوانان قم باید نگذارند دست‌های خائن، نقش مرکزی و کانونی قم را در انقلاب کم‌رنگ کنند. 🔺️ قم سرچشمه‌ی اصلی انقلاب و حوزه‌ی قم پشتوانه‌ی معنوی برای آن حرکتی است که دنیا را تکان داد و البته ما هنوز در آغاز راهیم. ۹۷/۱۰/۱۹ 🌹 #دیدار_مردم_قم 💻 @Khamenei_ir

💠 حدیث روز 💠 ❇️ مؤمن ازکوه محکمتر است 🔻امام صادق علیه‌السلام: إنَّ المُؤمِنَ أعَزُّ مِنَ الجَبَلِ، إنَّ الجَبَلَ يُستَقَلُّ مِنهُ بِالمَعاوِلِ وَالمُؤمِنُ لا يُستَقَلُّ مِن دينِهِ شَيءٌ. 🔹مؤمن از كوه، محكم‌تر است؛ زيرا كوه با كلنگ كنده مى‌شود؛ امّا از دين مؤمن، چيزى كاسته نمى‌شود. 📚 الكافي، ج۵، ص۶۳، ح۱ @HawzahNews

میلاد باسعادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها بر همه ارادتمندان اهل بیت (ع) مبارک باد او دختر امیر مومنان حضرت علی علیه السلام است و مادرش حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است. همراه با #نهج_البلاغه 🌸🌼🍀 @nahj97

چون در مورد حضرت زینب کبری (سلام الله علیها ) شعری نداشتم و از طرفی دوست داشتم مطلبی راجع به آن بانوی بزرگوار در وبلاگم قرار دهم لذا شعری از شاعر بزرگوار جناب آقای -- عباس رسولی -- برگزیدم. عذر شعر نگفتن امثال مرا هم ایشان در بیت اول آورده است ! طبع می خواهد كه وصف زینب كبرى كند لیك، قطره  كى تواند صحبت از دریا كند؟   توسن طبعم در اینجا پاى در گل مانده است مرغ بى پَر چون سفر بر عرصه عُنقا كند؟   نطق گویا عاجز است از شرح و ذكر وصف او كى تواند خامه مدح آن ملك سیما كند؟   جد پاكش مصطفى، باب كبارش مرتضاست مادرش زهرا كه مدحش ایزد یكتا كند   چون حسین و چون حسن دارد برادر، هر یكى ناز بر موسى بن عمران، فخر بر عیسى كند   در شهامت بود وارث بر على مرتضى همت والاى او تفسیر «كرمنا» كند   دختر زهرا كه در حجب و حیا و عصمتش نقش مادر را به خوبى در جهان ایفا كند   در شجاعت چون حسین و در صبورى چون حسن در عبادت پیروى از مادرش زهرا  كند   دّر دریاى عفاف و گوهر گنج حیاست عفتش یاد از حیاى مریم عذرا كند   گاه  در آغوش گیرد اصغر لب تشنه را تا بخوابد آب را در خواب خود رؤیا كند   گاه دلدارى دهد بر مادران سوگوار گاه دلجوئى ز آل و عترت طاها كند   گاه آید بر سر نعش برادر از خِیم از ته دل ناله و فریاد و  واویلا  كند   گاه هم  گیرد ز دست دختران بى پناه از خیام سوخته رو جانب صحرا كند   كیست چون زینب كسى كو در دیار كربلا ناله جانسوز او تاثیر در دلها  كند؟   كیست چون زینب كه با یك جلوه از نور رُخش رخنه ها در قلب موسى، در دل سینا كند؟   Fatemi84.blogfa.com