پدر و مادرم فدایت، ای رسول خدا! مصیبت تو، بقیه‌ی مصیبت دیده‌ها را به شكیبایی واداشت و همه را در مصیبت تو یكسان عزادار كرد. _ اگر به #شكیبایی امر نمی كردی؛ و از بی تابی نهی نمیفرمودی؛ آنقدر اشك می ریختم تا اشكها تمام شود. و این درد جانكاه همیشه در من می ماند، و اندوهم جاودانه می شُد؛ كه همه اینها در مصیبت تو ناچیز است. • چه باید كرد كه زندگی را دوباره نمی‌توان باز گرداند، و مرگ را نمی شود مانع شد، پدر و مادرم فدای تو! ما را در پیشگاه پروردگارت یاد كن؛ و در خاطرات نگهدار. _امیرمومنان در فراق رفیقش میسوخت. | نَهجُ‌البلاغه،خطبه۲۳۵