#نهج_البلاغه 💠 هرگاه كارهاى مستحب اگر به واجبات زيان برساند موجب قرب به خدا نمى شود. 📚 #حکمت_39 @nahjol_balagheh_1

#شرح_حکمت ۳۹ ❣ امير‌المؤمنين علی علیه‌السلام فرمودند: ✨ لاَ قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ 💠 كارهاى مستحب اگر به واجبات زيان برساند موجب قرب به خدا نمى شود ✍ هرگاه كارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن كاسته مى شود و ثواب آن كم مى گردد، مثل اين كه كسى از سر شب تا بعد از نيمه شب مشغول عزادارى باشد ولى خواب بماند و نماز صبح او قضا شود. همه مى گويند آن مستحبى كه به اين فريضه لطمه زد كم ارزش است 🔹دليل آن هم روشن است، فرائض و واجبات مصالحى دارد كه اگر ترك شود به انسان لطمه جدّى مى زند در حالى كه مستحبّات چنين نيست و به اين مى ماند كه كسى داروى اصلى درد خود را رها كرده و به داروهاى اضافى و غير ضرورى بپردازد. ═══✙❆♡❆✙═══ 💝 @nahjol_balagheh_1 ═══✙❆♡❆✙═══

#نهج_البلاغه 💠 زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد درحالیکه قلب احمق پشت زبان اوست. 📚 #حکمت_40 @nahjol_balagheh_1

#شرح_حکمت ۴۰ ❣ امير‌المؤمنين علی علیه‌السلام فرمودند: ✨ زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد در حالى كه قلب احمق پشت زبان اوست. ✍ سخن امام(ع) اشاره به این دارد که انسان عاقل نخست اندیشه مى‌کند سپس سخن مى‌گوید در حالى که احمق نخست سخن مى‌گوید و بعد در اندیشه فرو مى‌رود. به همین دلیل سخنان عاقل حساب شده، موزون، مفید و سنجیده است؛ ولى سخنان احمق ناموزون و گاه خطرناک و بر زیان خود او. ═══✙❆♡❆✙═══ 💝 @nahjol_balagheh_1 ═══✙❆♡❆✙═══

#نهج_البلاغه 💠 قلب احمق دردهان اوست وزبان عاقل در درون عقلش . 📚 #حکمت_41 @nahjol_balagheh_1

#شرح_حکمت ۴۱ ❣ امير‌المؤمنين علی علیه‌السلام فرمودند: ✨ قلب احمق در دهان اوست و زبان عاقل در درون قلبش ✍ همان جمله پرمایه در حکمت قبلی به تعبیر دیگرى در این حکمت نقل شده است و هر دو اشاره به یک حقیقت دارد و آن این که افراد عاقل بى مطالعه، فکر و دقت سخن نمى‌گویند؛حسن و قبح، سود و زیان، مناسبت و عدم مناسبتِ گفتار خود را به دقت بررسیده و سپس آن را بر زبان جارى مى‌کنند در حالى که افراد نادان به عکس آن هستند؛ سخنى را بى مطالعه می‌گویند و بعد که به آثار زیانبارش برخورد کردند در فکر فرو مى‌روند. 🔹 منظور در اينجا عقل و حماقت اكتسابى است. كسى كه ذاتا احمق است در واقع نوعى بيمارى دارد كه در صورت امكان بايد به وسيله ديگران معالجه شود. 🔹ولى گاه انسان حماقت را با اراده خود فراهم مى.سازد؛ با نيكان و پاكان و عاقلان و خردمندان معاشرت نمى‌كند و بر عكس به دنبال هواى نفس مى رود و با افراد نادان و شرور طرح دوستى مى ريزد، تحصيل علم را رها مى‌كند و با اختيار خود در وادى جهل گام بر مى‌دارد و گرفتار غرقاب مى‌شود. نكوهش حضرت از چنين حماقتى است. ═══✙❆♡❆✙═══ 💝 @nahjol_balagheh_1 ═══✙❆♡❆✙═══

#نهج_البلاغه 💠خداوند بيمارى تو را كه از آن شكوه مى‌كنى، سبب كاستن از گناهانت قرار داده. زيرا در بيمارى اجر و ثوابى نيست، ولى گناهان را مى‌ريزد، آنسان، كه برگ درختان مى‌ريزند. اجر و ثواب، حاصل گفتار به زبان است و كردار به دست و پاى. خداوند به سبب صدق نيت و باطن پاك، هر كس را كه خواهد، به بهشت مى برد. 📚 #حکمت_ 42 @nahjol_balagheh_1

#شرح_حکمت ۴۲ ❣ امير‌المؤمنين علی علیه‌السلام به یکی از یارانش که بیمار شده بود، فرمودند: ✨خداوند بيمارى تو را كه از آن شكوه مى‌كنى، سبب كاستن از گناهانت قرار داده. زيرا در بيمارى اجر و ثوابى نيست، ولى گناهان را مى‌ريزد، آنسان، كه برگ درختان مى‌ريزند. اجر و ثواب، حاصل گفتار به زبان است و كردار به دست و پاى. خداوند به سبب صدق نيت و باطن پاك، هر كس را كه خواهد، به بهشت مى برد. ✍ درد و رنج‌ها و بلاها و حوادث ناگوار فلسفه‌ها‌ی متعددى دارد. یکى از آن‌ها آمرزش گناهان است؛ یعنى خداوند مى‌خواهد بنده صالحش را که لغزشى داشته در همین دنیا پاک کند تا حساب او به قیامت نیفتد. 🔹اضافه بر این، انسان در حال بیمارى توجه خاصى به خدا پیدا مى‌کند و گاه به یاد مرگ مى‌افتد و از گناهان خود توبه مى‌کند و همین بیدارى و آگاهى و توبه نیز سبب دیگرى براى ریزش گناهان اوست. 🔹 پاداش مربوط به عمل است، ولى یک بیمارى ناخواسته که به انسان عارض مى‌شود کارى نیست که او انجام داده باشد تا خداوند اجر و پاداشى براى او قرار دهد. البته اگر این بیمارى بر اثر اعمال و طاعاتى باشد؛ مثلا سرباز مجاهدى که به سوى میدان جنگ مى‌رود، خسته و ناتوان و بیمار گردد این بیمارى که زاییده اطاعات اوست ممکن است اجر داشته باشد. ═══✙❆♡❆✙═══ 💝 @nahjol_balagheh_1 ═══✙❆♡❆✙═══

#نهج_البلاغه 💠 امام علی علیه‌السلام فرمودند:خداوند «خبّاب بن الارتّ» رارحمت کند به رغبت اسلام آورد و درعین اطاعت، مهاجرت کردو به آنچه روزیش داده بودند قناعت نمود،ازخدا راضی بود ومجاهد زیست . 📚 #حکمت_43 @nahjol_balagheh_1

#شرح_حکمت ۴۳ ❣ امير‌المؤمنين علی علیه‌السلام فرمودند: ✨ خداوند «خبّاب بن الارتّ» را رحمت كند. به رغبت اسلام آورد و در عين اطاعت، مهاجرت كرد و به آنچه روزيش داده بودند، قناعت نمود و از خدا راضى بود و مجاهد زيست. ✍ امام (ع) در اين گفتار تعريف و تمجيدى از يكى از مجاهدان اسلام و مسلمانان راستين به نام «خبّاب بن الارتّ» دارد، اوصافى كه مى‌تواند براى همه الگو باشد. 🔹نخست؛ اسلامِ وى از روى عشق و علاقه و رغبت است نه از روى ترس و نه از روى طمع و نه به سبب تقليد كوركورانه. 🔹دوم اينكه او جزء مهاجران بود و مهاجرتش براى اطاعت خدا صورت گرفت. شايد هجرت بعضى از مكه به مدينه براى ترس از مشركان يا طمع در آينده اسلام بود، ولى اين مرد مجاهد تنها به موجب اطاعت خداوند هجرت كرد و مى دانيم هجرت مهاجران فصل جديدى در تاريخ اسلام گشود. 🔹 سوم اينكه او مرد قانعى بود و زندگى ساده و زاهدانه اى داشت و مى‌دانيم افراد قانع افرادى عزيز و سربلندند و در برابر ثروتمندان از خدا بى خبر هرگز سر تعظيم فرود نمى آورند. 🔹 در چهارمين جمله خشنودى او را از تقديرات الهى بيان مى‌كند؛ با اين كه او دوران هاى سخت و طوفانى اسلام را از نزديك مشاهده كرد و زجر بسيار كشيد و تحمل شدائد نمود، اما با اين حال هميشه از خدا راضى بود. 🔹پنجم اینکه او در تمام عمر مجاهد بود؛ در مکه جهادى آمیخته با شکنجه داشت. مشرکان آتش افروختند، او را به پشت بر آتش خواباندند به گونه اى که قسمت زیادى از پشت او سوخت ولى هرگز از اسلام باز نگشت. در مدینه، در تمام میدان هاى نبرد حضور داشت و مى‌جنگید و در دوران حکومت امیر مؤمنان على(ع) گفته اند در جنگ صفین و نهروان حضور داشت. ✔️ صفات بالا نشان مى‌دهد چه کسانى مى‌توانند محبوب اولیاء الله باشند و چه صفاتى انسان را به خدا و معصومان(علیهم السلام) نزدیک مى‌کند. ═══✙❆♡❆✙═══ 💝 @nahjol_balagheh_1 ═══✙❆♡❆✙═══

#نهج_البلاغه 💠 امام علی علیه‌السلام فرمودند: خوشا به حال كسى كه همواره به ياد معاد باشد و براى روز حساب عمل كند و به آنچه روزيش داده اند، قانع باشد و از خداى راضى. 📚 #حکمت_44 @nahjol_balagheh_1

#شرح_حکمت ۴۴ ❣ امير‌المؤمنين علی علیه‌السلام فرمودند: ✨خوشا به حال كسى كه همواره به ياد معاد باشد و براى روز حساب عمل كند و به آنچه روزيش داده اند، قانع باشد و از خداى راضى. ✍امام(علیه السلام) در این گفتار پرمعناى خود به چهار جمله اشاره مى کند و آن را مایه خوشبختى انسان مى داند 🔹در جمله اول و دوم مى فرماید: «خوشا به حال کسى که (پیوسته) به یاد معاد باشد و براى روز حساب عمل کند» 🔹هنگامى که واژه معاد گفته مى شود دنیایى در برابر انسان مجسم مى گردد که در آن موازین سنجش اعمال برپاست و نامه هاى اعمال به دست افراد است همه از سرنوشت خود نگرانند و اضطراب بر همه حاکم است آن کس که چنین دادگاهى را باور داشته باشد و به یاد آن بیفتد به یقین به سراغ گناه و ظلم و فساد نمى رود 🔹آنگاه در سومین و چهارمین جمله مى فرماید: «به مقدار کفایت قانع گردد و از خدا راضى باشد» منظور از قانع بودن به مقدار کفایت این است که حداقل لازم زندگى را داشته باشد، زیرا بالاتر از آن خالى از مسئولیت نیست و کمتر از آن خالى از ذلت ═══✙❆♡❆✙═══ 💝 @nahjol_balagheh_1 ═══✙❆♡❆✙═══