#نهج_البلاغه #معرفی_خطبه_۸۷ و من خطبة له عليه السّلام و هي في بيان صفات المتّقين و صفات الفُسّاق و التنبيه الى مكان العترة الطيّبة و الظنّ الخاطىء لبعض الناس. اين خطبه درباره صفات پرهيزكاران و فاسقان و آگاه سازى نسبت به موقعيت اهل بيت در ميان مردم و نيز گمانهاى نادرستى كه براى بعضى پيدا شده، سخن مى گويد. خطبه ۸۷ در يك نگاه: اين خطبه در واقع داراى پنج بخش است كه چهار بخش آن كاملًا بهم پيوسته است، ولى بخش پنجم مفهومى جداگانه دارد. بخش هاى پنجگانه، به شرح زير است: در آغاز: امام عليه السلام به بيان صفات عالمان راستين مى پردازد؛ همانها كه با امدادهاى الهى توانسته اند روح تقوا را در خود زنده كنند و هواپرستى را از خود دور سازند و در سايه اين خودسازى، كليدِ درهاى هدايت را بدست آورند. در بخش دوم: به نقطه مقابل اين گروه پرداخته و عالم نمايانى را معرّفى مى كند كه جهالت هايى را از ديگران گرفته و امور باطلى را از سوى خود، به آن افزوده و مردم را به گمراهى كشانده اند. در بخش سوم: در تكميل بخش هاى گذشته به مردم هشدار مى دهد كه با وجود اهل بيت و عترت پيامبر كه سرچشمه زلال علم و آگاهى اسلامى هستند، چرا به سراغ افراد جاهل و بى خبر و ناآگاه مى روند؟! در چهارمين بخش: به بعضى از سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله و پاره اى از نكته هاى حسّاس در مورد اهل بيت و معرّفى خويشتن اشاره فرموده و حديث ثَقَلَين را كه در ميان همه مسلمانان معروف و مشهور است، به عنوان گواه سخن خود ذكر مى كند. سرانجام در آخرين بخش يعنى: بخش پنجم، به توهّمات و پندارهاى بى اساسِ برخى مردم كه گمان مى كردند دنيا براى هميشه در كام بنى اميّه خواهد بود، اشاره كرده و قاطعانه خبر از زوال و سقوط حكومت كوتاه آنها مى دهد. همان گونه كه در بالا اشاره شد، اين بخش، از بخش هاى چهارگانه بالا از نظر محتوا جدا است و پيدا است كه مطالب ديگرى در ميان بوده كه مرحوم سيّد رضى آنها را نياورده است.