eitaa logo
کانال نهج البلاغه
130 دنبال‌کننده
717 عکس
544 ویدیو
3 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
شاه‌کلید رزق یک توصیه مهم برای افزایش رزق و روزی روزی فقط ثروت نیست... کانال سرنوشت انسان: @sarneveshte_ensan
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
هنگامی که عذاب ما را احساس کردند ناگهان پا به فرار گذاشتند... کانال سرنوشت انسان: @sarneveshte_ensan
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
تفسیر نور (محسن قرائتی) سوره نساء آیه ۴ وَ آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْ‌ءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنِيئاً مَرِيئاً «4» و مهر وكابين زنان را به صورت هديه و با رغبت بدهيد و اگر با ميل و رغبت خويش چيزى از آن را به شما بخشيدند، آن‌را حلال وگوارا مصرف كنيد. نکته ها كلمه‌ى‌ «نِحْلَةً» به گفته‌ى راغب اصفهانى، از «نحل» به معناى زنبور عسل است. چون زنبور عسل به مردم عسل مى‌بخشد و توقّعى هم ندارد، به هديه هم‌ «نِحْلَةً» گفته مى‌شود. البتّه بعضى مفسّران «نحلة» را به معناى «دَين» گرفته‌اند. يعنى مهريّه، دَين و بدهى قطعى مرد است. در حديث آمده است: بهترين اموال خويش را براى سه مصرف قرار دهيد: 1. مهريّه. 2. حج. 3. كفن. اگر بهترين اموال را صرف مهريّه كنيد، فرزندان شما صالح مى‌شوند. «1» چون در جاهليّت و بعضى اقوام، مهريه زن را پدر يا بستگان مى‌گرفتند، خداوند در قرآن، ابتدا نام گيرنده را برد و فرمود: «وَ آتُوا النِّساءَ» مهريه را به خود زن بدهيد و نفرمود: «و اتوا صدقات النساء» مهريه زنان را بپردازيد، تا گيرنده هر كه بتواند باشد. پیام ها 1- پرداخت مهريّه به زن حقّ او و الزامى است. وَ آتُوا النِّساءَ ... 2- مهريّه، نرخ زن نيست، بلكه نشانه‌ى صداقت مرد در علاقه و دوستى به همسراست. «صَدُقاتِهِنَّ» 3- زن، مالك مهريه‌ى خود است و با وجود زن پدر و بستگان زن، حقّ گرفتن مهريه‌ى او را براى خود ندارند. «آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ» 4- مهريّه، بهاى زن نيست، بلكه هديه‌ى مرد به همسرش مى‌باشد. «نِحْلَةً» «1». تفسير اطيب‌البيان ذيل آيه. 5- زن، در گرفتن يا بخشيدن مهريه، آزاد و مستقل است. «فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ» 6- مال گوارا، مالى است كه صاحبش آنرا با طيب خاطر و رضايت ببخشد. فَإِنْ طِبْنَ‌ ... هَنِيئاً 7- رضايت ظاهرى كافى نيست. رضايت قلبى لازم است. بخشش‌هاى اكراهى، اجبارى و يا رودربايستى اعتبار ندارد. طِبْنَ‌ ... نَفْساً 8- مهر و هبه، از اسباب مالك شدن است. «صَدُقاتِهِنَ‌، فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْ‌ءٍ» 9- زنان تحت تأثير عواطف همه‌ى مهر خود را نبخشند. «شَيْ‌ءٍ مِنْهُ»
04.Nisa.004.mp3
2.74M
تفسیر سوره نساء آیه ۴ توسط استاد قرائتی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ضرورت عبرت از گذشتگان فَاعْتَبِرُوا بِمَا أَصَابَ الْأُمَمَ الْمُسْتَكْبِرِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنْ بَأْسِ اللَّهِ وَ صَوْلَاتِهِ وَ وَقَائِعِهِ وَ مَثُلَاتِهِ، وَ اتَّعِظُوا بِمَثَاوِي خُدُودِهِمْ وَ مَصَارِعِ جُنُوبِهِمْ، وَ اسْتَعِيذُوا بِاللَّهِ مِنْ لَوَاقِحِ الْكِبْرِ كَمَا تَسْتَعِيذُونَهُ مِنْ طَوَارِقِ الدَّهْرِ، فَلَوْ رَخَّصَ اللَّهُ فِي الْكِبْرِ لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِهِ لَرَخَّصَ فِيهِ لِخَاصَّةِ أَنْبِيَائِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ، وَ لَكِنَّهُ سُبْحَانَهُ كَرَّهَ إِلَيْهِمُ التَّكَابُرَ وَ رَضِيَ لَهُمُ التَّوَاضُعَ، فَأَلْصَقُوا بِالْأَرْضِ خُدُودَهُمْ وَ عَفَّرُوا فِي التُّرَابِ وُجُوهَهُمْ وَ خَفَضُوا أَجْنِحَتَهُمْ لِلْمُؤْمِنِينَ، وَ كَانُوا قَوْماً مُسْتَضْعَفِينَ، قَدِ اخْتَبَرَهُمُ اللَّهُ بِالْمَخْمَصَةِ وَ ابْتَلَاهُمْ بِالْمَجْهَدَةِ وَ امْتَحَنَهُمْ بِالْمَخَاوِفِ وَ مَخَضَهُمْ [مَحَّصَهُمْ‏] بِالْمَكَارِهِ. از آنچه به امتهاى مستکبر پيشين از عذاب الهى و کيفرها و مجازاتهاى او رسيد عبرت بگيريد و از قبرهاى آنها و خوابگاهشان در زير خاک پند آموزيد و به خدا از آثار شوم کبر پناه بريد، آن گونه که از بلاها و مشکلات روزگار به او پناه مى بريد. اگر خدا به کسى از بندگانش اجازه تکبّر ورزيدن مى داد، نخست اجازه آن را به پيامبران و اولياى خاصّش داده بود; ولى خداوند سبحان تکبّر را براى آنها منفور شمرد و تواضع و فروتنى را براى آنان پسنديد. به همين دليل آنها گونه هاى خود را (در پيشگاه او) بر زمين مى نهادند و صورتها را به خاک مى ساييدند; پر و بال خويش را براى مؤمنان فرو مى نهادند و همچون مستضعفان، ساده مى زيستند. خداوند آنها را با گرسنگى آزمايش کرد و به مشقّت و رنج مبتلا ساخت; با امور خوفناک امتحان نمود و با حوادث ناخوشايند خالص گردانيد.
دعا در طلب روزی اَللّٰهُمَّ مَنْ کَادَنِی فَکِدْەُ، وَمَنْ اَرَادَنِی فَاَرِدْەُ، وَفُلَّ عَنِّی حَدَّ مَنْ نَصَبَ لیٖ حَدَّەُ، وَاَطْفِ عَنِّی نٰارَ مَنْ شَبَّ لیٖ وَقُودَەُ، وَاکْفِنِی مَکْرَ الْمَکَرَةِ، وَافْقَأْ عَنِّی عُیُونَ الْکَفَرَةِ، وَاکْفِنِی هَمَّ مَنْ اَدْخَلَ عَلَیَّ هَمَّهُ. خداوندا هر کس با من نیرنگ کند، او را به نیرنگ گیر، و هر کس بر من اراده‌ای کند بر او اراده فرما، کند کن تیزی شمشیر کسی را که برای من شمشیری به کار گرفته، و خاموش کن بر من، آتش هر کس را که برای من شعله‌ای بیفروزد، و کفایت کن مرا مکر حیله‌گران را، و کور کن نسبت به من چشم کافران را، و کفایت کن مرا اندوه هر کسی که اندوهش را بر من وارد کند.
15.99M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔹دعوتنامه دوست‌داشتنی پای درس امیرالمومنین ع هر روز صبح راس ساعت ۶ ۲۰ دقیقه پای نهج البلاغه ⭕️موضوع: حال خوب از شنبه۷ مهرماه بمدت ۴۰روز 🎁جوایز کربلا و مشهد و کلی هدایا کلیپ بالا رو ببین و حتما این پست رو بعنوان دعوتنامه برای گروه ها بفرست https://eitaa.com/joinchat/2334982163C65bbc6af0d
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
تفسیر نور (محسن قرائتی) سوره نساء آیه ۵ وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً وَ ارْزُقُوهُمْ فِيها وَ اكْسُوهُمْ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفاً «5» و اموال خود را كه خداوند وسيله‌ى برپائى زندگى شما قرار داده، به دست سفيهان ندهيد (ولى) رزق و مخارج آنان را از درآمد آن بدهيد و آنان را بپوشانيد و با آنان سخن شايسته و نيكو بگوييد. نکته ها در روايات، افراد شرابخوار و فاسق، سفيه خوانده شده‌اند. «1» پس اموال عمومى نبايد در دست چنين افرادى قرار گيرد، زيرا مال، قوام جامعه است و سپردن هرگونه مقام و مسئوليتِ مالى به اين افراد، خيانت به جامعه است. امام صادق عليه السلام به شخصى فرمودند: مال خود را حفظ كن، چون مال موجب قوام دين تو است. و آنگاه اين آيه را تلاوت فرمودند. وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ‌ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً ... «2» امام باقر عليه السلام درباره‌ى معناى‌ «السُّفَهاءَ» فرمودند: مقصود كسى است كه به او اطمينان ندارى. «3» «1». كافى، ج 5، ص 299. «2». وسائل، ج 7، ص 126. «3». وسائل، ج 16، ص 369. پیام ها 1- سفيه، از تصرّف در مال خود ممنوع است. «لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ» 2- مالى كه سبب برپا ماندن جامعه است، نبايد در اختيار سفيه باشد. أَمْوالَكُمُ الَّتِي‌ ... قِياماً 3- حاكم شدن سفيه حتّى بر اموال خود، ضربه‌ى اقتصادى به جامعه است و جامعه نست به اموال شخصى افراد حقّ دارد. «أَمْوالَكُمُ» به جاى «أموالهم» 4- در برخوردها، بايد به مصالح اقتصادى جامعه و رشد فكرى افراد توجّه كرد، نه عواطف و ترحّم‌هاى گذرا. «لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ» 5- مال و ثروت، قوام زندگى و اهرم نظام است. «جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً» 6- سرمايه نبايد راكد بماند. بايد اموال يتيمان و سفيهان هم، در مدار توليد و سوددهى قرار گيرد و از درآمدش زندگى آنان بچرخد، نه از اصل مال. «وَ ارْزُقُوهُمْ فِيها» به جاى «منها» 7- به ابعاد روحى و شخصيّت محرومان بايد توجّه كرد. «قُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفاً» 8- ممنوع كردن افراد از تصرّف در اموالشان، واكنش دارد. چاره‌ى آن برخورد و سخن نيكوست. «قَوْلًا مَعْرُوفاً»