✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت47 ( 9 ) 🔹 معیار صداقت و شجاعت و عفّت 🔰 نکته دیگری که در این زمینه در نهج‌البلاغه هست، آن عاری است که انسان در مقابل پذیرش حق خدایی نکرده احساس می کند؛ 🔻 مصداقش طلحه و زبیر هستند در جنگ جمل؛ در نامه ۵۴ ببینید در جنگ جمل طلحه و زبیر متوجه شدند که اشتباه کردند و در مقابل حضرت علی (علیه السلام) نباید می ایستادند، اما غرورشان اجازه نمی داد که اقرار کنند و تسلیم بشوند. 📜 حضرت نامه ای برای این‌ها نوشتند و برایشان فرستادند. آخر این نامه اینها را نصیحت می کنند؛ اللّه اکبر! حضرت می فرمایند : « فَارْجِعَا أَيُّهَا الشَّيْخَانِ عَنْ رَأْيِكُمَا ، فَإِنَّ الْآنَ أَعْظَمَ أَمْرِكُمَا الْعَارُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَجَمَّعَ الْعَارُ وَ النَّارُ وَ السَّلَامُ» " ای دو پیرمرد! از این تصمیمتان برای جنگ با علی برگردید. امروز بزرگترین نگرانی تان این است که دچار ننگ و خفّت نشوید، اما اگر امروز ننگ پذیرش حق را بپذیرید، فردا دچار آتش جهنم نخواهید شد." (بنابراین امروز مسأله مهمّ شما این است که دچار ننگ می‌شوید؛ در حالی که من می ترسم اگر این ننگ ظاهری را نپذیرید و تسلیم نشوید، فردا که قیامت است هم دچار ننگ و عار بشوید، هم دچار نار و جهنّم.) 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد...

🌳شجره آشوب« قسمت صد و پنجاه و هفتم » 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻امام با حرکت به‌سوی شام و در نظر گرفتن اهمیت راهبردی شکست بنی‌امیه، قصد داشت عدالت را به معنای واقعی در جامعه زنده کند و شهروندان را همچنان امیدوار نگه دارد. اگر اقدامی از سوی حاکم برای از بین بردن آن ها صورت نمی گرفت به‌تدریج، بذر ناامیدی در دل‌های شهروندان به وجود می‌آمد. 🔻 به‌عبارت‌دیگر، مردم این گمان را نسبت به حاکم پیدا می‌کنند که هیچ تعهدی برای مبارزه با مفاسد ندارد و هیچ اقدامی برای نابودی مراکز پناهندگی مجرمان انجام نمی‌دهد. ذیلا به فرار برخی از مفسدان اقتصادی زمان امام و پناه دادن معاویه به آن ها اشاره گذرا و کوتاهی می اندازیم: 🔻1. مصقله بن هبیره، به دلیل اختلاس و نپرداختن دیونش به بیت‌المال به سوی معاویه گریخت. امام درباره او فرمود: «‏اين چه كارى بود، كه او انجام داد؟ خداوند او را شاد نگرداند، وى كار بزرگان را انجام داد، اما مانند بردگان گريخت و مانند بدكاران خيانت كرد، اگر او در اينجا اقامت مى‏كرد و از پرداخت مال ناتوان بود، ما زياده از او طلب نمى‏كرديم، هر چه داشت مى‏گرفتيم و بقيه را صرف‌نظر مى‏كرديم.» 🔻2. یزید بن حجیه از والیان امام علی در منطقه ری بود که پس از اختلاس از خراج آن منطقه، به سمت معاویه گریخت. امام که از این مسئله مطلع شد، در حق او نفرین کرد و فرمود: «خدايا يزيد بن حجيه مال مسلمانان را برداشت و فرار كرد و به گروه فاسقان پيوست، خداوندا ما را از مكر و فريب او حفظ كن و پاداش ظالمان را به او بده.» 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد...

🌹 ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز صد و شصتم ┄┄┅┅✿❀🌿🌺🌿❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه165 4⃣ شگفتی رنگ آمیزی پرهای طاووس ♦️بر فراز گردن طاووس به جای يال، کاکلی سبز رنگ و پر نقش و نگار روييده و برآمدگی گردنش چونان آفتابه ای نفيس و نگارين است و از گلوگاه تا روی شکمش به زيبايی وَسْمِه يمانی رنگ آميزی شده، يا چون پارچه حرير بَرّاق يا آيينه ای شفّاف که پرده بر روی آن افکندند. در اطراف گردنش گويا چادری سياه افکنده که چون رنگ آن شاداب و بسيار می باشد، می پنداری با رنگ سبز تندی در هم آميخته است، در کنار شکاف گوش طاووس، خطی است باريک، مانند سَرِ قلم به سفيدی گل بابونه که در کنار سياهی آن جلوه خاصّی دارد. کمتر رنگی می توان يافت که طاووس از آن در اندامش نداشته باشد يا با شفّافيّت و صيقل فراوان و زرق و برق جامه اش آن را جلای برتری نداده باشد. طاووس چونان شکوفه های پراکنده ای است که باران بهار و گرمای آفتاب را در پرورش آن نقش چندانی نيست و شگفت آور آن که هر چند گاهی از پوشش پرهای زيبا بيرون می آيد و تن عريان می کند، پرهای او پياپی فرو می ريزند و از نو می رويند، پرهای طاووس چونان برگ خزان رسيده می ريزند و دوباره رشد می کنند و به هم می پيوندند تا ديگر بار شکل و رنگ زيبای گذشته خود را باز می يابد، بی آنکه ميان پرهای نو و ريخته شده تفاوتی وجود داشته باشد يا رنگی جابجا برويد. اگر در تماشای يکی از پرهای طاووس دقّت کنی، لحظه ای به سرخی گل و لحظه ای ديگر به سبزی زَبَرجَد و گاه به زردی زر ناب جلوه می کند. 5⃣ عجز انسان از درك حقائق موجود در پديده ها ♦️راستی! هوش های ژرف انديش و عقل های پُرتلاش، چگونه اين همه از حقايق موجود در پديده ها را می توانند درک کنند؟ و چگونه گفتار توصيف گران، به نظم کشيدن اين همه زيبايی را بيان توانند کرد؟ و در درک کمترين اندام طاووس، گمان ها از شناخت درمانده و زبان ها از ستودن آن در کام مانده اند. پس ستايش خداوندی را سزاست که عقل ها را از توصيف پديده ای که برابر ديدگان جلوه گرند ناتوان ساخت، پديده محدودی که او را با ترکيب پيکری پرنقش و نگار، با رنگ ها و مرزهای مشخّص می شناسد، باز هم از توصيف فشرده اش زبان ها عاجز و از وصف واقعی آن درمانده اند. (حال چگونه خدا را می توانند درک کنند؟) 6⃣ شگفتی آفرينش جانداران كوچک ♦️پاک و برتر است خدايی که در اندام مورچه و مگس ريز، پاها پديد آورد و جانداران بزرگتر از آنها، از ماهيان دريا و پيلان عظيم الجثّه را نيز آفريد و بر خود لازم شمرد، که هيچ کالبد جانداری را وانگذارد و به درستی اداره اش نمايد، جز آن که ميعادگاهش را مرگ و پايان راهش را نيستی قرار داد. 7⃣ وصف ويژگيهای بهشت ♦️ اگر با چشم دل به آنچه که از بهشت برای تو وصف کرده اند بنگری، از آنچه در دنياست دل می کنی، هر چند شگفتی آور و زيبا باشد و از خواهش های نفسانی و خوشی های زندگانی و منظره های آراسته و زيبای آن کناره می گيری و اگر فکرت را به درختان بهشتی مشغول داری که شاخه هايشان همواره به هم می خورند و ريشه های آن در توده های مشک پنهان و در ساحل جويباران بهشت قرار گرفته، آبياری می گردند و خوشه هايی از لؤلؤ آبدار به شاخه های کوچک و بزرگ درختان آويخته و ميوه های گوناگونی که از درون غلاف ها و پوشش ها سر بيرون کرده اند، سرگردان و حيرت زده می گردی. شاخه های پر ميوه بهشت که بدون زحمتی خم شده در دسترس قرار گيرند، تا چيننده آن هر گاه که خواهد برچينَد، مهمانداران بهشت، گِرد ساکنان آن و پيرامون کاخ هايشان در گَردشند و آنان را با عَسَل های پاکيزه و شراب های گوارا پذيرايی کنند. آنها کسانی هستند که همواره از کرامت الهی بهره مندند تا آنگاه که در سرای ثابت خويش فرود آيند و از نقل و انتقال سفرها آسوده گردند. ای شنونده! اگر دل خود را به منظره های زيبايی که در بهشت به آن می رسی مشغول داری، روح تو با اشتياق فراوان به آن سامان پرواز خواهد کرد و از اين مجلس من، با شتاب به همسايگی اهل قبور خواهی شتافت. خداوند با لطف خود، من و شما را از کسانی قرار دهد که با دل و جان برای رسيدن به جايگاه نيکان تلاش می کنند

🔊 ختم گویای نهج البلاغه در ۲۷۰ روز 🌺 سهم روز صد و شصتم خطبه ۱۶۵ بند ۴ تا ۷

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت47 🔟 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت47 ( 10 ) 🔹 معیار صداقت و شجاعت و عفّت 🔰 در ادامه حکمت ۴۷ می فرمایند : « وَ عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَيْرَتِهِ » " عفّت هر انسانی اندازه غیرت اوست. " برای فهم این حکمت ابتدا باید مفهوم و ارزش عفّت در نهج البلاغه و سپس مسأله غیرت در نهج‌البلاغه را بررسی کنیم. 🔻 عفّت یعنی نیرویی درونی که در شرایط فشار ناشی از نیازهای غریزی، مانند گرسنگی و نیاز جنسی، مانع خروج انسان از مرز شریعت و حدود الهی و آلوده شدن به گناه و ذلّت و بی آبرویی می شود. مولا علی (علیه السلام) درباره ارزش، آثار و فلسفه عفّت، در نهج‌البلاغه این نکات را بیان می کنند: 🔸 ۱. در حکمت ۴۷۴ نهج‌ البلاغه می‌فرمایند: " اجر مجاهد شهید در راه خدا، بیشتر از کسی که قدرت بر گناه دارد ولی عفّت به خرج می دهد، نیست. " 🔻 در حدیث نبوی مشهوری هم داریم که: « مَنْ عَشِقَ و کَتَمَ و عَفوَ ثُم ماتَ ، ماتَ شهیدا » " کسی که عاشق شود و کتمان کند و عفّت به خرج بدهد و از سوز این عفّت و خود نگهداری عشق بمیرد، شهید مرده است. " 🔸 ۲. نکته دوم : یکی از راه های یاری امام در نامه ۴۵، عفّت شمرده شده است؛ 🔻 حضرت در نامه ۴۵ خطاب به فرماندار بصره ؛ عثمان بن حُنیف، نوشته اند: « ولکن أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اجْتِهَادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدَادٍ » . 🔸 ۳. نکته سوم این است که عفّت یکی از برترین صفات متّقین است ، که در خطبه ۱۹۳ فرمود: « أنْفُسُهُم عَفیفَه » 🔸 ۴. نکته چهارم این است که ، در نامه ۳۱ حضرت خطاب به فرزند عزیزشان می نویسند: « وَ الحِرفَةُ مَعَ العِفَّةِ خَيرٌ مِنَ الغِنى مَعَ الفُجورِ » "انسان کار کند با عفّت و پاکدامنی و بی نیاز بشود از دست دراز کردن پیش دیگران، شرف دارد و بهتر است از اینکه ثروتمند باشد با فسق و فجور. " 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد...