. #پیامبر_اکرم_(ص) : 🔅 خداوندا! آن را آخرين روزه دارىِ ما در اين ماه قرار مده ، و اگر چنين قرار دادى ، مرا آمرزيده قرار بده و محرومم مگردان! . هر كس چنين بگويد ، به يكى از دو نيكى مى رسد: يا به ماه رمضان آينده مى رسد ، يا به آمرزش و رحمت خدا نايل مى شود». 📚 اقبال الاعمال ج 1 ص 422 ➡️ @hadithnet

* 💠 بخشی از دعاى #امام_صادق_علیه_السلام در وداع با #ماه_مبارک_رمضان ➡️ @hadithnet

💠 مهم ترينِ آدابِ بيرون آمدن از ميهمان سراى الهى در ماه رمضان ✍ روزه دار به خويش بنگرد و در واپسين لحظه هاى اين ماه، خود را ارزيابى كند كه تا چه اندازه به هدف اين ميهمانى الهى نزديك شده است؟ آيا احساس مى كند كه به يك دگرگونى معنوى دست يافته است، يا در همان نقطه اى مانده كه در آغاز ماه رمضان بوده است؟ ⚜ سيّد ابن طاووس رحمه الله، مى گويد: 🔹... پس بنگرد كه هنگام ورود به ميهمان سراى الهى و حضور در پيشگاه او ، چگونه بوده است و معرفت هاى خويش را نسبت به خداوند متعال و پيامبرش و ويژگانِ درگاهش و نيز مهم ترين كارهايى را كه از تكاليف دنيوى و بزرگداشت هاى اخروى اوست ، ارزيابى كند . 🔸 [ آيا شناخت او نسبت به اينها و علاقه و اشتياق و روى آوردنش به اينها و نشاط و كشش او به سوى اينها افزوده شده است ، يا حال او در كوتاهى و تدبير ناشايست ، مثل آغاز ماه است؟ 🔸آيا نسبت به تدبير الهى، در همه كارهايش حالت «رضا» داشته است؟ يا گاهى راضى بوده و گاهى از انتخاب خداوند در تدبير كارش ، ناخرسند بوده است؟ 🔸توكّلش بر خداى متعال چگونه بوده است؟ آيا نهايت آرامش و قرار به آستان مولاى خويش را داشته ، يا در تكيه كردن به خدا ، گاهى نيازمند تكيه كردن به غير خدا بوده و وابستگى هاى دنيايى اش را داشته است؟ 🔸سپردن كارها به سررشته دار كارش چگونه بوده ...، چگونه با خداوند همدم بوده است؟ 🔸اطمينانش به وعده هاى خداى متعال و باورش به انجام گرفتن آن وعده ها چگونه بوده است؟ نيز برگزيدن خداى متعال بر غير خدا به وسيله او چگونه بوده است؟ 🔸محبّتش به خداوند... ، و كوششش در جلب رضاى خداوند چگونه بوده است؟ 🔸اشتياقش به رها شدن از سراى آزمون و رسيدن به منزلگاه هاى ايمنى از جفا ، چه سان بوده است؟ 🔸آيا از انجام دادن تكليف ، احساس سنگينى مى كرده ، يا آن را از بزرگ ترين شرافت ها مى دانسته است؟ 🔸نيز نسبت به آنچه خداوند ، ناپسند دانسته (مثل: غيبت ، دروغ ، سخن چينى ، حسد ، رياست طلبى و هر چه او را از صاحب دنيا و آخرتش باز مى دارد) ، چه حالتى داشته و چگونه آنها را ناپسند مى شمرده است؟ 🔰.... پس اگر ديد كه چيزى از بيمارى ها و نيّت هاى بد او ، همچنان بر جاى مانده و درمان اين ماه با عبادتش، سودى نكرده است، پس بداند كه گناه، از ناحيه خود اوست و بلا از سوى خودش است. پس ، در پيشگاه خداوند ـ كه مولاى اوست ـ بگريد و براى از بين بردن آن ، از رحمت خداوند ، مدد بخواهد. 📚 ماه خدا ج 2 ص 781 🆔 @hadithnet

💠 حدیث روز یکشنبه 20 خرداد 1397 #پیامبر_اکرم_(ص) : 🔹أيُّمَا امرَأَةٍ آذَت زَوجَها بِلِسانِها ، لَم يَقبَلِ اللّهُ عز و جل مِنها صَرفا ولا عَدلاً ولا حَسنَةً مِن عَمَلِها حَتّى تُرضِيَهُ ، وإن صامَت نَهارَها ، وقامَت لَيلَها ، ... وكَذلِكَ الرَّجُلُ إذا كانَ لَها ظالِما . 🔸هر زنى كه شوهر خويش را با زبانش بيازارد، خداوند عز و جل از او هيچ مال و فِدْيه و كار نيكى را نمى پذيرد ، تا آن كه او را راضى كند ، اگر چه روزها روزه بگيرد و شب ها را به عبادت بگذراند ...... همچنين است براى مرد، اگر به زن، ستم كند . 📚 كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۴ ص ۱۴ ح ۴۹۶۸ 🆔 @hadithnet

🙏😓🙏طلب عفو و بخشش از خداوند متعال در شب آخر ماه رمضان توصیه می شود این دعای بسیار شریف را در شب آخر ماه رمضان بخوانیم و خود را مشمول عفو و بخشش خداوند متعال قرار دهیم: «يَا مَنْ أَمَرَ بِالْعَفْوِ! يَا مَنْ يَجْزِي عَلَى الْعَفْوِ! يَا مَنْ دَلَّ عَلَى الْعَفْوِ! يَا مَنْ زَيَّنَ الْعَفْوَ! يَا مَنْ يُثِيبُ عَلَى الْعَفْوِ! يَا مَنْ يُحِبُّ الْعَفْوَ! يَا مَنْ يُعْطِي عَلَى الْعَفْوِ! يَا مَنْ يَعْفُو عَلَى الْعَفْوِ! يَا رَبَّ الْعَفْوِ! الْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ.» (من لا يحضره الفقيه، ج2، ص536) 🌺 @Noorozahra_com

☀️ امروز: شمسی: جمعه - ۲۵ خرداد ۱۳۹۷ میلادی: Friday - 15 June 2018 قمری: الجمعة، 1 شوال 1439 🌹 امروز متعلق است به: 🔸صاحب العصر و الزمان حضرت حجة بن الحسن العسكري عليهما السّلام 💠 اذکار روز: - اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ (100 مرتبه) - یا ذاالجلال و الاکرام (1000 مرتبه) - یا نور (256 مرتبه) برای عزیز شدن 🗞 وقایع مهم شیعه: 🔹عید سعید فطر 📆 روزشمار: ▪️6 روز تا سالروز تخریب قبور ائمه علیهم السلام در بقیع ▪️14 روز تا شهادت حضرت حمزه و وفات حضرت عبدالعظیم حسنی علیهما السلام ▪️24 روز تا شهادت امام صادق علیه السلام ▪️30 روز تا ولادت حضرت فاطمه معصومه

نهج البلاغه ۱۰۴- وَ عَنْ نَوْفٍ الْبَكَالِيِّ ، قَالَ : رَأَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ( عليه السلام ) ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِي النُّجُومِ ، فَقَالَ لِي : يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ ، فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ ، قَالَ : يَا نَوْفُ طُوبَي لِلزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا الرَّاغِبِينَ فِي الْآخِرَةِ أُولَئِكَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْيَا قَرْضاً عَلَي مِنْهَاجِ الْمَسِيحِ يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ ( عليه السلام ) قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِيبَ لَهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِيَ الطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ وَ هِيَ الطَّبْلُ ، وَ قَدْ قِيلَ أَيْضاً إِنَّ الْعَرْطَبَةَ الطَّبْلُ وَ الْكَوْبَةَ الطُّنْبُورُ .

نهج البلاغه و درود خدا بر او (از نوف بكالي نقل شد، كه در يكي از شبها امام را ديدم براي عبادت از بستر برخواست، نگاهي به ستارگان افكند، و به من فرمود: خوابي! يا بيدار؟ گفتم بيدارم) فرمود: اي نوف! خوشا به حال آنان كه از دنياي حرام چشم پوشيدند، و دل به آخرت بستند، آنان مردمي هستند كه زمين را تخت، خاك را بستر، آب را عطر، و قرآن را پوشش زيرين، و دعا را لباس رويين خود قرار دادند، سپس دنيا را همانند عيسي مسيح (ع) وانهادند. اي نوف! همانا داوود پيامبر (كه درود خدا بر او باد) در چنين ساعتي از شب برمي خاست، و مي گفت: (اين ساعتي است كه دعاي هر بنده اي به اجابت مي رسد، جز باجگيران، جاسوسان، شبگردان و نيروهاي انتظامي حكومت ستمگر، يا نوازنده طنبور و طبل.)

نهج البلاغه It is related by Nawf al-Bikali that : I saw that one night Amir al-Mu'minin, peace be upon him, came out from his bed and looked at the stars, then he said to me : "O Nawf! Are you awake or sleeping ?" I said : "I am awake, O Amir al-Mu'minin." Then he said : O Nawf! Blessed be those who abstain from this world and are eager for the next world. They are the people who regard this earth as a floor; its dust as their bed-cloth; and its water as their perfume; they recite the Qur'an in low tones and supplicate in high tones and then they are cut off from the world like Isa " Jesus ". O Nawf! The prophet Dawud " David ", peace be upon him, rose up at a similar hour one night and said, " This is the hour when whatever a person prays for is granted to him unless he is a tax-collector, an intelligence man, a police officer, a lute player or a drummer. as-Sayyid ar-Radi says : It is also said that " artabah " means tabl " drum " and " kubah " means lute

شرح و تفسير زاهدان در دنيا اين كلام نورانى هنگامى از امام(عليه السلام) صادر شد كه «نوف بكالى مى گويد: امير مؤمنان(عليه السلام) را در يكى از شب ها ديدم براى عبادت از بستر خود خارج شده بود. نگاهى به ستارگان آسمان افكند سپس به من فرمود: اى نوف! خوابى يا بيدار؟ عرض كردم: بيدارم» (آن گاه اين سخن نورانى كه نهايت زهد در دنيا را در عباراتى كوتاه شرح مى دهد بيان فرمود); (وَ عَنْ نَوْف الْبَكَالِيِّ قَالَ: رَأَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ(عليه السلام) ذَاتَ لَيْلَة، وَقَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ، فَنَظَرَ فِي النُّجُومِ فَقَالَ لِي: يَا نَوْفُ، أَرَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ؟ فَقُلْتُ: بَلْ رَامِقٌ). نوف چنانچه خواهد آمد از دوستان نزديك يا خادمان امير مؤمنان بوده كه حتى شب ها در خدمتش به سر مى برده است. «فرمود: اى نوف! خوشا به حال زاهدان در دنيا كه راغبان در آخرتند، همان ها كه زمين را فرش و خاك آن را بستر و آبش را نوشيدنى گواراى خود قرار دادند. قرآن را همچون لباس زيرين و دعا را همچون لباس رويين خويش ساختند سپس دنيا را بر روش مسيح سپرى كردند»; (قَالَ يَا نَوْفُ طُوبى لِلزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا، الرَّاغِبِينَ فِي الاْخِرَةِ، أُولَئِكَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الاَْرْضَ بِسَاطاً، وَتُرَابَهَا فِرَاشاً، وَمَاءَهَا طِيباً، وَالْقُرْآنَ شِعَاراً، وَالدُّعَاءَ دِثَاراً، ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْيَا قَرْضاً عَلى مِنْهَاجِ الْمَسِيحِ). تعبير زمين را فرش و خاك را بستر و... كنايه از ساده زيستن در حد اعلى است. تعبير به قرآن را لباس زيرين و دعا را لباس رويين قرار دادند، كنايه از اين است كه دستورات قرآن در درون دل و جان و روحشان قرار دارد و دعا ورد زبانشان است همواره به هنگام قيام و قعود و هرگونه حركت فردى و اجتماعى از خدا يارى مى طلبند و براى توفيق بيشتر دعا مى كنند و از اين طريق هرگز خدا را از ياد نمى برند. افزون بر اين، بدن انسان در حال عادى بسيار آسيب پذير است و لباس، او را از بسيارى آسيب ها حفظ مى كند، پس دعا را لباس رويين قرار دادن اشاره به اين است كه آنها در سايه دعا، خود را از خطرات مختلف و عذاب هاى دنيا و آخرت و انحرافات اخلاقى حفظ مى كنند. تعبير به «قَرَضُوا الدُّنْيا..». اشاره به پيمودن و طى كردن دنيا بر روش بسيار زاهدانه حضرت مسيح است (قرض هم به معناى قطع كردن و بريدن آمده و هم به معناى گذشتن و عبور كردن). اشاره امام در اينجا به زندگى زاهدانه حضرت عيسى به طور مشروح تر در خطبه ۱۶۰ آمده است كه فرمود: «و اگر بخواهى (براى نمونه ديگرى) زندگى عيسى بن مريم ـ كه درود خدا بر او باد ـ را برايت بازگو مى كنم; او سنگ را بالش خود قرار مى داد، لباس خشن مى پوشيد، غذاى ناگوار (مانند نان خشك) مى خورد، نان خورش او گرسنگى، چراغ شب هايش ماه، سر پناه او در زمستان مشرق و مغرب زمين بود (صبح ها در طرف غرب و عصرها در طرف شرق رو به آفتاب قرار مى گرفت) ميوه و گل او گياهانى بود كه زمين براى چهارپايان مى روياند. نه همسرى داشت كه او را بفريبد و نه فرزندى كه (مشكلاتش) او را غمگين سازد، نه مالى داشت كه او را به خود مشغول دارد و نه طمعى كه خوارش كند; مركبش پاهايش بود و خادمش دست هايش!» (وَإِنْ شِئْتَ قُلْتُ فِي عِيسَى بْنِ مَرْيَمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ، فَلَقَدْ كَانَ يَتَوَسَّدُ الْحَجَرَ، وَ يَلْبَسُ الْخَشِنَ، وَيَأْكُلُ الْجَشِبَ، وَكَانَ إِدَامُهُ الْجُوعَ، وَسِرَاجُهُ بِاللَّيْلِ الْقَمَرَ، وَظِلاَلُهُ فِي الشِّتَاءِ مَشَارِقُ الاَْرْضِ وَمَغَارِبَهَا، وَفَاكِهَتُهُ وَرَيْحَانُهُ مَا تُنْبِتُ الاَْرْضُ لِلْبَهَائِمِ; وَلَمْ تَكُنْ لَهُ زَوْجَةٌ تَفْتِنُهُ، وَلاَ وَلَدٌ يَحْزُنُهُ، وَلاَ مَالٌ يَلْفِتُهُ، وَلاَ طَمَعٌ يُذِلُّهُ، دَابَّتُهُ رِجْلاَهُ، وَخَادِمُهُ يَدَاهُ!). به يقين كمتر كسى مى تواند مانند حضرت مسيح زندگى كند و يا زهدى همچون پيامبر اسلام و على(عليهما السلام) داشته باشد. منظور آن است كه مردم با ايمان تا آنجا كه مى توانند تعلقات دنيوى را از خود دور سازند و بار خود را سبك كنند و به زندگى هر چه ساده تر قانع شوند، چرا كه زندگى هاى پر خرج و تجملاتى از يك سو تمام افكار انسان را به خود جذب مى كند و از آخرت غافل مى سازد و از سويى ديگر تهيه آن از مال حلال غالباً مشكل است، لذا انسان را به حلال يا مشتبه آلوده مى سازد و از سوى سوم براى نيازمندان مايه حسرت و دل شكستگى و محدوديت و محروميت مى شود. براى آگاهى از زندگانى زاهدانه انبيا و اولياى الهى به بحثى كه تحت عنوان «زندگى زاهدانه انبيا» در ذيل بخش چهارم خطبه ۱۶۰ آورده ايم مراجعه فرماييد. آنگاه امام(عليه السلام) در ادامه اين سخن در بيان اهميت بيدار ماندن در آن ساعت شب و راز و نياز به درگاه خداوند سخن مى گويد، مى فرمايد: «اى نوف! داود (پيامبر)(عليه السلام) در چنين ساعتى از خواب برخاست و گفت اين همان ساعتى ا

ست كه هيچ بنده اى در آن دعا نمى كند جز اين كه به اجابت مى رسد مگر آنكه مأمور جمع ماليات (براى حاكم ظالم) يا جاسوس گزارشگر، يا مأمور انتظامى اش و يا نوازنده طنبور و يا طبل باشد»; (يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ(عليه السلام) قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لاَ يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلاَّ اسْتُجِيبَ لَهُ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَة وَهِيَ الطُّنْبُورُأَوْ صَاحِبَ كَوْبَة وَهِيَ الطَّبْلُ). مرحوم سيّد رضى «عَرْطَبه» را به «طنبور» و «كوبه» را به «طبل» تفسير كرده و مى افزايد بعضى به عكس گفته اند: «عرطبه» «طبل» است و «كوبه» «طنبور»; (وَقَدْ قِيلَ أَيْضاً: إِنَّ الْعَرْطَبَةَ الطَّبْلُ وَالْكَوْبَةَ الطُّنْبُورُ) ذكر نام داود در اينجا شايد از اين رو باشد كه او حكومت گسترده اى داشت و چنين كسى مى بايست قاعدتاً از مناجات با خداوند در چنين ساعت از شب بر اثر گرفتارى ها غافل بماند. علاوه بر اين، داود به سبب صداى بسيار خوبى كه داشت در مناجات با پروردگار به آن صوت دل نشين بسيار علاقه مند بود; همان صوتى كه قرآن درباره آن مى گويد: (وَسَخَّرْنا مَعَ داوُدَ الْجِبالَ يُسَبِّحْنَ الطَّيْرَ). در اين كه ساعتى كه امام(عليه السلام) به آن اشاره كرده چه ساعتى از شب بوده ممكن است همان باشد كه امام صادق(عليه السلام) در حديثى كه در كتاب الدعاى كافى نقل شده به آن اشاره كرده است مى فرمايد: «إِنَّ فِي اللَّيْلِ لَسَاعَةً مَا يُوَافِقُهَا عَبْدٌ مُسْلِمٌ ثُمَّ يُصَلِّي وَيَدْعُو اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فِيهَا إِلاَّ اسْتَجَابَ لَهُ فِي كُلِّ لَيْلَة قُلْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ وَأَيُّ سَاعَةِ هِيَ مِنَ اللَّيْلِ قَالَ إِذَا مَضَى نِصْفُ اللَّيْلِ وَهِيَ السُّدُسُ الاَْوَّلُ مِنْ أَوَّلِ النِّصْفِ; در شب ساعتى است كه هر بنده مسلمانى با آن هماهنگ شود سپس نماز بخواند و به درگاه خداوند دعا كند دعايش در هر شب مستجاب مى شود. راوى مى گويد: از آن حضرت سؤال كردم: آن چه ساعتى از شب است؟ فرمود: هنگامى كه نصف شب بگذرد يك ششم از آغاز نصف دوم همان ساعت است». از بعضى روايات نيز استفاده مى شود كه بهترين ساعت شب براى راز و نياز با خدا وقت سحر يعنى ثلث آخر شب است و ممكن است هر يك از ساعاتى كه گفته شد ويژگى خاص خود را داشته باشد. در قرآن مجيد نيز به اهميت استغفار در سحرها اشاره شده است. قابل توجه اين كه امام(عليه السلام) پنج گروه را در اين عبارت خود از قول داود استثنا فرموده است. نخست «عَشّار» است (عَشّار از ماده «عُشْر» به كسانى گفته مى شد كه يك دهم از اموال مردم را بر در دروازه ها يا غير آن به عنوان ماليات براى حكام ظالم مى گرفتند). سپس «عريف» كه صفت مشبهه از ماده عرفان و معرفت است و اشاره به كسانى است كه به عنوان جاسوسى و گزارشگرى براى حاكمان ظالم كار مى كردند. «شرطىّ» همان است كه امروز به پليس و مامور انتظامى گفته مى شود و در گذشته به آنها داروغه مى گفتند آنها كسانى بودند كه براى نظم شهرها و جلب افراد خاطى و مخالف «حاكمان ظالم وقت» اقدام مى كردند. (از ماده «شَرَط» (بر وزن طرف) به معناى علامت گرفته شده، زيرا آن مأموران لباس مخصوص يا علامت هاى خاصى داشتند». صاحب «عَرْطَبَه» و صاحب «كَوْبَه» اشاره به نوازندگانى است كه آهنگ هاى مناسب مجالس لهو و فساد و عياشى و هوسرانى مى نواختند. در واقع داود دو گروه را استثنا كرده: كسانى كه كمك به ظالمان و جباران مى كنند و كسانى كه مردم را به عياشى و هوسرانى دعوت مى نمايند.

نكته ها ۱.نوف بكالى كيست؟ «نوف» (بر وزن خوف) يكى از ياران امير مؤمنان على(عليه السلام) و احتمالاً از خادمان آن حضرت بود. در ضبط وصف او (بكّال) اختلاف است بعضى «بِكال» (بر وزن كتاب) و بعضى «بَكال» (بر طواف) و بعضى «بَكّال» (بر وزن فعال) گفته اند و در هر حال آن را شاخه اى مى دانند از قبيله همدان يا حِمْيَر كه در يمن سكونت داشتند. قابل توجه اين كه در امالى صدوق (مطابق نقل قاموس الرجال مرحوم شوشترى) روايت مفصلى از قول نوف بكالى از امير مؤمنان نقل شده كه بخشى از آن چنين است: «يَا نَوْفُ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَلاَ تَكُنْ لِلظَّالِمِينَ مُعِيناً يَا نَوْفُ مَنْ أَحَبَّنَا كَانَ مَعَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَوْ أَنَّ رَجُلاً أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ; اى نوف! اگر دوست دارى روز قيامت با ما باشى به ظالمان كمك نكن. اى نوف! هر كسى ما را دوست دارد (در آن روز) با ما خواهد بود حتى اگر كسى قطعه سنگى را دوست بدارد، خداوند او را با آن محشور مى كند». ۲. راز و نياز شبانه هنگامى كه چشم هاى غالب مردم به خواب مى رود و پاسى از شب مى گذرد و محيطى آرام و روحانى و معنوى به وجود مى آيد، پارسايان شب زنده دار از خواب خوش برمى خيزند و به راز و نياز و اداى نماز به درگاه پروردگار مى پردازند مخصوصاً در نيمه دوم شب و سحرگاهان اين راز و نياز تأثير بيشترى در پرورش روح و جان دارد; نه كسى انسان را به خود مشغول مى كند، نه كسب و كار و فعاليت هاى روزانه و نه شبهه رياكارى است و انسان به تمام معنا، با خداى خود خلوت مى كند و به همين دليل به پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در سايه تهجد شبانه مقام محمود داده شده است; (وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً). نيز به همين دليل به اين گونه افراد پاداش هايى وعده داده شده كه به فكر هيچ كس نرسيده است: (فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُن جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ). در همين رابطه امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: «مَا مِنْ عَمَل حَسَن يَعْمَلُهُ الْعَبْدُ إِلاَّ وَلَهُ ثَوَابٌ فِي الْقُرْآنِ إِلاَّ صَلاَةُ اللَّيْلِ فَإِنَّ اللَّهَ لَمْ يُبَيِّنْ ثَوَابَهَا لِعِظَمِ خَطَرِهَا عِنْدَهُ فَقَالَ: (تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَمِمّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ * فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُن جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ); هيچ عمل نيكى نيست مگر اين كه پاداش معينى در قرآن براى آن بيان شده مگر نماز شب كه خداوند بزرگ ثوابش را به دليل عظمت آن بيان نكرده و فرموده: پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور مى شود (و به پا مى خيزند و رو به درگاه خدا مى آورند) و پروردگار خود را با بيم و اميد مى خوانند و از آنچه به آنان روزى داده ايم انفاق مى كنند * هيچ كس نمى داند چه ثواب هايى كه مايه روشنى چشمان است براى آنها نهفته و ذخيره كرده است».

زيان هاى موسيقى امام(عليه السلام) در اين بيان نورانى چند چيز را مانع استجابت دعا ذكر فرمود: باج گيرى براى ظالمان، جاسوسى، در سلك داروغه هاى آنها بودن (براى تحكيم پايه هاى ظلم آنان) و همچنين نواختن طنبور و زدن طبل. موانع استجابت دعا ـ به گونه اى كه از ساير روايات استفاده مى شود ـ منحصر به اين پنج مورد نيست، بنابراين مواردى را كه امام(عليه السلام) شمرده نمونه هايى روشن و جدى است. در آنچه امام(عليه السلام) درباره اعانت بر ظالمان گفته جاى ترديد نيست، زيرا علاوه بر فرصت همكارى با آنان، درآمدى نيز كه از اين راه به دست عاملان آن مى رسد حرام و نامشروع است و مى دانيم كسى كه غذاى حرام بخورد دعاى او مستجاب نخواهد بود. همچنين كسانى كه از طريق نوازندگى كسب درآمد مى كنند. مى دانيم آهنگ هاى موسيقى بر دو گونه است: آهنگ متناسب مجالس لهو و فساد و عياشى و هوسرانى است كه حرام است، زيرا منشأ گناهان فراوان از جمله آلودگى به اعمال حرام جنسى است و تأثير مخربى روى اعصاب دارد و به تعبير ديگر همان تأثيرى را كه مواد مخدر از طريق تزريق يا نوشيدن يا بوييدن در جسم و روح انسان دارد تخدير از طريق موسيقى هاى نامشروع نيز همان تأثير را از طريق گوش آدمى مى گذارد. بخش ديگرى از آهنگ كه مناسب چنين جلساتى نيست و مباح و جايز است، بلكه در مورد قرآن وارد شده كه آن را با آهنگ زيبا بخوانيد. در جنگ ها از موسيقى هاى مخصوص استفاده مى شود. در ورزش هاى سنتى نيز نوعى موسيقى داشتيم و حتى گاه براى منظم ساختن حركات دستجات سينه زنى از طبل و سنج بهره مى گرفتند كه هيچ كدام از اينها موسيقى حرام نيست. البته تشخيص ميان اين دو با مراجعه به عرف آگاه، روشن مى شود. سخن درباره زيان هاى موسيقى از نظر جسم و جان فراوان است كه در اين مختصر نمى گنجد اما با يك حديث ناب اين سخن را پايان مى دهيم: «لاَ تَدْخُلُ الْمَلاَئِكَةُ بَيْتاً فِيهِ خَمْرٌ أَوْ دَفٌّ أَوْ طُنْبُورٌ أَوْ نَرْدٌ وَلاَ يُسْتَجَابُ دُعَاؤُهُمْ وَيَرْفَعُ اللَّهُ عَنْهُمُ الْبَرَكَةَ; خانه اى كه در آن شراب و قمار و آلات موسيقى باشد فرشتگان در آن وارد نمى شوند و دعا در آن مستجاب نمى گردد».

.💐☘🌹☘🌷☘🌺 🔅 #امام_علی_علیه_السلام : أيُّها النّاسُ، إنَّ يَومَكُم هذا يَومٌ يُثابُ فيهِ المُحسِنونَ و يَخسَرُ فيهِ المُبطِلونَ، و هُوَ أشبَهُ بِيَومِ قِيامِكُم، 🔸 اى مردم! همانا اين روزِ شما، روزى است كه در آن نيكوكاران پاداش مى يابند و هرزه كاران زيان مى بينند و شباهت بسيارى به روز رستاخيز شما دارد. 📚 تنبیه الخواطر ج 2 ص 357 ➡️ https://eitaa.com/nahjolbalaghehvazendegi