یکشنبه‌ها ( نهج البلاغه) ✅ سرچشمه تمام عیوب ⬅️ امیر المومنین در حکمت ٣٧٨ می‌فرمایند : الْبُخْلُ جَامِعٌ لِمَسَاوِئِ الْعُيُوبِ وَ هُوَ زِمَامٌ يُقَادُ بِهِ إِلَى كُلِّ سُوءٍ. امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه بخل را به عنوان يك صفت رذيله كه سرچشمه رذايل ديگر است معرفى كرده، مى فرمايد: «بخل، جامع تمام عيب ها و وسيله اى است كه انسان را به سوى هر بدى اى مى كشاند» برای توضیح گفتار بالا چند نکته تقدیم شما عزیزان می‌کنیم: 👈١. لغت مساوی جمع مسائه به معنای بدی‌ها می‌باشد. 👈٢. سرچشمه تمام عیوب کسی که بخل دارد، به سبب این صفت به کارهای زشتی دچار می‌شود که هر کدام از مهلکات است: 📌ترک حقوق خویشان و قطع صله رحم 📌کسبهای حرام ( رباخواری، غش در معامله، معامله حرام و...) 📌کوتاهی در حق یتیم 📌دروغ ( با دروغ گفتن می‌خواهد اموال‌ را از نگاه دیگران گناهان کند.) 📌نپرداختن خمس (حق امام زمان) 📌حسادت ( منشأ حسادت نخواستن خیر برای دیگران است و منشأ بخل نیز همان است لذا بخل، حسادت هم می‌آورد.) عداوت و نزاع ( بسیاری از دشمنی‌ها مخصوصا در خانواده ‌ها به خاطر صفت بخل پدید می‌آید. مثلا مردی که با فشار آوردن به خانواده باعث اذیت شدن آنها می‌شود و این عقده ایجاد می‌کند و همسر و فرزندان از او دور می‌کند. همچنین چون بخیل محبت زیادی به دنیا دارد و به سبب بخل تعلق‌ش به دنیا بیشتر است لذا هنگام خسارت در مالش خیلی زود آشفته می‌شود و ممکن است رفتارهای غیر صحیحی از خود نشان دهد.) 📌مشکل اعتقادی: شخص بخیل نسبت به خدواند سوء ظن دارد. او یقین ندارد که اموالش با انفاق زیاد می‌شوند و لذا در انجام اوامر الهی کوتاهی می‌کند. 👈٣. درجات بخل بخل مثل همه رذایل درجاتی دارد. کمترین آن اینکه نخواهد دیگران از اموالش استفاده کنند. بالاتر آنکه نخواهد دیگران از اموال یکدیگر استفاده کنند. ( الذین یکفرون و یأمرون الناس بالبخل.) و بالاترین درجه آن کسی است که خودش هم از اموال خودش استفاده نکند.) 👈۴. بخل در روایات رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «الْبَخِيلُ بَعِيدٌ مِنَ اللَّهِ بَعِيدٌ مِنَ الْجَنَّةِ قَرِيبٌ مِنَ النَّار; بخيل از خدا و مردم دور است و به آتش دوزخ نزديك». منبع: مستدرك الوسائل، ج 15، ص 259، ح 14. اميرمؤمنان على(عليه السلام) مى فرمايد: «البُخلُ بالمَوجودِ سُوءُ الظّنِّ بالمَعبودِ; بخل ورزيدن درباره آنچه انسان در اختيار دارد نشانه سوءظن به معبود است». منبع: غرر الحکم ، ح ۶۵١٢ منبع: با استفاده از شرح نهج البلاغه، پیام امام، مکارم شیرازی 👈۵. داستان (بزرگی گناه بخل) پيامبر(ص) به طواف خانه خدا مشغول بود، مردي را ديد كه پرده كعبه را گرفته و مي‌گويد: خدايا! به حرمت اين خانه مرا بيامرز. رسول خدا(ص) فرمود: گناه تو چيست؟ گفت: گناهم بزرگ‌تر از آن است كه برايت توصيف كنم. فرمود: واي بر تو! گناه تو بزرگ‌تر است يا زمين‌ها؟ گفت: گناه من. فرمود: گناه تو بزرگ‌تر است يا كوه‌ها؟ گفت: گناه من. فرمود: گناه تو بزرگ‌تر است يا آسمان‌ها؟ گفت: گناه من. فرمود: گناه تو بزرگ‌تر است يا عرش خدا؟ گفت: گناه من. فرمود: گناه تو بزرگ‌تر است يا خدا؟ گفت: خدا اعظم، اعلي و اجل است. فرمود: واي بر تو! گناه خود را برايم وصف كن. گفت: يا رسول الله! من مردي ثروتمندم و هر وقت سائلي به سوي من مي‌آيد كه از من چيزي بخواهد، گويا شعله آتشي به من نزديك مي‌شود. پيامبر(ص) فرمود: از من دور شو و مرا به آتش خود مسوزان! قسم به آن كه مرا به هدايت و كرامت برانگيخته است، اگر ميان ركن و مقام بايستي و دو هزار سال نمازگزاري و چندان بگريي كه نهرها از اشكهايت جاري شوند و درختان از آن سيراب گردند، آن‌گاه با بخل و لئامت بميري، خدا تو را به جهنم مي‌افكند. واي بر تو! مگر نمي‌داني كه خدا مي‌فرمايد: «هر كس بخل كند، تنها بر خود بخل كرده است» و «هر كس از بخل، نفس خويش را نگاه دارد آنان رستگارانند». منبع: یکصد موضوع پانصد داستان، علی اکبر صداقت #بخل #سرچشمه_بدی‌ها #انفاق #صله_رحم #بعید_من_الله #سوء_ظن #دنیا #نهج‌البلاغه