روزی عبدالله ابن زبیر با شوخی به معاویه گفت: یا امیر اگر موافق باشی با هم کُشتی بگیریم! معاویه گفت: میبینم که از دلیری و شجاعت حرف میزنی! عبدالله گفت: مگر تو منکر شجاعت منی؟! من کسی بودم که به مصاف علی رفتم و با او جنگیدم!!!! معاویه گفت: هرگز اینطور نیست و دروغ است! تو اگر لحظه‌ای در برابر علی می ایستادی؛ تو و پدرت را با دست چپ خود میکُشت؛ در حالی دست راستش خالی و فارغ بود...! #فضیلت‌آن‌است‌که‌دشمنان‌‌بر‌آن‌گواهی‌دهند 📚| معارف و معاریف،ج۷،ص۴۴۸ 🕋به کانال نهج‌البلاغه بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/2043084812Ca801717571