eitaa logo
نحو کاربردی/ سید حسین ایرانی
30.1هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
217 ویدیو
70 فایل
خرید مستقیم از ادمین تخفیف دارد👇 @ostad_shoo سایت محصولات👇 https://ketabresan.net/w/U51Nt 📚محصولات👇 @mahsolatekarbordi 🎬 آموزش👇 eitaa.com/nahvekarbordi/6846 حمایت👇 6037697443586943 تبلیغات👇 https://eitaa.com/joinchat/3401646237C068eb0a641
مشاهده در ایتا
دانلود
📌 ان 🔹 یکی از اسلوب های شایع برای استثناء در کلام عرب، اسلوب «اللّهُمَّ إلّا» است. 🔸این اسلوب به منظور بیان ندرت استثناء و ضعف مطلب و مدعا به کار می رود، بنابر این دیگر مراد از «اللّهم» نداء نیست و نباید به «خدایا، پروردگارا» و امثال اینها شود. 🔸 به عبارت دیگر: عرب این اسلوب را زمانی به کار می برد که مدعایش در نهایت ضعف باشد به طوری که گویا برای بیان دلیل و مدعای خود از خداوند طلب یاری می کند. 🔹 مثال: «و لهذا صارَت لازمَةً بعدَ أن کانت جائزةً، اللّهمَّ إلّا أن یدلَّ دلیل علی قصد الاثباتِ» (مغنی). یعنی: به همین دلیل دخول لام بعد از اینکه جایز بود، واجب می شود، مگر اینکه دلیلی بر قصد اثبات دلالت کند. 🔸 «امیل بدیع یعقوب» دربارۀ این اسلوب می نویسد: «[هذا الاسلوب] لِلدلالة على ندرة الاستثناء، كأنهم لندوره استظهروا باللّه لإثبات وجوده‏». 📚 ر.ک: موسوعة النحو و الصرف و الاعراب، ص145. @arabbic https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9
👌استثناء مفرغ در قرآن ۱ چنانچه استثناء مفرغ باشد، مستثنی بر اساس نیاز جمله نقش می‌پذیرد. مثلاً در «ما جاء زید الا راکبا» «راکبا» حال از زید است یا در «ما زید الا راکب»، «راکب» خبر زید است. همچنین در «ما ضربته الا تادیبا»، «تادیبا» مفعول له است. در ادامه آیاتی را بررسی میکنیم که مستثنی نقش خبر و حال را دارند. مفرغ با کتابهای نحو کاربردی، نحو را قورت دهید.😊 🔸تخفیف ثبت‌نام «دوره نحو مقدماتی، متوسطه و پیشرفته» 🔸ویژه ۱۴ نفر 🔸️و خرید «کتاب نحو کاربردی مقدماتی و متوسطه» به همراه تمام فایلهای تصویری آموزشی فقط تا فردا شب 🌸تخفیف فوق العاده تمدید شد. مطالب کانال را با ذکر نشانی بیان کنید. به کانال نحو کاربردی بپیوندید.👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9
📌 🔹 یکی از اسلوب های شایع برای استثناء در کلام عرب، اسلوب «اللّهُمَّ إلّا» است. 🔸این اسلوب به منظور بیان ندرت استثناء و ضعف مطلب و مدعا به کار می رود، بنابر این دیگر مراد از «اللّهم» نداء نیست و نباید به «خدایا، پروردگارا» و امثال اینها شود. 🔸 به عبارت دیگر: عرب این اسلوب را زمانی به کار می برد که مدعایش در نهایت ضعف باشد به طوری که گویا برای بیان دلیل و مدعای خود از خداوند طلب یاری می کند. 🔹 مثال: «و لهذا صارَت لازمَةً بعدَ أن کانت جائزةً، اللّهمَّ إلّا أن یدلَّ دلیل علی قصد الاثباتِ» (مغنی). یعنی: به همین دلیل دخول لام بعد از اینکه جایز بود، واجب می شود، مگر اینکه دلیلی بر قصد اثبات دلالت کند. 🔸 «امیل بدیع یعقوب» دربارۀ این اسلوب می نویسد: «[هذا الاسلوب] لِلدلالة على ندرة الاستثناء، كأنهم لندوره استظهروا باللّه لإثبات وجوده‏». 📚 ر.ک: موسوعة النحو و الصرف و الاعراب، ص145. https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9