داستان بنرها؛ هرچه مردمی تر،‌ صدری تر؟ ؛ مشاهدات سفر اربعینی زهرا اسداللهی_ مطالعه بر روی جریان ها و جنبش های اجتماعی عراق، من را به این تصمیم رساند تا در این سفر که با تراکم بسیار بیشتر از هر سفر دیگر، می‌شود انسان عراقی دید، روی مطالعه میدانی دو پدیده اجتماعی «تشرین» و «صدری ها» تمرکز کنم. البته با این ملاحظه و احتیاط که عراق و عراقی اربعین، با عراق و عراقی غیر اربعین تفاوت که هیچ، بعضاً تناقض دارد. این شیوه مطالعه عراق از روی فضای اربعین را اصلاً پیشنهاد نمی‌کنم و حتی بشدت مضر می‌دانم، چون ضریب خطای غیر قابل چشم‌پوشی دارد. ادامه مطلب https://zaya.io/مشاهدات_اربعینی_عراق 🇮🇶مطالعات عراق

📚 مجموعه #کاوش بررسی کتاب‌های غیرفارسی منتشر شده؛ مناسب محققین و پژوهشگران 2️⃣ بررسی کتاب شخصیت فرد عراقی: پژوهشی در روحیه ملت عراق در سایه جامعه‌شناسی مدرن 🔸 کتاب «شخصیت فرد عراقی» اساس و پایه آثار بعدی جامعه‌شناسی علی الوردی محسوب می‌شود. این کتاب به دو بخش تقسیم می‌شود. بخش نخست به بررسی شخصیت انسان‌ها به طور کلی و بخش دوم آن به شخصیت فرد عراقی اختصاص دارد. 🔸 مهم ترین چیزی که الوردی در بحث شخصیت فرد عراقی به آن اشاره می کند دوگانگی شخصیت در انسان عراقی است. وردی در این باره می نویسد: «در شخصیت انسان عراقی نوعی دوگانگی وجود دارد و … قرائن بسیاری وجود دارد که این مساله را تایید می کند.» 🔸 انسان عراقی منافق یا ریاکار نیست کما این که بعضی دوست دارد او را این گونه بنامند بلکه او در واقع دو شخصیت دارد؛ وقتی با یکی از شخصیت هایش کاری را انجام می دهد فراموش می کند که لحظاتی بعد شخصیت دیگرش کاری دیگر انجام خواهد داد. …اوست که مثلا ممکن است به تحریم کالاهای صهیونیستی دعوت کند و هموست که وقتی به بازار می رود یادش می رود شخصیت اولش چه گفت و صرفا دنبال کیفیت و ارزانی می رود. (ص48) الوردی این دوگانگی شخصیت را از سه ناحیه تمدنی و فرهنگی، اجتماعی و روانی مورد کنکاش قرار می دهد. 🔸 بررسی‌های علی الوردی درباره شخصیت انسان عراقی، یکی از مهم‌ترین پژوهش‌های صورت گرفته در نوع خود به شمار می‌رود و می‌تواند به مانند الگویی در مطالعه سایر مناطق خاورمیانه به کار رود. 📌 ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید: https://zaya.io/شخصیت_انسان_عراقی 🇮🇶مطالعات عراق

♦️‌ بازی رسانه ای سبب جنگ خلیج فارس شد! 🔹‌ وقتی صحبت از جنگ نرم میکنیم، یعنی همین شهادت دروغ دختر سفیر کویت که سبب شد، آمریکا جنگ خلیج فارس را پایه ریزی کند. @iraq_studies

♦️‌ ‏دو ماه بعد از حمله عراق به کویت ۱۹۹۰، دختری ۱۵ ساله به نام نیره در کنگره امریکا حاضر شد و علیه جنایت های عراق شهادت داد. 🔹‌ نیره در حالی که نمی توانست جلوی اشک هایش را بگیرد گفت شاهد بوده سربازان عراقی نوزادان را از انکوباتورهای بیمارستانی کویت بیرون می کشند و نوزادان می‌میرند 🔹‌ ‏شهادت نیره آنقدر تاثیرگذار بود که روزها شبکه های تلویزیونی امریکایی بارها و بارها پخش کردند و جورج بوش پدر، رئیس جمهور وقت امریکا هم چندبار هنگام سخنرانی علیه عراق به همان صحبت های نیره اشاره کرد.سناتورهای طرفدار جنگ هم قبل از رای‌گیری برای جنگ، ۷ بار به این داستان اشاره کردن 🔹‌ ‏میلیون ها امریکایی پا به پای نیره اشک ریختند و نمی دانستند نیره در واقع «نیره الصباح» است؛ دختر سفیر کویت در امریکا. امریکا با استناد به همین شهادت و صحبت ها، افکارعمومی را برای ورودش به جنگ خلیج فارس آماده کرده بود 🔹‌ ‏سال ۱۹۹۲ پس از پایان جنگ و تکمیل عملیات «آزادسازی کویت»، سازمان عفو بین الملل که اتفاقا در ابتدا صحت ماجر اهای نیره را تایید کرده بود گفت متوجه شدند که این داستان درست نبوده و حتی دولت بوش را به «دستکاری فرصت طلبانه جنبش بین المللی حقوق بشر» متهم کرد. @iraq_studies

آشنایی با کشور# عراق دوران استعمار، پادشاهی و جمهوری در عراق  1399-6-3  3840  0  در این مطلب به بخشی از تاریخ عراق از سلطه بیگانگان و استعمار انگلیس در عراق و پس از آن دوران پادشاهی و به جمهوریت رسیدن قدرت در این کشور خواهیم پرداخت. استعمار بریتانیا با شروع جنگ جهانی اول، انگلیسی‌ها به بهانه جلوگیری از نفوذ آلمان با ارتشی بزرگ و پیشرفته وارد عراق شدند و در آغاز جنگ در نوامبر 1914،شهر عماره و بصره و در ژوئن سال 1915 شهر ناصریه را به اشغال خود درآوردند. ارتش انگلیس در سال 1916 در نزدیکی بغداد متحمل شکست شد اما مجددا در اوایل سال 1917 اشغال را آغاز کردند و وارد بغداد شدند. شهر موصل در شمال عراق در 11 مارس 1917 به دست انگلیسی‌ها سقوط کرد و در نوامبر سال 1918، عراق به طور کامل تحت تصرف انگلیس درآمد. در ژوئیه سال 1920، در اعتراض به حضور انگلیسی‌ها، انقلابی در عراق شکل گرفت. این قیام، پیروزی مردم عراق علیه استعمار بود که به انقلاب سال بیست (ثورة العشرین) شهرت یافت و بریتانیا را بر آن داشت تا یک دولت پادشاهی موقت تشکیل دهد. اداره این دولت بر عهده شورای وزیران عراق و تحت نظارت عالی حاکم بریتانیا بود. در سال 1921، «فیصل اول» در یک همه‌پرسی عمومی به عنوان پادشاه عراق انتخاب شد. پادشاهی و استقلال در دوره استعمار توسط انگلیس، ارتش این کشور به بهانه تهدید کردها و حمایت ترک‌ها از آنها، به حضور خود در عراق ادامه داد. با این‌حال همزمان با این حضور، نارضایتی‌ها و قیام علیه انگلیس نیز ادامه داشت. این اوضاع باعث شد تا «شاه فیصل اول» برای کاهش شورش‌ها، از انگلیس درخواست انعقاد پیمان اتحاد با عراق را کند. با موافقت انگلیس، پیمان اتحاد در سال 1922 امضا و اولین انتخابات پارلمان عراق در سال 1925 برگزار شد. در سال 1931،  با کشف نفت در عراق، توافقنامه‌های بین‌المللی میان کشورهای عراق، آلمان، فرانسه و آمریکا به تصویب رسید. سپس در اکتبر سال 1932، عراق پس از موافقت انگلیس به عضویت سازمان ملل درآمد. در همان سال قَیمومیت انگلستان بر عراق به پایان رسید و این کشور رسماً به استقلال دست یافت. شاه ملک فیصل در سال 1933 درگذشت و فرزندش«غازی بن فیصل» ملقب به شاه غازی اول جانشین وی شد. شاه غازی دومین پادشاه عراق از سلسله هاشمی بود. او بر عکس پدرش رویه ضد انگلیسی را در پیش گرفت. وی فعالیت احزاب را ملغی کرد و کشور را تحت سلطه خود درآورد. شاه غازی به حکومت خود ادامه داد تا اینکه در سال 1939 در یک سانحه رانندگی درگذشت. 🇮🇶مطالعات عراق

آشنائی با کشور#عراق انقلاب علیه انگلیس از سال 1939 تا 1945، فضای کشور عراق تحت تاثیر انقلاب «رشید گیلانی» بود. پس از درگذشت شاه غازی، فرزندش، سلطان فیصل دوم که سه سال بیشتر نداشت، قدرت را تحت سرپرستی به‌دست گرفت. اما در اصل نوری سعید کسی بود که با حمایت انگلیس دولت را اداره می‌کرد. در مارس 1940، رشید عالی گیلانی که از پشتیبانی افسران طرفدار آلمان بهره می‌برد، به نخست‌وزیری رسید و سفارت ایتالیا در بغداد در همان سال تبدیل به مرکز مهم اطلاعاتی برای متحدین علیه متفقین در خاورمیانه شد. رفتارهای گیلانی باعث شد تا دولت بریتانیا در ماه دسامبر 1940 تحریم‌های اقتصادی و نظامی علیه عراق اجرا کند. رشید گیلانی در ژانویه 1941 از سمت خود استعفا داد. چندی بعد در 2 مه 1941، انقلابی علیه حضور انگلیس در عراق به رهبری رشید گیلانی صورت گرفت و پس از فرار نوری سعید به خارج از عراق، دولت جدیدی شکل گرفت؛ هرچند این انقلاب نتوانست مقاومت خود را ادامه دهد و انگلستان دوباره زمام امور را به دست گرفت. آنان سران ارتش را اعدام کردند که این اقدام زمینه انقلاب 1958 محسوب می‌شد. در این زمان قرارداد یک آتش‌بس منعقد شد که انگلیس را قادر می‌ساخت تا دوباره کنترل عراق را به‌دست گیرد. در این دوره، حکومتی حامی انگلیس با ریاست «جمیل مدفعی» تشکیل شد که با استعفای زود هنگام وی، نوری سعید به جانشینی او رسید. در نهایت در سپتامبر 1943 عراق علیه قدرت‌های محور، اعلام جنگ کرد. شورش های داخلی قبایل کرد، در دوره‌های زمانی مختلف دست به قیام علیه حکومت مرکزی زدند که یکی از آن‌ها انقلاب بین سال‌های 1945 تا 1946 میلادی است که با حمایت روسیه صورت گرفت. در آن زمان انگلیس برای تأمین امنیت و حفاظت از منابع نفت عراق، نیروهایی را به این کشور اعزام کرد. پس از پایان انقلاب، کردها در سال 1947، نوری سعید را برای ایجاد اتحاد بین عراق و اردن وارد مذاکره با پادشاه اردن کردند که این مذاکرات منجر به برقراری پیمان برادری بین دو کشور شد. این پیمان زمینه همکاری نظامی بین عراق و اردن را فراهم کرد که نهایتا در سال 1948 منجر به مشارکت ارتش عراق در جنگ با ارتش اردن علیه اسرائیل شد. https://eitaa.com/iraq_studies

آشنایی با کشور#عراق از جمله این وقایع می‌توان به شورش کارگران شرکت نفت عراق در سال 1948، انقلاب ژانویه که منجر به انعقاد معاهده «پورتسموت» میان عراق و انگلیس شد و قیام اکتبر 1952 که در آن مردم خواستار انتخابات مستقیم و محدود کردن قدرت‌های پادشاه بودند، اشاره کرد. در سال 1957، شیعیان معترض عراقی توانستند پس از سال‌ها فعالیت سیاسی نظام‌مند، «حزب الدعوه» عراق را تشکیل دهند و اعلام موجودیت سیاسی کنند. همچنین در این سال عراق و ترکیه موافقت‌نامه امنیتی بغداد را امضا کردند که بریتانیا، پاکستان و ایران نیز به آن پیوستند. عراق و اردن در 12 فوریه 1958 یک پیمان اتحاد به امضا رساندند. سقوط پادشاهی و انقلاب جمهوری همزمان با تشکیل حزب الدعوه توسط شیعیان معترض عراقی در سال 1957، انقلابی به رهبری عبدالکریم قاسم شکل گرفت. عبدالکریم قاسم که فردی نظامی با عقاید چپ‌گرایانه بود پس از نشستن بر مسند قدرت، ملک فیصل و کلیه افراد خاندان سلطنتی، نوری سعید نخست وزیر عراق و بسیاری از مقامات کابینه را به قتل رساند. به این ترتیب وی به حکومت پادشاهی عراق پایان داد و حکومت جمهوری را در عراق برقرار کرد. حکومت جمهوری عراق به ریاست محمد نجیب ربیعی و نخست وزیری عبدالکریم قاسم شکل گرفت.  در پی این اتفاقات در سال 1959و 1960 عراق به ترتیب از پیمان اتحاد با اردن و ترکیه خارج شد. در سال 1963 پس از آنکه عبدالسلام عارف به کمک «حزب بعث»، عبدالکریم قاسم را به قتل رساند، حکومت عراق را به دست گرفت ولی بعد از مدتی خود نیز به مخالفت با این حزب پرداخت.  در سال 1966 عارف در یک سانحه هوایی با هلیکوپتر کشته شد و برادرش ژنرال عبد الرحمن محمد عارف به عنوان جانشین وی به سمت ریاست جمهوری منصوب شد. https://eitaa.com/iraq_studies

آشنائی با کشور #عراق دوران حزب بعث تا سقوط صدام در این نوشتار به بررسی و شرح اتفاقات از شروع انقلاب حزب بعث در عراق در سال 1968 و سلطه صدام حسین و در پی آن جنگ ایران با عراق، جنگ خلیج فارس، انقلاب شعبانیه و نهایتا سقوط حکومت صدام می‌پردازیم. انقلاب حزب بعث حزب بعث با هماهنگی برخی عناصر غیربعثی،کودتای موفقیت‌آمیزی را در 17 ژوئیه 1968 ترتیب داد. طی این کودتا، دولت عارف سرنگون و احمد حسن البکر، ریاست جمهوری را به دست گرفت. در این زمان، گرایش سیاست‌های عراق به سوی شوروی سابق بود. هم‌زمان با به قدرت رسیدن حزب بعث، عراق وارد دوره جدیدی از تاریخ خود شد و به یک تغییر کیفی در اجرای برنامه‌های توسعه خود دست یافت. در سال 1971، مرزهای عراق با اردن بسته شد و در سال 1972 عراق و شوروی سابق با انعقاد قراردادی 15 ساله، سطح همکاری‌های خود را در زمینه‌های اقتصادی، نظامی و سیاسی ارتقا دادند. همچنین در این سال عراق شرکت نفت خود را ملی اعلام کرد. در سال 1974، دولت البکر به طور یک‌جانبه، قانون خودمختاری کردها را اعلام کرد که طی آن توانستند در پارلمان و هیئت وزرا شرکت کنند. در مارس 1974، تنش با کردها در شمال عراق از سر گرفته شد که گفته می‌شد کردها در این زمان از حمایت ایران برخوردار بودند. پس از آنکه عراق برخی از امتیازات مربوط به منازعه مرزی با ایران را به امضای «توافقنامه الجزایر» در سال 1975 رساند، ایران حمایت‌های خود را از کردها متوقف کرد و با این کار، تنش‌ها کاهش یافت. به موجب این قرارداد، ایران در ازای حمایت نکردن از کردها، امتیاز نظارت بر اروندرود را به دست آورد.  در سال 1978، «احمد حسن البکر» تلاش کرد تا روابط نزدیکی با سوریه برقرار کند. در سال 1979 میلادی (1357 شمسی) و هم‌زمان با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، اختلافات البکر و معاونش،صدام حسین بالا گرفت. سرانجام پس از کناره‌گیری احمد حسن البکر از ریاست جمهوری، «صدام حسین» این سمت را به دست گرفت. https://eitaa.com/iraq_studies

آشنائی با کشور #عراق جنگ ایران و عراق جنگ عراق و ایران با تجاوز ارتش تحت رهبری صدام حسین به ایران آغاز شد و نزدیک به 8 سال به طول انجامید که به‌عنوان یکی از طولانی‌ترین جنگ‌ها در قرن بیستم میلادی شناخته می‌شود. جنگ ایران و عراق به طور رسمی در 31 شهریور 1359، برابر با 22 سپتامبر 1980 آغاز شد؛ این در حالی است که مقامات عراقی معتقد بودند که جنگ از 13 شهریور 1359، برابر با 4 سپتامبر 1980 با حملات ایران به شهرهای مرزی عراق آغاز شده ‌است. در این زمان، صدام حسین، تعهدات خود به پیمان 1975 الجزایر را کنار گذاشت و با حمله به خاک ایران، آتش جنگ را برافروخت. در سال‌های آغازین جنگ ایران و عراق، اسرائیل در ژوئن 1981 راکتور هسته‌ای عراق را بمباران کرد. در سال 1984 نیز سلاح‌های شیمیایی توسط عراق در جنگ استفاده شد و هر دو کشور حتی کشتی‌های غیرنظامی یکدیگر را نابود کردند. در 16 مارس 1988 که مصادف با ماه‌های پایانی جنگ ایران و عراق بود، نیروهای عراقی با استفاده از سلاح های شیمیایی ممنوعه، قتل عام «حلبچه» را علیه کردها مرتکب شدند. در این حمله، نزدیک به 3200 تا 5000 نفر کشته و نزدیک به 7 تا 10 هزار نفر مجروح شدند که اکثرا افراد غیرنظامی بودند. صدها تن دیگر نیز بر اثر عواقب، بیماری‌ها و نقص جسم در هنگام تولد، ناشی از این بمباران‌های شیمیایی سال‌ها پس از حمله تلف شدند. در سال 1988 و پس از گذشت 8 سال از جنگ ایران و عراق که در آن تلفات انسانی در حدود یک میلیون کشته برآورد شده بود، سازمان ملل متحد، قطعنامه 598 را به‌عنوان طرح صلح صادر کرد. دو کشور در آگوست 1988 با برنامه صلح پیشنهادی سازمان ملل موافقت کردند و در نهایت جنگ در 29 مرداد 1367 پایان یافت. جنگ خلیج فارس صدام حسین در سال 1990، کویت را به بهره برداری از نفت در میدان «رُمَیله» که در منطقه مورد مناقشه بین دو کشور قرار داشت، متهم کرد. عراق برای حل و فصل اختلافات موجود، مذاکرات مستقیم با کویت را آغاز کرد، اما مذاکرات در 25 ژوئیه همان سال و اندکی پس از شروع، شکست خورد و ارتش عراق در تاریخ دوم اوت 1990(11 مرداد 1369 شمسی) به کویت حمله کرد و این کشور را به اشغال خود درآورد. در تاریخ 6 اوت 1990، شورای امنیت سازمان ملل متحد، قطعنامه 661 را برای اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه عراق به تصویب رساند که تقریباً از تمام تبادلات تجاری و اقتصادی با عراق جلوگیری می‌کرد.  در سال 1991، قطعنامه 687 شورای امنیت صادر شد که اجازه می‌داد از هر روشی برای بیرون راندن عراق از کویت استفاده شود. همچنین این قطعنامه تاریخ نهایی عقب‌نشینی و خروج از قلمرو کویت را برای عراق تعیین کرد. آمریکا در سال 1991 با ائتلافی از کشورهای دیگر به کویت و سپس به عراق حمله کرد و ارتش عراق را از کویت بیرون راند. از این جنگ به عنوان «جنگ اول خلیج فارس» یاد می‌شود. https://eitaa.com/iraq_studies

آشنائی با کشور #عراق انقلاب شعبانیه پس از خروج عراق از کویت توسط نیروهای ائتلاف سازمان ملل، انقلابی تحت عنوان «انقلاب شعبانیه» روی داد که توسط حکومت عراق به شدت سرکوب شد. این قیام در پایان جنگ خلیج فارس و صدور قطعنامه 670 شورای امنیت که کلیه تحرکات هوایی ارتش عراق، حتی بالگردها را ممنوع کرد به وقوع پیوست. این انقلاب در حقیقت قیام مردم عراق علیه حکومت «صدام حسین» بود که در مارس 1991 از بصره و کربلا آغاز شد. معترضان در کمتر از یک ماه، 14 استان از 18 استان عراق را به تصرف خود درآوردند. در ابتدا کردها قصد پیوستن به این انقلاب را نداشتند اما پس از مدتی، آن‌ها نیز به این قیام پیوستند. حزب بعث در نوامبر 1991 با هماهنگی ارتش در جهت سرکوب این قیام برآمد. با این واکنش حکومت، ده‌ها هزار نفر کشته‌ و زخمی شدند و برخی اماکن مذهبی مانند حرم امام علی(ع) و امام حسین (ع) آسیب دید. انقلاب شعبانیه بر اثر نارضایتی مردم از وضع عراق در آن زمان شکل گرفت، چرا که بسیاری از زیرساخت‌های اقتصادی و رفاهی عراق در جنگ با کویت و ایران آسیب دیده و یا از بین رفته بودند. سقوط حکومت صدام حسین بعد از جنگ اول خلیج فارس، عراق تا سال 2003 به شدت منزوی شد و وضعیت اقتصادی‌ نابسامانی را تجربه کرد، تا اینکه در 20 مارس 2003 (29 اسفند 1381) مورد حمله نظامی یک ائتلاف بین المللی به رهبری ایالات متحده و بریتانیا قرار گرفت. این جنگ که با نام‌های «اشغال عراق»، «عملیات آزادسازی عراق» و «جنگ دوم خلیج فارس» نیز شناخته می‌شود، یک عملیات نظامی بود که به بهانه قطع ارتباط صدام با «القاعده» و کشف سلاح‌های کشتار جمعی در عراق آغاز شد.  نیروهای اصلی حمله‌کننده به عراق متشکل بودند از ارتش‌های ایالات متحده آمریکا، پادشاهی متحد بریتانیا و لهستان. درعین‌حال، 29 کشور دیگر از جمله ژاپن، کره جنوبی، ایتالیا، اسپانیا و ... با فرستادن بخشی از نیروهای نظامی و لجستیکی خود به همراهی با نیروهای ائتلاف، در اشغال عراق نقش داشتند. همچنین برخی شرکت‌های پیمانکار تأمین نیروی نظامی و امنیتی، با فرستادن ده‌ها هزار نفر از نیروهای خود که دارای تابعیت کشورهای مختلف بودند، مسئولیت تأمین امنیت بخش‌های وسیعی از مراکز مهم تجاری عراق از جمله چاه‌ها و مراکز پالایش نفت را بر عهده داشتند. پس از این حمله، صدام حسین به همراه تعدادی از نزدیکان خود متواری شد و تا چندین هفته پس از سقوط بغداد و پایان درگیری‌ها، محل اختفای وی نامعلوم بود. بسیاری از دیگر رهبران عراق دستگیر شدند ولی تا مدت‌ها تلاش‌های گسترده برای دستگیری صدام حسین بی‌ثمر بود. پسران وی، «عُدَی» و «قُصَی» که جانشینان سیاسی وی محسوب می‌شدند، در ژوئیه 2003 در پی درگیری‌ با نیروهای آمریکایی کشته شدند. درنهایت محل اختفای صدام حسین در روز 13 دسامبر 2003 در عملیاتی به نام «سپیده‌دم‌سرخ» در روستایی در نزدیکی «تکریت» کشف شد و خبر دستگیری‌ وی توسط منابع ارتش آمریکا و «تونی بلر» نخست‌وزیر وقت انگلستان تأیید شد. کمی بعد «پل برمر»، حاکم موقت آمریکایی عراق، در کنفرانسی مطبوعاتی در بغداد خبر دستگیری وی را رسما تایید کرد https://eitaa.com/iraq_studies

آشنائی با کشور #عراق  خانه آشنایی با عراق تاریخ دوره های تاریخی دوران بعد از سقوط صدام عراق و دوران پس از سقوط صدام حسین دوران بعد از سقوط صدام عراق و دوران پس از سقوط صدام حسین  1399-6-3  3519  0  آنچه در اینجا می‌خواید، تشریح وقایع و اتفاقات دوران بعد از سقوط و اعدام صدام حسین، شورش‌های داخلی ، حضور نیروهای آمریکایی در عراق تا رفع تحریم‌های سازمان ملل خواهد بود.  اعدام صدام حسین صدام حسین در تاریخ 9 تیر 1383 برابر با30 ژوئن 2004 به دولت موقت عراق تحویل داده شد تا به اتهام جنایات جنگی، جرایم ضدبشری و قتل‌عام محاکمه شود. در طول این محاکمه توجه ویژه‌ای به اقدامات خشونت‌بار وی علیه کردهای شمال عراق در طول جنگ با ایران و شیعیان جنوب در خلال سال‌های 1991 تا 1999 شد. نهایتاً صدام حسین در تاریخ 9 دی 1385 برابر با 30 دسامبر 2006 در ساعت 6:07 صبح به وقت محلی به دار آویخته شد. حکومت ائتلاف موقت نیروهای اشغالگر عراق کمی پس از شکست صدام حسین، حکومتی با عنوان «ائتلاف موقت» در این کشور ایجاد کردند تا به عنوان یک حکومت انتقالی عمل کند. این حکومت با اتکا به قطعنامه 1483 شورای امنیت سازمان ملل (مصوب 22 می 2003) و قوانین جنگ، خود را واجد صلاحیت تشکیل قوای مجریه، مقننه و قضائیه می‌دانست. این حکومت از 21 آوریل 2003 تا 28 ژوئن 2004 به مدت 14 ماه تمامی اختیارات عراق را در دست داشت. در ابتدا افسر سابق ارتش آمریکا، «جی گارنر»، ریاست حکومت ائتلاف موقت را بر عهده داشت اما انتصاب وی مدت زیادی طول نکشید تا این که در 11 می 2003، جرج دبلیو بوش، پل برمر را جانشین وی کرد. حاکم جدید در نخستین روز کاری خود در 16 می 2003 دستور شماره یک حکومت ائتلاف موقت، مبنی بر ممنوعیت ورود اعضای حزب بعث در دولت جدید را ابلاغ کرد. «برمر» در ژوئیه 2004 با به پایان رسیدن حکومت ائتلاف موقت از سمت خود برکنار و از عراق خارج شد. گروه بازرسی عراق یکی دیگر از گروه‌هایی که توسط اشغالگران چندملیتی عراق تشکیل شد، گروه بازرسی عراق نام داشت که شامل 1400 عضو بود. این گروه به منظور یافتن حقیقت پیرامون برنامه‌ جنگ‌افزارهای کشتار جمعی عراق تشکیل شده بود. انتشار گزارش این گروه در سال 2004 که به «گزارش دولفر» شهرت یافت، نشان داد که عراق دارای جنگ‌افزارهای کشتار جمعی نیست. دستگیری سران دولت سابق نیروهای اشغالگر چندملیتی عراق به رهبری آمریکا در تابستان 2003 روی دستگیری سران سابق دولت عراق تمرکز کردند. یورشی که در 22 ژوئیه (31 تیر 1382) آن سال توسط لشکر 101 هوابرد آمریکا و گروه رزمی 20 انجام گرفت، باعث مرگ پسران صدام، «عُدَی» و«قُصَی» شد. دستگیری صدام در روز 13 دسامبر 2003 (22 آذر 1382) در عملیات سپیده‌دم سرخ در نزدیکی تکریت، مهم‌ترین رویداد در میان رشته دستگیری‌های آن سال بود. با دستگیری صدام حسین دولت ائتلاف موقت شروع به آموزش نیروهای امنیتی عراقی به منظور تأمین امنیت شهرها کرد. https://eitaa.com/iraq_studies

آشنائی با کشور #عراق آنچه در اینجا می‌خواید، تشریح وقایع و اتفاقات دوران بعد از سقوط و اعدام صدام حسین، شورش‌های داخلی ، حضور نیروهای آمریکایی در عراق تا رفع تحریم‌های سازمان ملل خواهد بود.  اعدام صدام حسین صدام حسین در تاریخ 9 تیر 1383 برابر با30 ژوئن 2004 به دولت موقت عراق تحویل داده شد تا به اتهام جنایات جنگی، جرایم ضدبشری و قتل‌عام محاکمه شود. در طول این محاکمه توجه ویژه‌ای به اقدامات خشونت‌بار وی علیه کردهای شمال عراق در طول جنگ با ایران و شیعیان جنوب در خلال سال‌های 1991 تا 1999 شد. نهایتاً صدام حسین در تاریخ 9 دی 1385 برابر با 30 دسامبر 2006 در ساعت 6:07 صبح به وقت محلی به دار آویخته شد. حکومت ائتلاف موقت نیروهای اشغالگر عراق کمی پس از شکست صدام حسین، حکومتی با عنوان «ائتلاف موقت» در این کشور ایجاد کردند تا به عنوان یک حکومت انتقالی عمل کند. این حکومت با اتکا به قطعنامه 1483 شورای امنیت سازمان ملل (مصوب 22 می 2003) و قوانین جنگ، خود را واجد صلاحیت تشکیل قوای مجریه، مقننه و قضائیه می‌دانست. این حکومت از 21 آوریل 2003 تا 28 ژوئن 2004 به مدت 14 ماه تمامی اختیارات عراق را در دست داشت. در ابتدا افسر سابق ارتش آمریکا، «جی گارنر»، ریاست حکومت ائتلاف موقت را بر عهده داشت اما انتصاب وی مدت زیادی طول نکشید تا این که در 11 می 2003، جرج دبلیو بوش، پل برمر را جانشین وی کرد. حاکم جدید در نخستین روز کاری خود در 16 می 2003 دستور شماره یک حکومت ائتلاف موقت، مبنی بر ممنوعیت ورود اعضای حزب بعث در دولت جدید را ابلاغ کرد. «برمر» در ژوئیه 2004 با به پایان رسیدن حکومت ائتلاف موقت از سمت خود برکنار و از عراق خارج شد. گروه بازرسی عراق یکی دیگر از گروه‌هایی که توسط اشغالگران چندملیتی عراق تشکیل شد، گروه بازرسی عراق نام داشت که شامل 1400 عضو بود. این گروه به منظور یافتن حقیقت پیرامون برنامه‌ جنگ‌افزارهای کشتار جمعی عراق تشکیل شده بود. انتشار گزارش این گروه در سال 2004 که به «گزارش دولفر» شهرت یافت، نشان داد که عراق دارای جنگ‌افزارهای کشتار جمعی نیست. دستگیری سران دولت سابق نیروهای اشغالگر چندملیتی عراق به رهبری آمریکا در تابستان 2003 روی دستگیری سران سابق دولت عراق تمرکز کردند. یورشی که در 22 ژوئیه (31 تیر 1382) آن سال توسط لشکر 101 هوابرد آمریکا و گروه رزمی 20 انجام گرفت، باعث مرگ پسران صدام، «عُدَی» و«قُصَی» شد. دستگیری صدام در روز 13 دسامبر 2003 (22 آذر 1382) در عملیات سپیده‌دم سرخ در نزدیکی تکریت، مهم‌ترین رویداد در میان رشته دستگیری‌های آن سال بود. با دستگیری صدام حسین دولت ائتلاف موقت شروع به آموزش نیروهای امنیتی عراقی به منظور تأمین امنیت شهرها کرد. https://eitaa.com/iraq_studies