#بهای_بهشت ؛ نمازش نماز نیست در روایاتِ نماز سه جور واژه « لاصَلاةَ » به کار رفته. یک. مثلاً « لا صَلاةَ لِحاقِنٍ وَ لا لِحاقِبٍ » [1] کسی که در فشارِ ادرار و مدفوع باشد و نماز بخواند ، نمازش نماز نیست. چون آداب و مستحبات نماز را رعایت نکرده ، نمازش نمازِ کامل نیست ، نمره ۲۰ را نمی‌گیرد. بنابراین در اینجا منظور « لا صَلاةَ کامِلَةً » است. دو. « لا صَلاةَ اِلّا بِحُضورِ القَلبِ »[2] کسی که در نمازش قلبش حاضر نباشد نمازش نماز نیست. منظور در اینجا « لا صَلاةَ مَقبولَةً » هست یعنی خدا آن نماز را مُهر قبولی نمی‌زند. به هر میزانی که حضورِ قلب داشته باشد ، مثلاً ۵۰ درصد ، خداوند ۵۰ درصد نمازش مُهر قبولی می‌زند. سه. « لا صَلاةَ اِلّا بِفاتِحَةِ الکتابِ »[3] کسی که سوره حمد را در نمازش نخواند نمازش نماز نیست. در اینجا منظور این است که نمازش صحیح نیست. چون شرطِ صحت نماز خواندن سوره حمد است. منظور « لا صَلاةَ صَحیحَةً » است پس واژه « لاصَلاةَ » سه تا معنی دارد : نمازش کامل نیست. نمازش قبول نمی‌شود. نمازش صحیح نیست. سعی کنیم روایاتِ نماز را دقیق بفهمیم. [1] بحار الانوار ؛ ج 84 ؛ ص 319. [2] احاديث نبوي در متون كهن فارسي ، ص ۴۰۰. [3] (مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل ، ج‏4 ، 158) 🌐 @namaz_khr