آمدم بنویسم : نمیدانم چرا!؟، اما می دانم انگار که چرا این بار، اینجا ، « صحن قدس » جور دیگری است. ساکت بود، اما واردش که شدم گوشم پر شد، پر شد از صدای فریادهای مردانه، صدای گریه ی بچه ها، صدای ناله ی مادرها، همراهش حسبی الله بود و قرآن بود و قرآن بود و قرآن . گویی بعد از هزار و چند سال دوباره این محمد است که قرآن می خواند، می خواند و قلب های مرده را بیدار می کند. هر چند دستان ستمگر و درنده خو، گوش های بشر جدید را محکم گرفته است اما این صدا آنقدر رساست که نمی شود نشنید. نمی شود نشنید و تکرار نکرد. بخوان محمد، بخوان به نام پروردگارت، بخوان و باز بخوان، برای این بهترین مردمان بخوان، برای اینان که خودشان می گویند یارب خُذ من اموالنا و انفسنا و دمائنا و ابنائنا حتی ترضی یا ربّ ، حتی ترضی یا اللّه ... اینجا ، غزه ، آیه ها هرروز نازل می شوند، هر روز به یک شأنی نازل می شوند به زبان مردمانش جاری ... #قدس #قرآن #طوفان_الاقصى @nanetazeh

✍️ شاید سختیِ باور و یا پذیرفتن، یا فهمیدنِ واژه ای به این باشد که ما در ذهنمان به دنبال معنای آن میگردیم. شعر زبان حیرت رویت حضور و.... و شاید اگر در واقعیت، آنها را بنگریم همه ی آن مفاهیم، خیلی ساده حل می شوند. اینجا، غزّه، این پسر، صوت قرآن، جراحت، درد، زخم، جز «حیرت» چیست که به صحنه می آید؟!!! همین که هرچه باعقل معاش بالا و پایین میکنی و سَرآخر هیچ به هیچ، همان «حیرت» است که تو را دربرگرفته است. و چقدر حیرت زده کردند مردم جهان را این مردمِ مقاوم و زنده، چقدر «مردانگی» به خرج دادند، چقدر «زبان»ها را جاری کردند و «قلم»ها را نوازش دادند؛ که بنویسند و بتازند بر دنیایی که بوی تکرارش خسته کرده بود یک جهان را. #حیرت #قرآن #طوفان_الاقصى @nanetazeh