از آدما انرژی با هر موجی ساطع می‌شه. دیدید این آدما که ملوسن و به خودشون می‌رسن و لباساشون بوی تمیزی می‌ده چه مامانین؟ دوست داری همچین بگیری پرتف بوس‌شون کنی و قاب کنی جلو چشمت. اینا خود انرژی مثبتن. از این آدما اگه دیدید قورت‌شون بدید بذارید درون‌تون مثبت باقی بمونه دیگه والا.

"بوس" خیلی عجیبه. لبات و می‌چسبونی به لپ یکی که فیوریتته و تمام هیجاناتت نسبت بهش خالی می‌شه. سبحان‌الله بعد پسِ همین بوس یه گازه که آدرنالین خونت رو تامین می‌کنه. مجدداً سبحان‌الله

وای قربونت برم شاید باید دختر باشی که بفهمی وقتی آخر شب داری از خستگی گسسته می‌شی نمی‌تونی با میکاپ بخوابی و به قصد شست صورت می‌ری سمت سرویس، سر راه یه حمومم می‌ری و استخونات نرم می‌شن و بعدش یه قهوه و هیچی عزیزم ولش کن دربارش حرف نزنیم :))))

حتی وقتی بهش فکر می‌کنم کلاً لب‌خندم

فکر می‌‌کنم بلوغ دقیقاً همون‌جاست که مشکلاتت رو خودت حل می‌کنی و دقیقاً مشکلات تو هیچ ربطی به بقیه ندارن. سخته، اذیت کننده‌ست، شدنیه. در نهایت " شدنیه " عزیزم.

راستش و بخوای منم می‌خوام که بگم وای عزیزم شونه‌های من خیلی خیلی نحیفن در برابر مشکلات و نمی‌تونم. امّا این حرفا نمندی.

قطعه‌های بی‌کلام اجازه می‌دن تو فکر کنی هم‌سویِ با ملودی‌شون، اصلاً داد بزنی، جیغ بزنی، متن بسازی، متن و با هر حالی که داری تغییر بدی و در نهایت اوج بگیری. در ستایش بی‌کلام‌ها.

نوشت چی گوش می‌دی؟ گفتم غم. " غم عمیقه گوش کن " آره غم عمیقه، گوش می‌کنم. شاید در یک نقطه غم من رو گوش کنه. در نهایت. تو از غم‌ها سبز می‌شی، در آخر هم از تو استخون‌های عجین شده با غم باقی می‌مونن

از آدمای خوش ذوق خوشم می‌آد. دوست دارم بوس بوسی‌شون کنم. از اینا که رندوم برات گل می‌آرن و تهش می‌گن به خاطر تو چیدم و فرار کردم. از اینا که برات نامه می‌نویسن و دورش و می‌سوزونن و می‌گن خواستم بری تو بحرش. آدمایی که چشمات و بوس می‌کنن. اینا خیلی خوبن.

حتی اینایی که برات چائیت رو کم‌رنگ می‌ریزن و می‌گن می‌دونم کم‌رنگ می‌خوری. یا اینایی که گلایی که براشون دادی و خشک می‌کنن. بوج موجیای ننه.