🩸 ء

متوجه شدم این جمله‌ی " آدما وسیلن تا خودت رو دو دستی بچسبی " رو که بین کشمش گفتم چه‌قدر واقعیته‌. حالا عزیزم حقیقت اینه آدما وسیلن تا خودت رو دو دستی بچسبی

واقعیت اینه در نقطه‌ای از غم‌زده بودن ایستادم که با نتای ریز پیام بازرگانی هم گریه‌مندم. حقیقت اینه کلمات انتقال‌دهنده‌ی انرژی‌ها هستن☁️. دیگه نمی‌خوام خسته‌ی بلاتکلیفِ رنجور و رنجیده باشم. می‌خوام یه خسته‌ی گریه‌ئوی جنگ‌جویِ پی همه‌چی و به تنش مالیده باشم.

* / ء / نهایت ریلکس کردنم تو انظار عمومی، داش مشتی‌طور نشستنه. دیگه اتیکت رفتاری در اجتماع این‌جا به کارم نمی‌اد. خسته‌مه🩸

با بابا شروع کردم به آشپزی کردن، بعد لباسام و اتو زدم و برنامه‌م رو گذاشتم. حالا زندگی در جریانه چون من در جریانم🪞

تا حالا به ویدئو مسیج صبح‌گاهی فکر کردید؟ یعنی تو اجازه داری من رو وقتی که از خواب بیدار می‌شم بدون هیچ افکت و فیلتر و میکاپی ببینی. خداجون، این خودش یعنی چی؟

☁️ *

ء / برای مقابله با غم‌های پی در پی، فقط رها کردن چاره‌ست جانم.

تو بحرانی‌ترین شرايط من بودم و مرطوب کننده‌م و بالم لبم.

🎀

هرچی پخته‌تر می‌شی؛ حرفایی که می‌زنی مبتلابه‌ترن، همه‌فهم‌ترن و این یعنی تنها چیزی که بین انسان‌ها مشترکه. " غم " ئه.

در پس هر غمی یه " خیلی خستم " هم نهفته.