"کافه‌ی رضوی به مدیریت امام رضا." مناسب‌تره. ناز شکیل ادایی مقهى الشِّفاء الرَّضويّ

☕️☁️

به نظر من سفرای جادّه‌ای بهشتن. چیه این سفرای هوایی که مسیر ۱۳ ساعتهَ رو خلاصه می‌کنه. نه می‌تونی لذّت ببری. نه می‌تونی کنار جادّه رو صندلی کتاب بخونی. به بهانه‌ی " کم‌تر خسته شدن". وا ادائیا.

من قسمتِ "خستگی در کردنِ" بعد سفر رو تا ابد فقط [بوس، بوس، بوس]☁️

به نظرم بارون یه تنه انگیزه دهنده‌ست. یه کاری می‌کنه که دفتر دستکت رو بیاری و شکر گذاریت رو بنویسی، کارایی که باید انجام‌شون بدی، چیزایی که خوش‌حالت کردن. کلاً بارون رگباری و رعد و برقی مسئول تأمین انگیزه‌ست. درود بر بارون. درود بر خالق بارون.☁️

*‌ راستش و بخوای تو تراژدی‌ترین لحظات "هه" بودم. پوزخندِ ناملایمِ خسته‌ی عصبی. "هه" به نظرم "هه" بودن همچین کار آسونیم نیست. در حالی که دلت می‌خواد میز رو به روت و با تمام محتوایی که روشه چپه کنی، داد بزنی، گریه کنی، دعوا کنی فقط و فقط "هه" می‌شی.

/ به نظر من بارون آدما رو ناز می‌کنه. ناز و خوشگل‌. چشمایِ نیمه باز و لپای گل انداخته و موهای پریشون و کاملاً "تیتیت"🪄

گریه‌های پشت سر هم و، پاستا و گوجه‌ای کردن مو و ریکاوری شدن. می‌دونم، می‌دونم درود درود

درود بر نصفه‌هایِ شب/

ء زیر نور آباژور و گریه صورتم رو ماساژ و گریه صدای قرص جوشان و گریه و عزیزم باید بگم نه تنها گریه سلاح جمع نسوان ئه، حتی فعله. فکر کن، مابین کارام گریه. درود بر گریه