چهارشنبه، چهار چهار چهارده صفر چهار چه بامزّه

ما داشتیم زندگی مون و می کردیم. محرما که می رسید تو روضه ها دست به دهن می گرفتیم که کسی صدامون و نشنوه، رسید و رسید و یکی اومد گفت گریه برای حسین نباید آروم باشه، با صدا گریه کنید. مام گفتیم چشم الان عالم و آدم از صدای گریه هامون شکایت دارن، آقا حسین، شما کی ای که برچسب شرکت در مجلس، محدودیت سنی و عقیدتی ندارد ] رو روضه هاته؟

احساس شکست دارم. نمی‌دانم چرا مردم فکر می‌کنند ما برنده‌ایم. اگر این برد باشد پس باخت چیست؟ تیر چهارصد و چهار

شاید شب تموم شد، خدا رو چه دیدی

هر سال شب سوم، بد جوری خجالت می‌کشیم که زنده از روضه دخترت اومدیم بیرون می‌دونیم که قراره روضه‌ی ۵ صفر رو واضح‌تر بشنویم، امّا بازم قبلش خودمونو می‌کشیم بیرون. ببخش ما رو، عزیز دلم که هرسال، زنده‌زنده از شب سوم فرار می‌کنیم

از سوّم محرم برای هر دختربچّه‌ای که دیدم

"

قسمتای زنونه‌ی هیئت دیگه داره خوش می‌گذره. وقتی استایل سینه‌زنی رو از پروژکتور با آقایون ست می‌زنیم. مسیر درست به نظرم همینه همه ایستادن، هروله می‌کنن. موجودات چادری هروله کن. بامزّه‌های موفق به بسترسازی سینه‌زنی خوب و جالب انگیزناک برای جمع نسوان همه می‌زنن تو سرشون. بوس به سرتون