بغضِ گندهٔ تو حنجره وُ انقباض ماهیچه‌ها رو که استرس داره از پا درش می‌ارهَ رو کجای دلم جا بدم؟ کم اوردم اوستا.

دخترایِ نرگس اگه ارومیه‌اید دریغ نکنید برایِ اومدن. نرگس چشم به راه‌تونه.

تك به تكُ کلی می‌کنمُ دخترایِ نرگسی، بازم روزتون مبارك. فکر کنم لازم بود سوایِ یه متنِ بلندبالا صمیمیتُ این‌طوری برقرارترتر کنم. * نرگس دوستتون داره خیلیُ بابونه با رایحهٔ گلاب تقدیم‌تون.

خاتونایِ من غمُ غصهَ رو ببوسیدُ بزارید کنارُ امروزُ اختصاص بدین برایِ خودتون. گل بچینید برایِ دلتونُ دسته گل‌ش کنید. نوشیدنیُ مهمون خودتون کنید. جامهٔ رنگی‌رنگی به تن بزنید. سرخ‌آب سفید‌آب؟ دخترا از قلم نندازین‌ش.

یه فاتحه مهمونِ این نرگسِ آشفته می‌کنید؟

اصلاً انگار این ظریف‌کاریُ بر پایهٔ منبت ساختنُ بزن دست قشنگهٔ لاکردارُ. * بنوش این فنجونِ عشقُ لامصب.

حالا محضِ رعایتِ ادب، دست‌بوسیم*

تگرگُ بارونُ هدیهٔ الهیُ خیسِ خیس شدنِ محض*

خیر سری رفتیم تجمع دخترایِ حاج‌قاسمُ این‌چُنین‌ی پذیرایی شدیم.

پی‌نوشتُ پین کنم که بنوش این فنجونِ زهرمارُ که فردا از شانسِ درخشان امتحانم افتادیم*

سنگِ بارونُ به سینه می‌زدمُ آسفالت شدم. * اشكِ گلوله‌ایُ ببینُ لبخندُ فاکتور بگیر.