ادامهٔ شرح‌شُ چیده بودمُ یادداشت نکردم؛ حتیٰ یك‌کلمه، ببین حتیٰ یه کلمه یادم نمونده ازش.

حقیقت‌شُ بخواید مرد بودنِ پسربچه‌ها رو دوست دارم، جوونه زدنِ جنمُ جربزهَ رو داخلِ وجودشون دوست دارم. اوه جا انداختم عزیزم، دیدنِ این صحنه‌ها رو دوست دارم * لب‌خند

آغوش عجب معجزه‌ایست. تا دست بر گردن گذاشت چکاوک‌ها قصدِ آواز کردند و بر آسمان بانگِ عشق سر دادند. زمان می‌گذرد، جوانه‌ها به شوقِ لحظه، دست به نگاشتن می‌برند و می‌نویسند تا مشوق دانه‌هایِ زیر خاک باشند؛ تا بدانند تعجیل برایِ سبز شدن کنند و آب اگر بر دست دارند زمین بگذارند تا آن‌ها از دیدنِ این صحنه عقب نمانند. چه آرزوها که آدم بر نسلش نچیده بود و یک‌باره با هبوط تمام رشته‌هایش پنبه شد. امّا هنوز از انعکاس آن‌روزِ عاشقانه در زمین باقی مانده. جریان دارد، آغوش هنوز هم در جریان است. - نرگس‌خاتون | خیلی خیلی دوست داشتم این پاراگرافُ

چند ثانیه بعد سند کردن‌ش، اسکرین گرفتمُ الارم گذاشتم. این رسمُ یادتونه؟ تاریخ تولداتونُ حفظ می‌کردم. عزیزِ من، در حال حاضر هدف تویی قرار نیست این‌جا از چیزِ دیگه‌ای جز تو صحبت بشه. خیلی خیلی خیلی خوش‌حالم هنوز ان‌قدر تنت سالم هست که انگشتایِ دوست‌داشتنیُ ظریفتُ رو کیبورد رقصوندیُ همین جملهَ رو نوشتی. فکر کنم همین برایِ یادآوریِ شکرگذاری باید خیلی کافی عمل کنه. خانوووم، خیلی خیلی ارادت داره نرگس * بوسیدنِ پیشونیت

فکر کنم همین کافیه برایِ یادآوری دختر *

و امّا همین کتاب، بدون مبالغه دارم می‌گم. برکتِ زمانی رو حس کردم برایِ خوندن. خیلی خیلی خیلی دوست‌داشتنیه این کتاب. * لب‌خند

من؟ خیلی خیلی دستایِ حالت دعا گرفتهَ‌تونُ نیازمندم دخترایِ من

به، ایام‌تون به کام. دخترایِ نرگس؛ دفعات قبل مقصود اشتراکِ یکی دو بیت شعر بود. و امّا این‌دفعه؛ این‌دفعه تأثیرگذارترین قسمتی که لا به لایِ کتاب‌ها به چشم‌تون خوردهَ رو به همراه اسم کتاب این‌جا بفرستید [ @i4khatun ] * بابونه

اگه بدونید چه‌قدر من دوست دارم این نوعِ معاشرت‌ها رو.

تو جهان موازی من دانشجوی ادبیات شیرازم و هزار هزار شعر بلدم. هر عصر با دوچرخه میرم تو کوچه پس کوچه های شیراز گم میشم، کلی کت اپل دار دارم و همیشه تو بغلم پر از کتابای قدیمی و فالودس. یه پارتنر پیکان دار شیرازی با مدل سیبیل های قدیمی هم داشته باشم قشنگ میشه. با صدای فرهاد و گنجشک ها.

هرازگاهی تغییر لازمه، تغییری که القا کنه آره پسر " تو آپدیت شدی، کارت حرف نداره ". لازمه پستایِ این‌جا از اول تا الان بمونه بمونه که ثابت کنه تغییر تو ادبیاتِ گفتاری، پوشش، رفتُ آمد و... خیلی مؤثره. اگه اینستاگراممُ با این‌جا تو یه کفه نمی‌زاشتم، هیچ‌وقت باورم نمی‌شد من [ تغییر ] کردم. * چشمك

پی‌نوشت: بچه‌ها این‌جا محتوایِ خیلی خیلی مراعات شده‌ای داره. خیلی از زیرِ صافی رد شده، خلاصه که بازم خیلی مطلوبُ دوست‌داشتنی نیست. چرا؟ چون اگه بدون سانسور به اشتراك در می‌اومد جذاب‌تر می‌بود.