یه پی‌نوشت داره این. نوشتن چه زمانی به بالفعل تبدیل می‌شه؟ وقتی تو پروسهٔ بالقوه قوی عمل‌کرد داشته باشه. پس " دست‌نویس‌ها، ثبت‌شده‌ها، قطعات، جا بر دیده باز کرده‌اند. "

این عظمت همهَ رو به زانو دراورده. [ هشتگ #روایت‌عشق ]

[ 1 ] اولین‌باری که میت و از نزدیك دیده بودم فلش می‌خورد به سه‌سالگی. که کل شب و با توهم این‌که "اون آقایی که سرش و مثل شکلات بسته بودن داره می‌اد من و ببره" گذشت. دومین‌بار وصله داره سمت ام‌روز. امّا عزیزم، چی میت و ترس‌ناک می‌کنه وقتی جونِ هیچ کاری و نداره؟ ما کشش داریم سمت حیوان ناطق. این عنوان حیوان ناطق هیچ‌وقت قداست انسان، خلیفةالله روی زمین و پائین نمی‌اره، بیم‌ت نباشه.

امّا ما میتی صاحب‌اختیار هستیم **

در ستایش [ معماری ] نقوش گچ‌ها. * چشمك

امّا این پاراگراف بویِ این‌جا رو می‌ده *

عزیزِ نرگس؛ چارهَ رو پیدا کردم. صبر، خانوم صبر.

قهوه؟ حساسیت به کافئین و تپش‌قلب و تا خرخره ذره ذره می‌ریزی تو خودت و اصلاً به رو نمی‌اری که رو به قبله افتادی. امّا امّا این روند اصلاً [ تأکید و داشته باش* ] اصلاً خللی وارد نمی‌کنه تو عشق و علاقه به این بچه.

هی دختر، چای‌دارچین که جزئی از روال این‌جا بود و داری‌ش؟ هموون.