استاد علیپور: سؤالی که مطرح میشود، ممکن است این باشد که حالا که در آن عالم بودیم، چرا آمدیم و حال که آمدیم، برگشتن چه معنایی دارد؟
🔹 نانوایی را در نظر میگیریم که شب، برای درست کردن خمیر، آب را بر روی آرد میریزد. و این همه در این کار زحمت میکشد تا آب را در داخل همه ذرات آن فرو ببرد. بعد هم صبح با چه زحمتی همین خمیر را میگذارد در تنور و این آب را که خودش ریخته بود، بیرون میکشد.
✅ آیا باید بگوییم نانوا کار بیهودهای انجام میدهد؟! اتفاقاً همین است که مراتب #تکامل را طی میکند و به نتیجهای میرسد که در این مسیر تربیت، #قوه به #فعل میرسد؛ وگرنه نان به این خوشمزگی، در همان قوه میماند.
✨ ما هم وقتی به این عالم میآییم و در تنور این عالم به #فعلیت میرسیم، خود را احساس میکنیم و از آن لذتی میبریم که هیچ چیز را نمیتوان با آن مقایسه کرد؛ وگرنه لذتهای این عالم، لذت نیستند، رفع اَلَم هستند.
🌱وقتی آب میخورم چه لذتی میبرم؟! خیر از تشنگی عذاب میکشیدم، این عذاب رفع شده و خیال میکنم که لذت می برم. غذا هم همین طور.
⁉️ این عالم اصلاً ظرفیت ظهور لذت را #ندارد. این رفع اَلَم، این همه انسان را اسیر و تشنه و نوکر و فدایی خود کرده، اگر به حقیقت لذت برسد، چه خبر میشود؟
.