#معرفی_کتاب  #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب    کتاب «اطلس اندیشۀ معاصر عرب» برای پاسخ به این پرسش اصلی تهیه شده که ماهیت «ابرگفتمان‌های معاصر عرب» چیست؟ در سایۀ این سؤال، سؤالات فرعی دیگری نیز طرح و تبیین می‌شود:  جریان‌های فکریِ مؤثر بر جغرافیای اندیشۀ عربی کدامند؟  آیا می‌توان هویت واحد فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی برای جهان عرب تعریف کرد؟ مؤلفه‌های عربیت و هویت مشترک عربی چیست؟ مؤثرترین متفکران و رهبرانِ جریان سازِ معاصر عرب کیانند؟  مراکز مطالعاتی و تفکرساز عربی که از سویی برآمده از جریان‌های فکری‌اند و از دیگرسو عقبه‌ای برای آن، از چه قرار است؟    این اثر از چهار اطلس با درون‌مایه‌های زیر سامان یافته است:  اول، جریان‌شناسی فکری جهان معاصر عرب؛  دوم، هویت فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جهان معاصر عرب؛  سوم، مؤثرترین متفکران معاصر عرب؛  چهارم، مراکز فعال فکری و مطالعاتی جهان معاصر عرب.    «اطلس اندیشۀ معاصر عرب؛ جریان‌شناسی فکری و مطالعاتی جهان معاصر عرب»، حاصل پژوهش حسن  علی‌پوروحید، با همکاری پژوهشکدۀ باقرالعلوم علیه‌السلام، توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل در 1020 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه منتشر شد.

معرفی تفصیلی کتاب #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب در خبرگزاری کتاب ایران https://www.ibna.ir/fa/book/327472

#گزیده_کتاب #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب 📚 شیخ الازهر عالی‌ترین مقام دینی کشور مصر است که اشراف عالی بر هر سه بخشِ دانشگاه را به عهده دارد. انتخاب شیخ الازهر از سال 1950 میلادی توسط بزرگان الازهر صورت می‌گرفت؛ یعنی بزرگان الازهر، 3 نفر را از بین خود انتخاب می‌کردند و رئیس جمهور مصر از میان این سه کاندیدا، یک نفر را انتخاب می‌کرد که در واقع منتخب خود ازهریون بود با تأیید حکومت، ولی به‌تدریج این روند تغییر کرد و امروزه رئیس جمهور اقدام به انتصاب یک نفر از بزرگان الازهر می‌نماید که شیخ طنطاوی و دکتر الطیب این گونه انتخاب شدند. انحطاط الازهر و از دست رفتن استقلال نسبی آن، رشته‌ای دراز دارد که سرنخش را باید از جمال عبدالناصر جست؛ آنگاه که عزل و نصب رئيس الازهر به دست رئیس جمهور افتاد و آن نهاد دینی را به نهادی حکومتی و وابسته مبدل کرد. 📌 برگرفته از ص 304 و 305 کتاب «اطلس اندیشه معاصر عرب» تالیف حسن علی‌پوروحید با همکاری پژوهشکده باقرالعلوم، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب ✅ محمدعبده و نظریۀ «مستبد عادل» 📚 از جمله دردهایی که محمدعبده در جهان عرب و شرق لمس کرد، ضعف حکومت‌ها و فقدان مدیریت مرکزی، فقدان رهبر کاریزما، فقدان نظم‌پذیری و روحیۀ جمعی و ضعف درک اجتماعی بود. همین کاستی‌ها او را بر آن داشت تا نظریۀ «مستبد عادل» را راه حل برون‌رفت از بن‌بست‌های سیاسی و اجتماعی بداند. او با پیشنهاد «مستبد عادل» آن را درمان دردهای سیاسی- اجتماعی می‌داند. عبده برای ایجاد اصلاح و نوزایی در شرق و جهان عرب معتقد است: شرق نیاز به مستبدی دارد تا کسانی را که از یکدیگر انتقاد می‌کنند، مجبور سازد ارزش متقابل خود را به رسمیت بشناسند، از والدین بخواهد مهربان باشند، همسایگانی با انصاف و بی‌غرض باشند و به طور کلی مردم چه از راه ترس چه رضایت شادمانه، نگرش او را نسبت به منافع خود پیش بگیرند. این مستبد نباید هیچ گامی را بدون توجه اولیه به تأثیرگذاری آن بر مردم تحت حکومتش بردارد، به‌حدی که هر اتفاق خوب شخصی که برایش رخ دهد برای او جنبۀ ثانوی داشته و او بیشتر برای مردم زندگی کند تا برای خودش. 📌 برگرفته از ص 647 و 648 کتاب «اطلس اندیشه معاصر عرب» تالیف حسن علی‌پوروحید با همکاری پژوهشکده باقرالعلوم، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب   #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب      ✅ سید قطب (1906-1966) سیدبن‌قطب‌بن‌ابراهیم مشهور به سید قطب، زادۀ روستای موشا از توابع استان اسیوط مصر است. مطالعۀ سید قطب از این جهت متمایز است که کانون الهام و التهاب بسیاری از تکفیری‌ها و جهادی‌های متأخر از خود شد و هنوز هم مرکزیت و منبعیت خود را از دست نداده است. اندیشه و شخصیت سید قطب نوسان‌های شدید و تکانه‌های زلزله‌وش بسیار به خود دیده است. حیات فکری سید قطب را می‌توان براساس رویکردهای ایدوئولوژیک وی به چهار مرحله تقسیم کرد: 1- دورۀ الحاد یا حداقل شک و تردید (1925-1935) 2- دورۀ سکولار اسلامی (1935- 1946) 3- دورۀ گرایش اسلامی معتدل (1946-1956) 4- دورۀ رادیکالیسم اسلامی (1956-1966) 📌 برگرفته از ص 719 و 720 کتاب «اطلس اندیشه معاصر عرب» تالیف حسن علی‌پوروحید با همکاری پژوهشکده باقرالعلوم، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

این کتاب در اواسط سال جاری توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل منتشر شد. #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب

#گزیده_کتاب #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب 📚 دومین دورۀ مهم وهابیت از 1319ق با ظهور عبدالعزیز بن عبدالرحمن شروع می‌شود. در این زمان انگلستان به افرادی در اطراف و اکناف جهان اسلام کمک می‌کرد تا با تسخیر برخی مناطق و اعلان استقلال به تضعیف امپراتوری عثمانی بپردازند. یکی از این افراد، جوانی نوزده ساله از خاندان آل سعود به نام عبدالعزیز بود که به کمک انگلستان توانست منطقۀ نجد را تصرف و پس از فرو پاشی امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول، اعلان استقلال کند و عربستان سعودی را بنیان نهد. با وجود امپراتوری عثمانی، انگلستان به عبدالعزیز اجازۀ حمله به حجاز را نمی‌داد و فقط منطقۀ نجد را در اختیار داشت، اما با فروپاشی عثمانی و چراغ سبز انگلستان، عبدالعزیز به حجاز حمله برد و در 1343ق منطقۀ حجاز را تصرف و مکه و مدینه را ضمیمۀ قلمروی آل سعود ساخت و به تخریب قبور اولیای الهی پرداخت و قبه‌های متبرک ائمۀ بقیع در 8 شوال 1344ق تخریب شد. آنها می‌خواستند قبر شریف پیامبر خدا را نیز تخریب کنند که با مقاومت مردم مدینه و عصبانیت مسلمانان جهان و بنا به مصلحت و به طور موقت از این کار عقب نشستند؛ لیک این آرمان تحقق‌نایافته را همچنان در ذهن زنده داشتند. 📌 برگرفته از ص 82 کتاب «اطلس اندیشه معاصر عرب» تالیف حسن علی‌پوروحید با همکاری پژوهشکده باقرالعلوم، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل