eitaa logo
چاپ و نشر بین‌الملل
187 دنبال‌کننده
521 عکس
41 ویدیو
22 فایل
در این کانال ان‌شاءالله ضمن معرفی کتاب‌های انتشارات، گزیده‌های سودمند از کتاب‌ها هم منتشر می‌شود.
مشاهده در ایتا
دانلود
کتاب تألیف دکتر محمدحسین رجبی دوانی منتشر شد. این کتاب در سایت رسمی شرکت چاپ و نشر بین‌الملل با 20 درصد تخفیف به فروش می‌رسد👇👇 https://nashrebeynolmelal.ir/?p=7915
دو کتاب و در ویترین قفسه کتاب روزنامه جام جم
📚 تمام لشکریان یزید و ابن‌زیاد که در کربلا حضور داشتند و با امام حسین علیه‌السلام جنگیدند و آن حضرت را به قتل رساندند از مردم کوفه بودند و یک نفر اهل شام در میان آنها نبود. عدۀ بسیار کمی از کوفیان بر عهد خود باقی ماندند و به هر نحو ممکن خود را به امام رساندند و به پیمان خویش وفا کردند. باید دانست که در جبهۀ حق و یاران سرافراز امام حسین غیر از هفده تن خویشاوندان شهید آن حضرت، و هفت تن که خود را از بصره به سیدالشهدا رساندند، و دو یا سه غلام سعادتمندی که در رکاب امام حسین به فیض شهادت نائل گشتند، بقیۀ شهیدان کربلا یعنی اکثریت اصحاب امام حسین، اهل کوفه بودند. متأسفانه پیرامون چگونگی خروج و عبور آن رستگاران بزرگ از حکومت نظامی کوفه با وجود کنترل گذرگاه‌های شهر و پیوستن همۀ این افراد به امام حسین آشکارا چیزی در منابع و مقاتل ذکر نشده است. 📌 برگرفته از ص 354 و 355 و 356 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 این نکته قابل توجه است که در منابع و مآخذ مختلف از تهدیدات شدید و مجازات سخت ابن‌زیاد در کمک و یاری رساندن به مسلم‌بن‌عقیل و امام حسین علیه‌السلام سخن گفته شده است؛ اما از تهدید و اجبار کوفیان به شرکت در جنگ با امام حسین چیزی ثبت نشده است. تنها در مورد «شبث‌بن‌ربعی ریاحی» از اشراف سرشناس کوفه آمده است که وی تمارض کرده و نمی‌خواست به کربلا برود. ابن‌زیاد او را فراخواند و گفت: «آیا خود را به بیماری می‌زنی؟ اگر گوش به فرمان ما هستی، به جنگ دشمن ما حرکت کن.» او هم پس از دریافت هدایا از عبیدالله‌بن‌زیاد به کربلا رفت. 📌 برگرفته از ص 354 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 بنا بر نقل تاریخ، ابن‌زیاد مردم را در مسجد کوفه گرد آورد و در سخنانی ضمن تعریف و تمجید از سیرت و روش معاویه و یزید گفت: امیرمؤمنان یزید، بر گرامیداشت شما افزوده و به من نوشته است تا چهار هزار دینار و دویست هزار درهم میان شما تقسیم کنم و شما را به جنگ دشمنش حسین‌بن‌علی بیرون برم. پس گوش کنید و اطاعت کنید. آنگاه از منبر فرود آمده و آن عطایا و مبالغ را میان بزرگان کوفه تقسیم کرد. در پی آن کوفیان آمادۀ حرکت به سوی کربلا شدند. شگفتی در این است که آنها با گرفتن عطایا و در حقیقت رشوه‌های کلان، داوطلب نبرد با امام شدند و لذا در صحنۀ پیکار به جز دو نفر، کسی از اهل کوفه در برابر سخنان آتشین و تکان‌دهندۀ امام حسین منفعل نشد و میدان را خالی نکرد! 📌 برگرفته از ص 354 و 355 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 اما از همه ارزشمندتر اقدام آن شمار معدود شیعیان کوفی با اخلاص و معنویت و بصیرتی است که در خانه‌های خود به انتظار امام زمان خویش ننشستند و با وجود علم و آگاهی از اینکه امام حسین به کوفه خواهد آمد، شهر خود را ترک کرده و به سوی امام خویش شتافتند و از مکه با آن حضرت به سوی کوفه همراه شدند و یا در میانۀ راه به او پیوستند. کسانی همچون: عابس‌بن‌ابی‌شبیب شاکری، حجاج‌بن‌مسروق جعفی، سعیدبن‌عبدالله حنفی، بریر‌بن‌خضیر همدانی و شوذب هم‌پیمان بنی‌شاکر. 📌 برگرفته از ص 358 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 البته عذر اشراف و سران کوفه که برای آینده و موقعیت برتر خویش چاره‌جویی می‌کردند، بحث دیگری است. شاید بتوان گفت وعدۀ ابن‌زیاد مبنی بر افزایش حقوق و مقرب شدن نزد یزید در صورت رفتن به جنگ با امام حسین، از عوامل اصلی داوطلب شدن و پایداری مردم کوفه در جنگ با امام باشد! 📌 برگرفته از ص 355 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 اشراف کوفه، وقتی قدرت ظاهری و برتر یزید و ابن‌زیاد را دیدند و یقین کردند حکومت در قبضۀ قدرت آنها باقی خواهد ماند، نه تنها تغییر چهره دادند و نامه‌های دعوت از امام را به فراموشی سپردند، بلکه در تقرب و نزدیکی بیشتر به ابن‌زیاد کوشیدند و می‌خواستند وفاداری خود را به او و یزید ثابت کنند و اطمینان وی را هرچه بیشتر به خود جلب نمایند. 📌 برگرفته از ص 355 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 امام حسن علیه‌السلام با آگاهی از پراکندگی کوفیان و نفاق لشکریان خود به منظور اتمام حجت به آنها فرمود: «می‌دانم شما در مقام مکر و حیله با من هستید، ولی می‌خواهم حجت خود را بر شما تمام کنم. فردا در فلان موضع جمع شوید و بیعت خود را نشکنید و از عقوبات الهی بترسید.» سپس ده روز در آن موضع توقف کرد، اما بیش از چهارهزار نفر جمع نشدند. آنگاه به منبر رفت و خطاب به آنها فرمود: عجب دارم از گروهی که نه دین و نه حیا دارند. وای بر شما! به خدا سوگند، معاویه به آنچه برای شما در کشتن من ضمانت کرده است، وفا نخواهد کرد. من می‌خواستم برای شما دین حق را برپا دارم، ولی مرا یاری نکردید. من خود به‌تنهایی می‌توانم خدا را عبادت کنم (و نیازی به شما ندارم)؛ اما به خدا قسم، شما هرگز در حکومت بنی‌امیه فرح و شادی نخواهید دید و انواع عذابها بر شما وارد خواهد آمد؛ گویا فرزندانتان را می‌بینم که بر در خانه‌های فرزندان ایشان ایستاده‌اند و آب و طعام می‌خواهند، ولی به آنها نمی‌دهند. به خدا اگر یاوری می‌داشتم کار را به معاویه واگذار نمی‌کردم؛ زیرا به خدا و رسول او سوگند یاد می‌کنم که خلافت بر بنی‌امیه حرام است. پس اف بر شما باد ای بندگان دنیا! به زودی وبال اعمال خود را خواهید یافت. 📌 برگرفته از ص 293 و 294 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
               📚 نکتۀ قابل توجه دیگر، پس از انعقاد قرارداد صلح و کناره‌گیری امام حسن علیه‌السلام از خلافت، به فراموشی سپردن بهانۀ اصلی و ظاهری سرکشی معاویه، یعنی خون‌خواهی عثمان است. او با اینکه اعلام کرد قرارداد صلح با امام حسن را اجرا نخواهد کرد، از تعقیب باقیماندۀ افرادی که مدعی بود، قاتل عثمان هستند و به هنگام اشغال کوفه در چنگ او گرفتار بودند، صرف نظر کرد و از این بابت مورد بازخواست اهل شام و دیگر هواخواهان عثمان هم واقع نشد!      📌 برگرفته از ص ۲۹۶ و ۲۹۷ کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 حجربن‌عدی در سخنانی که حاکی از محبت زیاد او به اهل بیت پیغمبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم بود ولی لحنی گستاخانه و دور از ادب داشت به امام حسن گفت: به خدا سوگند دوست داشتم در این روز تو مُرده بودی و ما هم با تو مُرده بودیم و چنین روزی را نمی‌دیدیم که ما از نبرد با معاویه با نارضایتی و رنجیدگی خاطر برگشتیم، ولی دشمنان ما شاد و راضی از صحنۀ نبرد خارج شدند. سخن او بر امام حسن علیه‌السلام گران آمد و چهرۀ آن حضرت را دگرگون ساخت. امام حسین علیه‌السلام به حجر اشاره نمود، و او را ساکت کرد. در این هنگام امام حسن فرمود: »ای حجر ! همۀ مردم آنچه را تو دوست داری نمی‌پسندند و عقیدۀ همۀ آنها مثل تو نیست. کاری را که من انجام دادم، جز با هدف نگاه داشتن و بقای تو (و امثال تو) نبود و ارادۀ خدا هر روز به‌گونه‌ای است. 📌 برگرفته از ص 299 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 شگفت‌آور است با اینکه در پی مرگ یزید و استعفای معاویۀ دوم و آشفتگی مرکز خلافت، زمینه برای جبران کوتاهی‌ها در یاری امام حسین فراهم شده بود، ولی باز همان اشراف خائن کوفه همچون یزید‌بن‌رویم، محمد‌بن‌اشعث و عمر‌بن‌‌سعد فضای سیاسی کوفه را در دست داشتند و برای این شهر مهم که تقریباً یک‌پارچه از امام حسین علیه‌السلام دعوت به عمل آورده بود، تصمیم‌گیری می‌کردند؛ و اگر ایستادگی زنان غیور همدان و ربیعه و نخع نبود، عمر‌بن‌سعد جنایتکار فرومانروای کوفه می‌شد! 📌 برگرفته از ص 360 و 361 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
📚 هنگامی که امام حسین در مسیر خود به سوی کوفه به منزل عذیب هجانات رسید، چهار نفر از شیعیان کوفه از آن شهر، خود را در این منزل به امام رساندند و به آن حضرت ملحق شدند. این افراد عبارت بودند از: نافع‌بن‌هلال جملی (مرادی)، عمروبن‌‌خالد صیداوی و غلام او به نام سعد، مجمّع‌بن‌عبدالله عائذی که همه از قبیلۀ مذحج بودند. حربن‌یزید ریاحی قصد داشت آنها را دستگیر کند و نزد عبیدالله‌بن‌زیاد بفرستد، یا خودشان به کوفه برگردند، ولی امام فرمود: «اینان یاران من هستند و با تمام قوا از ایشان دفاع خواهم کرد و در صورتی که برای آنها مزاحمتی ایجاد کنی به ناچار با تو نبرد خواهم کرد.» حر نیز از تعرض به آنها دست برداشت. 📌 برگرفته از ص ۳۵۶ کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل
پرفروش‌های شرکت چاپ و نشر بین‌الملل در سال 1401 جهاد با نفس تألیف شیخ حر عاملی و ترجمۀ لطیف راشدی ماه خاتون، تآلیف مجید ولی‌پور کلشتری
📖 📎 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی» به بررسی دقیق نقاط ضعف و قوت کوفیان، ظهور خلافت عباسیان و آخرین تلاش‌های امام علی (ع) برای بسیج کوفیان به منظور مقابله با معاویه، نگرش کوفیان پس از انعقاد صلح تا تأسیس حوزه علمیه نجف و پایان حیات علمی کوفیان می‌پردازد. در کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، به بررسی شهرکوفه و نقش آن در امور سیاسی و اجتماعی اسلامی نیز پرداخته است. این شهر در نزدیکی رود دجله واقع شده بود و این ویژگی جعبه‌ای برای تحرک و حمله نیروهای نظامی به مناطق دیگر به شمار می‌آمد. این شهر همچنین، دسترسی به منابع آبی، خاک حاصلخیز و وجود شبکه آبرسانی و آبادیس‌های کشاورزی باعث شد که شهر کوفه را به یک مرکز کشاورزی و معادنی مهم تبدیل کند. 📌 کتاب کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی، به قلم محمدحسین رجبی دوانی، در ۶۰۰ صفحه و با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل روانه بازار شده‌ است. خرید کتاب در لینک زیر: https://dub.sh/CVNRtiq 📚 @nashre_beynolmelal