ای سایه ی لطفت همه جا بر سر من گر از تو منم جدا، تویی در بر من یک عمر تو را خطاب کردم مولا یک بار تو هم به من بگو نوکر من جای پدرم عزیزم خالی است و مدام دغدغه زیارت مخصوص اش را در ذهنم مرور میکنم. با آن توان کاسته شده باز هم اصرار بر زیارت داشتند. وقتی به حرم میرسیدند انگار حالشان خوب شده. نه خستگی، نه سرگیجه، نه ضعف اذن دخول و امین الله را که از حفظ می خوانند و بعد می فرمودند برایم جامعه کبیره بخوانید. همیشه به حال زیارت پدر حسرت میخوردم. اصلا انگار زمان ایستاده تا چندی با حجت خدا مجال زیارت و عشق بازی باشد. زمانی که هنوز توانی داشتند مقید بودند به عتبه بوسی! یک رباعی میخوانند با این مقطع: گفتند چرا سنگ ببوسی گفتم جای قدم پیمبران می بوسم. دلم تنگ زندگی باصفا و بی ریای شان شده، نماز شب، زمزمه ها، زیارت عاشورا و قرآن خواندن ها و از همه خلوت ها که بگذریم شوخی و خوش مشربی با اهل خانه. ان شاءالله دعاگویمان باشند. رضوان الله تعالی علیه #سید_روح_الله_مؤید https://eitaa.com/nasimebehesht8