دولت محترم! چرا می گویید: دولت دو دست بیشتر ندارد که یک دستش به تحریم و دست دیگرش به کرونا مشغول است؟ فی الحال نمی خواهم از ناتوانی دست هایتان شکوه کنم؛ اما به چه جهت خود را ناقص الخلقه و علیل کرده یا فرض کرده اید؟ چرا از پاهایتان استفاده نمی کنید تا یک لگد به کاسه لیسان مفسد و غرب باور در درون نظام مدیریتی و اقتصادی خود بزنید و لگد دیگر را به آخرین جام های امید مستکبران حواله کنید. راه و زبان دیپلماتیکش را هم که گفته اید می دانید. چرا از پاهایتان در سرکشی مستقیم به دور افتاده ترین مناطق جغرافیایی کشورمان کمک نمی گیرید؟ چرا پاپوش محکمی که مردم با رای و اعتماد خود برای قدم‌ هایتان تهیه کرده اند به پا نمی کنید و بند کفشی را که بارهای بار رهبر معظم انقلاب برایتان به محکمی گره زده است، باز می کنید؟ دولت کلید دار! از پاهایتان کمک بگیرید. به چه دلیل گامتان را خرج صعود از قله های داخلی و بومی سهل الوصول رشد و توسعه این ملت نمی کنید و همچنان بر صعود از تصویر قله اورست دیگران خواب می بینید؟ کدام غرور کاذب نمی گذارد که از پاهایتان، در پایمال کردن منیت و خودخواهی و پرهیز از تعامل با نیروهای داخلی متعهد و انقلابی استفاده کنید؟ دولت تدبیر! چرا برای فرار از ترس های بی دلیلتان، دو پای خود را به استمداد نمی گیرد و به فرمایش امیرالمومنین(ع) خود را به آنچه از آن بی جهت می ترسید، در نمی افکنید؟ دولتمردان محترم! مگر برای قدم زدن با جان کری پا نداشتید؟ مگر برای جلب رای مردم تا جنوب و جنوب شرقی کشور نشتافتید؟ مگر برخی دولتمردان برای عیادت از سلبریتی های متوقع و فتنه گران متهتک به جای پا، با سر نمی شتافتند؟ چرا امروز می گویید ما فقط دو دست داریم؟ پس چگونه تا ستاد انتخابات کشور برای ثبت نام در این امر خطیر رفتید؟ دولت امید! شما پا دارید. از پاهای خود برای کمک به دست هایتان استفاده کنید و اگر وقتی هم باقی ماند، قدری از چشم و گوش و تدبیرتان همچنین! تا شاکر نعمت های خدادای مان باشید. پس دیگر نگویید فقط دو دست داریم و اگرنه خودتان ضرب المثل می شوید نه مصداق ضرب المثل: شیر بی‌دم و سر و اشکم کی دید این‌چنین شیری خدا خود نافرید(مولوی) به قلم: #حمیدرضا_بصیری #دانشگاه_علامه_طباطبائی https://eitaa.com/joinchat/1903165495C56be1717e3