✳️ پرسشی در باره حکم استمتاع جنسی از دختران خردسال حضور استاد فرهیخته آیت الله دکتر علی نصیری عرض سلام دارم. ضمن تشکر از ارایه مطالب بسیار مفید در کانال، می خواستم نظر حضرتعالی را در باره حکم استمتاع جنسی از دختران خردسال جویا شوم. به ویژه آن که در فضای مجازی به عبارتی از کتاب تحریر الوسیله استناد می شود که در آن مواردی همچون تفخیذ اجازه داده شده و این حکم را دستاویز سخریه فقه شیعه قرار می دهند. اعنذار بابت زحمت علیکم السلام پیش از این مبحثی در نقد دشتی در این باره ارایه شده است. می توانید در کانال پیجویی فرمایید. در پاسخ جنابعالی پنج نکته باید مورد توجه قرار گیرد: نکته اول: عدم تمایل شارع با ازدواج با دختران نابالغ باید دانست که شارع مقدس با ازدواج با دختران نابالغ تمایل ندارد. شاهد روایی این مدعا « باب كراهة تزوج الصغار» در وسایل الشیعه و بازتاب روایت ذیل است: «عن هشام بن الحكم ، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) أو أبي الحسن ( عليهما السلام ) قال : قيل له : إنا نزوج صبياننا وهم صغار فقال : إذا زوجوا وهم صغار لم يكادوا أن يأتلفوا» نکته دوم: جواز ازدواج با دختران نابالغ در شرایط خاص به رغم تاکید شارع به مشروط بودن ازدواج به تحقق بلوغ، در موارد خاصی همچون مواردی که ولی مصلحت فرزند پسر یا دختر خردسال خود را در ازدواج می بیند، به اولیاء خردسالان اجازه ازدواج فرزندان خردسال را داده است. پیداست این امر ناظر به شرایط خاص و از باب مصلحت اندیشی در موارد ویژه و نظارت داشتن احکام به پایین سطح شرایط اجتماعی است که از این رهگذر راه ازدواج خردسالان مسدود نشده است. نکته سوم: اختلاف فقیهان در تعریف بلوغ دختران در باره این که معیار بلوغ دختران تحقق نه سال قمری است یا دیدن خون حیض، میان فقیهان اختلاف وجود دارد؛ البته عموماً معیار را همان نه سال می دانند. آن چه ما از مقایسه روایات مختلف و سنجش ادله مختلف به دست آورده ایم، آن است که معیار بلوغ دیدن عادت ماهیانه است. بر این اساس معتقدیم که نه سال عنوان مشیر است. به عبارت روشن تر؛ از آن جا که منطقه حجاز و عراق گرمسیر بوده و دختران در کنار رشد سریع جنسی، عموماً در نه سال خون حیض می بینند، شارع از عنوان نه سال بهره گرفته است. از این جهت اگر دختری به خاطر سکونت در مناطق سردسیری در چهارده سالگی یا بیشتر خون حیض ببیند، همین نشانه علامت بلوغ اوست. نکته چهارم: مخالفت شارع با همبستری با دختران خردسال با فرض آن که بپذیریم شارع در موارد خاص دست اولیاء را برای تزویج فرزندان خردسال بازگذاشته است، در این امر تردید نیست که با همبستری با دختران خردسال مخالفت کرده است؛ زیرا آن را زمینه ساز «افضاء» می داند که نوعی خسارت جسمی غیرقابل جبران تلقی شده و از این جهت ضمان و لزوم پرداخت خسارت را پیش بینی کرده است. این امر را می توانید در وسایل الشیعه در «باب انه لا يجوز الدخول بالزوجة حتى تبلغ تسع سنين فان فعل قبل ذلك فعيبت أو أفضاها ضمن» دنبال کنید. نظیر روایت اول این باب: «عن الحلبي عن أبي عبد الله (ع) قال: قال: إذا تزوج الرجل الجارية وهي صغيرة فلا يدخل بها حتى يأتي لها تسع سنين.» نکته پنجم: فقدان دلیل کافی برای جواز استمتاع از دختران خردسال چنان که اشاره شد اسلام در مواقع خاص با تزویج فرزندان خردسال به یکدیگر یا تزویج دختران خردسال با مرد بالغ موافقت کرده است، اما در تمام متون روایی از تعابیری همچون «غیر مدرک» یا «صغیر» استفاده شده که شمول آن نسبت به اطفال تا حد شیرخواره جای تامل جدی دارد. از سویی دیگر، فقیهانی که انواع التذاذ از دختران نابالغ تا حد طفل شیرخوار را مجاز می شمارند، برای اثبات مدعای خود هیچ دلیل روشن خاص اقامه نکرده و عمده دلیل آنان عموم و شمول ادله عام امکان التذاذ از همسر است. حال باید پرسید هنگامی که شارع از اصل ازدواج با دختران نابالغ ناخشنود است و حتی ازدواج موقت با دختران باکره را مورد نهی قرار داده «عن أبي بكر الحضرمي ، قال : قال أبو عبد الله عليه السلام : يا أبا بكر إياكم والأبكار أن تزوجوهن متعة» (النوادر، ص 84) و رعایت تمام جوانب اخلاقی و عقلانی در تعاملات اجتماعی را مورد تاکید قرار می دهد، آیا می پسندد که دختری نابالغ آن هم در حد طفل شیرخواره در معرض استمتاع جنسی قرار گیرد؟! موفق باشید. eitaa.com/alinasirigilani

✳️ آدرس کانال استاد علی نصیری، گروه و سایت موسسه معارف وحی و خرد: 🔸 کانال استاد در ایتا: http://eitaa.com/alinasirigilani 🔸 گروه موسسه معارف وحی و خرد در ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2217738251Ccd3e10d4e8 🔸 آدرس سایت موسسه معارف وحی و خرد www.maref.ir

✳️ بازخوانی تجربیات علمی و اخلاقی آیت الله رضا زاده؛ استاد برجسته حوزه علمیه مشهد مقدس (دامت معالیه) (بخش 10) اشاره فرمودید دربرنامه‌های حوزه باید اصلاحاتی صورت بگیرد. نظرتان را دربارۀ اصلاح برنامه‌ها، وضع مدیریت حوزه، و معیشت طلاب مطرح بفرمائید. راجع به برنامه‌های حوزه بحمد الله در قم موضوع مطرح شده و بنده نمی‌دانم، نفیاً و اثباتاً به کجا رسیده‌اند. ولی بنده فکر می‌کنم برنامۀ حوزه باید تغییر کند. نظر من این است که ابتدا باید اهداف تحصیل ترسیم شود. و آنگاه بر اساس اهداف مشخصی برنامه تنظیم شود. مثلاً: 1.اجتهاد. 2. تدریس در حوزه. 3. تدریس در دانشگاه‌ها و دبیرستان‌ها و مدارس راهنمایی. 4. تحقیق و تألیف. 5. تبلیغ در داخل کشور. 6. تبلیغ در خارج. 7.اعزام به بخش‌ها و روستا‌ها تجهت امامت جماعت و غیره. 8. مسئولیت دفاتر نمایندگی رهبری و سیاسی عقیدتی ها. 9.قضاوت وغیره. از این جهت که بگذریم، برنامه باید جامع باشد و متعدد به شرح ذیل: الف) تعیین نام برای محل تحصیل طلاب: مرکز تحصیل طلاب، باید دارای دو نام باشد. مثلاً «حوزه» و «جامعه». و هر یک از این دو، باید دارای دو مقطع تحصیلی باشند: «اول» و «ثانی». مثلاً از ابتدای صرف و نحو و تا پایان لمعتی و اصول فقه مقطع اول «حوزه». در رسائل و مکاسب و کفایه مقطع ثانی «حوزه» و دروس خارج مربوط به «جامعه». ب) برای هر مقطعی دو برنامه باشد: 1.برنامۀ درسی و عملی برای محصلین. 2.برنامۀ آمار که جهت اشتغال به کار برای فارغ‌التحصیلان و انتقال از هر مقطعی به مقطع بالاتر باید با آزمون و کنکور باشد. و باید چهار نوع کارت تحصیلی برای چهار مقطع، و چهار نوع کارت فارغ‌التحصیلی برای آن چهار مقطع باشد که البته باید در کارت فارغ‌التحصیلی، شغلی که برای آن فارغ‌التحصیل توسط کمیتۀ مربوطه تعیین شده، تعیین شود. مثلاً استاد مرحلۀ اول حوزه یا امام جماعت فلان بخش. و بدون تعیین شغل، کارت فارغ‌التحصیلی به کسی داده نشود. ضمن این‌که کارت فارغ‌التحصیلی از فارغ‌التحصیل گرفته می‌شود. ج) به نظر من امروز حوزه نیاز دارد به درس‌های دیگری. چون دنیا نیاز دارد به یک سری اطلاعات، بیشتر از آن‌چه در سابق نیاز داشت. لذا در حوزه هم، باید مطابق با روز، سطح اطلاعات طلبه‌ها وسیع‌تر باشد و درس‌های بیشتری باشد و آن درس‌های جنبی، در کجا باید شروع شود و جایش کجاست بحث دیگری است. و این‌که کتاب‌های فعلی باید تغییر بکند یا نه، بحث آخری است و کیفیت تدریس هم یک مسئله است. که در این وقت کم بنده نمی‌توانم همه اش را برسم. ولی به طول اشاره عرض می‌کنم. الآن در کتاب‌های درسی ما، یک مطلبی که هست و وقت گیر است، این است که یک موضوع شاید در چند کتاب خوانده می‌شود. در ادبیات یک بحث ادبی که از اول شروع می‌شود، در مقدمات، سیوطی و مغنی و... بحث تکرار می‌شود. در اصول هم طلبه یک بحث را در معالم و اصول مظفر و رسائل و کفایه باید تکرار کند و وقتش گرفته می‌شود و این کار اگر هماهنگ با مسائل دیگر تغییر کند، شاید بهتر باشد. یعنی من تصور می‌کنم ابتدائاً بررسی دقیق شود که چند موضوع مفید و دارای کاربرد هست و در این علم باید در کتب درسی گنجانده شود. مثلاً «نحو» آنگاه هر موضوعی در دو کتاب درسی بیشتر مطرح نشود. یک کتاب مختصی به عنوان مقدمه و کتاب بعدی کتابی باشد مفصل و در این کتاب خیلی روی آن موضوع کار شود و با شرح و دقت خوانده شود. مثلاً مسئلۀ حجیت خبر واحد را طلبه در دو کتاب و دو جا بیشتر نخواند و همچنین مسئلۀ افعال ناقصه در «نحو». مثلاً اگر هم بحثی مفید هست که الآن در کتب درسی حوزه نیست، آنها باید در کتب درسی ذکر شود. بنابراین بحث‌های مکرر باید حذف شود و خوانده نشود و احیاناً اگر بحثی در کتب متداول نیست ولی مفید است، باید وارد شود. هیچ موضوعی را هم طلبه بیش از دو بار نخواند و استاد می‌تواند با تمرین‌ها و مثال‌ها و راهنمایی‌هایی که دارد، تکرار را جبران کند. نسبت به درس‌های جنبی هم اعتقاد بنده این است، جز چند موضوع لازم و ضروری آن هم در حد لزوم، سائر دروس جنبی، «در برنامۀ آمادگی» جهت اشتغال به کار، قبل از اشتغال باید گنجانیده و خواند. مثلاً در مقطع اول «حوزه»: مسائل واجب، تجوید و روحانی قرآن، خط، املاء، انشاء، تحلیل سیاسی، هر کدام یک واحد و در طول یکدیگر و در مقطع دوم «حوزه»، فقط کلام چهار واحد گذاشته شود و طلبه تمام وقت خودش را در ایام تحصیل، صرف کتب درسی حوزه کند و با صرف وقت در درس‌های جنبی، بنیۀ علمی خودش را تضعیف نکند. گذشته از این، بعضی از دروس جنبی، تا بنیۀ علمی محصل قوی نباشد، آن‌طوری که باید بفهمد، نمی‌فهمد. و حورابی خوانده نمی‌شود و چه بسا در برخی از مسائل مثل فلسفه، انحراف هم پیش بیاید. 👇👇👇

پس همانگونه که اشاره شد، درس‌های جنبی به جز چند مادۀ لازم، هم در برنامۀ «آمادگی» که در پایان هر مقطعی می‌باشد، خواهد بود و درس‌های جنبی که به نظر می‌رسد برای مقطع اول: روان‌رشناسی دو واحد، جامعه‌شناسی دو واحد، علوم قرآن سه واحد، کلام سه واحد، تفسیر دو واحد، شناخت ادیان و مذاهب سه واحد، سیرۀ معصومین یک واحد و مکالمۀ عربی چهار واحد در حد تسلط بر مکالمه. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ با توجه به اشکالی که در ضبط دروس خارج استاد نصیری رخ داد، در بازتاب فایل صوتی دروس در کانال وقفه ایجاد شد. ضمن تشکر از پیگیری شماری از دوستان در این زمینه، اعلام می گردد که ان شاء الله تعالی از روز شنبه ادامه فایل صوتی دروس استاد در کانال بازتاب داده خواهد شد.

✳️ مناجات شعبانیه (بخش ۱) اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِینا لَکَ مُتَضَرِّعا إِلَیْکَ رَاجِیا لِمَا لَدَیْکَ ثَوَابِی وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی وَ تَعْرِفُ ضَمِیرِی وَ لا یَخْفَى عَلَیْکَ أَمْرُ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ وَ مَا أُرِیدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِی وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِی وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِی وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِیرُکَ عَلَیَّ یَا سَیِّدِی فِیمَا یَکُونُ مِنِّی إِلَى آخِرِ عُمْرِی مِنْ سَرِیرَتِی وَ عَلانِیَتِی وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی. http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ باید قدر اوقات طلایی را دانست! اهل بیت (ع) بارها گذار سریع عمر و ضرورت استفاده از فرصت ها به ویژه فرصت های طلایی را مورد تاکید قرار داده اند؛ از جمله گفتار زیبای آنان در این زمینه روایت ذیل است: اغتنموا الفرص فانها تمر مر السحاب شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما بسی گردش کند گیتی بسی لیل و نهار آرد همه ما در عمر کم و بیش کوتاه و بلند خود به اندازه کافی مرگ عزیزان و مردان نام آور دین، علم، هنر و ادب را دیده ایم. به تعبیر حضرت امیر (ع) به نیکی دریافته ایم که مرگ چنگال خود را در درون سینه ضعیف ما فرو کرده است. راه چاره ای نداریم جز غنیمت شمردن آنات و لحظات عمر! از جمله لحظات طلایی ماه هایی است که دعا، مناجات و گفت و شنود خداوند در آن مورد عنایت ویژه است. سه ماه رجب، شعبان و رمضان چنین اند. شیخ صدوق که عمر بابرکت خود را وقف معارف اهل بیت (ع) کرد، با تفطن ستودنی به عظمت این سه ماه، کتاب «فضایل الاشهر الثلاثه» را نگاشت و محدث قمی با درایت قابل تحسین در کتاب مفاتیح الجنان، اعمال را از ماه رجب آغاز کرد. با صرف نظر از ماه مبارک رمضان که بنان و بیان از ترسیم عظمت آن ناتوان است، ماه شعبان که مقدمه ورود پاک به ماه ضیافت الهی است، از جایگاه ممتازی برخوردار است. این را از کثرت دعاها در این ماه و ژرفنای آنها همچون مناجات شعبانیه می توان دریافت. به ویژه آن که این ماه شاهد ولادت آخرین حجت و خاتم اوصیای الهی (روحی فداه) است. بیاییم قدر این روزها و شب ها را بیش از گذشته دریابیم؛ شاید که به ما افتخار ورود به ضیافت بی بدیل خداوند را ارزانی دارند. عصر پنجشنبه چهارم اسفند ماه ۱۴۰۱ http://eitaa.com/alinasirigilani

«صَلَّي اللَّهُ عَلَيْكَ عَدَدَ مَا فِي عِلْمِ اللَّهِ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّه» صلوات خاصه امام حسین علیه السلام: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَى الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ الرَّشِید قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ وَ أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ صَلاَهً نَامِیَهً زَاکِیَهً مُبَارَکَهً یَصْعَدُ أَوَّلُهَا وَ لاَ یَنْفَدُ آخِرُهَا أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلاَدِ أَنْبِیَائِکَ الْمُرْسَلِینَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ‏».

✳️ گفتاری کوتاه در بیان عظمت مناجات شعبانیه راز تفاوت و برتری این مناجات با سایر دعاها و مناجات اهل بیت (ع) http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ ولادت پر از نور و سرور سالار شهیدان (ع) مبارک باد! امروز ولادت امامی است که در كتاب دين، اخلاق و عرفان زيباترين واژه‌ها را با خون و قيام خود به ثبت رساند و به ارزش‌هاى والاى الهى و انسانى همچون عبوديت، حرّيت و آزادگى معنا بخشيد. همو که سيد و سالار شهيدان و سرور جوانان بهشت است كه پيامبر اکرم| با ريحانه و گل خوشبوي خود خواندن او و با جمله «حسين مني و أنا من حسين» ميزان پيوستگي گسست ناپذير او با رسالت را آشکار ساخت. همو که در هر برگ از رخدادهاي عاشورا ارزش‌هاي اخلاقي و معنوي را به تصوير کشيد و نشان داد که آموزه‌هاي بلند و نوراني اسلام در هر شرايطي قابل تبلور است و اثبات کرد که عاشورا را مي‌توان قرآن مجسّد دانست. همو که با خون خود و ياران مخلص و باوفايش به اذعان هر تاريخ‌‌نگارِ حقيقت‌‌بينى حيات جاودانه اسلام را ضمانت بخشيد و شعار «مرگ در نظرم برتر از زندگي با ستمکاران است» را بر تارکِ تاريخ جاودانه ساخت. ولادت با سعادت سالار شهیدان (ع) و روز پاسدار مبارک و میمون باشد. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

〽️اهل سلوک اگر یک کار مکروه انجام می‌دادند یقین داشتند از قرب الهی دور می‌شوند آیت الله سید مجتبی #رودباری (ره) #سیره_علما ☑️کشکول ناب حوزوی🔻 ◼️ @kashkolenab

✳️ #خارج_فقه (جلسه ۱۱۶۷) مباحث این جلسه: ۱. مبحثی در باره مقامات پیامبر اکرم (ص) به مناسبت روز بعثت ۲. بررسی فقهی روایی شهادت دروغ و پیامدهای فقهی و اخلاقی آن http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ #خارج_تفسیر (جلسه ۱۲۲) مباحث این جلسه: ۱. بررسی تفسیری آیه شریفه «و قلنا اهبطوا منها ...» ۲. وجود دو نیاز مادی و معنوی در آدمیان و ضرورت دین در عرصه نیازهای معنوی http://eitaa.com/alinasirigilani

❇️ روز ولادت با سعادت حضرت عباس؛ یار مخلص، با وفا و جان نثار سالار شهیدان (ع) و روز جانباز بر همگان به ویژه جانبازان عزیز مبارک و میمون باشد. http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ بازخوانی تجربیات علمی و اخلاقی آیت الله رضا زاده؛ استاد برجسته حوزه علمیه مشهد مقدس (دامت معالیه) (بخش 11) اشاره فرمودید دربرنامه‌های حوزه باید اصلاحاتی صورت بگیرد. نظرتان را دربارۀ اصلاح برنامه‌ها، وضع مدیریت حوزه، و معیشت طلاب مطرح بفرمائید. قابل ذکر یکی از مواد امتحان کنکور ورود به مقطع دوم، تسلط بر زبان عربی باید باشد. و برنامۀ آمادگی که جهت اشتغال به کار مواد درسی آن به دو گروه تقسیم می‌شود یکی عمومی که عبارت است از همان درس‌های جنبی. دوم اختصاصی، با کاری که توسط کمیتۀ مربوطه تعیین شده، متناسب مزا برسید. مثلاً برای فردی که به عنوان استاد تعیین شده، دورۀ تربیت مدرس و تعلیم، و شیوه‌های تدریس و معرفی بهترین شیوه‌ها در تدریس، حوزه یا دانشگاه و دبیرستان باید باشد. و برای فردی که اعزام می‌شود به بخش روستا، یک دوره مسائل شرعی و احکام، کیفیت برخورد با مردم، ضعف‌ها و قوت‌های دینی و غیر دینی مردم، محل اعزام، و شناخت اجمالی نسبت به آنان و... و همچنین نسب سائر افراد، سائر کارها از قبیل تبلیغ، خصوصی مسائل، و مصیبت خوانی، نسبت به مقطع اول و بیان دستورات اسلام و تفسیر آیات برای مقطع دوم و سوم و چهارم و از قبیل مسئولیت‌های عقیدتی سیاسی و غیره. اضافه می‌کنم که در برنامه ریزی جامع، حتی باید محل سکونت روحانیین یک شهر نیز مورد نظر باشد. یعنی طوری نباشد که در یک محله یا یک خیابان یا یک کوچه چند نفر روحانی سکونت داشته باشند، در حالی که در محله یا خیابان دیگر یا هیچ روحانی نباشد و یا نسبت به اهالی آن خیابان داغ نباشد.و بلکه باید محل سکونت اهل علم، از نظر سطح معلومات و فرهنگ اهالی آن محل، با روحانی ساکن آن محل، تطابق و تشابه داشته باشد. به یک خیابانی که اهالی آن طبقۀ تحصیل کرده و احیاناً نقاد نسبت به روحانیت هستند، نگذارند یک روحانی کم معلومات و یا بی‌قید، نسبت به رعایت شئون روحانیت سکونت داشته باشد. همچنین عکس آن یک روحانی وارسته و متخلق به اخلاق اسلامی، دارای معلومات و اطلاعات حزب در کوچه‌ای که مردم آن خیلی اهل تشخیص نیستند، نگذارند سکونت کند و نسبت به ملبس شدن به لباس روحانیت نیز باید مرز تبیین شده و خلاصه همانگونه که اشاره شد، هم تدریس و هم تبلیغ و هم سائر کارها، باید هماهنگ و متناسب با سرمایۀ علمی طلبه باشد تا مردم هم از هر طلبه که چیزی را که برای تعیین شده انتظار داشته، این‌طور نباشد که فارغ‌التحصیل مقطع اول «حوزه» در هنگام منبر و سخنرانی به عنوان یک مفسر قرآن و یا اسلام شناس و یا سیاست‌مدار، سخنرانی نکند و شرق و غرب را به اصطلاح به شدت محکوم نکند. بلکه فقط در همان محدودۀ بیان مسائل و احکام و مصیبت خوانی حرکت کند و کسی که فارغ‌التحصیل مقطع دوم «حوزه» است، در محدودۀ بالاتر و همچنین مقاطع دورۀ «جامعه» باید محدودۀ سخن برایشان مشخص باشد، تا هم خودشان دچار لغزش نشوند و هم مردم سخن بر روحانی را مدرک برای تأیید و یا انتقاد به مذهب و دین ندانند، و کذلک تدریس در حوزه، دانشگاه و دبیرستان و محل سکونت و لباس روحانیت پوشیدن و... و نسبت به این‌که نحوۀ تدریس چگونه باشد، به عنوان پیشنهاد مطلبی را عرض می‌کنم که روی آن فکر شود. آن این‌که تدریس جنبۀ گروهی باید پیدا کند و مثل کارهای تحقیقی باید بشود. یعنی برای هر کتابی در هر حوزه‌ای مثلاً دو یا یه استاد کافی است و یا هر استادی، گروهی کمک و همکاری کنند، تلخیص‌تر عرض می‌کنم. در تدریس دو چیز لازم است. یکی اطلاعات قوی استاد نسبت به کتابی که تدریس می‌کند. که خودش وارد باشد و یکی هم بیان و سلیقۀ خاصی لازم است و این سلیقۀ خاص را هر کسی ندارد. بعضی معلومات در سطح عالی دارند ولی بیانشان کند است و یا سلیقۀ ایشان خیلی درست نیست. لذا شاگرد خیلی نمی‌تواند از آنها استفاده کند. در حوزه کمیته تشکیل شود. بررسی کنند ببیند چند نفر در ادبیات، در تدریس خوش سلیقه هستند. سه نفر به عنوان استاد ادبیات انتخاب کنند که شما بیان‌تان خوب است و سلیقه‌تان خوب است و طلبه‌ها می‌توانند از شما استفاده کنند. شما استاد و معرفی بشوند و چند نفر هم کمک این سه استاد باشند و این‌که می‌گویم گروهی، معنایش این است که چند نفر مطالعه کنند و دسته بندی کنند، مطالب را در اختیار این آقا بگذارند تا با وقت بیشتر و دقت بیشتر بتوانند مطالب را به شاگرد تحویل بدهد. و همچنین اصول و فقه. الآن خود بنده در کفایه، گاهی هست که 4-5 ساعت دارم زحمت می‌کشم روی مقدماتی که می‌خواهم جمع و جور کنم. و نمی‌رسم واقعاً. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

وَ قالَ الاِْمامُ السَّجادُ عليه السلام: اِيّـاكُمْ وَصَحْـبَةَ الْعاصـينَ وَمَعُونَهَ الظالِمينَ وَمجاوِرَة الْفاسقينَ اِحْذَروُا فِتْنَتَهُمْ وَتَباعِدُوا مِنْ ساحَتِهِمْ. [الروضة من الكافى، ص 16.] امام سجاد عليه السلام فرمود: هـشدار، از همنشـينى گنـاهـكاران و يارى ستمگران و همسايگى بدكاران بپرهيزيد، از فتنه آنان برحذر باشيد و از ناحيه آنان دور شويد. ظلم بـر بیكسـان وَ قالَ السَّجادُ عليه السلام: يـابُنّـى ايّاكَ وَظُلْمَ مَنْ لايَجِدُ عليكَ ناصِرا اِلاّ اللّه . [اصول الكافى، ج 2، ص 331.] امام سجاد عليه السلام فرمود: فرزنـدم! بپرهـيز از سـتم بر كسى كه ياورى جز خدا ندارد. وَ قالَ سيّدُ العابِدين عليه السلام: وَالذّىَ بَعَثَ مُحمَّدا بِالْحَقِّ بَشيرا ونَذيرا اِنّ الاَْبـْرارَ مِنّـا اهـلَ الْبَيْتِ وَشْيعَتِهِمْ بِمَنْزَلَةِ مُوسى وشيعَتِهِ وَاِنّ عـَدُوَّنـا وَاَشْيـاعَهِمْ بَمْنِزِلَةِ فِرْعَوْنَ وَاَشْياعِهِ. [مجمع البيان، ج 7، ص 239.] امام زين العابدين عليه السلام فرمود: سوگند به كسى كه محمّد صلي الله عليه و آله را به عنوان مژده بخش و بيم رسان برانگيخت، نيكان ما اهل بيت و پيروان ما همانند موسى و شيعيان اويند و دشمنان ما و پيروان ايشان همانند فرعون و پيروان آنان محسوب مى شوند عظـمت انسـانها قَيلَ «للسَّجادُ» عليه السلام: مَنْ اَعْظَمُ النّاسِ خَطَرا، قالَ: مَنْ لَمْ يَرَىَ الدّنيا خَطَرا لِنَفْسِهِ. [كشف الغمه، ج 2، ص 107.] به امـام سـجاد عليه السلام گفتند مهمـترين مـردم كيست؟ فرمود: آنكه دنيا را مايه ارزش خود نداند حـلم و بردبـارى عَنْ ابى حمزه عَن عَلّىِ بنِ الْحُسَينِ عليهم السلام قال: وَدَدْتُ وَاللّه ِ اَنّى افْتَدَيْتُ خَصْلَتينِ فى الشّيَعةِ لَنا بِبْعضِ لَحْمِ ساعِدى، النَزْقَ وَقِلَّةَ الْكِتْمانِ. [اصول كافى، ج 3، ص 314.] ابو حمزه ثمالى مى گويد، امام سجاد عليه السلام فرمود: به خدا سوگند، دوست داشتم قدرى از گوشت بازويم را فديه مى دادم تا دو خصلت «تندخوئى» و «نا راز دارى» از ميان شيعه برداشته شود. عَنْ أبى حَمزَةَ عَنْ عَلِىِّ بنِ الحُسَين عليهماالسلام قال: مِنْ اَخْـلاقِ الْمُؤمِـنِ، الاْنِفاقُ عَلى قَدْرِ الاْقِتـارِ وَالتَوَسُّعُ عَلى قَدِرْ التَوَّسُعَ وَ اِنـْصــافُ النـاسِ وَابْتِداؤُهُ بالسّلام عَلَيْهِمْ. [اصول كافى، ج 3، ص 338.] ابو حمزه ثمالى مى گويد، امام سجاد عليه السلامفرمود: از جمله اخلاق مؤمن آن است كه به قدر تنگدستى و توسعه خرج مى كند و «بر اهل و عيال» توسعه مى دهد با مردم به انصاف رفتار مى كند و در سلام كردن پيشى مى گيرد.

✳️ #خارج_فقه (جلسه ۱۱۶۸) مباحث این جلسه: ۱. بررسی فقهی روایی رجوع شهود از شهادت خود از روی خطا یا تعمد ۲. حکم شهادت دروغ در باره طلاق زن با وجود انکار همسر آن زن http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ #خارج_تفسیر (جلسه ۱۲۳) مباحث این جلسه: ۱. بررسی مدالیل آیه شریفه «فاما یاتینکم منی هدی فمن تبع هدای ...» ۲. بررسی مدلول فقره «لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» ۳. بررسی تفسیری آیه « ان الذین کفروا و کذبوا بآیاتنا ...» http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ بازخوانی تجربیات علمی و اخلاقی آیت الله رضا زاده؛ استاد برجسته حوزه علمیه مشهد مقدس (دامت معالیه) (بخش 12) اگر مثلا تشخیص دادند بنده بیان درسی‌ام مثلاً خوب است، جمعی با من بیایند کمک کنند، آقا شما در کلام و دیگری در فقه این مطلب را پیدا کنید و با مثال‌های فقهی ادبی اخلاقی و تفسیری برای این بحث من پیدا کنید که همه اش مثلاً ضرب زیدٌ عمرٌ را نگوئیم. فرض کنید چند نفر با بنده کار کنند که بعضی مثال‌هایی را پیدا کنند از روایات و کتب ادبیات و اگر چنین باشد با خواندن کفایه، یک دوره قواعد ادبیات، فقه،تفسیر و نیز اخلاق، در ضمن همین مثال‌ها، محصل فرا گرفته و یا یادش آمده است. باصطلاح باید مثال پیام داشته باشد. البته اخیراً در بعضی از کتاب‌های ادبیات، مثال‌ها تا حدی تغییر کرده، اما ناقص است. باید کامل شود. دو سه نفر هم کارشان این باشد که استاد بگوید این بحثی را که من می‌خواهم بگویم، نیاز به چند مقدمه دارد. این مقدمه اش مربوط به منطق است، این را شما پیدا کن، این مقدمه اش مربوط به فقه است، یا... دیگری پیدا کند. و شمارۀ صفحه به استاد بدهند و بعد استاد با سلیقۀ خاص خودش آنها را کم و زیاد کند و بگوید. آن وقت این استاد وقت بیشتری دارد و قهراً بیشتر می‌تواند با شاگرد کار کند و وقتش را بیشتر صرف شاگردش کند و یا به جای دو درس سه یا چهار درس بگوید. هم طلبه‌ها بیشتر استفاده می‌کنند. هم استاد خیلی به زحمت نمی‌افتد. ضمناً در چنین درسی با این کیفیت، قهراً شاگرد زیادی شرکت می‌کنند و خود استاد نمی‌رسد از این شاگرد‌ها سوال کند و... من سابق که درس می‌گفتم، چون شاگردم کم بود، در برنامۀ تدریسم این بود که هر روز درس روز گذشته را سوال می‌کردم. هر چه درس گفته بودم، در طول هفته و ده روز، پنج شنبه از یکایک آقایان سوال می‌کردم. اخیراً که دیدم پنج شنبه نمی‌شود جلسه تشکلی داد، اکتفا می‌کردم به این‌که هر روز درس جلسۀ قبل را سؤال می‌کردم. حالا با یان جمعیت دویست سیصد نفری که شرکت می‌کنند، سه ربع هم وقت بیشتر نیست، آقایان هم در آن ساعت گرفتار هستند، می بینم وقت سؤال کردن دیگر نیست. لذا آنطور که مایل هستم شاگرد تربیت شود، از من دیگر ساخته نیست. آن آقایان که به استاد کمک می‌کنند، استاد می‌تواند محصلین را در گروه‌های ده نفره و... تقسیم کند و برای آنان کارهای تحقیقی در نظر بگیرد و هر گروهی را در تحت نظر یکی از این آقایان بگذارد، به عنوان استاد راهنما که از آنان کتبی یا شفاهی امتحان بگیرند و مشکلات آنان را حل کنند. پس این پیشنهاد من است که تدریس گروهی باشد و یا سه استاد در هر علمی، بیشتر درس نگویند. و هر یک کمک‌هایی داشته باشند با همان کیفیت که گفتم. و اگر چنین شود، رشد طلبه بیشتر خواهد بود. برای استاد هم وقت بیشتر است و بهتر می‌توان از او استفاده کرد. و چنآن‌چه در ایام تحصیلی برای استاد مشکلی پیش آمد، که یک یا چند روز درس تعطیل شود، محصلین بیکار نخواهند ماند. استاد راهنما برای آنان، با بیان چند سوال از دروس و یا کتب قبل و پیشنهاد پاسخ کتبی، کمک مفیدی به آنان خواهد کرد. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

🔵توصیه #امام_زمان به خواندن #صحیفه_سجادیه 🌕 محدث عظیم و سالک وارسته، مرحوم مجلسی(پدر علامه مجلسی) می فرماید: «در اوایل جوانی مایل بودم نماز شب بخوانم، اما نماز قضا بر عهده ام بود و به همین دلیل احتیاط می کردم و نمی خواندم. خدمت شیخ بهائی عرض نمودم که فرمود: نماز قضا بخوان. اما من با خودم می گفتم نماز شب، خصوصیات خاص خود را دارد و با نمازهای واجب فرق می کند. 🔹 یک شب بالای پشت بام خانه ام در خواب و بیداری بودم که امام زمان را در بازار خربزه فروش های اصفهان در کنار مسجد جامع دیدم. با شوق و شعف، نزد او رفتم و سئوالاتی کردم که از جمله آن، خواندن نماز شب بود. فرمود: بخوان! عرض کردم: یابن رسول الله، همیشه دستم به شما نمی رسد. کتابی به من بدهید که به آن عمل کنم. فرمود: برو از آقا محمد تاج، کتاب بگیر. گویا در خواب، او را می شناختم؛ رفتم کتاب را از او گرفتم. مشغول خواندن بودم و می گریستم که از خواب بیدار شدم. از ذهنم گذشت که شاید «محمد تاج» همان شیخ بهایی است و منظور امام از «تاج» این است که شیخ بهایی، ریاست شریعت را در آن دوره به عهده دارد. 🔹 نماز صبح را خواندم و خدمت ایشان رفتم. دیدم شیخ با سید گلپایگانی مشغول مقابله صحیفه سجادیه است. ماجرا را برایش نقل کردم. فرمود: ان شاءالله به چیزی که می خواهی می رسی. بعد ناگهان یاد جایی که امام را در آن ملاقات کرده بودم، افتادم و به کنار مسجد جامع رفتم. در آنجا آقا حسن تاج را دیدم که از آشنایان قدیم ما بود. مرا که دید، گفت: ملا محمد تقی! بیا برویم خانه، یک سری کتاب به تو بدهم. 🔹 مرا به خانه اش برد. در اتاقی را باز کرد و گفت: هر کتابی را که می خواهی بردار. کتابی را برداشتم؛ ناگهان دیدم همان کتابی است که در خواب دیده بودم؛ صحیفه سجادیه. به گریه افتادم. برخاستم و بیرون آمدم. گفت: باز هم بردار. گفتم: همین بس است. پس شروع نمودم به تصحیح و مقابله و آموزش صحیفه سجادیه به مردم؛ و چنان شد که از برکت این کتاب، بسیاری از اهل اصفهان مستجاب الدعوه شدند.»(۱) 🔹 مرحوم علامه مجلسی (نویسنده کتاب بحارالانوار) می فرماید: «پدرم چهل سال از عمر خود را صرف ترویج صحیفه کرد و انتشار این کتاب، توسط او باعث شد که اکنون هیچ خانه ای بدون صحیفه نباشد. این حکایت بزرگ مرا بر آن داشت که بر صحیفه شرح فارسی بنویسم تا عوام و خواص از آن بهره مند شوند.»(۲) 📚 (۱) . امام شناسی، ج ۱۵، ص ۴۹ 📚 (۲) . بحارالانوار، ج ۱۱۰ ، ص ۵۱ توصیه_های #میلاد_امام_سجاد