💥عبور از روحانی؛ پس از عبور از خاتمی نان به نرخ روز خوردن، اخلاق ناپسندی است. اما از آن زشت تر، احمق فرض کردن مخاطب است. روزنامه اعتماد در یک دوره، تیتر های فریبنده ای مانند #صبح_بدون_تحریم" را همزمان برای دولت و مردم فاکتور کرد. 🔹پس از آن هم دنبال #تَکرار در انتخابات 96 بود و از قول برادر خاتمی تیتر زد #ما_تضمین_وعده_های_روحانی_هستیم". حتی تیتر می زدند که منتقدان دنبال #پروژه_عبور_از_ روحانی" هستند و ما از او دفاع می کنیم. ♦️"اعتماد" از قول حجاریان مدعی بود مخالفان برای روحانی خواب دیده اند. اما در واقع پس از دیدن افول تند محبوبیت روحانی و معترض شدن مردم، برای چندمین بار خط عوض کردند. 🔹حالا همین روزنامه از قول عباس عبدی تیتر می زند #پیشنهاد_کناره_گیری_روحانی! دیروز به اعتراف خودشان عبور از روحانی، توطئه محسوب می شد و حالا همان نسخه، شفا و خیرخواهی جا زده می شود. اما چرا؟ ♦️افراطیون مدعی اصلاحات ماموریت داشتند پس از این که شیره حیثیت دولت اصلاحات را مکیدند و مردم را ناراضی کردند، مجلس و دولت اصلاحات را به #خروج_از_حاکمیت تحریک کنند و ضمنا با #اردک_لنگ نامیدن خاتمی، پروژه #عبور_از_خاتمی را برای رادیکالیسم بیشتر به اجرا بگذارند. هدف، انسداد و بی ثباتی در کشور بود. 🔹مزدوران آمریکا در عراق و لبنان، پارسال، پروژه تحمیل استعفا به دولت مستقر را به اجرا گذاشتند تا دو کشور عضو جبهه مقاومت را دچار بی ثباتی و درگیری های داخلی کنند. ♦️آمریکا ماموریت مشابهی را به همکاران بعثی ها و جعجع ها در ایران سپرده است. افراطیون مدعی اصلاحات، روحانی و دولتش را که #نامزد_و_دولت_اجاره ای" خوانده بودند، تاریخ مصرف گذشته می دانند. بنابراین می خواهند آخرین استفاده را در خدمت دشمن انجام دهند: القاء این که نظام نگذاشت دولت کار کند. 🔹آنها موج نارضایتی حاصل از ناکارآمدی را پیش بینی می کردند و برای همین، از روحانی حمایت کردند. بلکه خود، عامل اصلی اخلال در کارکرد موظف دولت بوده اند. بماند که در این هفت سال از امتیازات و رانت های دولتی بسیاری بهره گرفتند. https://b2n.ir/326966 ♦️در این میان، جریان انقلابی به ویژه مجلس، با وجود انتقاد های جدی، مقید است ضمن مطالبه گری و همدلی، برنامه های موردی را با هر یک از وزارتخانه ها و مدیریت های اقتصادی در جهت گره گشایی از مشکلات تعریف کند و به فرود آمدن سالم هواپیمای دولت مستقر در ماه های پایانی دوره اش کمک رساند. ایمانی