امام حسين (ع) مى فرمايد: روزى پيش على (ع) نشسته بوديم و در آن جا درخت انار خشكى بود. عده اى از دشمنان و دوستداران حضرت وارد شدند و سلام كردند. امام فرمود: بنشينيد.
سپس فرمود: امروز به شما معجزه اى نشان مى دهم كه مثل مائده در ميان بنى اسرائيل باشد. آن گاه فرمود: به درخت نگاه كنيد. درخت خشكى بود كه ناگهان آب بر شاخه هايش جريان پيدا كرد و سبز شد و برگ آورد و ميوه هايش تا بالاى سر ما آمد.
سپس رو كرد به ما كه ما از دوستدارانش بوديم، گفت: دستتان را دراز كنيد و از ميوه ها بچينيد و بخوريد. و ما نيز دست هاى خود را دراز كرديم و از انارها چيديم و خورديم. تا آن زمان ميوه اى به خوشمزگى آن نخورده بوديم.
سپس به كسانى كه او را دشمن مى داشتند رو كردند و فرمود: بچينيد و بخوريد. اما آنان وقتى كه دستشان را بالا بردند، انارها بالا رفت و هيچ يك از آنها نتوانستند حتى يك انار بچيند! گفتند: يا اميرالمومنين! چرا دست آنها رسيد ولى دست ما نرسيد؟
فرمود: بهشت نيز همين طور است، فقط دست دوستان ما به نعمت هاى بهشتى مى رسد، نه دست دشمنان ما. آنان وقتى از منزل خارج شدند، گفتند: اين از سحر على بن ابى طالب، كم است.
در این هنگام سلمان گفت: چه مى گوييد؟ سحر است يا شما نمى بینید؟
بحار 41/249، حديث 4.
☆ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاه ☆
"کانال فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام"
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
•با ذکر یاحسـن دلمــان رفته تا بـقیع•
#الحمدلله‌امام‌حسنی‌ام
امــــــــــــــــــــام حســــــــــــــــــــنے ها