#حضرت_عباس_علیه_السلام #واحد #سبک #روضه_محرم (تا علمدار حرم‌ از حال رفت... ) بهر طفلان حرم او رهسپار رهسپار علقمه گشته نگار ساقی طفلان شود نقش زمین خیز و از جا مه رخ ام البنین مشکِ پر آب و قمر امّیدوار یاد طفل شیرخوار و بی قرار کی بگنجد در خیالش اینچنین ؟ خیز و از جا مه رخ ام البنین بین نخلستان اسیر دشمنان دست ساقی شد جدا و الامان یا اخا ادرک اخایش را ببین خیز و از جا مه رخ ام البنین دست دیگر هم جدا از پیکرش با عمود آهنین ز بر سرش مشکُ بردندان گرفته مه جبین خیز و از جا مه رخ ام‌البنین تا صدای غربتش آمد به گوش شاه عطشان سوی سقا با خروش بر کمر بگرفته دستش شاه دین خیز و از جا مه رخ ام البنین مادرم زهرا رسیده در برت مادری کرده به جای مادرت رحم کن بر ما بمان ای نازنین خیز و از جا مه رخ ام‌البنین ای رشیدم هم قد قاسم شدی مثل اکبر تو عبا لازم شدی قطعه قطعه پیکرت روی زمین خیز و از جا مه رخ ام البنین رفتی و خیمه به غارت می رود خواهرت زینب اسارت می رود حال زارم را برادر جان ببین خیز و از جا مه رخ ام البنین تا علمدارش در این احوال دید جسم خود را در دل گودال دید میرود سوی خیامش دل غمین خیز و از جا مه رخ ام البنین من شدم‌ شرمنده ی طفل رباب بر سکینه داده ام من قول آب گر تو خواهی داغ من را التیام جسم‌ من را بر مگردان در خیام /عبدِکریم/