#حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها #وفات #مسمط_مربع این تجـلّیِ زینـبِ کـبراست کوثرِ بی نظیرِ کشورِ ماست سایه یِ لطفِ او رویِ سرِ ماست حـرمِ او حـریمِ مادرِ ماست حضرتِ ذَالحجابِ وَ العِصمَه اِشفِعِی یا کریمه فیِ الجَنـّه دختر وُ خواهرِ ولی هستی ذکـرِ نادِ عـلی عـلی هستی تو سَراپا سَیَنجَـلی هستی در حرم وَحیِ مُنزَلی هستی علّتِ قطـره هایِ بارانی دردهایِ نگفته می دانی گـرچـه مانند عمّـه اَت زینب سوختی بینِ بستَرت در تب دیده ای با دو چشمِ خود یک شب؟؟ که بِتازد به پیکـری مـَرکب دیده ای رویِ نیزه سَر؟! هرگز دامن وُ مویِ شعله وَر؟! هرگز گوشواره...شکسته دیدی؟! نَه کودکی دست بسته دیدی؟! نَه پایِ زخمی وُ خسته دیدی؟! نَه تَنِ در خون نشسته دیدی؟! نَه پیش زینب به زُلف چَنگ زدند به سـرِ رویِ نیـزه سنگ زدند به غم وُ اشکِ عمّه خندیدند پایِ سر پایِ نیزه رقـصیدند چه بساطی به دور سَر چیدند هـمگی مِیْ زدند وُ پاشیدند .... به سَر وُ صـورتِ نگارِ ما ندبه خوان قلبِ بی قرارِ ما #حسین_ایمانی .

─‌┅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇༅ ❃﷽❃ ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌┅─ #مسمط_مربع #مدح_میـلاد_پیامبر_اکرم_صل ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عصـــر نه ،شــامِ جـاهلـیـّـت بود اوجِ   اِنـکـــار    واقـعـیـــت  بود دُورِ  نـســـیـــانِ    آدمـیّــت بود ظلــم و کیـن قسمتِ رعیّـت بود دخترانی که زنــده مــی مُردنــد مـادرانی که غصــه مـی خوردند اوجِ  غـربـت بــرای انـسـان بـود آنچـه ارزش نداشـت ایـمان بـود شهـــر مکـه فـقـط  زمستان بـود حسـرت گـل به باغ وبسـتان بود آفتـابــی  شـکســت  ظلــمت  را باب  رحــمــت گشـــود امّــت را لات و عـُزّی به صورت  افتـادند پادشــاهان ز  هیـــبـت  افتـادند نسل شیطان به وحشت افتادند ساحران هـم  به حیرت افتـادند عــرش می خوانـد نام احمـد را اشــرف انبیــــا محمّــد (ص) را در سـیــاهی دمیـــد و نــور آورد آســمان را به وجــد و شـور آورد عطــر نـابی از این حضــــور آورد بـر زمیــن شــادی و ســـرور آورد خیر وبرکت زِ گام او می ریخت آب کوثـر  زِ کام  او  می ریخـت طـاق کســریٰ به  لــرزه در افـتاد بحــر خشکی خروش نو سـر داد بـا قـدومــش حجــاز شـــد آبــاد گشــت پایانِ ظــلم و هـر بیــداد در نگــاهــش امیــد ،جــاری بود در  دلــش عشـق وبی قراری بود روح والا بـه جســـــم آدم شــــد مردمـان را امیــن و محـرم شــد مایـه رحـمـــت دو عــالـم شــــد انـبـیــــا را نبــــی خـاتـم شـــــد عـطـــــر نـاب  بـهـشــت می آمد مـرد نیـــکـو ســـرشـــت می آمد آسـمـــان را قـــــرار یعـنــی تــو در زمیــــن نــوبـهــار یعـنــی تو اِنــس وجــان را نگـار یعـنـی تو مایــه ی افـتــخــــار یعـنــی تـو ای که مکتـب نرفـتـه میـخوانـی آیــه هـــای بـلـنـــد ســبــحـانـی ای تو خوشبـو ترین گل خلقــت نــام تــو  زیــــوَرِ  درِ  جــنّــــت انبـیــــــا را تـو داده ای عــــزّت اولیـــا را تـو داده ای شـــوکــت سـایـه ای بـر سـرِ بنـی هـاشـــم حضـرت مصطفـیٰ ، اباالقـاســم! جان فــدای تـو ای شَـــهِ لَــولاک ای مـعـطـّـــر  زِ نـامِ تـو افـــلاک جان گرفـته به زیـر پایـت خـاک با تــولّای تـو, شـــود دل ، پــاک‌ لـطـــف تـو شـــامـلِ گــدا گـردد‌ خـــاک پای تـو «کیـمیــا» گـردد شعر؛رقیه سعیدی "کیمیا" ─‌┅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇༅❃ ༅࿇༅ ❃༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─ @navaye_asheghaan