#نوحه_استقبال_از_محرم #کربلایی_جواد_مقدم #واحد_1396 هوا دم داره ، دلم غم داره تمومه سال دلم شوقِ مُحرم داره پر از اُمیدم ، سیاه پوشیدم خدا را شکر بازم مُحرمت رو دیدم بیارید عَلمو ، برام یه پرچمو میخام مستی کنم ، بیارید عکسه حرمو منو اشکه غمو یه دنیا ماتمو میخام گریه کنم ، بخون برام محتشمو باز این چه شورش است که در خلق عالَم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است ؟ زمین گُلشن شد ، پُر از سوسن شد دوباره چراغ حسینیه روشن شد جوونا اومدن ، پُر از جزر و مَدَن به یاد شهدایی که با ما سینه زدن یه عده سینه زن ، دارن مشکی به تَن به سینه میزنن به یاد شاهِ بی کفن یکی پَر میزنه ، یکی دَر میزنه میگن فاطمه به سینه زنا سَر میزنه باز این چه شورش است که در خلق عالَم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است هوا مُبهم شد ، پُر از ماتم شد عزای اشرفِ اولادِ آدم شد فلک غوغا شد ، خدا شیدا شد دوباره روضه های کربلا بر پا شد بازم عشق و صفا ، بازم شور و نوا میخونن مکن ای صبح طلوع روضه خونا بازم داغ حرم ، بازم مَشک و عَلَم الهی بگیره دسته مارو دستِ قَلَم باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است