#نوحه_حضرت_امام_موسی_کاظم_علیه_السلام #حاج_عباس_واعظی خزون شده بهار من سیاهه روزگار من تنهای تنهام یه دنیا غم تو دلمه خسته شدم از زندگی تو اوج غمهام تو این روزای بی کسی از ناسزا و طعنه ها دل غرق خونه کنج قفس افتادم و بال و پرم شکسته زیر تازیونه خدا می دونه آب خوش نرفته پایین از گلوم یه لحظه اینجا وقتی که زیردست وپا لگدزدن به پهلوهام گفتم یازهرا کاش این دم آخر با دلی مضطر تنها نمونم کاش تو این دقایق بیاد کنارم عزیز جونم وای(ازاین غریبی)۳ یه عمره از شکنجه ها از اینهمه دردوبلا به غم اسیرم یارب شده ذکر لبم شکر خدا امشب دیگه دارم میمیرم رمق نمونده به تنم صدام دیگه در نمیاد این شب آخر با هرنفس میگم همش با اضطراب و دلهره کجایی مادر کجایی که دلتنگتم‌ آروم میشم با دیدنت ای مهربونم می‌بینی مادر حالمو یه گوشه ی زندون دارم اشهد میخونم وای به هر بهونه با تازیونه افتاد به جونم وای حالم چه زاره دل بی قراره قدِّ کمونم وای(ازاین غریبی)۳ نایی نمونده تو تنم چشم انتظار مُردنم عجل وفاتی تو این شبای بی کسی اینه دعای هرشبم عجل وفاتی زنجیر فرو رفت به گلوم اشکم شده آب وضوم خسته ترینم زهر بلا شد مرهمم دق می کنم از غصه و غمِ تو سینم معصومه جان بابات داره مابین فحش و ناسزا بی کس می میره لب تشنه یاد کربلا با دست و پای بسته تو قفس میمیره آه بالب خشکم با دل پرغم فکر حسینم آه خسته ی خسته به لب نشسته ذکرحسینم وای (ازاین غریبی)۳

#نوحه_حضرت_امام_موسی_کاظم_علیه_السلام #حاج_عباس_واعظی من گرچه زهر خوردم هرچند رنج بردم در گوشه سیه چال لب تشنه جان سپرده ام اما نرفته بر فراز نی سر من دیگر نشد پامال اسبان پیکر من من غریبم(۴) من گرچه داغ دیده جان به لبم رسیده هر چند دست و پا زدم اما کسی ندیده وای از غریبی که به پیش چشم خواهر او قاتل جدا می‌کرده از تن تشنه لب سر او من غریبم(۴) هرچند خسته گشتم از جور و کین دشمن سندی اگر جفا کرد از راه کینه با من دیگر نشد خونین دل گلهای لاله من سیلی نخورده بعد من طفل سه ساله من من غریبم(۴)