#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۲۹)
از آیت الله مصباح یزدی
ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻭ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ:
ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻫﻢ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮑﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺮﺧﯽ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻭﺍﺟﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺒﯽ، ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺒﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻣﺜﻠﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ، ﻭﺳﻴﻠﻪ ﯼ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﯼ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺩﻧﻴﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﺩﻧﻴﺎﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ؛
ﺧﻮﺍﻩ ﻧﺎﺧﻮﺍﻩ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﭘﻴﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺟﺰ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﻢ، ﻧﮑﺘﻪ ﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﻟﺎ ﻳﺠﺎﻭﺭﻭﻥ ﻟﻨﺎ ﻋﺪﻭﺍ ﻭ ﻟﺎ ﻳﺴﺄﻟﻮﻥ ﻟﻨﺎ ﻣﺒﻐﻀﺎ ﻭ ﻟﻮ ﻣﺎﺗﻮﺍ ﺟﻮﻋﺎ؛
یعنی:
ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻫﻢ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ، ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺧﻠﺎﻗﯽ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﻣﻨﺖ ﻓﺴﺎﻕ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﺮﻭ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺎﻟﺎﺧﺺ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﺮﻭﻳﺪ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﺎﻳﻠﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﻨﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﮐﻢ ﮐﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺫﺍﺗﺎ ﺍﻫﻞ ﻋﻨﺎﺩﻧﺪ.
ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺗﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩﻫﺎﯼ ﻋﻨﺎﺩ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻏﻴﺮﺕ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۰)
از آیت الله مصباح یزدی
ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻓﺘﺎﻭﺍﯼ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﻪ ﯼ ﺍﺣﮑﺎﻡ:
ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﺣﮑﺎﻡ، ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ، ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ، ﻫﻢ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺩﻧﯽﻫﺎ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﯽﻫﺎ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺳﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ، ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﺎﺭﻣﺎﻫﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ ﺑﻪ ﻓﺘﻮﺍﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ ﺧﻮﺩ، ﺻﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻠﺎﻝ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.
ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻭﺿﻮ، ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﺴﺢ ﭘﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭ ﻭ ﺳﺮﻣﺎ ﺟﺎﻳﺰ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻮﺍ، ﮐﻪ ﺑﻪ «ﻣﺴﺢ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﺨﻔﻴﻦ» ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ، ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺴﮑﺮﺍﺕ ﻫﻢ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺗﯽ ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺘﺒﻪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻘﺎﻉ ﻭ ﺁﺏ ﺟﻮ، ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺮ ﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﺷﻴﻌﻪ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﯼ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻳﺰ ﻭ ﺣﻠﺎﻝ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺗﯽ ﺧﻴﺲ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺁﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺿﻌﻴﻔﯽ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﻣﯽﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ. ﮔﻮﻳﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﯼ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﮑﺮ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺧﻤﺮ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﺏ ﺁﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻣﯽﻭﺭﺯﻧﺪ، ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺴﮑﺮﺍﺕ ﻫﻢ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﺭﺟﻪ ﯼ ﺍﺳﮑﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺏ ﺟﻮ ﻭ ﻣﻮﻳﺰ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺷﻴﻌﺘﻨﺎ ﻟﺎ ﻳﺄﮐﻠﻮﻥ ﺍﻟﺠﺮﯼ ﻭ ﻟﺎ ﻳﻤﺴﺤﻮﻥ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﺨﻔﻴﻦ ﻭ ﻳﺤﺎﻓﻈﻮﻥ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﺰﻭﺍﻝ ﻭ ﻟﺎ ﻳﺸﺮﺑﻮﻥ ﻣﺴﮑﺮﺍ؛
یعنی:
ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﺎﺭﻣﺎﻫﯽ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﯽﻭﺭﺯﻧﺪ، ﻣﺴﺢ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﺨﻔﻴﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ، ﻣﻮﺍﻇﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻇﻬﺮ ﻭ ﻧﺎﻓﻠﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺷﺮﺏ ﺧﻤﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۱)
از آیت الله مصباح یزدی
ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﺪﮎ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ:
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻳﮋﮔﯽﻫﺎﯼ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺷﻤﺮﺩﻧﺪ، ﺍﺑﻦ ﺟﻨﺪﺏ ﺍﺯ ﺟﺎ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ، ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺁﻳﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ، ﻣﺤﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎﯼ ﮐﻮﻩﻫﺎ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ:
ﻗﻠﺖ: ﺟﻌﻠﺖ ﻓﺪﺍﮎ ﻓﺎﻳﻦ ﺍﻃﻠﺒﻬﻢ؟ ﻗﺎﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ: ﻋﻠﯽ ﺭﺅﻭﺱ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﻤﺪﻥ ﻭ ﺍﺫﺍ ﺩﺧﻠﺖ ﻣﺪﻳﻨﺔ ﻓﺴﻞ ﻋﻤﻦ ﻟﺎ ﻳﺠﺎﻭﺭﻫﻢ ﻭ ﻟﺎ ﻳﺠﺎﻭﺭﻭﻧﻪ ﻓﺬﻟﮏ ﻣﺆﻣﻦ ﮐﻤﺎ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺟﺎﺀ ﻣﻦ ﺃﻗﺼﯽ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﺭﺟﻞ ﻳﺴﻌﯽ ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻘﺪ ﮐﺎﻥ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﻨﺠﺎﺭ ﻭﺣﺪﻩ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ، ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮﯼﻫﺎﯼ ﺷﺪﻳﺪﯼ ﺭﻭﺍ ﻣﯽﺩﺍﺷﺖ. ﺧﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻨﯽ ﻣﺮﻭﺍﻥ، ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؛ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺗﺸﻴﻊ، ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻓﺠﻴﻌﯽ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.
ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺍﺯ ﺣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﻩﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺩﯼ ﺣﮑﻮﻣﺖ، ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﯼ ﮐﻮﻩﻫﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽﺑﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﺍﺑﻦ ﺟﻨﺪﺏ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﻮﺝ ﻓﻮﺝ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺒﻴﻨﯽ؛ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﯽ، ﺩﻗﺖ ﮐﻦ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﯼ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻧﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﺲ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﯽ.
ﺳﭙﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻣﺜﻞ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ، ﻣﺜﻞ ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺠﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﯼ «ﻳﺲ»، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻭﯼ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﺯ ﺷﻬﺮﯼ - ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ - ﻣﺜﻞ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺶ ﻋﻠﯽ ﺭﻏﻢ ﺩﻋﻮﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ (ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ) ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺣﻖ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﯽﺯﺩﻧﺪ:
ﺍﺫ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺍﺛﻨﻴﻦ ﻓﮑﺬﺑﻮﻫﻤﺎ ﻓﻌﺰﺯﻧﺎ ﺑﺜﺎﻟﺚ ﻓﻘﺎﻟﻮﺍ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻴﮑﻢ ﻣﺮﺳﻠﻮﻥ؛
یعنی:
ﻧﺨﺴﺖ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ، ﭼﻮﻥ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺭﺳﻮﻝ ﺳﻮﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺩ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ (ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ) ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﺖ (ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺪﺍﻳﺖ) ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ. ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻧﻴﺰ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺠﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﯽ، ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﻬﺮ، ﻧﺰﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻣﺪ:
ﻭ ﺟﺎﺀ ﻣﻦ ﺃﻗﺼﺎ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﺭﺟﻞ ﻳﺴﻌﯽ ﻗﺎﻝ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ؛
یعنی:
ﻭ (ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ) ﻣﺮﺩﯼ (ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺎﻡ) ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺷﻬﺮ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ (ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻭ) ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﯼ ﮐﻨﻴﺪ.
ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺠﺎﺭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ، ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﻨﺨﻴﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻭﯼ ﺁﻥ ﻗﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﯼ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ، ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۲)
از آیت الله مصباح یزدی
ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪﻥ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﻋﺒﺎﺩﯼ:
ﻧﮑﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺍﺳﺖ. ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﺋﻤﻪ ﯼ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﺍﻳﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﺸﻨﻮﺩ، ﺑﻌﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺩﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻭ ﻋﻤﻮﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺭﻭﺩ، ﻟﺤﻦ ﻭ ﻗﻴﻮﺩ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺭﮎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺍﻳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺬﺍﻗﺸﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻋﻤﻞ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
ﻣﺜﻠﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺭﻭﺍﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺘﯽ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺭﯼ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﺵ ﺩﺭ ﻟﺎﮎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﮐﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ، ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ، ﻋﺒﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺵ ﺑﮑﺸﺪ ﺗﺎ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ، ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﺪ ﻭ...
ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻴﻘﻪﻫﺎﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻭ ﺭﻫﻨﻤﻮﺩﻫﺎﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍﺣﻞ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ، ﺑﺤﻤﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﺍﻳﺶﻫﺎﯼ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﯽ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺗﻤﺴﮏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۳)
از آیت الله مصباح یزدی
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﯽ، ﺟﺎﯼ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻭﺍﺟﺐ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ؛ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ، ﻧﻬﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ، ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ... ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ، ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺧﻠﺎﻗﯽ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺧﺎﺹ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ.
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻳﺶﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻣﺂﺑﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺰﻳﻨﯽ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ، ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﮑﺎﻟﻴﻒ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ؟!
ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﮐﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻓﻘﻂ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺪﻧﺪ، ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻴﺮﺯﻥﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻫﺎﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ، ﻭﻗﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺫﮐﺮ ﭘﺮ ﻣﯽﮐﻨﻦ!
ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﮑﺎﻟﻴﻒ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ. ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﻭ ﺧﻮﺩﺳﺎﺯﯼ ﺑﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﻧﻮﻉ ﻋﺒﺎﺩﺍﺗﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺟﺎﯼ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ.
ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ، ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﻢ ﻋﻮﺽ ﻣﯽﺷﻮﺩ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﯼ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﺮﺍﻳﺶﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﯼ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ.
ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ، ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺷﺮﻉ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﯼ ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۴)
از آیت الله مصباح یزدی
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺖﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯼ ﻧﺎﻓﻠﻪ، ﺩﻋﺎﻫﺎﯼ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ، ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ... ﻣﻌﺎﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺛﻮﺍﺏ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻣﺶ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺧﺘﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺍست!
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﺛﻮﺍﺑﺶ ﺍﺯ ﺧﺘﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﺧﺪﻣﺖ، ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﻣﺴﺘﻐﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ، ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩﻫﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﮐﻨﺪ، ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺁﻓﺖ ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺣﻔﻆ ﻫﻮﻳﺖ ﺷﻴﻌﯽ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻓﺮﻕ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﻣﺜﻠﺎ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﻳﻘﻄﻴﻦ، ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﺎﺹ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﯽ ﮐﺎﻇﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ، ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﻟﺮﺷﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ.
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺩﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ، ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﺸﺎﻥ ﺍﺛﺮ ﺳﻮﺀ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﺎﺕ ﻓﺎﺳﺪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﯼ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﻣﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﺳﺖ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻓﺎﺳﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﻢ ﺫﻭﺏ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﻮﻳﺘﺸﺎﻥ ﻣﯽﺭﻭﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ.
ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻓﺘﺸﺎﻥ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻗﻮﻳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﯼ ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﮔﺮ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﻓﺮﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻮﻳﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۵)
از آیت الله مصباح یزدی
ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ، ﺟﻤﻌﻴﺖﻫﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻳﻨﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺩﻳﻨﯽ ﻭ ﻋﻤﻠﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﻟﻄﻤﻪ ﺍﯼ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺎﻳﺪ.
ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﮐﻨﻴﺎ، ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﯼ ﻣﺎﻩ ﺭﺟﺐ ﻭ ﺷﻌﺒﺎﻧﺶ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺴﻴﺤﯽ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ، ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﺴﺘﺤﺒﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﭼﺮﺍ؟
ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺫﻭﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺫﻭﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺷﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻮﻳﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﺳﻢ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ ﻳﺪﮎ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ. ﺍﺯ ﺗﺸﻴﻊ ﻧﻴﺰ ﻓﻘﻂ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ
ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﯽﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻮﻳﺖ ﺷﻴﻌﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺿﻌﻴﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﺸﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۶)
از آیت الله مصباح یزدی
ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻐﻔﻮﺭ ﻭ ﻧﻴﮑﯽ ﻣﻘﺒﻮﻝ:
ﻳﺎ ﺍﺑﻦ ﺟﻨﺪﺏ ﮐﻞ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﻣﻐﻔﻮﺭﺓ ﺳﻮﯼ ﻋﻘﻮﻕ ﺍﻫﻞ ﺩﻋﻮﺗﮏ ﻭ ﮐﻞ ﺍﻟﺒﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﺎ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺭﺋﺎﺀ. ﻳﺎ ﺍﺑﻦ ﺟﻨﺪﺏ ﺍﺣﺒﺐ ﻓﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﺑﻐﺾ ﻓﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺴﮏ ﺑﺎﻟﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ ﻭ ﺍﻋﺘﺼﻢ ﺑﺎﻟﻬﺪﯼ ﻳﻘﺒﻞ ﻋﻤﻠﮏ ﻓﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻘﻮﻝ «ﻭ ﺍﻧﯽ ﻟﻐﻔﺎﺭ ﻟﻤﻦ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺁﻣﻦ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﺎ ﺛﻢ ﺍﻫﺘﺪﯼ» ﻓﻠﺎ ﻳﻘﺒﻞ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﺎﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻟﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻟﺎ ﺑﻌﻤﻞ ﻭ ﻟﺎ ﻋﻤﻞ ﺍﻟﺎ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻭ ﻟﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﻟﺎ ﺑﺎﻟﺨﺸﻮﻉ ﻭ ﻣﻠﺎﮐﻬﺎ ﮐﻠﻬﺎ ﺍﻟﻬﺪﯼ ﻓﻤﻦ ﺍﻫﺘﺪﯼ ﻳﻘﺒﻞ ﻋﻤﻠﻪ ﻭ ﺻﻌﺪ ﺍﻟﯽ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﻣﺘﻘﺒﻠﺎ «ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻬﺪﯼ ﻣﻦ ﻳﺸﺎﺀ ﺍﻟﯽ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ»
ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺮﻳﻒ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﮐﻞ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﻣﻐﻔﻮﺭﺓ ﺳﻮﯼ ﻋﻘﻮﻕ ﺍﻫﻞ ﺩﻋﻮﺗﮏ؛
یعنی:
ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﯽ ﺍﺕ.
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﻳﻢ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻐﻔﺮ ﺃﻥ ﻳﺸﺮﮎ ﺑﻪ ﻭ ﻳﻐﻔﺮ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺫﻟﮏ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎﺀ؛
یعنی:
ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﺮﮎ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﻧﻤﯽ ﺑﺨﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺑﺨﺸﺎﻳﺪ.
ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﻣﯽﺁﻣﺮﺯﺩ، ﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮ، ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻣﮕﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺮﮎ؛ ﺷﺮﮎ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺮﺯﺩ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، ﺷﺮﮎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺮﺯﺩ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺸﺮﮎ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ، ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻗﺒﻠﺎ ﻣﺸﺮﮎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺣﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻨﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﺁﻣﺮﺯﺩ؛ ﮐﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺮﮎ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﭼﻄﻮﺭ؟
ﺁﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ؟
ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۷)
از آیت الله مصباح یزدی
ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺻﻐﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﯽﺁﻣﺮﺯﺩ:
ﺍﻥ ﺗﺠﺘﻨﺒﻮﺍ ﮐﺒﺎﺋﺮ ﻣﺎ ﺗﻨﻬﻮﻥ ﻋﻨﻪ ﻧﮑﻔﺮ ﻋﻨﮑﻢ ﺳﻴﺌﺎﺗﮑﻢ؛
یعنی:
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻬﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺩﻭﺭﯼ ﮔﺰﻳﻨﻴﺪ، ﺑﺪﯼﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺯﺩﺍﻳﻴﻢ.
ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ (ﮐﺒﻴﺮﻩ) ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭﺭﺯﺩ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮐﻮﭼﮏ (ﺻﻐﻴﺮﻩ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺁﻣﺮﺯﺩ.
ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺠﺘﻨﺒﻮﻥ ﮐﺒﺎﺋﺮ ﺍﻟﺎﺛﻢ ﻭ ﺍﻟﻔﻮﺍﺣﺶ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﻠﻤﻢ ﺍﻥ ﺭﺑﮏ ﻭﺍﺳﻊ ﺍﻟﻤﻐﻔﺮﺓ؛
یعنی:
ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺯﺷﺖ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺎ، ﺟﺰ ﻟﻐﺰﺵﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽﻭﺭﺯﻧﺪ، ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ [ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ] ﻓﺮﺍﺥ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﮐﺒﺎﺋﺮ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮐﻮﭼﮏ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ ﺑﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻨﺎﻩ ﺻﻐﻴﺮﻩ، ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﮔﻨﺎﻩ ﺻﻐﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﯽﺁﻣﺮﺯﺩ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮐﺒﻴﺮﻩ، ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﺜﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﺤﺚ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ.
ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻳﻔﻪ:
ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻐﻔﺮ ﺃﻥ ﻳﺸﺮﮎ ﺑﻪ... ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ، ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺑﺤﺚ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﮑﺮﺍﺕ ﻣﻮﺕ ﺗﺎ ﻗﺒﺮ ﻭ ﺑﺮﺯﺥ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﭼﻴﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺤﺜﯽ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻝ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ، ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻩﻫﺎ ﻳﺎ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﻣﻌﺬﺏ ﺑﻮﺩﻥ، ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺭﻫﺎﻳﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.
ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺿﻤﻦ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﺮ ﺍﺻﻞ ﮐﻠﯽ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ، ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻳﮏ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﯽ:
ﮐﻞ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﻣﻐﻔﻮﺭﺓ ﺳﻮﯼ ﻋﻘﻮﻕ ﺍﻫﻞ ﺩﻋﻮﺗﮏ.
«ﻋﻘﻮﻕ» ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ «ﻋﻖ» ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺟﻔﺎﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﺟﻔﺎﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺳﺮ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺣﻖ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺍﺳﺖ. ﺣﻖ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﻠﻴﺖ ﺑﻄﻠﺒﺪ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۸)
از آیت الله مصباح یزدی
ﺭﻳﺎ ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ:
ﻭ ﮐﻞ ﺍﻟﺒﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻟﺎ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺭﺋﺎﺀ:
ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺭﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ، ﮐﺎﺭﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ: ﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﻟﻬﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﺪ، ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻏﺮﺍﺿﯽ ﺩﻳﮕﺮ.
ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻳﺞ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﯽ، ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﺳﻠﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ «ﺭﻳﺎ» ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺷﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﻳﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺫﺍﺗﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﯽ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻋﻤﻞ ﺭﻳﺎﻳﯽ ﺫﺍﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻮﻥ ﺍﺻﻞ ﻧﻴﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﮐﺎﺭ ﺭﻳﺎﻳﯽ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺠﻢ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﺯﺣﻤﺖ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ، ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﻮﺭﺩﯼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭ ﻋﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻧﺒﻮﺩﻧﺶ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻠﺎﻭﻩ، ﺭﻳﺎﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﮐﻢ ﺗﺮ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺸﺘﺒﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﯽ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺍﺳﺖ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۹)
از آیت الله مصباح یزدی
ﺧﻠﻮﺹ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺖ:
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻳﺎ ﺑﻦ ﺟﻨﺪﺏ ﺍﺣﺒﺐ ﻓﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﺑﻐﺾ ﻓﯽ ﺍﻟﻠﻪ؛
ﺍﯼ ﭘﺴﺮ ﺟﻨﺪﺏ، ﺩﻭﺳﺘﯽ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ؛
ﻳﻌﻨﯽ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮﻳﺖ، ﺣﺘﯽ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﻀﺖ، ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺍﺕ - ﮐﻪ ﺍﻣﺮﯼ ﻗﻠﺒﯽ ﻭ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺍﺳﺖ - ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽﺩﺍﺭﯼ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﯽﺩﺍﺭﯼ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﺐ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ، ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺲ ﻣﺸﮑﻞ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽﻫﺎ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﻫﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ، ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻇﺎﻫﺮﻳﺶ، ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻗﺶ، ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺍﻣﺮﯼ ﻗﻠﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺍﺵ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻧﻤﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ، ﻭﻟﯽ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻤﮏ ﻧﮑﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺳﺪ.
ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻤﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺸﺎﻥ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﺧﺎﻟﺺ «ﻓﯽ ﺍﻟﻠﻪ» ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺴﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺗﻠﺎﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ؛ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، ﻣﺤﺒﺘﻤﺎﻥ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺻﻴﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺤﺒﺖﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻌﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻣﺜﻠﺎ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ، ﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﻧﯽ ﻭ ﻧﺴﺒﯽ ﺩﺍﺭﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:
ﻭ ﻗﻀﯽ ﺭﺑﮏ ﺃﻟﺎ ﺗﻌﺒﺪﻭﺍ ﺍﻟﺎ ﺍﻳﺎﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﻧﺎ،
ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ:
ﺃﻥ ﺍﺷﮑﺮﻟﯽ ﻭ ﻟﻮﺍﻟﺪﻳﮏ.
ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺯﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺣﺘﯽ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:
ﻗﻞ ﻟﺎ ﺃﺳﺌﻠﮑﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺃﺟﺮﺍ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﻤﻮﺩﺓ ﻓﯽ ﺍﻟﻘﺮﺑﯽ.
ﺍﮔﺮ - ﺍﻟﻌﻴﺎﺫ ﺑﺎﻟﻠﻪ - ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺩﺍﺷﺘﻴﻢ؟
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﻗﻠﺐ ﺍﻟﻤﺆﻣﻦ ﻋﺮﺵ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ.
ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻗﻠﺐ ﻣﺆﻣﻦ ﻋﺮﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ، ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻠﺒﯽ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ ﻫﺮ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﻝ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ.
ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻧﻴﺎ، ﻫﻮﺱ ﻫﺎ، ﻋﻠﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖﻫﺎﯼ ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﺮﺵ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ.
ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﮓ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﻟﻬﯽ، ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺎﻧﺖ ﺍﺯ ﺫﺍﺕ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۴۰)
از آیت الله مصباح یزدی
ﺗﻤﺴﮏ ﻭ ﺍﻋﺘﺼﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ:
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﯽ «ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ» ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺁﻳﺔ ﺍﻟﮑﺮﺳﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻴﻢ:
ﻓﻤﻦ ﻳﮑﻔﺮ ﺑﺎﻟﻄﺎﻏﻮﺕ ﻭ ﻳﺆﻣﻦ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻓﻘﺪ ﺍﺳﺘﻤﺴﮏ ﺑﺎﻟﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ.
ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﻟﻘﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
ﻣﻦ یﺴﻠﻢ ﻭﺟﻬﻪ الی اﻟﻠﻪ ﻭ ﻫﻮ ﻣﺤﺴﻦ ﻓﻘﺪ ﺍﺳﺘﻤﺴﮏ ﺑﺎﻟﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ.
ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺗﺤﺖ ﺍﻟﻠﻔﻈﯽ «ﻋﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ» ﻣﯽﺷﻮﺩ: «ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ».
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻨﮓ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺘﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ، ﺩﻗﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ ﺍﯼ ﻣﯽﭼﺴﺒﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭼﻨﮓ ﻣﯽﺯﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺩﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﻋﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻨﮓ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪ. ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﭼﻨﮓ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﺎﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﭼﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﺪ.
ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺎ ﺗﻌﺒﻴﺮ «ﻋﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ» ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺳﻘﻮﻁ ﻫﺴﺘﯽ، ﮔﻮﻳﯽ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻫﺎﻳﯽ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ ﺍﯼ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﭽﺴﺒﯽ ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ﻫﻠﺎﮐﺘﺖ ﺣﺘﻤﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭﻩ ﻫﻮﻟﻨﺎﮐﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﺩﻫﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﻨﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻘﻮﻁ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ؛ ﺩﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺟﻬﻨﻢ، ﺑﺎ ﺁﺗﺸﯽ ﺍﺑﺪﯼ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﻮﺯﺍﻥ.
ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺿﻌﻴﺘﯽ، ﻳﮏ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ ﻋﺎﻟﻢ، ﻳﻌﻨﯽ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ.
ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺮ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﻫﻮﻟﻨﺎﮐﯽ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭼﺴﺒﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﻴﺎﺑﺪ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻗﺪﺱ ﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ، ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﺟﺰﺍﻧﻪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ: ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ.
ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺍﺳﺖ، ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﯽ ﮔﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﯽ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﻳﺎﺑﺪ، ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ «ﻣﺤﺴﻦ» ﻭ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ:
ﻭ ﻣﻦ ﻳﺴﻠﻢ ﻭﺟﻬﻪ ﺍﻟﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻫﻮ ﻣﺤﺴﻦ ﻓﻘﺪ ﺍﺳﺘﻤﺴﮏ ﺑﺎﻟﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ؛
ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ - ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ - ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ، ﻗﻄﻌﺎ ﺩﺭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻧﯽ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﺗﺮ ﭼﻨﮓ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۴۱)
از آیت الله مصباح یزدی
ادامه توضیح در مورد عروه الوثقی:
ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ «ﻋﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ» ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ، «ﺍﻋﺘﺼﺎﻡ ﺑﻪ ﺣﺒﻞﺍﻟﻠﻪ» ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻴﻢ:
ﻭ ﺍﻋﺘﺼﻤﻮﺍ ﺑﺤﺒﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻤﻴﻌﺎ.
ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﻣﻦ ﻳﻌﺘﺼﻢ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻓﻘﺪ ﻫﺪﯼ ﺍﻟﯽ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ؛
ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻣﺤﻘﻘﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
«ﺍﻋﺘﺼﺎﻡ» ﻳﻌﻨﯽ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ. ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﻟﮏ ﺩﻧﻴﻮﯼ ﻭ ﺍﺧﺮﻭﯼ
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.
ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﺟﺰ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ:
ﻣﻦ ﻳﻌﺘﺼﻢ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻓﻘﺪ ﻫﺪﯼ ﺍﻟﯽ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ.
ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻂ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﻌﻠﻖ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻄﺮ ﺳﻘﻮﻁ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻭ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﯼ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ، ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻏﻔﻠﺖ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﭘﻴﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﭘﺮ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ ﺧﻮﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﻭ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﻪ ﺣﺒﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﺪ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻭﺝ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ:
ﻳﺎ ﺑﻦ ﺟﻨﺪﺏ... ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺴﮏ ﺑﺎﻟﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﯽ ﻭ ﺍﻋﺘﺼﻢ ﺑﺎﻟﻬﺪﯼ... ﻓﻤﻦ ﺍﻫﺘﺪﯼ ﻳﻘﺒﻞ ﻋﻤﻠﻪ ﻭ ﺻﻌﺪ ﺍﻟﯽ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ.
ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ «ﻳﻘﻴﻦ» ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻗﺘﯽ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩ ﺟﻬﻨﻤﯽ ﻫﺴﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ، ﻭ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺧﺪﺍ ﻣﯽﺭﻭﺩ، ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻭﻳﺰﻩ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﺪ، ﻋﻤﻠﺶ ﺭﺍ ﻧﻴﮑﻮ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺩﻝ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺪﺍ ﺧﺸﻮﻉ ﻣﯽﮐﻨﺪ:
ﻓﻠﺎ ﻳﻘﺒﻞ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﺎﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻟﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻟﺎ ﺑﻌﻤﻞ ﻭ ﻟﺎ ﻋﻤﻞ ﺍﻟﺎ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻭ ﻟﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﻟﺎ ﺑﺎﻟﺨﺸﻮﻉ ﻭ ﻣﻠﺎﮐﻬﺎ ﮐﻠﻬﺎ ﺍﻟﻬﺪﯼ ﻓﻤﻦ ﺍﻫﺘﺪﯼ ﻳﻘﺒﻞ ﻋﻤﻠﻪ ﻭ ﺻﻌﺪ ﺍﻟﯽ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﻣﺘﻘﺒﻠﺎ «ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﻬﺪﯼ ﻣﻦ ﻳﺸﺎﺀ ﺍﻟﯽ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ».
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻋﺎﻟﯽ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻠﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.
@nazz_ir
سلام علیکم
از زمانی که درسهای کانال «تزکیه» متوقف شد، برخی از اعضا منتظر شروع مجدد آن بودند و اشتیاق خود را برای ادامه راه سلوک اعلام میکردند.
اکنون به لطف پروردگار تصمیم گرفته ایم؛ اگر خداوند توفیق عنایت فرماید، فصلی دیگر را آغاز کنیم، با امید به اینکه همراه با مشتاقان این مسیر نورانی بتوانیم بهره ای وافر از عنایات حق را نصیب خود سازیم و نورانیت و صفای درونی خویش را جلائی تازه بخشیم و در سیر الی الحق گامهای بلندی برداریم.
طالبان این مسیر و کسانی که اهلیت این راه را دارند به همراهی دعوت کنید و آدرس کانال را در اختیارشان قرار دهید تا در صورت آمادگی، از فیض حضورشان بهره مند گردیم.
ومن الله التوفیق
آدرس کانال:
eitaa.com/tazkieh_ir
هدایت شده از تفسیر قرآن
سلام
«چالش های اخلاقی» نام گروه جدیدی است که در واتساپ ایجاد کرده ایم.
با اهداف ریر:
پاسخ به پرسشهای شما در زمینه مسائل اخلاقی خود، خانواده و جامعه، بصورت تفصیلی، علمی و کاربردی.
یافتن راه حل برای مشکلات اخلاقی مخاطبان و راهنمایی در مورد رفع معضلات آنان
گفتگو در ساعتهای خاص با مخاطبین عزیز در زمانی که از قبل اعلام میشود، برای شنیدن نظرات، پیشنهادات و انتقادات شما
مباحثه در مورد آموزشهایی که در گروه ارائه میگردد، با اعلام قبلی
پاسخهای اختصاصی مدیر گروه به عزیزانی که نمیتوانند حرف خود را در گروه بیان کنند.
🌺🌺🌺🌺🌺🌺
با توجه به اینکه ظرفیت گروه اول در حال تکمیل شدن است، چنانچه اجازه ورود ندهد، لطفا به گروه دوم بیائید.
لینک گروه اول:
https://chat.whatsapp.com/DNR13Kmy5J8Feketx29Zty
لینک گروه دوم:
https://chat.whatsapp.com/DrLKF0bWZX1LCh101C7vJm
هدایت شده از اخلاق، اوج نیاز
سلام
گروه چالش های اخلاقی را در واتساپ با هدف زیباسازی رفتاری خود و دوستانمون ایجاد کرده ایم و تاکنون مباحث مختلفی را در این زمینه بررسی کرده ایم.
ان شاالله از امروز بحث تازه ای در مورد ارتباط با نامحرم و آسیب های آن که با کمال تاسف بلای دامنگیری برای بسیاری از خانواده ها و دختران و پسران جوان شده است، سخن خواهیم گفت.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
اکنون شما عزیزان ارجمند را به عضویت در آن دعوت میکنیم، لطف کنید به گروه بیائید و در هر کانال و گروهی که دسترسی دارید، لینک آن را قرار دهید همچنین دوستان و آشنایان خود را نیز دعوت نمائید.
لینک گروه:
https://chat.whatsapp.com/DrLKF0bWZX1LCh101C7vJm
سپاسگزار بزرگواری شما هستیم.
هدایت شده از صحیفه سجادیه
سلام بر همراهان عزیز
با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک شده ایم، ان شاالله در این روزها و شبهای دعا و مناجات، از روز اول، در گروه «چالش های اخلاقی» در واتساپ، شرح دعاى #هشتم #صحیفۀ_سجادیه - «دعای پناهنده شدن به پروردگار، از مهالک اخلاقی» را خواهیم داشت.
شرح این دعا که در ۸۴ قسمت نگاشته شده، یاری دهنده ما در ترک رذائل و کسب فضائل خواهد بود.
امید است بتوانیم در این ضیافت الهی از سفره اماممان حضرت زین العابدین علیه السلام بهره وافر بگیریم، ان شاالله
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
https://chat.whatsapp.com/DrLKF0bWZX1LCh101C7vJm
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇
لطفا دوستان و آشنایان خود را به گروه دعوت کنید.
ضمنا در گروهها و کانالهایی که دسترسی دارید، لینک گروه را انتشار دهید تا افراد بیشتری از این فیض الهی بهره مند شوند و شما در ثواب آنها شریک باشید.
خدا یار و مددکارتان باد.
هدایت شده از تفسیر قرآن
📖 چه زیباست
لحظاتی که کلمات نورانی قرآن جان میگیرند،
و تو........
مفهومی از آن کلمات را می فهمی.....
و پیام خدایت را به جان میخری....
وقتی که همه گوش میشوی
تا لب شکرشکن معشوق به سخن آید
و تو را از باده عشق سیراب کند....
💟 این کانال
تفسیر قرآن است که جذبه ی
آیاتش ملکوتیـان را گرد هـم آورده ...
ما تفسیر قرآن را از ابتدای قرآن کریم آغاز کرده ایم
حمد را خوانده ایم و اکنون به فهم سوره بقره مشغولیم....
☺️ در این ماه رمضان، ماه بهار قرآن، تو هم به محفل ما بیا و جان خود را لیریز از معرفت قرآنی کن:
eitaa.com/alquran_ir
هدایت شده از عمار ۲
سلام
با عنایت به فیلتر شدن واتساپ، کانال سیاسی ما در ایتا فعال شد.
برای دریافت خبر و تحلیل های روشنگرانه و تبیین موضوعات و حوادثی که پیش آمده، به آدرس زیر مراجعه فرمائید:
@bidary_ir
هدایت شده از تفسیر قرآن
خبر خوش
به لطف خدا موفق شدیم کانال نهج البلاغه را در روبیکا راه اندازی کنیم.
☺️کانال نهج البلاغه
بیشتر یه دورهمی عاشقانه س
که هدفش نشستن پای صحبت مولاست
تا هم مولا جان رو بهتر بشناسیم و هم از برکات تربیت معنویشون مستفیض شیم
❣چشم به راهتونم عزیزانم
https://rubika.ir/nahj_ir
مولایم
✍تو کیستی
که عقل بنی آدم را
عاجز از درک خود کرده ای ...
بیا ..... بیا .....
و ساعتی با ما مسکینان بنشین
و آرام برایمان نهج البلاغه بخوان
تا شاید فقط کمی از تو را درک کننیم ....
ارحنا یا مَظهر العجائب و یا مُظهر الغرائب ....